O διαδιχτιακός έρωτας

Μπέλλα

Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να με συγκαταλέξω μέσα στους πιο10 πιο δυστυχισμένους ανθρώπους πάνω στην γη , αλλά σίγουρα άνηκα σε αυτή την λίστα ..

Όταν τον είδα με την Τζειν , ένιωσα προδοσία , όταν όμως έμαθα την αλήθεια ένοιωσα αηδία με τον ίδιο μου τον εαυτό .. Πως είναι δυνατόν να αμφισβητείς έναν άνθρωπο , που σου έχει δώσει ακόμα και την ψυχή του , που σου πρόσφερε απλόχερα την καρδιά του και σου έλεγε κάνε την ότι θέλεις σου ανήκει απόλυτα  .. Κι όμως εγώ το ‘έκανα , τον αμφισβήτησα και τώρα πληρώνω το τίμημα    ..

Δεν είχα όρεξη για τίποτα , τις περισσότερες ώρες κλεινόμουν στο δωμάτιο μου και δεν ήθελα να μιλάω σε άνθρωπο .. Πήγαινα μόνο στην σχολή για να κάνω πρόβες και μετά ξανά σπίτι .. Η μητέρα μου ανησυχούσε που δεν άγγιζα σχεδόν καθόλου το φαγητό μου αλλά ήξερε ότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να μου αλλάξει την διάθεση  ..

Σε δυο μέρες είναι η παράσταση και δεν έχω καθόλου όρεξη     .. Δεν λέω ο Μαικ είναι πολύ καλός στον ρόλο του  αλλά χωρίς τον Έντουαρτ ένιωθα τόσο μόνη , τόσο αποξενωμένη από αυτό τον ρόλο  , ένιωθα ότι δεν άνηκα εδώ ..

Καθώς καθόμουν στο κρεβάτι αποφάσισα να ανοίξω τον υπολογιστή ..Και μόλις είδα αυτόν που ήθελα να μιλήσω του έστειλα μήνυμα αμέσως  ..

-          Γεια σου ..

-          Καλώς την , τι κάνεις βρε ?

-          Έχω υπάρξει και πολύ καλύτερα ..

-          Γιατί το λες αυτό ?

-          Έκανα μια μεγάλη βλακεία και έδιωξα το αγόρι μου μακριά ..

-          Όταν εννοείς μακριά ?

-          Έφυγε , χωρίσαμε και έφυγε

-          Φταις ?

-          Απόλυτα , δεν τον πίστεψα και να τα χάλια μου τώρα ..

-          Κατάλαβα και εγώ μια από τα ίδια ..

-          Δηλαδή ?

-          Χώρισα με την κοπέλα μου ..

-          Φταις ?

-          Ίσως ..

-          Δεν καταλαβαίνω …

-          Την έκανα πολύ κακομαθημένη , δεν της χαλούσα χατίρι και στο τέλος με αμφισβήτησε ..

-          Εξαιρετικά , καλώς ήρθες στο κλαμπ    

-          Δεν θα το έλεγα αυτό ..

-          Μην μου πεις ότι βρήκες άλλη ?

-          Όχι καλέ αγαπάω τόσο πολύ το κορίτσι μου που δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω ..

-          Ε τότε?

-          Έμαθα από τον κολλητό μου ότι έμαθε όλη την αλήθεια , με ακολούθησε για να με προλάβει αλλά επειδή είδε ότι η πτήση μου έφυγε , νόμισε ότι έφυγα …

-          Και δεν έφυγες ?

-          Ποτέ , απλά ήθελα να της δώσω ένα μάθημα στην ζωή δεν κάνουμε πάντα ότι θέλουμε , πρέπει να  σεβόμαστε και τους άλλους..

-          Καλά είσαι απίστευτος , και δεν νιώθεις τύψεις που την βασανίζεις έτσι ?

 

-          Καθόλου , μου λείπει αλλά η ζωή δεν είναι παιχνίδι για να κάνουμε ότι θέλουμε πληγώνοντας τον άλλον ..

-          Έχεις απόλυτο δίκιο και αυτό το κατάλαβα πολύ καλά  ..

-          Μην στενοχωριέσαι μπορεί να γυρίσει ..

-          Μπα τον πλήγωσα βαθιά και έχει δίκιο που δεν θέλει να με ξαναδεί ..

-          Τι να πω , είναι η μόνη φορά που δεν μπορώ να σου δώσω συμβουλή , αλλά μην λυπάσαι που ξέρεις γίνονται και θαύματα ..

-          Μακάρι που τέτοια τύχη , τέλος πάντων πάω να κάνω καμιά πρόβα για το θεατρικό μου και εύχομαι όλα να σου πάνε καλά

-          Κάθε επιτυχία σου εύχομαι και μην ξεχνάς ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ..

-          Θα το έχω υπόψη μου , αντίο ..

-          Βαριά λέξη το αντίο ..

-          Μμ ίσως έχεις δίκιο , φιλάκια και τα λέμε, καλύτερο ?

-          Πολύ τα λέμε , είπε και το έκλεισε ..

Κάθε φορά που μιλάω με αυτόν τον άνθρωπο αναπτερώνεται το ηθικό μου . Δεν ξέρω γιατί αλλά πάντα μου δίνει ελπίδες και με βοηθά δίνοντας μου συμβουλές .. Τελικά όλοι χρειαζόμαστε κάποιον άγνωστο να μας ανοίγει τα μάτια .. Ίσως ο Έντουαρτ ξαναγύριζε , να με συγχωρούσε, ίσως και να θέλει να μου δώσει κάποιο μάθημα για την ζωή .. Δεν ξέρω μπορεί όλα αυτά που σκέφτομαι να είναι ανοησίες αλλά δεν μπορώ συνέχεια να σκάφτομαι απαισιόδοξα ..  

Ημέρα παράστασης …

Η στενοχώρια μαζί με το άγχος της παράστασης μου είχαν δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο και περίεργο συναίσθημα  .. Όλη αυτή η αισιοδοξία που είχα πριν λίγες μέρες , είχε χαθεί , ο Έντουαρτ δεν θα ξαναγυρίσει και είναι καιρός πια να σταματήσω να τον σκέφτομαι  και να προχωρήσω στην ζωή μου , όπως κάθε άλλος άνθρωπος ..

-          Πως είσαι ?, με ρώτησε η Ρόζαλι

-          Καλά είμαι λιγάκι αγχωμένη ..

-          Μην ανησυχείς , όλα καλά θα πάνε  

-          Ρόζαλι έρχεσαι ?

-          Πάω γιατί με φωνάζουν ..

-          Ναι ναι πήγαινε , της είπα

-          Μπέλλα μου σε δυο βγαίνεις , είσαι εντάξει ?

-          Ναι μια χαρά ..

-          Χαίρομαι ..άντε πήγαινε και όλα θα πάνε καλά .. , είπε και έφυγε και η καθηγήτρια ..Αχ ωραία μου τα έλεγαν όλοι , αλλά πόσο θα ήθελα να ήταν εδώ ο Έντουαρτ να ήταν δίπλα μου …

-          Μπέλλα βγαίνεις , μου είπε η καθηγήτρια και τότε άνοιξαν οι κουρτίνες και βγήκα ..

Άρχισα να λέω τα λόγια μου και το άγχος είχε φωλιάσει μέσα μου , αλλά δεν θα το άφηνα , ίσως να ήταν η ευκαιρία μου για μια καλύτερη ζωή , να μου δίνονταν ευκαιρίες που θα μου άνοιγαν δρόμους για κάτι νέο…

Καθώς καθόμουν και στο παγκάκι για να περιμένω να μπει ο Μαικ , τότε άκουσα μια γνώριμη φωνή ..

-          Μπα πάλι μόνη σου είσαι ?και τότε γύρισα και τον είδα

-          Έντουαρτ ..?