Η ζωή μας .. ένα βιβλίο ..

Κεφάλαιο 25: Λίγο πριν το τέλος ..

Η ζωή ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου φέρει , από την μία στιγμή στην άλλη η ζωή σου μπορεί να έχει κάνει εκατό στροφές και εσύ απλά να είσαι θεατής σε όλο αυτό  … Λένε ότι όσοι τα βάζουν με την ζωή , βρίσκουν μπροστά τους τον χειρότερο εκδικητή , την ίδια την ζωή και εκεί τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πια..

Ξεκινώντας με τον Πίτερ , ο οποίος τα έβαλε με την ίδια την ζωή και όχι μόνο την δική του αλλά και της αδικοχαμένης Έλενας αλλά και του μικρού .. Οι τύψεις που σκότωσε την γυναίκα του , τον βασάνιζαν όλο αυτό τον καιρό , οι τάσεις αυτοκτονίας γίνονταν όλο και πιο έντονες ,δεν μπορούσε να συγχωρέσει τον εαυτό του  ώσπου πριν λίγες μέρες άφησε την τελευταία του πνοή , πέφτοντας από την ταράτσα  της κλινικής .. Το έσκασε από το δωμάτιο του , έτρεξε στην ταράτσα και φωνάζοντας το όνομα της γυναίκας του έπεσε από την ταράτσα .. Τώρα βρίσκεται στα χέρια άλλων για να τον συγχωρέσουν από όλα αυτά που έχει κάνει ..

Έπειτα ο Άντριου , αυτός και αν τα έβαλε με την ζωή , περισσότερο από όλους θα μπορούσε να πει κανείς .. Για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες  του, για να αποκτήσει δόξα και λεφτά και μια γυναίκα που δεν του άνηκε , δεν δίστασε να απειλήσει , να σκοτώσει  , να εκβιάσει .. Όμως κάποιες φορές η ζωή είναι τόσο δίκαιη που και έτσι φέρθηκε δίκαια και στον Άντριου .. Στην φυλακή  , την βρήκε από πολλούς , που είχε κλείσει μέσα στην φυλακή , όπου δεν δίστασαν να τον δείρουν , να τον κάνουν ένα με το πάτωμα , κάνοντας τον να μετανιώσει για όλα όσα έχει κάνει τόσα χρόνια .. 

Κάποιοι λένε ότι η χειρότερη εκδίκηση για έναν άνθρωπο είναι να τον αφήσεις να ζει με  τις τύψεις του , αλλά για τον Ντιμίτρι δεν ήταν αυτή η σωστή εκδίκηση , αλλά να ζήσει ο Άντριου όσα έζησε ο χαμένος αδερφός του και έτσι έγινε .. Μια μέρα ένας του την είχε στήσει και τον σκότωσε με ένα μαχαίρι .. Τον είχε βάλει ο Ντιμίτρι και αφού πήρε αυτό που ήθελε , ήταν πια ήσυχος να φύγει, να πάει κοντά στους δικούς του ανθρώπους , εκεί όπου ανήκει ..Πριν φύγει όμως έστειλε ένα γράμμα στον Έντουαρτ όπου του εξηγούσε τον λόγο που ήθελε να εκδικηθεί τον Άντριου , χωρίς όμως να αποκαλύπτει το όνομα του .. Το μόνο που ξεκαθάρισε είναι ότι τα λεφτά που πήρε και αυτός αλλά και η κοπελιά τα πήρε από τον λογαριασμό του Άντριου ηλεκτρονικά ..Βλέπετε ο Ντιμίτρι ήταν φοβερός χάκερ και κατάφερε να πάρει τα πάντα από τον Άντριου χωρίς καν να φανεί ..Το μόνο που ήθελε ήταν δικαιοσύνη και αυτό το παιδί , ο Άντονι να βρει την ευτυχία και την οικογενειακή γαλήνη , σε αντίθεση με τον αδερφό του που χάθηκε τόσο άδικα ..

Η ζωή όμως κάνει και λάθη , όπως στην περίπτωση του Έντουαρτ και της Μπέλλας , οι οποίοι μετά από δυο εβδομάδες δεν είχε καν πλησιάσει ο ένας τον άλλον …Δεν ξέρουμε αν εδώ έχει κάνει κάποιο λάθος η ίδια η ζωή ή οι ήρωες που δεν παραδέχονται τα συναισθήματα τους .. ?

Ο Έντουαρτ  αφού του πρότεινε ο μικρός τον τίτλο .. « Η ζωή σαν παραμύθι ..», ο οποίος κατενθουσιάστηκε διαβάζοντας το , το πήγε στον εκδοτικό οίκο .. Εκείνοι αφού τον διάβασαν , τους άρεσε τόσο πολύ , που τον ειδοποίησαν ότι μέσα σε τρεις μήνες θα εκδοθεί, ήταν σίγουροι ότι θα έκανε μεγάλες πωλήσεις ….Κατά άλλα η ζωή του ήταν ακριβώς όπως ήταν και πριν γνωρίσει την Μπέλλα , μόνο που υπήρχε μεγαλύτερη αισιοδοξία και είχε και τον μικρό στην ζωή του κάποιες στιγμές ..

Η Μπέλλα αφού πια συνήλθε από όλο αυτό το σοκ που πέρασε , προσέλαβε άλλο δικηγόρο και με το πιστοποιητικό να επιβεβαιώνει ότι το παιδί  ήταν κακοποιημένο , ήταν έτοιμη να πολεμήσει για να πάρει οριστικά το παιδί  .. Με τον Άντονι περνούσαν πολύ καλά μαζί , ειλικρινά ήταν θεού δώρο που βρήκε ο ένας τον άλλον ..

Ενώ και οι ζωές και των δύο ηρώων μας φαίνονταν τόσο φυσιολογικές και ήρεμες , τους έλειπε κάτι και αυτό δεν ήταν παρά το συναίσθημα .. Ο ένας αγαπούσε τον άλλον , αλλά κανένας από τους δύο δεν έκανε κίνηση για να τα βρουν , κανένας από τους δύο δεν τολμούσε να μιλήσει για τα συναισθήματα του. Ο καθένας τους είχε κάνει λάθη σε αυτή την σχέση , και οι δύο φοβόντουσαν την απόρριψη ..Μόνο ένας θα μπορούσε να τους φέρει μαζί , μόνο ένας που αγαπούσαν και οι δύο και θα έκαναν τα πάντα για να είναι χαρούμενος και ευχαριστημένος ..

Έτσι μια ημέρα ο  μικρός πριν πέσει για ύπνο ζήτησε από την Μπέλλα  να του διαβάσει το παραμύθι .. Δεν της το είχε δείξει όλο αυτό τον καιρό , έκλεβε κάποιο χρόνο από το διάβασμα του και το διάβαζε κρυφά  .. Η Μπέλλα τον είχε ρωτήσει την πρώτη μέρα  τι του είχε φέρει ο Έντουαρτ και εκείνος είπε ψέματα ότι ήταν κάτι ασκήσεις που έκαναν μαζί ..Σήμερα όμως θα το χρησιμοποιούσε , ήθελε να είναι μαζί ο Έντουαρτ με την Μπέλλα  , είναι τα μόνα άτομα που αγαπά και έχει πια δίπλα του και θέλει να είναι μαζί ..

-         Κυρία θα μου διαβάσετε αυτό ?

-         Τι είναι αυτό μικρέ ..?

-         Ένα παιδικό βιβλίο , θα μου το διαβάσετε ?

-         Ποιος σου το έφερε?

-         Αμάν κυρία διαβάστε το ..

-         Καλά , είπε .. Μια φορά και έναν καιρό .., είπε και άρχισε να διηγείται το παραμύθι .. Της κίνησε το ενδιαφέρον η ιστορία , γύρισε για λίγο και τον μικρό τον είχε πάρει ο ύπνος .. Τον σκέπασε , του έδωσε ένα φιλί και αφού πήρε το παραμύθι  βγήκε από το δωμάτιο …

Κατέβηκε κάτω , κάθισε στην πολυθρόνα  και συνέχισε να διαβάζει το παραμύθι ..Της άρεσε πολύ , αλλά ποιο πολύ της άρεσε το νόημα που έβγαζε αυτό το παραμύθι , ήταν λες και ήταν η ζωή κάποιου συγκεκριμένου άνθρωπου ..Τον καταλάβαινε τέλεια τον ήρωα , αλλά πιο πολύ την ηρωίδα του παραμυθιού , ήταν λες και αντικατοπτριζόταν η ίδια .. Ήταν απίστευτο .. Τότε πήρε μια απόφαση και ότι ήταν να γίνει ας γίνει , αν δεν τολμήσει κάποιος δεν θα μάθει ποτέ τι θα μπορούσε να συμβεί στην συνέχεια ..Πήρε το τηλέφωνο και πάτησε ένα ένα τα νούμερα με αποφασιστικότητα ..Χτύπησε μία τίποτα , χτύπησε δύο τίποτα , το άφησε να χτυπήσει λίγο ακόμα αλλά κανείς δεν το σήκωνε , πήγε να το κλείσει αλλά ξαφνικά μια φωνή ακούστηκε από την  άλλη μεριά ..

-         Ναι ..?

-         Γεια , η Μπέλλα είμαι..

-         Γεια σου Μπέλλα , συνέβη κάτι ?Το παιδί καλά ?

-         Ναι μια χαρά και συγνώμη για την ενόχληση ..

-         Δεν με ενοχλείς πες μου ..

-         Να αύριο το πρωί θα πάμε με τον μικρό στις κούνιες και έλεγα αν θα ήθελες να έρθεις μαζί μας .. , είπε κάπως δισταχτικά ..

-         Ναι με μεγάλη μου χαρά ..

-         Σε ευχαριστώ πολύ ..

-         Μην το συζητάς , ξέρεις ότι για τον Άντονι θα έκανα τα πάντα ..

-         Ναι το ξέρω , είπε και τότε θυμήθηκε την ημέρα που του ζήτησε να παντρευτούν για να πάρουν το παιδί .. Εκείνος της αρνήθηκε , και ενώ στην ουσία ήξερε τον λόγο τον πίεσε και του μίλησε άσχημα ..Πόσο το είχε μετανοιώσει 

-         Θα ήθελες κάτι άλλο ?

-         Όχι μόνο αυτό , καλό βράδυ εύχομαι ..

-         Επίσης .. , είπε και το έκλεισαν και οι δύο .. Τόση αμηχανία , που κανείς θα έλεγε ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν είχαν ερωτευτεί ποτέ ..

Το επόμενο πρωί η Μπέλλα σηκώθηκε με έναν κόμπο στο στομάχι από το άγχος ..Κατέβηκε κάτω και ο μικρός έπινε ήδη το γάλα του, αυτό το παιδί τα κάνει όλα μόνος του .. Το πρώτο καιρό η Μπέλλα δεν μπορούσε να το συνειδητοποιήσει , αλλά τώρα το έχει συνηθίσει πια και δεν της κάνει εντύπωση..

-         Καλημέρα μικρέ ,είπε κα του έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο και πήγε να φτιάξει καφέ ..

-         Καλημέρα κυρία , είπε μέσα στην τρελή χαρά ..

-         Πολλά κέφια βλέπω ..

-         Ε αφού θα πάμε κούνιες ..

-         Όταν είναι να πας σχολείο είσαι μέσα στα μούτρα  για να πας στις κούνιες πετάς από την χαρά σου..

-         Άλλο το μάθημα και άλλο οι κούνιες , Κυρία ..

-         Καλά καλά , είπε και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της ..

-         Άντε Κυρία θα πάμε ??

-         Θα πάμε , ηρέμησε ..

-         Πώς σας φάνηκε το παραμύθι?

-         Ωραίο ήταν  , αλλά εσύ που το βρήκες ?

-         Του Έντουαρτ είναι μου το έδωσε να το διαβάσω πρώτος και να βάλω και τίτλο ..Μόλις το άκουσε αυτό η Μπέλλα είχε μείνει .. Δεν περίμενε αυτό να το έχει  γράψει ο Έντουαρτ  , τώρα καταλαβαίνει την ομοιότητα με την κοπέλα ..

-         Και τι τίτλο έδωσες μικρέ ..?

-         Η ζωή σαν παραμύθι , είπε και αφού ήπιε και την τελευταία γουλιά από το γάλα , είπε ..

-         Πάω να βάλω παπούτσια .., άντε Κυρία ετοιμαστείτε και εσείς ..

-         Ναι θα ετοιμαστώ ,είπε ακόμα σοκαρισμένη από αυτό που μόλις έμαθε ..

Αφού ντύθηκε , πήρε τον μικρό και ξεκίνησαν για τις κούνιες ..

-         Γιατί δεν μου είπες για το παραμύθι ..?, ρώτησε η Μπέλλα απορημένη ..

-         Για κανένα συγκεκριμένο λόγο ..

-         Μμ μάλιστα .. , είπε ενώ έφτασαν στις κούνιες .. Εκεί τους περίμενε ένα γνώριμο πρόσωπο .. Μόλις τον είδε ο μικρός , άφησε το χέρι της Μπέλλας και έτρεξε στην αγκαλιά του …

-         Έντουαρτ πόσο χαίρομαι που είσαι εδώ ..

-         Και εγώ μικρέ , τι κάνεις ..?

-         Καλά είμαι , εσύ ?

-         Καλά , είπε ενώ πλησίασε η Μπέλλα ..

-         Καλημέρα , είπε χαμογελαστά η Μπέλλα, κάτι που παραξένεψε τον Έντουαρτ , είχε καιρό να την δει να χαμογελά .. Του άρεσε να χαμογελά , της έδινε περισσότερη ομορφιά ..

-         Καλημέρα και σε σένα Μπέλλα , πως είσαι ?

-         Μια χαρά , εσύ

-         Καλά ..

-         Καλά εγώ σας αφήνω , εγώ πάω να παίξω με  τους φίλους μου , είπε ο μικρός και έτρεξε προς κάτι αγόρια που ήταν εκεί ..

-         Καθόμαστε ?, είπε ο Έντουαρτ ..

-         Ναι γιατί όχι , είπε και κάθισαν στο παγκάκι ..

-         Πώς τα πας μαζί του ..?, ρώτησε με ενδιαφέρον ο Έντουαρτ

-         Ειλικρινά αυτό το παιδί με εκπλήσσει όλο και περισσότερο κάθε μέρα..

-         Είναι υπέροχο παιδί , είστε τυχεροί που έχει ο ένας τον άλλον ..

-         Ναι το ξέρω , ξέρεις διάβασα το παραμύθι σου ..

-         Α , και πώς σου φάνηκε ?, είπε δισταχτικά γιατί τώρα ήταν σίγουρος ότι θα κατάλαβε την ομοιότητα..

-         Υπέροχο , ιδανικό και για παιδιά αλλά και για πιο μεγάλους ..

-         Χαίρομαι που σου άρεσε ..

-         Θα το εκδώσεις ..?

-         Ναι πήρα το οκ από τον εκδοτικό οίκο και σε λίγους μήνες θα είναι έτοιμο..

-         Εύχομαι να πάει καλά , αν και είμαι σίγουρη για αυτό ..

-         Σε ευχαριστώ πολύ ..

-         Τίποτα την αλήθεια λέω μόνο .. , είπε και της χαμογέλασε .. Πάντα θαμπωνόταν από το χαμόγελο του , κάθε φορά που χαμογελούσε γινόταν άλλος άνθρωπος ..

-         Ξέρεις Έντουαρτ θα ήθελα να σου μιλήσω ..

-         Είναι κάτι σοβαρό ?

-         Αρκετά …