Γυάλινα όνειρα..

Μπέλλα ..

Εδώ και μια εβδομάδα ήμουν χάλια , είχα αρπάξει μια ίωση και όλη μέρα φτερνιζόμουν.. Το ίδιο είχε πάθει και ο Έντουαρτ .. Ε μετά από μια τέτοια τρέλα και λίγα πάθαμε .. Δεν θα ξεχάσω την στιγμή που γυρίσαμε σπίτι και μας αντίκρισε η Κατερίνα .. Μας την είχε δώσει ο Καπετάνιος  ..

Μόλις μπήκαμε μέσα , μούσκεμα μέχρι το κόκαλο , μας κοίταξε η Κατερίνα και γούρλωσε τα μάτια .. Εμείς της δώσαμε από ένα φιλάκι στο μάγουλο και ανεβήκαμε χεράκι χεράκι επάνω  για να κάνουμε ένα ζεστό μπάνιο .. Ε αυτό ήταν μετά 30 πακέτα χαρτομάντιλα δεν μας έφταναν .. Αλλά δεν το μετάνιωνα καθόλου ήταν από τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου και δεν θα την άλλαζα με τίποτα ..

Καθώς πήγαινα στο γραφείο του Έντουαρτ να του αφήσω κάτι έγγραφα , η Άντζελα δεν ήταν εκεί .. Πήγα να χτυπήσω την πόρτα αλλά άκουσα μια συνομιλία με ένα οικείο πρόσωπο .. Με έφαγε η περιέργεια θα το ομολογήσω και κάθισα να ακούσω ..

- Μου άρεσε που είπα ότι αν δεν την παντρευτείς θα χάσεις την περιουσία σου.., άκουσα καλά ..?

- Ναι , πλάκα είχε , άλλωστε εδώ δεν.. , δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση του , ήθελα εξηγήσεις εδώ και τώρα ..

Δεν πίστευα στα αυτιά μου δεν εννοούσαν όσα λένε , έτσι ? Δεν γίνεται … Μόλις μπήκα μέσα στο γραφείο τους είδα να γελάνε και μόλις με αντίκρισαν  τα γέλια κόπηκαν και κοιτάχτηκαν  μεταξύ τους λες και έχουν κάνει κάτι ..

-  Θα μπορούσατε να μου εξηγήσετε αυτά που λέγατε ?, είπα με αγριεμένο ύφος ..

- Μπέλλα πρώτα από όλα ηρέμησε .., μου είπε ο Έντουαρτ ..

- πείτε μου ότι όλα αυτά που άκουσα είναι ψέμα και θα ηρεμήσω ..

- τι ακριβώς άκουσες ?

- ότι αν δεν με παντρευόσουν θα έχανες την περιουσία σου , είναι αλήθεια ?

- ήταν το τελευταίο μου χαρτί Μπέλλα , αν δεν παντρευόσουν τον Έντουαρτ θα έχανες και εσύ και αυτός την περιουσία του..

- ο Έντουαρτ γιατί ?

- είσαι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος, επειδή ήξερα ότι αν έχανες μόνο  εσύ την περιουσία δεν θα νοιαζόσουν , αλλά αν τα έχανε και ένας άλλος άνθρωπος δεν θα το άντεχες  και θα έκανες πίσω .. Αυτά που άκουγα ήταν απίστευτα , δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά …Άρα ο Έντουαρτ δεν με αγάπησε ποτέ , φοβήθηκε για την περιουσία  του , δεν το πιστεύω πώς έπεσα μέσα στην παγίδα τους ..

- δηλαδή Έντουαρτ δεν με αγάπησες ποτέ ..?

- τι είναι αυτά που λες Μπέλλα και βέβαια σε αγαπώ ..

- δεν λες αλήθεια όλα τα έκανες για να μην χάσεις την περιουσία ..

- Τι είναι αυτά που λες ? Δεν νομίζω να μιλάς σοβαρά ..?

- μιλάω πολύ σοβαρά ποτέ δεν με αγάπησες , το μόνο που ήθελες ήταν να εξασφαλίσεις την περιουσία σου ..

- Μπέλλα δεν είναι αλήθεια αυτό .., επενέβηκε ο Κύριος Μάνος ..

- δεν χρειάζεται Καπετάνιο .. , είπε ο Έντουαρτ .. άλλωστε το πόρισμα το έβγαλε η κυρία ..

- και βέβαια το έβγαλα ..σας μισώ και τους δύο , δεν θέλω να σας ξαναδώ , είπα..

- τελικά Καπετάνιο βγάλαμε λάθος πόρισμα , η κοπέλα αυτή δεν έχει συναισθήματα  και για να  το πω πιο σωστά δεν έχει μυαλό ..

- δεν ντρέπεσαι που λες κάτι τέτοιο για μένα, σου έχω αποδείξει και το μυαλό μου και τα συναισθήματα μου

-όχι Μπέλλα δεν έχεις αποδείξει τίποτα , αν είχες μυαλό θα καταλάβαινες .. 

- να καταλάβω τι ? Ότι από την αρχή το μόνο που κάνατε ήταν να παίξετε μαζί μου ..

- το ακούσαμε και αυτό .. Είχες τα πάντα Μπέλλα , λεφτά , φίλους , έναν άνθρωπο που σε βοήθησε και με το παραπάνω και εμένα που σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή ..

- οι φίλοι και τα λεφτά ήταν δανεικά, αν εννοείς τον Καπετάνιο , ναι με βοήθησε αλλά έπαιξε  με τα συναισθήματα μου και όσο για σένα ήσουν ένα ψέμα από την αρχή ως το τέλος ..

- ώστε αυτό πιστεύεις για μένα ?

- ακράδαντα , ένα ψέμα τίποτα άλλο .., είπα και έφυγα .. Δεν με ένοιαζε τίποτα πια , ο άνθρωπος που αγάπησα με όλη μου την καρδιά με πρόδωσε με το χειρότερο τρόπο , με εκμεταλλεύτηκε , το ίδιο και ο Καπετάνιος , έπαιζε με τα συναισθήματα μου ..

Καθώς έτρεχα μέσα στην εταιρεία έπεσα πάνω στην Άλις..

-          Μπέλλα μου τι έγινε ? τι έπαθες ?

-          Πες μου Άλις το ήξερες και εσύ από την αρχή ?

-          Ποιο να ξέρω ?

-          Όλο αυτό με την περιουσία …

-          Ναι την ξέρω αλλά τι σημασία έχει ..?

-          Τι σημασία έχει .? Όλοι έπαιξαν με τα συναισθήματα μου ..

-          Δεν είναι αλήθεια αυτό , ειδικά ο Έντουαρτ σε αγάπησε πολύ ..

-          Όχι Άλις το έκανε για την περιουσία ..

-          Αυτό δεν ισχύει ..

-          Και όμως και εσύ το ήξερες  από την αρχή Άλις , μου είπες και εσύ ψέματα ..

-          Δεν σου είπα τίποτα , δεν το θεώρησα άξιο λόγου για να στο πω ..

-          Δεν το θεώρησες σημαντικό , οι άλλοι να παίζουν με τα συναισθήματα μου?

-          Μακάρι όλοι να έπαιζαν με τα συναισθήματα όπως έπαιξαν αυτοί οι δύο άντρες.. 

-          Ξέρεις Άλις σε θεωρούσα φίλη αλλά τελικά έκανα μεγάλο λάθος..

-          Μπέλλα είμαι φίλη σου ..

-          Δεν είσαι ,όλοι είστε ένα μεγάλο ψέμα , είπα και έφυγα .. Όλοι με είχαν προδώσει , αλλά αυτό που με πλήγωνε περισσότερο από όλα ήταν  ο Έντουαρτ , αυτός με είχε κάνει να πιστεύω ότι αυτό που ζω είναι πραγματικότητα , ότι ήμουν αγαπητή και τώρα όλα γκρεμίστηκαν ..

Και τώρα που θα πήγαινα , δικά μου λεφτά δεν είχα ποτέ , σπίτι δικό μου δεν έχω … Οι γονείς μου ούτε να τους δω μπροστά μου, τώρα τι κάνουμε ?  

Καθώς περπατούσα , ξαφνικά συνάντησα το μόνο άνθρωπο που δεν περίμενα να δω εδώ στην Αθήνα …Δεν γίνεται , κάποιος μου κάνει φοβερή πλάκα , αλλά γιατί όχι είναι ο μοναδικός άνθρωπος που ήταν πάντα δίπλα μου και  ο μόνος άνθρωπος που με αγάπησε πραγματικά ..

Έντουαρτ

Δεν πίστευα στα αυτιά μου , η Μπέλλα αμφισβήτησε την αγάπη μου .. Μα πως ? Πως μπορεί να έκανε κάτι τέτοιο ? Ήθελα να χτυπήσω το κεφάλι μου στοίχο , να τα σπάσω όλα ..

-          Την έχασα Καπετάνιο , την έχασα..

-          Δεν έχασες τίποτα πήγαινε βρες την ..

-          Να πάω που , αυτή την στιγμή θα έχει εξαφανιστεί , θα περπατά μέσα στους δρόμους.

-          Ναι αλλά μετά θα πάει σπίτι  να μαζέψει τα πράγματα της ..

-          Δεν έχεις άδικο , πάω να την βρω σπίτι , μήπως και καταφέρω  να την μεταπείσω ..

-          Πήγαινε παλικάρι μου , πήγαινε .., μου είπε και πριν χάσω χρόνο , έφυγα ..

Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο σπίτι μας .. Μπήκα μέσα , αλλά ήταν άδειο , ώσπου η Κατερίνα εμφανίστηκε μπροστά μου ..

-          Τι έγινε Έντουαρτ ?

-          Κατερίνα είδες την Μπέλλα ?

-          Όχι δεν έχει έρθει..

-          Καλά ..

-          Έχει συμβεί τίποτα ..?

-          Μόνο η νεκροψία θα το δείξει αυτό , είπα και πήγα επάνω στο δωμάτιο μας .. Κάθισα στην πολυθρόνα και την περίμενα ..

Είχε περάσει μισή ώρα , ώσπου άκουσα βήματα στην σκάλα .. Είχε δίκιο ο Καπετάνιος , θα ερχόταν εδώ .. Άνοιξε την πόρτα , εγώ δεν κουνήθηκα, έμεινα στην θέση μου .. Μόλις μπήκε μέσα , με κοίταξε και αμέσως γύρισε το βλέμμα της .. πήγε στην ντουλάπα και έβγαλε μια βαλίτσα .. Και άρχισε να μαζεύει τα ρούχα της  , ώσπου πήρε στα χέρια τις τουαλέτες που της είχα πάρει εγώ και αφού τις κοίταξε με μίσος της πέταξε κάτω λες και ήταν κουρέλι ..

-          Όση αξία έδειξες τώρα στις τουαλέτες που σου αγόρασα άλλο τόση αξία δείχνεις και σε εμένα ..

-          Έχω μάθει ότι αξία δείχνουμε μόνο στους ανθρώπους που το αξίζουν και εσύ δεν είσαι ένας από αυτούς..

-          Είναι πολύ ενδιαφέρον   αυτά που λες , αλλά εγώ θυμάμαι ότι μέχρι και χθες έλεγες ότι με αγαπάς ..

-          Δεν ήξερα μέχρι χθες ..

-          Δεν ήξερες δεν ρώταγες ?

-          Έπρεπε να το είχα κάνει , θα είχα μάθει ότι τόσο καιρό μου λες ψέματα..

-          Δεν σου είπα πότε ψέματα ..

-          Και όμως μου είπες .. δεν με αγάπησες Έντουαρτ , το μόνο που σε ενδιέφερε ήταν μην χαθεί η περιουσία σου ..

-          Μετά από όλα αυτά που ζήσαμε , νομίζεις ότι η αγάπη μου ήταν ψέμα ..?

-          Τι ζήσαμε Έντουαρτ ?? Δυο μήνες είμαστε μαζί ..

-          Δυο μήνες δεν είναι αρκετός καιρός να καταλάβεις τα συναισθήματα μου για εσένα ?

-          Να καταλάβω τι Έντουαρτ ..? Τουλάχιστον παραδέξου το  ότι το έκανες για τα λεφτά ..?

-          Να παραδεχτώ κάτι το οποίο δεν ισχύει..

-          Έλα πες το , προσπαθείς να με μεταπείσεις να μείνω για να μην χάσεις τα λεφτά , ε ? Σε απείλησε ο καπετάνιος  ..?

-          Τι είναι αυτά που λες Μπέλλα ?

-          Έλα μωρέ πες το , δεν κοστίζει τίποτα ..ή μάλλον κοστίζει πολλά λεφτά ,σωστά ?

-          Σωστά , έπεσες μέσα , με έστειλε ο Καπετάνιος να σε μεταπείσω να μείνεις , γιατί αν δεν μείνει πάει χάνω όλη την περιουσία μου .., είπα ενώ η Μπέλλα με κοιτούσε σοκαρισμένη .. Αυτό δεν ήθελε να ακούσει ε αυτό άκουσε ..

-          Τελικά είχα δίκιο, είδες δεν ήταν δύσκολο να το παραδεχτείς .., είπε και έκλεισε την βαλίτσα της ..

-          Ναι τελικά δεν ήταν δύσκολο .. , είπα προσπαθώντας να κρατήσω την οργή μου ..

-          Λοιπόν εγώ φεύγω , αντίο Έντουαρτ και σε λίγες μέρες να περιμένεις την αίτηση διαζυγίου  ..

-          Με μεγάλη ανυπομονησία , της είπα και της άνοιξα την πόρτα για να βγει …. Τελικά έχω μεγάλη υπομονή.. Την ακολούθησα και τότε είδα στην εξώπορτα κάτι το οποίο δεν περίμενα με τίποτα.. Κατέβηκε τις σκάλες η Μπέλλα και πήγε κοντά του .. Εγώ είχα μείνει στην σκάλα και τους κοιτούσα αποσβολωμένος .. Έλα Έντουαρτ σύνελθε .. Άρχισα να κατεβαίνω και να χτυπώ παλαμάκια ..

-          Μπράβο , μπράβο , είπα και τότε με κοίταξα και οι δύο .

-          Τι λες Έντουαρτ ?

-          Λέω μπράβο .. για κάποια στιγμή πίστεψα ότι μου έλεγες την αλήθεια αλλά ευτυχώς γρήγορα κατάλαβα ..

-          Δεν καταλαβαίνω ..

-          Ω έλα τώρα Μπέλλα , γιατί δεν μου έλεγες απλά ότι τα ξαναβρήκες με τον Τζεικ και θέλεις να με χωρίσεις ?

-          Γιατί δεν ισχύει ..

-          Ναι καλά , βλέπω πάντως είσαι πολύ καλή ηθοποιός , όχι μπράβο σου ..

-          Πας να βγεις και από πάνω ?

-          Δεν κατάλαβες γλυκιά μου εγώ είμαι από πάνω πάντα ήμουν από πάνω ..

-          Τι να σου πω σε λυπάμαι ..

-          Και εγώ σε λυπάμαι Μπέλλα και τώρα θα σας παρακαλούσα να φύγετε ..

-          Έλα Μπέλλα πάμε .., είπε ο αγαπητικός

-          Άντε πηγαίνετε Μπέλλα του .. ξεκουμπιστείτε από το σπίτι μου , είπα και τότε με κοίταξε μια τελευταία φορά και έφυγε με αυτόν τον μαντράχαλο .. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου .. Το μόνο που ήθελα ήταν να μείνω μόνος μου..

Καθώς πήγαινα ξανά επάνω , είδα την Κατερίνα να με κοιτά με έναν συμπονετικό τρόπο  ..

-          Έντουαρτ είσαι καλά ?

-          Καλά είμαι , απλά θέλω να μείνω μόνος μου .. Πάρτε άδεια όλοι σας , δεν θα σας χρειαστώ..

-          Είσαι σίγουρος για αυτό ?

-          Απόλυτα .., είπα και πήγα επάνω .. Κάθισα ξανά στην πολυθρόνα και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου .. Έφυγε για άλλη μια φορά έμεινα μόνος μου ..

Μετά από ώρα ..

Καθόμουν ακόμα στην ίδια θέση και κοιτούσα αόριστα .. Όλο αυτό που είχε συμβεί ήταν πολύ για μένα .. Κατέβηκα κάτω , και το σπίτι είχε αδειάζει .. Έκλεισα τα παντζούρια , τις κουρτίνες .. Ανέβηκα επάνω στο δωμάτιο , έκλισα το παράθυρο και το σκοτάδι ήρθε να καλύψει την ζωή μου .. Μόνο λίγο φως έμπαινε από τις κόχες ..  Τότε το βλέμμα μου πήγε στις τουαλέτες που είχα πάρει στην Μπέλλα , άρχιζα να της σκίζω με μανία .. Έπειτα από τον θυμό μου έβγαλα τα σκεπάσματα και τα πέταξα στο πάτωμα .. Πήγα στο μπάνιο και είδα κάτι πράγματα της …Κάτι κολόνιες και κάτι άλλα πράγματα , που δεν είχε πάρει .. Τα έριξα κάτω και έσπασαν και όλο το δωμάτιο μύρισε με αρώματα .. Αρώματα που μου θύμιζαν τόσο πολύ την Μπέλλα .. Ξαναπήγα στο δωμάτιο και στο κομοδίνο υπήρχε μια φωτογραφία μας .. Την πήρα στα χέρια μου .. Τα πόδια μου δεν με κρατούσαν πια και λύγισα .. Έκατσα στο πάτωμα με την φωτογραφία στα χέρια μου και τα δάκρυα μου γίνονταν όλο και πιο έντονα … Έμεινα μόνος μου .. Για άλλη μια φορά με εγκαταλείψαν όπως τότε με την μητέρα μου .. Μόνος μου ..Γιατί , γιατί , γιατί ? Φώναζα αλλά κανένας δεν με άκουγε , ήμουν ΜΟΝΟΣ…