Έντουαρτ …

Εδώ και λίγες μέρες , ζω κανονικά μαζί με την Μπέλλα και με τον πατέρα μου .. Περνάω πολλές ώρες μαζί του και μαθαίνω πράγματα για την ζωή του … Αλλά οι μέρες για την εκδίκηση πλησιάζουν όλο και πιο πολύ .. Από την μια ήμουν τόσο ανυπόμονος να τους δω να σαπίζουν στην φυλακή αλλά από την άλλη φοβόμουν μην πάει κάτι λάθος και βρεθούμε μπλεγμένοι ..

Το σχέδιο…….

-          Πατέρα είσαι σίγουρος ότι θα πετύχει το σχέδιο ??

-          Απόλυτα , είναι πια καιρός να πάνε  φυλακή και να πληρώσουν για όλα όσα μας έχουν κάνουν ..

-          Και γιατί πρέπει να πάω εγώ , μπορεί να με ανακαλύψουν…

-          Έτσι όπως θα είσαι μεταμφιεσμένος , δεν θα σε καταλάβει κανένας …, σε λίγο έρθει ένας κομμωτής για αν σε αλλάξει …

-          Καλάααα,  είσαι σίγουρος ότι το σχέδιο δεν θα έχει κανένα κενό ?

-          Απόλυτα καλέ μου …

-          Θα πιστέψουν ότι  κληρονόμησα μια περιουσία από κάποιον άγνωστο ?

-          Κοίτα με τέτοια μανία που έχουμε για τα χρήματα , θα πιστέψουν τα πάντα , ειδικά όταν δουν την υπογραφή σου  ..

-          Άντε να δούμε , είπα και τότε χτύπησε το κουδούνι ..

-          Πάω εγώ να ανοίξω ο κομμωτής θα είναι , είπε και έφυγε …Μετά από λίγο μπήκε ο πατέρας μου με έναν κομμωτή , που μάλλον για κομμώτρια θα τον περνούσα..

-          Γεια σας , είμαι ο Τζεικ , ο κομμωτής σας, είπε ενώ κουνιόταν παραδώθε σαν εκρεμμές  ..

-          Γεια σας , είμαι ο Έντουαρτ Καλλεν ..

-          Μην φοβάσαι τίποτα χρυσό μου , δεν σε πειράζει να σου μιλάω στον ενικό..

-          Όχι όχι , είπα ενώ ήμουν έτοιμος να σκάσω στα γέλια ..

-          Θα σε κάνω εγώ έναν κούκλο , όχι τώρα ότι δεν είσαι , αχ τυχερή είναι αυτή που σε χαίρεται , αλί από εμάς….

-          Τζεικ  μήπως να τελειώναμε? , είπε ο πατέρας μου  προσπαθώντας να βάλει μια τάξη , σε αντίθεση με μένα που λίγο ακόμα και θα έσκαγα από τα γέλια …

-          Τέλος πάντων , ας ξεκινήσουμε , είπε και με έβαλε να καθίσω στην καρέκλα .. Έβαλε από κάτω  στο πάτωμα ένα μεγάλο πανί για να πέφτουν εκεί οι τρίχες  και αφού με έφτιαξε , πήρε τα εργαλεία του …

-          Μμ τι  ωραία μαλλιά , είπε και έβαλε το χέρι του μέσα στα μαλλιά μου .. Αν το έκανε αυτό η Μπέλλα θα με ερέθιζε , αλλά τώρα που το κάνει αυτός  μάλλον αηδία νιώθω ..

Μετά από 2 ώρες περίπου

-          Λοιπόν είσαι έτοιμος ?? θέλεις να δεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη??

-          Αν δεν σου κάνει κόπο …, είπα  και μου έδωσε ένα καθρέφτη και τότε αντίκρισα τον εαυτό μου όχι εντελώς αλλαγμένο αλλά κατά κάποιο τρόπο ήμουν αλλαγμένος .. Τα μαλλιά μου είχαν σκουρύνει προς το καστανό και είχαν κοντύνει αρκετά .. Δεν μπορώ να πω ότι ήμουν άσχημος , απλά διαφορετικός .. Τα χαρακτηριστικά δεν μπορώ να πω ότι έχουν αλλοιωθεί .. Άνετα θα μπορούσαν να με αναγνωρίσουν ..Αυτό έπρεπε να το συζητήσω με τον πατέρα μου ..

-          Πως σου φαίνεται ??

-          Εξαιρετική δουλειά , μπράβο σου Τζεικ ..

-          Αχ ευχαριστώ πολύ , και τότε άκουσα κλειδιά στην πόρτα , πρέπει να ήρθε η Μπέλλα …

-          Γεια σας , είπε ενώ μπήκε μέσα …

-          Γεια σου αγάπη μου , της είπα και την φίλησα …

-          Μμ άλλαξες μωρό μου , κούκλος είσαι ..

-          Σε ευχαριστώ πολύ Μπέλλα μου …

-          Μμ αυτή είναι που τον χαίρεται , κρίμα χαραμίζεται το παιδί …

-          Ορίστε ?, είπε η Μπέλλα και εγώ της έκανα νόημα ότι δεν είναι τίποτα να μην δίνει σημασία …

-          Τζεικ έλα να σε πληρώσω , είπε ο πατέρας μου και τον πήρε προς τα  έξω …

-          Αγάπη μου βλέπω έχεις πέραση εκτός από τις γυναίκες και στους άντρες …

-          Θα τον έλεγες εσύ ποτέ αυτό , άντρα ?

-          Σωστό και αυτό , πάντως σου πηγαίνει πολύ το όλο στυλ ..

-          Ε τότε να το καθιερώσουμε , είπα και την ξαναφίλησα ..

-          Επιτέλους τον ξεφορτωθήκαμε , είπε ο πατέρας μου μπαίνοντας ξανά μέσα στο σπίτι …

-          Βρε πατέρα έχω απορία, ωραία άλλαξα χρώμα , κουρεύτηκα αλλά και πάλι θα μπορέσουν να με αναγνωρίσουν ..

-          Όχι δεν θα μπορέσουν , γιατί πρώτα από όλα θα βάλεις φακούς και θα βάλεις και μούσι ..

-          Μμ εξαιρετικά σαν τον Όσιο Πατάπιο θα είμαι,  χαίρομαι  ..

-          Έλα μην κάνεις παράπονα , λοιπόν αύριο θα περάσει ο πατέρας της Μπέλλας να σε πάρει να πάτε στο σπίτι τους ….εντάξει ?

-          Εντάξει , θα είμαι έτοιμος ..

-          Λοιπόν εγώ σας αφήνω θα τα πούμε αύριο .., είπε και έφυγε ..

-          Αγάπη μου έχεις άγχος για αύριο?

-          Γιατί το λες αυτό , δεν καταλαβαίνω το νόημα των λέξεων σου ..

-          Έλα μην φοβάσαι , όλα καλά θα πάνε σκέψου , ότι αυτοί οι άνθρωποι σου κατέστρεψαν την ζωή σου ..

-          Αυτό σκέφτομαι , αλλά πάντα φοβάμαι τον αστάθμητο  παράγοντα ..

-          Ηρέμησε και όλα καλά θα πάνε ..πως μπορώ να σε χαλαρώσω ??, μου είπε με νόημα ..

-          Νομίζω ότι έχω ένα τρόπο να με χαλαρώσεις , της είπα και άρχισα να την φιλάω με πάθος ..Δεν μου αντιστάθηκε καθόλου .. Την πήρα στην αγκαλιά μου και ανεβήκαμε επάνω στο δωμάτιο .. Για τα ρούχα μας ήταν πλέον αργά τα είχαμε βγάλει ήδη και ήμασταν και οι δύο ολόγυμνοι .. Δεν άφηνα τα χείλη της ούτε λεπτό …Την άφησα στο κρεβάτι και αφού της έδωσα ένα ακόμη φιλί , άρχισα να περνάω την γλώσσα μου από κάθε σημείο του κορμιού της .. Πήρα στο στόμα μου το στήθος της και το περιποιήθηκα , όπως ακριβώς της άρεσε ..Η Μπέλλα αναστέναζε και αυτό απλά μου έδινε γραμμή να συνεχίσω ..Κατέβηκα πιο κάτω , ακριβώς στο ευαίσθητο σημείο της.. Πέρασε την γλώσσα μου από την υγρή σάρκα της και εκείνη έβγαλε ένα βογγητό .. Ρούφηξα με απληστία τους χυμούς της κάνοντας την να σπαρταράει αλλά δεν θα την άφηνα , θα την έφτανα στα όρια της.. Δάγκωσα την ευαίσθητη σάρκα της κάνοντας την να τεντωθεί ολόκληρη .. Αφού άφησα ένα φιλί στο λουλούδι της , πήγα προς τα πάνω και εκείνη με άρπαξε και άρχισε να με φιλάει αχόρταγα, ώσπου με γύρισε και ήρθε και κάθισε από πάνω μου , ακριβώς στο σημείο όπου την είχα ανάγκη .. Αφού πέρασε τα μαλλιά της από το στέρνο μέχρι πιο κάτω αφήνοντας επι τόπου φιλιά σε όλο μου το κορμί .. Πέρασε την γλώσσα της πάνω από την κορυφή  του πέους μου , το οποίο ήταν έτοιμο να εκραγεί ..Το πήρε όλο στο στόμα της και άρχισε να το περιποιείται , όπως ακριβώς ήξερε μόνο εκείνη για να με στείλει στο έβδομο ουρανό… Λίγο ακόμα και θα τελείωνα μέσα της . Λες και το κατάλαβε και αφού άφησε ένα φιλί στην κορυφή , ήρθε προς τα πάνω μου και με φίλησε… Την πήρα στην αγκαλιά μου και αφού ανασηκώθηκα , χωρίς να αντέξω άλλο και θολωμένος από το πάθος , μπήκα μέσα της χωρίς δεύτερη σκέψη ..  Την ήθελα τόσο πολύ την Μπέλλα , που ένιωθα ότι έχω εξάρτηση από αυτή την γυναίκα … Έμπαινα και έβγαινα μέσα της και ένιωθα μια πληρότητα να με συνεπαίρνει …Φτάναμε στο τέλος και έτσι οι ωθήσεις μου γινόταν όλο και πιο βαριές, όλο και πιο βαθιές , ενώ η Μπέλλα είχε συγχρονιστεί απόλυτα μαζί μου … Το δικό της τέλος ήρθε χύνοντας όλα της τους χυμούς , ενώ λίγο πιο μετά τελείωσα και εγώ ξεσπώντας μέσα της…. Ξάπλωσε προς τα πίσω και με πήρε στην αγκαλιά της , σκεπάζοντας μας και τους δυο ..

-          Σε αγαπώ Έντουαρτ , σε αγαπώ τόσο πολύ ..

-          Και εγώ σε αγαπώ Μπέλλα μου , είπα και αφού άφησα ένα φιλί λίγο πιο πάνω από το στήθος της , μας πήρε ο Μορφέας και τους δυο στην αγκαλιά του ..

« - Έντουαρτ ??, , άκουσε ο Έντουαρτ μέσα στον ύπνο του .. Άνοιξε τα μάτια του και είδε μπροστά του την Μπέλλα να τον κοιτά μέσα στα μάτια .

.

-          Μπέλλα μου τι έπαθες ? γιατί δεν κοιμάσαι ?

-          Σε παρακαλώ πάμε να φύγουμε ..

-          Αγάπη μου ηρέμησε , γιατί να φύγουμε ?

-          Θέλω απλά να φύγουμε , να μην πάρουμε καμιά εκδίκηση , απλά να φύγουμε μακριά από όλους και όλα ..

-          Είσαι σίγουρη για αυτό ?

-          Απόλυτα μαζί σου πάω παντού …»

Άνοιξα τα μάτια μου και πετάχτηκα , τώρα τι ήταν αυτό ?? Μήπως είναι σημάδι ? Μήπως συμβεί κάτι αύριο ?? Κοίταξα δεξιά και είδα την Μπέλλα να κοιμάται τόσο ήρεμα και τόσο γαλήνια .. Αν αυτό είναι σημάδι , τότε πρέπει να φύγουμε μακριά από όλους ..

-          Μπέλλα μου …?

-          Μμμ

-          Μπελλάκι μου σε παρακαλώ ξύπνα …Τότε εκείνη άνοιξε τα μάτια της και μόλις με είδε ξύπνιο και όρθιο , σηκώθηκε απότομα ..

-          Τι έγινε αγάπη μου ??

-          Μπέλλα πάμε να φύγουμε ?

-          Τι είναι αυτά που λες Έντουαρτ , που να πάμε ?

-          Κάπου μακριά από όλους και όλα ..

-          Μα πώς γίνεται αυτό ? δεν μπορούμε να τους παρατήσουμε όλους και να φύγουμε .

.

-          Σε παρακαλώ , αν με αγαπάς πραγματικά , πάμε να φύγουμε ..

-          Και βέβαια σε αγαπώ , πάμε να φύγουμε όπου θες εσύ …

-          Είσαι σίγουρη ?

-          Απόλυτα , μαζί σου πάω παντού … , μου είπε και επισφράγισε τα λόγια της με ένα φιλί …

3 χρόνια μετά ….

-          Μπέλλα είσαι έτοιμη , από  ώρα σε ώρα θα έρθουν ..

-          Έτοιμη , το παιδί ετοιμάζω και ερχόμαστε..

Τα δύο τελευταία χρόνια ήταν τα πιο όμορφα της ζωής  μου .. Με την Μπέλλα παντρευτήκαμε κάναμε ένα υπέροχο κοριτσάκι , του οποίου το όνομα είναι Ελίζαμπεθ, σαν της μητέρας μου… Δούλευα καθηγητής σε ένα λύκειο και η Μπέλλα συνέχιζε το επάγγελμα της κανονικά ..Ο πατέρας μου , μου είχε συγχωρέσει το γεγονός ότι έφυγα  τόσο ξαφνικά … Παντρεύτηκε και αυτός την Έσμε και ήταν τόσο ευτυχισμένος .

Σήμερα τους περιμέναμε για φαγητό , είχαμε αρκετό καιρό να συναντηθούμε .. Δυστυχώς ο πατέρας της Μπέλλας δεν μπορούσε να έρθει ...Όσο για του ψεύτικους γονείς μου , αποφασίσαμε ότι δεν αξίζει  να τους εκδικηθούμε , αρκεί που είμαστε ευτυχισμένοι εμείς ,αυτό είχε σημασία…

-          Να μα ‘στε και εμείς , είπε η Μπέλλα και εμφανίστηκαν οι γυναίκες της ζωής μου…

-          Μπαμπά, μπαμπά , είπε η μικρή και ήρθε κατά πάνω μου και την πήρα στην αγκαλιά μου ..

-          Ελίζαμπεθ τώρα θα έρθει ο παππούς , τι θα κάνεις είπαμε ?

-          Αταλιά ..

-          Μπράβο το κοριτσάκι μου , της είπα και αφού της έδωσα  ένα φιλί στο ροζ μαγουλάκι της , την άφησα κάτω αφού είχε χτυπήσει το κουδούνι..

Πήγα και άνοιξα την πόρτα ..

-          Καλώς τους , είπα και αγκάλιασα τον πατέρα μου και ύστερα την Έσμε ..

-          Ήρθαμε και εμείς , συγγνώμη αν αργήσαμε  ..

-          Δεν αργήσατε καθόλου , είπα..

-          Παππού , παππού, είπε η Ελίζαμπεθ και έτρεξε προς τον πατέρα μου .. εκείνος αμέσως την σήκωσε στην αγκαλιά του ..

-          Τι κάνει η μικρή μου εγγονή ??

-          Καλά , είπε και του έκανε αγκαλιά …Η Μπέλλα ήταν ήδη κοντά μου και χαιρετούσε την Έσμε…

Μετά από ώρα …

Καθόμασταν στο σαλόνι και πίναμε από ένα καφέ ενώ η μικρή έπαιζε με τα καινούρια της παιχνίδια , που της έφερε ο παππούς της ..

-          Την έχουμε κακομάθει .. , είπε η Μπέλλα που καθόταν στην αγκαλιά μου ..

-          Δεν πειράζει αρκεί να είναι ευτυχισμένη , της είπα και της έδωσα ‘ένα φιλί στα χείλη ..

-          Έντουαρτ θα ήθελα να σου μιλήσω …

-          Πες μου πατέρα ή θα ήθελες ιδιαιτέρως ?

-          Όχι δεν χρειάζεται και εδώ καλά είναι ..

-          Ωραία πες μου ..

-          Ξέρεις παιδί μου , κουράστηκα πια και θα παρατήσω την εταιρεία..

-          Μα δεν γίνεται να αφήσεις έτσι μια ολόκληρη εταιρεία…

-          Ε για αυτό ήθελα να σου μιλήσω ..

-          Όχι πατέρα , καταλαβαίνω που το πας , αλλά δεν μπορώ ..

-          Αν δεν την αναλάβεις εσύ θα χαθούν τα πάντα και είναι κρίμα…

-          Άφησε με να το σκεφτώ εντάξει ..?, δώσε μου χρόνο ..

-          Όσο θες ..

-          Επι της ευκαιρίας , μιας και είμαστε μαζεμένοι όλοι μαζί θα ήθελα να ανακοινώσω κάτι …, είπε η Μπέλλα ..

-          Πες μας αγάπη μου , της είπα και τότε πήρε το χέρι μου και το έβαλε πάνω στην κοιλιά της ..

-          Αγάπη μου περιμένουμε και δεύτερο παιδάκι …

-          Το λες αλήθεια αγάπη μου ?

-          Ναι αγάπη μου , το έχω μάθει εδώ και λίγες μέρες , απλά ήθελα να βρεθούμε όλοι μαζί…

-          Δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένο με κάνεις και την φίλησα με τόσο γλυκύτητα , δείχνοντας της όλη μου την αγάπη …

Μπορεί ένας άνθρωπος να γίνει πιο ευτυχισμένος ? Την απάντηση δεν την ήξερα αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι την δική μου ευτυχία δεν θα την χαρίσω σε κανέναν για κανέναν λόγο  ………

Τέλος……..