Black Lies

Έντουαρτ

Είχαν περάσει περίπου δυο εβδομάδες από την ημέρα που συνήλθα .. Η υγεία μου  μέρα με την μέρα καλυτέρευε .. Σήμερα θα πήγαινα σπίτι μου .. Από την μια αυτό με ευχαριστούσε , γιατί επιτέλους θα έβγαινα από το νοσοκομείο , ήταν φρικτά εδώ μέσα , από την άλλη  όμως φοβόμουν να αντικρίσω τον έξω κόσμο , μου φαινόταν τόσο ξένος, τόσο απόμακρος ..

Το πιο άσχημο ήταν ότι δεν μπορούσα να θυμηθώ .. Έκανα αρκετές προσπάθειες να θυμηθώ αλλά τίποτα , το απόλυτο κενό .. Η Μπέλλα ήταν συνέχεια μαζί μου μέρα νύχτα και με φρόντιζε , της είχα ζητήσει να μην μου πει για κάποιο χρονικό διάστημα τίποτα για την ζωή μου , μήπως και μπορέσω να μου έρθει στην μνήμη κάτι από την ζωή μου , όποτε ένιωθα  ότι χρειάζομαι να ρωτήσω κάτι θα την ρωτήσω …

-          Άντε αγάπη μου σήμερα βγαίνεις .. θα πάμε στο σπίτι μας ..

-          Ναι επιτέλους , δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα..

-          Λογικό είναι δεν αντέχετε το νοσοκομείο , που ξέρεις πηγαίνοντας στο σπίτι μας θυμηθείς τίποτα ..

-          Μακάρι , γιατί δεν αντέχω άλλο σε αυτή την άγνοια..

-          Ηρέμησε όλα καλά θα πάνε , λοιπόν πάω να βγάλω το εξιτήριο και  πάμε σπίτι μας

-          Οκ θα σε περιμένω …

Η Μπέλλα είναι μια καταπληκτική γυναίκα , όμορφη , έξυπνη , γλυκιά και φαίνεται να με αγαπά  πολύ .. Μακάρι να μπορούσα να την το ανταποδώσω , να της πω και εγώ ότι την αγαπώ, αλλά δεν μπορούσα , δεν την θυμόμουν . Από την άλλη όμως ένιωθα αρκετά οικεία μαζί της , ή για να το δηλώσω καλύτερα με έκανε να νιώθω όμορφα δίπλα της .. Που ξέρεις μπορεί κάποια στιγμή , ακόμα κι αν δεν θυμηθώ να της πω τα συναισθήματα μου.. ‘Όσο για τον θείο μου , ερχόταν σχεδόν καθημερινά να με βλέπει , φαινόταν ένας άνθρωπος απόλυτα κύριος , που σέβεται τους άλλους και έχει έναν άλλο αέρα , πιο φινετσάτο  ..

Σηκώθηκα από το κρεβάτι , ντύθηκα  και κάθισα στο παράθυρο παρατηρώντας τον έξω κόσμο …

-          Επ Έντουαρτ που χάθηκες ?, είπε η Μπέλλα , η οποία είχε μπει στο δωμάτιο χωρίς να το καταλάβω ..

-          Σόρρυ απλά χάζεψα..

-          Έτοιμο το εξιτήριο , μπορούμε να φύγουμε ..

-          Ο θείος μου δεν θα έρθει ?

-          Όχι δυστυχώς έπρεπε να φύγει επειγόντως ένα επαγγελματικό ταξίδι..

-          Α οκ κατάλαβα ..

-          Λοιπόν πάμε .., είπε και μου έδωσε το χέρι της

-          Πάμε .. της είπα και της έδωσα και εγώ το χέρι μου και φύγαμε από αυτόν τον άσπρο εφιάλτη ..  

Μόλις φτάσαμε στο σπίτι , είχα μείνει έκπληκτος .. Υπήρχε ένας μεγάλος κήπος γεμάτος  από λουλούδια και μπροστά μας εμφανίστηκε ένα μεγάλο σπίτι  .. Μια τεράστια βίλα που μέσα θα μπορούσαν να μένουν και 100 άτομα τουλάχιστον..

-          Συγνώμη αυτό είναι το σπίτι μας ?

-          Ναι αγάπη μου , αυτό είναι .. δεν σου αρέσει ?

-          Με κοροϊδεύεις , σε ποιον δεν θα άρεσε αυτό το σπίτι ??

-          Σε σένα ..

-          Πλάκα κάνεις ??

-          Όχι δεν σου αρέσουν και πολύ τα πλούτη ..

-          Και πως δέχτηκα τελικά , αφού  ήμουν κατά ..?

-          Στο είχε κάνει δώρο ο θείος σου για τον γάμο και αναγκαστηκά δέχτηκες..

-          Τέλεια , είπα

-          Πάμε μέσα .?

-          Και δεν πάμε …, είπα και προχωρήσαμε μέσα στο σπίτι..

Το σπίτι μέσα ήταν όμορφο , σωστά διακοσμημένο ώστε να μην είναι υπερβολικό.. αλλά ταυτόχρονα φαινόταν ο πλούτος ..

-          Πως σου φαίνεται ??

-          Υπέροχο , όποιος έχει κάνει την διακόσμηση , έχει κάνει εξαιρετική δουλειά ..

-          Σε ευχαριστώ πολύ..

-          Εσύ την έχεις κάνει ?

-          Ναι , είμαι διακοσμήτρια εσωτερικών χώρων και εκτός από αυτό είναι το σπίτι μας , θα έκανα ότι καλύτερο μπορούσα ..

-          Είναι εξαιρετικό μπράβο σου ..

-          Ευχαριστώ , πάμε επάνω να δεις και το υπόλοιπο σπίτι ?

-          Και δεν πάμε ??

Μια εβδομάδα  μετά …

Είχε περάσει μια εβδομάδα από την ημέρα που ήρθαμε στο σπίτι μας ..Δεν μου ήταν καθόλου δύσκολο να προσαρμοστώ σε αυτό το σπίτι .. Το περισσότερο καιρό την έβγαζα στο κρεβάτι , λόγω ότι ακόμα ταλαιπωριόμουν από ζαλάδες .. Η Μπέλλα ήταν αρκετά διακριτική , έμενε σε ξεχωριστό δωμάτιο , γιατί καταλάβαινε ότι ακόμα δεν ήμουν έτοιμος να μείνω μαζί της .. Η μνήμη μου ακόμα δεν είχε έρθει αλλά το καλό ήταν ότι μου είχε έρθει μια ανάμνηση από το παρελθόν , που έκανα ποδήλατο σε ένα  κήπο μαζί με άλλα παιδιά  .. Μόνο αυτό θυμήθηκα …Πάλι καλά από το χειρότερο κάτι είναι και αυτό .. Είχε περάσει αρκετός καιρός , είναι η ώρα πια να μάθω κάποια βασικά πράγματα ..

Ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι , ώσπου μπήκε η Μπέλλα με ένα δίσκο ..

-          Έντουαρτ σου έφερα να φας ..

-          Μην μου πεις πάλι σούπα ?

-          Υπομονή αγάπη μου σου υπόσχομαι ότι σε λίγες μέρες θα σου φτιάχνω κάτι υπέροχα φαγητά ..

-          Καλά πως και δεν μαγειρεύουν άλλοι ,αντί για σένα ..

-          Μου αρέσει να μαγειρεύω ..

-          Μάλιστα ..

-          Λοιπόν θα σε αφήσω να φας και θα ξανάρθω ..

-          Όχι μην φεύγεις , θα μου κάνεις παρέα ?

-          Είσαι σίγουρος ?

-          Ναι θα ήθελα να σου κάνω και κάποιες ερωτήσεις ..

-          Όπως θες , είπε και ήρθε , κάθισε δίπλα μου και πήρε το πιάτο με την σούπα..

-          Όχι βρε Μπέλλα δεν θέλω να φάω ..

-          Θα κάνουμε μια συμφωνία , αν θες να σου δώσω απαντήσεις θα φας την σούπα σου

-          Καλά δεν θα σου φέρω αντίρρηση ..

-          Μπράβο το καλό παιδάκι  και άρχισε να με ταΐζει

-          Ωραία αφού την έφαγα , μπορώ να κάνω τις ερωτήσεις μου .

-          Τώρα ναι ..

-          Πρώτη ερώτηση .. πως έπαθα το ατύχημα ??

-          Είχα λιποθυμήσει  λόγω αναιμίας , ανησύχησες πολύ και άρχισες να τρέχεις  , όταν ξαφνικά πέρασε ένα αυτοκίνητο  και ήρθατε σε σύγκρουση ..

-          Ου , ήταν άσχημο όλο αυτό …

-          Ναι αν δεν ήμουν εγώ , εσύ δεν θα πάθαινες τίποτα ..

-          Έλα μην νιώθεις ενοχές , θα μπορούσε να συμβεί στο καθένα.., έχεις αναιμία ??

-          Ναι και καμιά φορά ζαλίζομαι ..

-          Δεν είναι κάτι σοβαρό ε ?

-          Όχι το έχω από μικρή..

-          Να σου κάνω κι άλλες ερωτήσεις ή θες να σταματήσουμε ?

-          Όχι πες μου

-          Τι δουλειά κάνω ?

-          Α έχεις τελειώσει οικονομικά  και δουλεύεις ως οικονομικός διευθυντής στην εταιρεία του θείου σου..

-          Δηλαδή με ταΐζει ο θείος μου ?

-          Όχι δεν είναι έτσι ?, από την στιγμή που έπιασες δουλειά στην εταιρεία αύξησες τα κέρδη στο διπλάσιο ..

-          Πάλι καλά ..

-          Είσαι πολύ ικανός διευθυντής και τα οικονομικά είναι η ζωή σου ..

-          Μάλιστα …εμείς οι δύο πως γνωριστήκαμε ??

-          Εμείς γνωριστήκαμε στην Ιταλία ..

-          Στην Ιταλία ?

-          Ναι είχες πάει μαζί με τους κολλητούς σου ταξίδι για την αποφοίτηση σας .. Εγώ είχα πάει για σπουδές εκεί  .. Καθόμουν στο σιντριβάνι στην Φοντάνα Ντι Τρέβι και χάζευα , ώσπου εμφανίστηκες μαζί με τους φίλους σου μες στην τρελή χαρά .. Σε ξεχώρισα ανάμεσα στους άλλους , ήσουν ο πιο ήρεμος θα μπορούσα να πω από τους άλλους δύο .. Με πλησίασες και με ρώτησες «τι κάνει μια τόσο όμορφη κοπέλα μόνη της μέσα στην νύχτα», εγώ τότε σου απάντησα «μου αρέσει να κάθομαι δίπλα στο σιντριβάνι και να βλέπω ανθρώπους να πετούν νομίσματα για να τους πραγματοποιηθεί η επιθυμία τους». Εσύ τότε γέλασες μαζί μου , γιατί δεν τα πιστεύεις αυτά .. Έδιωξες τους φίλους σου και έμεινες και μιλούσαμε όλο το βράδυ … Όταν πια είχε ξημερώσει , μου είπε να πετάξουμε από ένα νόμισμα μέσα στο σιντριβάνι. Τότε εγώ σου είπα «μα πως αφού εσύ δεν πιστεύεις»  και μου απάντησες  ότι « από την στιγμή που σε γνώρισα, πιστεύω απόλυτα στην τύχη» Έτσι πετάξαμε από ένα νόμισμα κάνοντας ο καθένας τις ευχές του.. Περάσαμε μια υπέροχη εβδομάδα στην συνέχεια αλλά έπρεπε να φύγεις ..Έτσι χωριστήκαμε ..

-          Ε τότε πως είμαστε μαζί ?

-          Δεν με άφησες να τελειώσω ..

-          Καλά ακούω ..

-          Μετά από κάνα δυο μήνες, γύρισα πίσω .. Έπιασα μέσω κάτι γνωστών δουλειά σε μια εταιρεία και ανέλαβα την διακόσμηση του σπιτιού του θείου σου .. Εκεί σε ξαναείδα   και από τότε δεν ξαναχωριστήκαμε ..

-          Όλο αυτό είναι τόσο ρομαντικό ..

-          Ναι , ο τρόπος που γνωριστήκαμε ήταν αρκετά πρωτότυπος και συνάμα ρομαντικός..

-          Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου ..

-          Άλλη ερώτηση ..?

-          Όχι για σήμερα τελειώσαμε , είπα και γελάσαμε και οι δύο ταυτόχρονα ..

-          Έντουαρτ να σου ζητήσω μια χάρη ?

-          Αν μπορώ ..ναι ζήτα μου ..

-          Ξέρω ότι δεν θυμάσαι , ξέρω ότι δεν νιώθεις τίποτα , αλλά σε παρακαλώ , θέλω να με φιλήσεις ..

-          Μπέλλα εγώ ..

-          Σσς ένα φιλί μόνο σε έχω ανάγκη , μόνο αυτό ζητάω τίποτα άλλο , μην ανησυχείς..

-          Αν είναι μόνο για ένα φιλί , θα προσπαθήσω , είπα και τότε πήγα πιο κοντά της , με πλησίασε και εκείνη .. Ήμασταν σε απόσταση αναπνοής , ώσπου πήρα μια ανάσα και ακούμπησα τα χείλη μου πάνω στα δικά της.. Στην αρχή το φιλί ήταν αρκετά δισταχτικό , ένιωθα σαν πρωτάρης .. Εκείνη άρχισε να γίνεται πιο απαιτητική και αποφάσισα ότι δεν έχω τίποτα να χάσω , γυναίκα μου είναι έτσι κι αλλιώς.. Έτσι ανταποκρίθηκα αμέσως στο φιλί της .. Μπορώ να πω ότι μου άρεσε , τα χείλη της τόσο απαλά αλλά και τόσο διεκδικητικά , που μου ξυπνούσε κάποιες εσωτερικές διαθέσεις , που δεν έχω βγάλει ακόμα στην επιφάνεια..’Άνοιξε το στόμα της δίνοντας έτσι πρόσβαση στην γλώσσα μου να μπει μέσα .. Το φιλί γινόταν όλο πιο βαθύ και την ένιωθα ότι ήταν έτοιμη να παραδοθεί αλλά εγώ δεν ήμουν έτοιμος ακόμα.. Έτσι την απομάκρυνα από κοντά μου ..

-          Μπέλλα ..

-          Ναι ξέρω , άλλωστε είπαμε μόνο ένα φιλί .., είπε και σηκώθηκε να φύγει ..

-          Μπέλλα ?

-          Ναι , είπε και γύρισε αμέσως ..

-          Θες να κοιμηθούμε μαζί σήμερα ??

-          Είσαι σίγουρος ?

-          Απόλυτα , είπα και τότε μου χαμογέλασε και ήρθε κοντά μου .. Ξάπλωσε και την έβαλα μέσα στην αγκαλιά μου ..

-          Καληνύχτα αγάπη μου ..

-          Καληνύχτα , της είπα και της έδωσα ένα φιλί στην κορυφή του κεφαλιού της και μας πήρε ο ύπνος .. Μπορεί να μην θυμάμαι τίποτα αλλά αυτή η γυναίκα είναι σίγουρα σημαντική στην ζωή μου