Ο ΔΙΑΔΙΧΤΙΑΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Έντουαρτ

Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό σε μας τώρα ..

-          Μα είπες ότι θα λείπουν ?

-          Έτσι νόμιζα και εγώ .. κρύψου ..

-          Που να κρυφτώ , με κοροϊδεύεις ?

-          Δεν ξέρω στην ντουλάπα ..

-          Πλάκα κάνεις , δεν θα χωρέσω …

-          Σε παρακαλώ γρήγορα ..

-          Καλά καλά , είπα , σηκώθηκα φόρεσα το εσώρουχο μου, πήρα και τα ρούχα μου και μπήκα μέσα στην ντουλάπα και με έκλεισε μέσα η Μπέλλα .

-          Είσαι εντάξει ?

-          Δεν μπορώ να πω , έχω υπάρξει και πιο βολικά..

-          Υπομονή λιγάκι και μετά θα βρούμε μια λύση..

-          Καλά , είπε και μετά άκουσα ένα γδούπο πάνω στο κρεβάτι, πρέπει λογικά να ήταν η Μπέλλα που ξάπλωσε ..

Τι μπορεί να πάθει ο άνθρωπος από την μια στιγμή, εκεί που ήμασταν μόνοι μας και χαιρόμασταν τον ερωτά μας , τσουπ εμφανίζονται οι γονείς της.. Τι θα πω αν με δουν ? Συγνώμη , απλά για να μην μείνει μόνη της η κόρη σας ,της έκανα παρέα στο κρεβάτι γδυμένος   ?Πρώτη φορά ήμουν σε τόσο άσχημη θέση και ντρεπόμουν .. Ξαφνικά άκουσα την πόρτα να ανοίγει και μετά να ξανακλείνει ..μετά από λίγο ..

-          Έντουαρτ , το πεδίο είναι καθαρό μπορείς να βγεις ..και μόλις το είπε άνοιξα την ντουλάπα και βγήκα και πήρα μια ανάσα γιατί είχα σκάσει εκεί μέσα ..

-          Είσαι καλά αγάπη μου ?

-          Αν εξαιρέσεις ότι πήγα αν σκάσω καλά είμαι ..

-          Πρέπει να βρούμε τρόπο να φύγεις ..

-          Γιατί να μην φύγω το πρωί από την πόρτα?

-          Γιατί οι γονείς μου έχουν ένα πολύ κακό συνήθειο , ξυπνούν νωρίς ..

-          Εξαιρετικά , γαιτί να μην περιμένουμε να κοιμηθούν και να φύγω ..

-          Δεν στο έχω πει ?

-          Ποιο ?

-          Ο πατέρας μου σηκώνεται και νυχτοπερπατεί , αν σε καταλάβει ?

-          Αμάν βρε Μπέλλα όλο εμπόδια είσαι ..

-          Τι φταίω εγώ βρε μωρό μου?

-          Ωραία και για πες μου πως θα φύγω ?, χωρίς καν να με κοιτάξει , γύρισε το κεφάλι προς το παράθυρο ..

-          Δεν νομίζω να το εννοείς ?

-          Δυστυχώς …

-          Αποκλείεται Μπέλλα , θα σκοτωθώ ..

-          Σε παρακαλώ μωρό μου δεν υπάρχει άλλη λύση..

-          Μα είναι ψηλά , είπα και κοίταξα κάτω από το παράθυρο

-          Μην φοβάσαι θα σε κρατήσω με το σεντόνι ..

-          Πλάκα μου κάνεις , έτσι ??

-          Έλα βρε μωρό μου  .. μου είπε με ένα ναζιάρικο τρόπο που δεν μπορούσα να αντισταθώ ..

-          Καλά καλά , ότι θες με κάνεις ..

-          Μωρέ τι γενναίο αγόρι έχω ..

-          Ναι οπωσδήποτε . είπα και άρχισε να ντύνομαι …

-          Λοιπόν έτοιμος ..

-          Ωραία , θα κρατήσω το σεντόνι και εσύ θα κατέβεις έτσι ?

-          Οκ , αλλά πριν φύγω .. είπα και της έδωσα ένα γλυκό φιλί . Εκείνη φυσικά δεν αντιστάθηκε ..

-          Αγάπη μου πρέπει να  φύγεις ..

-          Ναι ναι άλλο ένα φιλί για δύναμη, είπα και ξαναδώσαμε ένα φιλί ..

-          Ωραία άντε πριν καμιά μαμά ..

-          Ε κλείδωσε την πόρτα ..

-          Ναι βρε μέσα στον ύπνο μου σηκώθηκα και την έκλεισα μωρέ τι έξυπνος που είσαι ?

-          Το ξέρω είμαι , είπα και της έδωσα άλλο ένα φιλάκι..

-          Άντε μωρό μου, πήγαινε… Η Μπέλλα κράτησε το σεντόνι , αφού πέρασα το ένα πόδι μου έξω από το παράθυρο , έδωσα ένα ακόμα φιλί στην Μπέλλα και κράτησα το σεντόνι και άρχισε να κατεβαίνω , ενώ τα πράγματα πήγαιναν καλά , ξαφνικά άκουσα μια φωνή ..

-          Μαμά.. και το σεντόνι χαλάρωσε και έπεσα κάτω και το σεντόνι από πάνω μου …

-          Αουτς , είπα και ένοιωθα όλο μου το κορμί να μουδιάζει ..

-          Αγάπη μου ? , είπε η Μπέλλα από το μπαλκόνι και ξαφνικά εξαφανίστηκε ..Ένας πόνος άρχισε να με πιάνει στο πόδι και τότε κατάλαβα ότι τότε έπρεπε   να είχα σπάσει το πόδι μου …

-          Μωρό μου είσαι καλά ??, είπε η Μπέλλα ενώ ήρθε κοντά μου ..

-          Νομίζω πως έχω σπάσει το πόδι μου .. ααααααα

Μετά από 15 μέρες ..

Τι θα μπορούσε να πάει χειρότερα εκείνη την νύχτα. Εδώ και δεκαπέντε μέρες είμαι στο κρεβάτι .. Την πρώτη εβδομάδα ήμουν στο νοσοκομείο και την άλλη επειδή δεν ήταν τελικά κάτι σοβαρό , μόνο ένα διάστρεμμα, πήγα σπίτι .. Η Μπέλλα έπαιζε το κρυφτό με τους φίλους μας που έρχονταν να με επισκεφτούν .. Όσο το πώς έπαθα το διάστρεμμα  , έλεγα ότι γλίστρησα στις σκάλες και όχι ότι έπεσα από το παράθυρο της Μπέλλας ..

Οι γονείς της το είχαν πάρει καλύτερα απ όσο φανταζόμασταν . Της είπαν ότι είναι φυσιολογικό να έχει αγόρι σε μια τέτοια ηλικία αλλά δεν πρέπει να πηγαίνω κρυφά .. Πάλι καλά σε αυτό το θέμα ήταν καλοί..

Η Μπέλλα καθημερινά ερχόταν στο σπίτι μου να με φροντίζει , θεωρούσε τον εαυτό της υπεύθυνο  για το ατύχημα που έπαθα αλλά δεν ήταν έτσι , απλά έτυχε θα μπορούσε να συμβεί με έναν οποιοδήποτε τρόπο , αλλά δεν την έπειθα με τίποτα…

-          Αγάπη μου τι κάνεις τόση ώρα στην κουζίνα ?

-          Σου φτιάχνω κάτι να φας..

-          Δεν χρειάζεται , έλα να μου κάνεις παρέα ..

-          Μην το συζητάς , έτσι κι αλλιώς τελειώνω 

-          Καλά , είπα ενώ χτύπησα η πόρτα ..

-          Αγάπη μου έχεις την αντοχή να ανοίξεις , η Άλις θα είναι ..

-          Ναι ναι μπορώ .. είπα και σιγά σιγά πήγα να ανοίξω .., και όταν άνοιξα την

πόρτα , το θέαμα με άφησε άναυδο ..

-          Έμετ , Ρόζαλι ?τι κάνετε εσείς εδώ ?

-          Καλά πώς κάνεις έτσι ? είναι λες και έχεις δει φάντασμα ..

-          Ναι απλά δεν σας περίμενα..

-          Ε είπαμε να περάσουμε να σου κάνουμε έκπληξη και να δούμε πως είσαι ?

-          Ωραία , είπα

-          Να περάσουμε ?

-          Ναι ναι .. είπα και έκανα χώρο να περάσουνε ..και εκεί που πήγα να κλείσω την πόρτα , άκουσα την φωνή της Μπέλλας ..

-          Μωρό μου ?έτοιμο το φαγητό και τότε είδα τον Έμμετ και την Ρόζαλι να την κοιτούν με γουρλωμένα μάτια και η Μπέλλα να έχει μείνει με την μακαρονάδα στο χέρι ..Τώρα την βάψαμε ...