Damned love ..3: Εφαρμογή του σχεδίου ..

Μπέλλα

Αφού ξεπέρασα το σοκ μετην  προηγούμενη συνάντηση, έβαλα ξανά τις προτεραιότητες μου σε μια σειρά.. Τίποτα και κανένας δεν θα μου χαλούσε τα σχέδια .. Στόχος μου από εδώ και πέρα είναι να κάνω τον γέρο να σέρνεται στα πόδια μου και να υπακούει σε ότι του λέω σαν σκυλάκι … Όσο για τον Έντουαρτ, κάποια στιγμή θα ασχοληθώ πιο σχολαστικά μαζί του, αλλά προς το παρόν δεν ήταν η ώρα…

Στο δωμάτιο μου, δεν υπήρχε άλλη πόρτα που να δηλώνει ότι  υπήρχε τουαλέτα για να μπορέσω να κάνω ένα μπάνιο… Χωρίς καν να παρατηρήσω το  υπόλοιπο δωμάτιο στο οποίο βρισκόμουν αναγκάστηκα να βγω έξω από το δωμάτιο για να ψάξω κάποια τουαλέτα που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω… Μόλις βγήκα από το δωμάτιο μου, βρήκα μπροστά μου την γριέτζο που έχει βάλει στο μάτι τον γέρο μου… Εγώ με το πιο γλυκό ύφος μου, στάθηκα μπροστά της..

- Κυρία Έλενα, θα μπορούσατε να μου πείτε που είναι το μπάνιο?, είπα ευγενικά… Εκείνη με κοιτούσε λες και ήθελε να με φάει, αλλά έννοια της και  μόλις μπω για τα καλά σε αυτό το σπίτι θα την κανονίσω εγώ…

- Κορίτσι μου είναι ακριβώς απέναντι σου..., είπε και μου έδειξε την πόρτα ..

- Σας ευχαριστώ πολύ…, είπα ευγενικά, αλλά στην ουσία δεν έκανε και τίποτα το δύσκολο, μια πόρτα μου έδειξε …

- Μήπως θα ήθελες να σου το ετοιμάσω?

- Όχι δεν χρειάζεται, μην σας βάζω σε κόπο, θα μπορούσατε να μου φέρετε πετσέτες…?

- Έχει στο μπάνιο, έλα να σου δείξω..., μου είπε και με κοιτούσε λες και ήμουν πουτάνα, θα της δείξω σύντομα, τι πάει να πει Πουτάνα… Προχώρησε μπροστά και την ακολούθησα... άνοιξε την πόρτα  και ένα πολυτελέστατο μπάνιο, έκανε την εμφάνιση του..

Γύρω στους τοίχους υπήρχε ένα απαλό κρεμ χρώμα, που γινόταν ακόμα πιο φωτεινό από το φως που ανέδυαν οι λάμπες που βρίσκονταν ενδιάμεσα στους καθρέπτες… Υπήρχαν ειδικά συρτάρια  για τις πετσέτες, οι οποίες κρεμόντουσαν έξω από αυτά, περίτεχνα διπλωμένες  που σου έδιναν την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε ξενοδοχείο  5 αστέρων και όχι σε σπίτι... Από την μια μεριά υπήρχε ο νιπτήρας, και από την άλλη ένα είδος τουαλέτας – επίπλου για να μπορείς να φτιάχνεσαι… Και στα δύο αυτά υπήρχαν πολλά διαφορετικά συρτάρια που μπορούσες να βάλεις ότι ήθελες μέσα… Ακριβώς απέναντι από αυτά υπήρχε μια μεγάλη μπανιέρα, ενώ το χώρο γύρω στόλιζαν μικροί πίνακες με χρώματα που ταίριαζαν απόλυτα στο χώρο... Δεν ξέρω ποιος είχε κάνει την διακόσμηση αλλά μπορώ να πω ότι είχα μείνει και  ήταν μόνο το μπάνιο…

- Εδώ βρίσκονται οι πετσέτες και εδώ βρίσκονται τα σαμπουάν και ότι άλλο χρειάζεσαι…, είπε δείχνοντας μου με το χέρι της που βρίσκονται..

- Να στε καλά, θα μπορούσα να σας ζητήσω ακόμα μια χάρη, αν δεν σας κάνει κόπο φυσικά,... είπα και την είδα, δεν άντεχε άλλο, ήθελε να φύγει από εδώ τρέχοντας, αν μπορούσε …

- Πες μου κοπέλα μου...

- Δεν έχω ρούχα να φορέσω, μέχρι να μου τα φέρουν, που θα μπορούσα να βρω κάτι να φορέσω?..., η αλήθεια ήταν ότι είχα ξεχάσει εντελώς ότι δεν είχα ρούχα μαζί μου…

- Μην φοβάσαι θα σου αφήσω ρούχα πάνω στο κρεβάτι σου, με θες κάτι άλλο..?

- Όχι σας ευχαριστώ πολύ για όλα.., είπα με ένα γλυκανάλατο τόνο…

- Τίποτα κορίτσι μου, ότι άλλο με χρειαστείς φώναξε με.., είπε και έφυγε αφήνοντας με μόνη γιατί παρατήρησα ότι ήταν στα όρια της και λίγο ήθελε να γεμίσει την μπανιέρα με νερό και αφού θα με έβαζε με το ζόρι μέσα θα έριχνε και το μπιστολάκι για να με αποτελειώσει.. Σίγουρα έχει καεί η γούνα της με την παρουσία μου αλλά εγώ το ευχαριστιέμαι στο έπακρο...Καλά πως πίστευε ότι θα της έριχνε έστω και μια ματιά ο γέρος, αυτή είναι  δουλικό, τι σχέση θα μπορούσε να έχει ποτέ με αυτήν...

Αφού έφτιαξα το νερό, μπήκα μέσα και έκανα ένα απολαυστικό και ζεστό αφρόλουτρο, με μπόλικα έλεα για να μυρίζει η επιδερμίδα μου μοναδικά και να κάνουν τον γέρο να παίσει τ’ ανάσκελα… Βγήκα, τύλιξα τα μαλλιά μου με μια πετσέτα, όπως τύλιξα και το σώμα μου και αφού κοιτάχτηκα λίγο στο καθρέπτη να δω πώς είμαι, βγήκα έξω και κατά διαβολική σύμπτωση και πολύ βολικό για μένα, έπεσα πάνω στους δύο κυρίους που έφευγαν για την εταιρεία... Τους κοίταξα και τους δύο και μπορώ να πω ότι και οι δύο είχαν μείνει να με κοιτούν σαν χαμένοι… Για καλή μου τύχη η πετσέτα δεν ήταν και τόσο μακριά και φαινόντουσαν τα πόδια μου, που παρόλο που είχα κάποιες πληγές, παρέμεναν θελκτικά για τα μάτια του αντρικού κοινού…

- Ωχ χίλια συγνώμη, δεν σας πρόσεξα..., είπα απευθυνόμενη στον γέρο, αλλά κοιτούσα και αθώα και τον άλλο, τον οποίο τον παρατήρησα καλύτερα άλλα πάντα διακρητικά για να μην το καταλάβει ο γέρος.. Μπορεί την στιγμή που τον είδα με την φόρμα να με έκανε να αναριγήσω, τώρα όμως που τον είδα να φοράει ένα  μαύρο κουστούμι, τον κολάκευε τόσο μα τόσο πολύ σε σημείο να με κάνει να θέλω να το κάνω κομμάτια και να απολαύσω αυτό το υπέροχο κορμί που κρύβετε κάτω απο αυτήν την απαίσια πανοπλία που σε παρασύρει σε άγρια μονοπάτια... Γαμώτο πως θα συγκεντρωθώ? Όχι μου λέτε , πως?

- Δεν πειράζει, μόλις φεύγαμε…, είπε ο γέρος προσπαθώντας να συνέλθει από το σοκ που του είχαν προκαλέσει τα γυμνά μου πόδια…

- Καλή δουλειά σας εύχομαι…

- Να σαι καλά, είπε και αφού μου χαμογέλασε, προχώρησε για να μην  κάνει καμία βιαστική κίνηση...Πέρασε και ο άλλος και αφού μου χαμογέλασε, ως ένδειξη ευγένειας, χωρίς να πει τίποτα άλλο, ακολούθησε τον μπάρμπα… Μμμμ.. καλά ξεκινήσαμε… Τον γέρο είχα στόχο, αλλά μου άρεσε και με ενθάρρυνε το γεγονός ότι και το μανάρι με κοιτούσε και του έπεφταν τα σάλια.. Δεν θα μπορούσε να πάει καλύτερα..

Μπήκα στο δωμάτιο με ένα χαμόγελο στα χείλη και τότε παρατήρησα το δωμάτιο μου για πρώτη φορά… Ήταν όμορφο σε απαλά μπεζ χρώματα εκτός από το τοίχο πίσω από το κρεβάτι που ήταν κάπως πιο σκούρος και έτσι έκανε την αντίθεση με τους άλλους τοίχους δίνοντας μια απόλυτη αρμονία μαζί με τα φώτα που ανέδυαν η λάμπα πάνω στο ξύλινο κομοδίνο και από τον περίτεχνο πολύφωτο.. Το κρεβάτι ήταν διπλό σιδερένιο σε γήινα χρώματα να το στολίζουν  σε συνδυασμό με το άσπρο, που είναι ένα ουδέτερο χρώμα.. Μμμ, σηδερένιο... αυτό με εξίταρε μπορώ να πω πάρα πολύ... Να έχω τον πιτσιρίκο εδώ δεμένο και να τον βασανίζω όπως μόνο εγώ ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να θέλω ως γυναίκα... Όσο για τον γέρο,  δεν το συζητώ το κλασικό και πολύ του είναι μην μου μείνει κιόλας πριν εξασφαλίσω το μέλλον μου... Δίπλα στο κρεβάτι υπήρχε ένα μικρό καθησματάκι και αυτό στα ίδια χρώματα, ενώ οι κουρτίνες που έπεφταν προς τα κάτω μπροστά από τα παράθυρα ήταν άσπρες και αυτές, συμπληρώνοντας και δίνοντας στο δωμάτιο μια απόλυτη αρμονία στον χώρο …


Πάνω στο κρεβάτι υπήρχε ένα ζευγάρι  άσπρα εσώρουχα, ένα  Τζιν παντελόνι και ένα κόκκινο μπλουζάκι… Απορώ που τα βρήκε αυτή η γριέτζο τα ρούχα… Σύντομα θα μάθαινα.. Αφού τα φόρεσα, ξαναπήγα στο μπάνιο, βρήκα μια χτένα και ένα πιστολάκι και αφού στέγνωσα τα μαλλιά μου, αποφάσισα να κατέβω κάτω να δω και τους υπόλοιπους χώρους του σπιτιού…

Κατέβηκα κάτω στο σαλόνι  και τότε παρατήρησα ότι η σκάλα είχε περίτεχνα σχέδια που την στόλιζαν δίνοντας της μια ιδιαίτερη ομορφιά… Απέναντί ακριβώς υπήρχε ένα καθρέπτης ενώ από την άλλη μεριά υπήρχαν μικροί και διακριτικοί πίνακες… Μόλις κατέβαινες στις σκάλες, από δίπλα υπήρχε ένα μίνι μπαρ με κάθε λογής ποτών που θα ήθελες να πιεις… Ο πάνω όροφος στερεωνόταν με το κάτω με πέτρινες κολώνες, πηγαίνοντας μας σε μια άλλη εποχή, όπου το κλασσικό και η πέτρα ήταν στο προσκήνιο...

Οι καναπέδες ήταν μεγάλοι στο χρώμα του καφέ με μεγάλα καφέ μαξιλάρια του ίδιου χρώματος… Ανάμεσα  από τους καναπέδες υπήρχαν δυο ξύλινα τραπεζάκια… Απέναντι από τους καναπέδες υπήρχαν δυο μαύρα, δερμάτινα καθίσματα ενώ ενδιάμεσα τους υπήρχε ένα μεσαίου μεγέθους τραπεζάκι γυάλινο, αρκετά απλό χωρίς να βαραίνει έτσι την όλη διακόσμηση… Στην γωνία υπήρχε ένα ξύλινο γραφείο στο καφέ το σκούρο, ενώ γύρω γύρω από αυτό υπήρχαν διάφορα διακοσμητικά… Αλλά αυτό που ήταν πιο εντυπωσιακό ήταν το τζάκι που δέσποζε ανάμεσα σε δύο χρυσές κολώνες, ενώ από πάνω υπήρχε ένας μεγάλος, κυκλικός καθρέπτης… Τα παράθυρα ήταν καλυμμένα με δύο χρωμάτων κουρτίνες, του άσπρου και του καφέ προς το χρυσό… Δεξιά και αριστερά  από τις κολώνες συμπλήρωναν την διακόσμηση και έδιναν έναν ζεστό τόνο μέσα στο σπίτι τα δύο φωτιστικά που ήταν κρεμασμένα πάνω στους τοίχους.

Ανέβηκα δύο σκαλάκια από την άλλη μεριά που με οδηγούσαν στην τραπεζαρία.. Ένα μεγάλο μαύρο τραπέζι με ένα ιδιαίτερο σχέδιο για πόδια να είναι περικυκλωμένο, από μαύρες, δερμάτινες καρέκλες… Το μαύρο χρώμα που κυριαρχούσε στην μέση ταίριαζε απόλυτα με τον υπόλοιπο χώρο που τα χρώματα του ήταν προς το καφέ.

Βγήκα από την τραπεζαρία, πήγα πιο πέρα και άνοιξα την πόρτα... Μια κουζίνα που δεν θύμιζε σε τίποτα το νεοκλασικό σπίτι... Μοντέρνα έπιπλα και στο χρώμα του λευκού, σου έδινε την εντύπωση πως πήδηξες ξανά στην δική σου εποχή… Ντουλάπια άσπρα πάνω και κάτω υπήρχαν παντού σχεδόν... Δίπλα τους ακριβώς υπήρχε ο φούρνος και πιο δίπλα ένα τεράστιο ψυγείο... Στην μέση ακριβώς υπήρχε ένα μεγάλο γυάλινο τραπέζι και στη μέση του τραπεζιού δέσποζαν μεγάλα μωβ λουλούδια, που έδιναν μια γλυκιά μυρωδιά στην ατμόσφαιρα.

Καθώς πήγα να φύγω, έπεσα πάνω στην γριέτζο και βάζοντας το ευγενικό μου χαμόγελο, απομακρύνθηκα για να την κοιτάξω.

- Είσαι καλά, κοπέλα μου?..., είπε κυνικά η γριά…

- Ναι καλά, είμαι και σας ευχαριστώ πολύ για όλα…

- Τα ρούχα είναι εντάξει?

- Ναι μια χαρά, αλήθεια αν δεν γίνομαι αδιάκριτη που τα βρήκατε..?

- Κάτω έχουμε μια γκαρνταρόπα, αν τυχόν έχουμε κάποιον φιλοξενούμενο, φροντίζουμε πάντα να την ανανεώνουμε.

- Μάλιστα κατάλαβα.

- Θα ήθελες να σου φτιάξω κάτι, να σε βοηθήσω κάπου?..., είπε προσπαθώντας να είναι ευγενική.

- Όχι, δεν χρειάζομαι κάτι άλλο, πάω να ξαπλώσω.

- Όπως επιθυμείς, είπε και έφυγε... Βγήκα από την κουζίνα και πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο μου… Η αλήθεια ήταν ότι ένιωθα εξαντλημένη και το σπίτι είναι τεράστιο για να το γυρίσω όλο αυτή την στιγμή... Έχω μέρες άλλωστε μπροστά μου για να το εξερευνήσω.

Δύο μήνες μετά…

Δύο μήνες και κάτι έχουν περάσει από την ημέρα που μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο μου «Πώς να ρίξετε σίγουρα και αποτελεσματικά τον Καρλάιλ Κάλλεν»... Αν και πάντα πετύχαινα αυτό που ήθελα και είχα σιγουριά στον εαυτό μου, αυτή την φορά ξεπέρασα και εμένα την ίδια… Βρισκόμουν πριν το μεγάλο φινάλε του σχεδίου μου και εδώ και δυο μήνες βιώνω την απόλυτη επιτυχία και ευτυχία.

Στο σπίτι του Καρλάιλ έμεινα περίπου για τρεις εβδομάδες… Στην ουσία είχα αναρρώσει  πολύ νωρίτερα, αλλά ο γέρος επέμενε να μείνω βρίσκοντας κάθε δυνατή  δικαιολογία για να με κρατήσει εκεί… Φυσικά εγώ αν και το έπαιζα ηθική, ότι δηλαδή δεν χρειάζεται να μείνω άλλο εκεί, εκείνος όμως με ήθελε εκεί και έτσι δεν μπορούσα παρά να το δεχτώ, δεν ήθελα άλλωστε να τον προσβάλλω.

Με τον γέρο πια μιλούσαμε στον ενικό και είχαμε ανταλλάξει ουκο λίγα φιλιά… Βλέπετε η σχέση μας είχε προχωρήσει αλλά σεξ δεν είχαμε κάνει και μέχρι να πετύχω τον στόχο μου δεν θα είχε… Φυσικά φρόντιζα να κάνω αισθητή την παρουσία μου με διάφορα προκλητικά φορέματα, που έκανε το μάτι του παππού να ανοίγει διάπλατα.

Στον επαγγελματικό τομέα με είχε βοηθήσει αρκετά μέσω ενός γνωστού και είχε φροντίσει να ανεβάσει το κασέ μου στα ύψη... Δεν έκλεινα δουλειά, αν δεν πέρναγε πρώτα από την έγκριση του… Στα δικά του επαγγελματικά ταξίδια τον ακολουθούσα και έτσι είχα γυρίσει αρκετά μέρη μαζί του.

Τα υπόλοιπα πρόσωπα του σπιτιού και μιλώ για το υπηρετικό προσωπικό με είχε πάρει με καλό μάτι, άλλωστε ήμουν τόσο γλυκιά και ευγενική μαζί τους, που δεν μπορούσαν να έχουν διαφορετική γνώμη... Εκτός φυσικά της γριέντζος, η οποία προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να συγκρατήσει τα νεύρα της και να μην με διώξει με τις κλωτσιές από το σπίτι... Όσο για τον Έντουαρτ, το πρωί έφευγε, το βράδυ ερχόταν... Όταν συναντιόμασταν, λέγαμε απλά τα τυπικά και τίποτα άλλο, λες και υπήρχε κάποιος τοίχος ανάμεσα μας... Μάλλον η συμπάθεια που μου είχε δείξει την πρώτη μέρα, ήταν θέμα μόνο ευγένειας... Άσε που πιστεύω ότι δεν με συμπαθεί λόγω ότι τα έχω φτιάξει με τον γέρο… Θα τον κανονίσω αργότερα όμως και αυτόν… Είχα γνωρίσει και την Τάνια, δεν λέω καλό κορίτσι και όμορφο αλλά μπροστά μου δεν πιάνει μία... Άχαρη εντελώς  αλλά και τόσο μα τόσο ξενέρωτη... Απορώ τόσο όμορφο παιδί ,πως μπορεί να είναι μαζί της δεν βαριέται το σεξ ?

Σήμερα αποφάσισα να του κάνω έκπληξη στο γραφείο του... Πάντα του άρεσε όταν το έκανα αυτό… Σιγά μην το έκανα σε άλλες περιπτώσεις αλλά έχει χάρη που θέλω να πετύχω το στόχο μου… Ανέβηκα στον έκτο όροφο που ήταν το γραφείο του, αλλά η γραμματέας του δεν ήταν στην θέση της... Έτσι προχώρησα, βρίσκοντας ελεύθερο το πεδίο και εκεί που πήγα να χτυπήσω την πόρτα, άκουσα συνομιλίες από οικείες φωνές.

- Έντουαρτ τι συμβαίνει?..., τον ρώτησε ο γέρος.

- Καρλαιλ πρέπει να μιλήσουμε…, του απάντησε ο άλλος.

- Πες μου έγινε κάτι…?, είπε ανήσυχα ο γέρος.

- Ναι και αφορά την Μπέλλα.

Μόλις άκουσα το όνομα μου, πάγωσα, τι ήθελε να πει ο Έντουαρτ στον γέρο για μένα, λες να έχει μάθει κάτι για το παρελθόν μου?… Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά τόσο γρήγορα, αφού η αγωνία μου είχε χτυπήσει κόκκινο... Δεν είχα παρά να ακούσω και αν πάει να του πει κάτι που δεν πρέπει θα ορμήσω μέσα και ότι είναι να γίνει ας γίνει