Η ζωή μας .. ένα βιβλίο ..

Κεφάλαιο 22.. [Μυστηριώδης τύπος μέρος γ]

-         Να σε βοηθήσω ?

-         Ναι , είπε και έβγαλε δυο χαρτιά και του τα έδειξε αλλά μέσα στην νύχτα δεν μπορούσε να διακρίνει τι έλεγαν..

-         Τι είναι αυτά τα χαρτιά ..?

-         Απάντησε μου θα με βοηθήσεις ή όχι ?Η επιλογή είναι δική σου και οι συνέπειες μαζί ..

-         Δεν ξέρω αν μπορώ να βοηθήσω , δεν μπορώ να μπλεχτώ , τι δουλειά έχω με αυτόν ?είπε με αγανάχτηση , μην ξέροντας ούτε ο ίδιος τι έλεγε ..


- ξαναρωτάω θα με βοηθήσεις να ξεφορτωθούμε αυτόν το τύπο ?


- τι πρόβλημα έχεις εσύ με αυτόν ?


- αυτό είναι δικό μου πρόβλημα , θα με βοηθήσεις τελικά ..?


- δεν ξέρω, δεν ξέρω, δεν μπορώ να κάνω τίποτα .., μιλούσε σαν να έκανε μονόλογο ..

-         Πολύ ωραία έκανες την επιλογή σου , τώρα θα δεχτείς και τις συνέπειες .., είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο και εξαφανίστηκε.. Ο Έντουαρτ είχε μείνει σαν άγαλμα , δεν πίστευε αυτό που μόλις συνέβη.. Κοιτούσε γύρω του αλλά δεν έβλεπε κανέναν ..Ούτε ο ίδιος δεν ήξερε τι επιλογή έκανε , και ήξερε ο άλλος ??

Μπήκε μέσα στο αυτοκίνητο σκεφτόμενος όλη αυτή την κατάσταση  η οποία είχε δημιουργηθεί , πέταξε τα χαρτιά στο διπλανό κάθισμα και έφυγε .. Δεν ήξερε τι να κάνει ή μάλλον ήξερε την επόμενη μέρα θα πήγαινε στην Μπέλλα , για να δει αν είναι ασφαλής .. Το ύφος αυτού του ανθρώπου τον τρόμαζε ..

Το επόμενο πρωί στο σπίτι της Μπέλλας ήταν ο Άντριου και μιλούσαν για την υπόθεση του μικρού και ότι σε ένα μήνα από τώρα είναι το δικαστήριο και πρέπει πια να αποφασίσουν τι θα γίνει .. Εκείνος φυσικά έλεγε για γάμο αλλά εκείνη δεν ήθελε και προσπαθούσε να το αποφύγει με κάθε τρόπο .. Εκείνη την στιγμή και ενώ ο μικρός ήταν επάνω παίζοντας μιας και ήταν Σάββατο , χτύπησε το κουδούνι .. 

Η Μπέλλα μαζί με τον Άντριου  σηκώθηκαν αυτόματα και οι δύο , γιατί πίστευαν ότι μπορεί να είναι  αυτός ο τύπος που είχε έρθει και την προηγούμενη φορά .. Η Μπέλλα πήγε προς την πόρτα και την ακολούθησε και ο Άντριου, ήταν πολύ περίεργος να δει αυτόν το τύπο που τολμάει να τα βάζει μαζί του ..

-         Ναι ?ποιος είναι ..?, ρώτησε η Μπέλλα..

-         Ο Έντουαρτ είμαι ήρθα να δω τον Άντονι .., είπε ο Έντουαρτ ο οποίος ήταν ξάγρυπνος όλο το βράδυ αφού την είχε βγάλει έξω από το σπίτι της Μπέλλας στο αυτοκίνητο του, φοβούμενος μην συμβεί τίποτα ..

Μόλις άκουσε το όνομα του η Μπέλλα ένας πόνος διαπέρασε το κορμί της .. Η τελευταία φορά  που τον είδε ήταν από την κηδεία της μητέρας του Άντονι που ήταν πάντα δίπλα στον μικρό .. Εκείνη την ημέρα δεν αποχωρίστηκε ο ένας τον άλλον , αλλά μετά ο Έντουαρτ με το συμβάν στο σπίτι του Πίτερ κλείστηκε και πάλι στον εαυτό του , όχι τόσο όμως όπως την προηγουμένη φορά .. Στην κηδεία τα σχόλια πήγαιναν και έφερναν , αφού ο μικρός ήταν συνέχεια στην αγκαλιά του Έντουαρτ .. Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήξεραν και πολύ τον Έντουαρτ και τον είχαν και αυτόν μυστηριώδη τύπο ..

Ο Άντριου από την άλλη τσιτώθηκε μόλις άκουσε ποιος ήταν , δεν τον ήθελε καθόλου μέσα στα πόδια του ειδικά τώρα που πίστευε ότι πίσω από τις απειλές και τα χρήματα μπορεί να κρύβεται αυτός ..

Η Μπέλλα άνοιξε ξαφνιασμένη από την ξαφνική του επίσκεψη .. Μόλις τον είδε παρατήρησε πόσο κουρασμένος και ταλαιπωρημένος ήταν ..Τα μάτια του από κάτω είχαν μαύρους κύκλους και είχε αφήσει λίγα γένια ..

-         Καλημέρα , είπε ο Έντουαρτ και θυμός διαπέρασε τα μάτια του όταν ο Άντριου έβαλε το χέρι του στην μέση της Μπέλλας .. Ήθελε τόσο πολύ να τον δείρει , αλλά έπρεπε να κρατήσει χαραχτήρα

-         Καλημέρα Έντουαρτ ,τι κάνεις ??

-         Καλά είμαι , ήρθα να δω τι κάνει ο μικρός ..

-         Δεν έχεις καμιά δουλειά εδώ, του είπε ο Άντριου ..

-         Μπα δικό σου είναι το σπίτι ??

-         Ότι θέλει είναι .. να φύγεις.., είπε και πήγε να κλείσει την πόρτα ενώ η Μπέλλα δεν μιλούσε καθόλου , ήταν σαν θεατής ., ώσπου ακούστηκε η φωνή του μικρού ..

-         Έντουαρτ , Έντουαρτ , φώναζε και έτρεχε πάνω στις σκάλες , πήδηξε τα δύο τελευταία σκαλιά και έτρεξε στην αγκαλιά του , πριν προλάβει ο άλλος να κλείσει την πόρτα .. Ο Έντουαρτ τον σήκωσε στην αγκαλιά του και τον στριφογύρισε δυο , τρείς φορές ..

-         Τι κάνεις μικρέ ??

-         Καλά είμαι , γιατί δεν έρχεσαι να με δεις ?

-         Είχα κάτι δουλειές μικρέ για αυτό, μην μου θυμώνεις ..

-         Δεν σου θυμώνω χαίρομαι που ήρθες να με δεις ..

-         Και εγώ , είπε και τότε ο Άντριου πήγε να τους χωρίσει ..

-         Αρκετά Άντονι , έλα μέσα , είπε και προσπαθούσε να τον πάρει από την αγκαλιά του Έντουαρτ , αλλά ο μικρός είχε γαντζωθεί  από πάνω του ..

-         Έλα Άντονι , είπε πιο άγρια ο Άντριου και πήγε να πιάσει το χέρι του Έντουαρτ για να ξεσφίξει τον μικρό ..

-         Μην τολμήσεις να με αγγίξεις , του είπε και τα μάτια του γέμισαν μίσος .. Ο Άντριου τρόμαξε για κάποια στιγμή αλλά αμέσως συνήλθε ..

-         Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να έρχεσαι εδώ ..

-         Το τι δικαίωμα έχω το ξέρω μόνο εγώ .., είπε ο Έντουαρτ και τότε πλησίασε η Μπέλλα φοβούμενη μην συμβεί κανένα συμβάν .. Κοίταξε τον Έντουαρτ μέσα στα μάτια και τον παρακάλεσε να δώσει το παιδί ..Δεν το απαίτησε , άλλωστε ήξερε την ανάγκη του παιδιού να είναι μαζί του .. Του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο  και τον άφησε κάτω .. Έσκυψε , στερεώθηκε στα γόνατα και ψιθύρισε στο αυτί του μικρού ..

-         Μην φοβάσαι μικρέ , σύντομα θα είμαστε και πάλι όλοι μαζί , εντάξει ..

-         Ναι , είπε ο μικρός ..

-         Ωραία τώρα πήγαινε στην Μπέλλα και θα ξανάρθω εντάξει ?

-         Εντάξει , είπε και αφού έκανε μια ζεστή αγκαλιά στον Έντουαρτ και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο , πήγε στην Μπέλλα  .. Ο Έντουαρτ αμέσως 

απομακρύνθηκε , ενώ η Μπέλλα με τον Άντονι , μαζί και ο Άντριου  μπήκαν μέσα .. Ο μικρός έτρεξε κατευθείαν στο δωμάτιο του και τον ακολούθησε η Μπέλλα ..Μπήκε μέσα στο δωμάτιο του και τον είδε να παίζει με το παιχνίδι που του είχε δώσει ο μυστηριώδης τύπος ..

-         Άντονι είσαι καλά ?

-         Να πεις στον Άντριου μην ξαναμιλήσει έτσι στον Έντουαρτ , εντάξει ?

-         Καλά δεν θα του ξαναμιλήσει, είσαι καλά ?

-         Ναι καλά είμαι ..

-         Σίγουρα ?

-         Ναι , ναι άσε με τώρα να παίξω..

-         Καλά , είπε και αφού του έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο έφυγε από το δωμάτιο  του .. Ο μικρός στην ουσία ήταν ευχαριστημένος , γιατί και τον Άντριου τον έβαλε στην θέση του ο Έντουαρτ , αλλά και του υποσχέθηκε ότι θα είναι όλοι μαζί  σύντομα .. Η Μπέλλα κατέβηκε κάτω , λίγο εξαγριωμένη με την συμπεριφορά του Άντριου ..

-         Θα σε παρακαλούσα Άντριου να μην ξαναμιλήσεις στον Έντουαρτ , ειδικά όταν βρίσκεται μπροστά το παιδί ..

-         Συγνώμη απλά θεωρώ ότι δεν έχει καμιά δουλειά να έρχεται εδώ ..

-         Δεν μπορώ να του το απαγορέψω , ειδικά από την στιγμή που τον λατρεύει ο μικρός ..

-         Καλά δεν θα του ξαναμιλήσω έτσι , και βασικά δεν θα του ξαναμιλήσω ποτέ .., είπε ενώ μέσα στου έβραζε ..

-         Ίσως αυτό να είναι και το καλύτερο .. , είπε η Μπέλλα και ξαναπήρε στα χέρια της ένα έγγραφο που μελετούσε πριν έρθει ο Έντουαρτ ..

Από την άλλη μεριά ο Έντουαρτ είχε φτάσει πια στο σπίτι του και εκεί που πήγε να πάρει το κινητό από το διπλανό κάθισμα , παρατήρησε τα χαρτιά τα οποία είχε παρατήσει χθες το βράδυ .. Τα πήρε στα χέρια του και άρχισε να διαβάζει ένα ένα .. 

Το ένα χαρτί ήταν ένα σκάνδαλο που είχε συμβεί στο παρελθόν .. Έχει να κάνει με έναν γιατρό ο οποίος έκλεβε μηχανήματα από το νοσοκομείο  και τα πουλούσε παράνομα ..Σε αυτό το σκάνδαλο εμπλέκεται ο γιατρός Κόουπ , δηλαδή αυτός που είχε έρθει να κάνει εξετάσεις στον Άντονι ..

Κοίταξε και το άλλο χαρτί και ήταν το πιστοποιητικό που επιβεβαίωνε ότι ο Άντονι ήταν κακοποιημένος .. Δεν πίστευε στα μάτια του , δεν μπορεί να είναι αλήθεια ..Έπρεπε να τα επιβεβαιώσει ότι είναι αληθινά , γιατί αν είναι αλήθεια θα έχει τον Άντριου στο χέρι .. Ξεκίνησε για την πόλη και πήγε σε έναν ειδικό για να τον διαβεβαιώσει ότι το έγγραφο είναι γνήσιο .. Ο κύριος που ήταν εκεί αφού το έλεγξε , του επιβεβαίωσε ότι είναι απόλυτα γνήσιο .. Έπειτα πήγε σπίτι του έψαξε στο laptop του και βρήκε τα πάντα γύρω από το σκάνδαλο και ότι κατάφεραν να το καλύψουν  με δεξιοτεχνικό τρόπο .. Έπρεπε να μιλήσει οπωσδήποτε στον Κύριο Κόουπ .. Ένα χαμόγελο ελπίδας εμφανίστηκε στο πρόσωπο του .. Ο μυστηριώδης τύπος τον είχε βοηθήσει πολύ , του είχε δώσει στοιχεία αδιάσειστα , που άνετα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει ..

-         Σε έχω στο χέρι Κύριε Άντριου .. , είπε και ξεκίνησε για ένα ταξίδακι ..