Γυάλινα όνειρα..Το τέλος ..

Κορίτσια αυτή η ιστορία ήταν από τις αγαπημένες μου ... Ειλικρινά σας αφιερώνω αυτό το κεφάλαιο .. Αν δεν είχα εσάς και την υποστήριξη σας αυτή η ιστορία δεν θα είχε βγει ποτέ στο φως ..

Because you loved me ...

Μπέλλα

20 χρόνια και  μετά …

Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη , μπορεί μέσα σε μια στιγμή να σου φέρει τα πάνω κάτω ,χωρίς καν να το καταλάβεις .. Έτσι και η δική μου η ζωή .. Χωρίς καν το καταλάβω η ζωή μου άλλαξε και τώρα μπορώ να πω με σιγουριά ότι είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο ..

Είμαι γύρω στα 40 και , και νιώθω ακόμα σαν τότε που ήμουν 18 χρονών και ένας κύριος ήρθε και μου είπε θα σου αλλάξω την ζωή θα έρθεις μαζί μου ? Και εγώ απλά του έδωσα το χέρι μου να με παρασύρει σε έναν κόσμο διαφορετικό , πιο απαιτητικό, με δυσκολίες αλλά γεμάτος από όμορφες και ανεκτίμητες στιγμές .. ..

Εκείνη την ημέρα πριν δεκαοκτώ χρόνια , σε εκείνο το δημαρχείο έχασα τον πατέρα μου από έμφραγμα .. Τον λέω πατέρα , γιατί ήταν πάντα δίπλα μου και μου φέρθηκε καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο  άνθρωπο ..   Ένιωσα εκείνη την ημέρα σαν να ξεριζώνει κάποιος ένα σημαντικό κομμάτι από την καρδιά μου  και από την ζωή μου .. Αν δεν ήταν εκείνος εγώ τώρα δεν θα ήμουν μαζί του .. Αν δεν είχα πάει να του μιλήσω και να μου πει ότι ο Έντουαρτ με αγαπά και ότι έκανε δεν το έκανε για τα λεφτά , τώρα δεν θα ήμασταν μαζί..Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα που πήγα στο νοσοκομείο ..

« Δυο μέρες αφού έλαβα το γράμμα , έφυγα από την Αγγλία .. Ο Τζεικ είχε ήδη φύγει για την Αφρική .. Αποφάσισε να φύγει πιο νωρίς μιας και εκείνος καθόταν για μένα.. Ήξερα ότι δεν τον ξαναέβλεπα , αλλά ο Τζεικ ανήκεις το παρελθόν , δεν μπορώ να ξαναγυρίσω  σε αυτόν ..

Όταν έφτασα στην Αθήνα , πήγα σε ένα ξενοδοχείο για να ξεκουραστώ .. Την επόμενη μέρα πήγα στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν ο Καπετάνιος .. Είχα φροντίσει να μάθω , παίρνοντας τηλέφωνα σε όλα τα νοσοκομεία .. Όταν έφτασα και αφού ρώτησα ,έμαθα ότι εγχειριζόταν .. Αμέσως πήγα δίπλα στην Κατερίνα που ήταν πάντα δίπλα του ..

-         Καλημέρα ..

-         Μπέλλα μου , μου είπε και αγκαλιαστήκαμε ..

-         Τι κάνεις ? Πώς είναι ο Καπετάνιος ..?

-         Είναι στο χειρουργείο εδώ και 2 ώρες και δεν έχουν βγει  ακόμα , κοντεύω να τρελαθώ ..

-         Έλα ηρέμησε όλα καλά θα πάνε ο Καπετάνιος είναι γερό σκαρί .., και τότε την παρατήρησα καλύτερα .. Οι μαύροι κύκλοι ήταν τόσο έντονοι στο πρόσωπο της .. Φαινόταν τόσο κουρασμένη και εξαντλημένη ..Τελικά τον αγάπα τόσο πολύ …

-         Το εύχομαι κορίτσι , σε ευχαριστώ τόσο πολύ που ήρθες ..

-         Μην το συζητάς , ότι κι αν μου έκανε ο Καπετάνιος , δεν παύει να με βοήθησε ..

-         Είσαι τόσο καλό κορίτσι ..

-         Ναι μου το έχουν ξαναπεί αυτό αλλά δεν ξέρω αν είναι προτέρημα ή 

μειονέκτημα..

-         Προτέρημα , αυτό στο εγγυώμαι , είπε και τότε είδαμε  τον γιατρό.. 

αμέσως τρέξαμε δίπλα του ..

-         Γιατρέ πώς είναι ..?, ρώτησε η Κατερίνα ..

-         Θα πρέπει να περιμένουμε ένα 24ωρο για να είμαστε απόλυτα σίγουροι , ότι ξεπέρασε τον κίνδυνο  ..

-         Σας ευχαριστούμε πολύ γιατρέ .. , είπε η Κατερίνα και έφυγε ο γιατρός..

-         Όλα καλά θα πάνε ..

-         Το εύχομαι , δεν θέλω να τον χάσω ..

-         Αχ Κατερίνα μου τον αγαπάς τόσο πολύ ..

-         Δεν φαντάζεσαι πόσο , είναι όλη η μου ζωή .. Δεν μπορούσα να πω τίποτα άλλο , αυτή η γυναίκα μου άνοιξε την καρδιά της και εγώ δεν μπορώ να της πω τίποτα .. Στην περίπτωση αυτή τα λόγια είναι περιττά ..

-         Πάω να πάρω ένα καφέ , να σου φέρω κάτι ?

-         Όχι κορίτσι μου δεν θέλω τίποτα ..

-         Όπως επιθυμείς .. , είπα και πήγα να πάρω έναν καφέ .. Μετά από λίγο ξαναπήγα κοντά της ..

-         - τι γίνεται κανένα νέο ..?

-         Όχι τίποτα ..

-         Θα περιμένουμε τι θα κάνουμε ..

-         Κορίτσι μου πήγες στον..

-         Όχι Κατερίνα μου , δεν μπορώ να τον συγχωρήσω έτσι απλά και να πάω να τον βρω ..

-         Τι να πω , εσύ ξέρεις καλύτερα ..

-         Ξέρεις τι κάνει ?

-         Την ημέρα που έφυγες , μας έδιωξε όλους .. Εγώ έμεινα λίγο πιο πέρα να δω .. Και μετά από ώρα , είδα ότι έκλεισε τα παντζούρια , τα πάντα ..Πήγα τις επόμενες μέρες αλλά τίποτα .. Μου θυμίζει τόσο έντονα όταν έχασε την μητέρα του , έτσι είχε κλειστεί ..

-         Δεν ξέρει τίποτα για τον Καπετάνιο ..?

-         Όχι προσπαθήσαμε και μέσω τηλεφώνου να επικοινωνήσουμε αλλά είναι απενεργοποιημένο το κινητό και στο σταθερό δεν απαντά ..

-         Λες να έχει πάθει τίποτα ?, ρώτησα ανήσυχα ..

-         Δεν ξέρω καρδιά μου , τι να σου πω .. Τα φίδια άρχισαν να με ζώνουν ..

Ότι κι αν είχε γίνει δεν ήθελα να πάθει τίποτα ..

Μετά από 2 μέρες ..

Ο Καπετάνιος είχε συνέλθει πια .. Τελικά γερό σκαρί .. Δεν του είχα μιλήσει ακόμα , δεν ξέρω αν είχα το κουράγιο ..

-         Μπέλλα μου , του είπα ότι είσαι εδώ και θέλει να σου μιλήσει ..

-         Καλά έρχομαι , είπα και μπήκα μέσα στο δωμάτιο όπου βρισκόταν .. 

Μόλις με είδε ένα γλυκό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο του ..

-         Εγώ σαν αφήνω μόνους .., είπε η Κατερίνα και έφυγε ..

-         Μπέλλα .., είπε και πήγα κοντά του ..

-         Μην κουράζεστε ..

-         Θέλω να σου μιλήσω ..

-         Δεν χρειάζεται ..

-         Σε παρακαλώ ..

-         Καλά αλλά σιγά σιγά ..

-         όταν σε συνάντησα σε εκείνη την ημέρα είδα τον εαυτό μου σε εσένα .. Κατάλαβα ότι είσαι ο πιο δυνατή και άξια αντικαταστάτρια που θα μπορούσα να έχω .. όταν δέχτηκες να έρθεις μαζί μου ,ένιωσα ένα πολύ όμορφο συναίσθημα .. Από τότε σε είδα σαν κόρη μου .. Φοβήθηκα όμως ότι όλα αυτά θα σε βαρύνουν , ότι μπορεί να φύγεις και έτσι μίλησα στον Έντουαρτ , που ήξερα ότι σε αγαπούσε και έτσι του πρότεινα να παντρευτείτε .. Εκείνος αμέσως αρνήθηκε , λέγοντας μου ότι δεν γίνεται να σε πιέσουμε , ότι θα είσαι δυστυχισμένη .. Τότε πολύ απλά του είπα ότι αν δεν παντρευτείτε θα χάσει και εκείνος και εσύ την περιουσία ..Στην ουσία ο Έντουαρτ δεν είχε τίποτα να χάσει .. Είχε ήδη την δική του περιουσία , άρα δεν μπορούσα να τον πειράξω .. Ότι έκανε το έκανε για σένα , διότι σε αγαπά ..

-         γιατί μου τα λέτε όλα αυτά Καπετάνιε ..?

-         γιατί είναι κρίμα να χαθεί μια τέτοια αγάπη , από μια παρεξήγηση .. Μην τον χάσεις πήγαινε δίπλα του και μην αφήσεις τα χρόνια να περάσουν .. Θα το μετανιώσεις μια μέρα σαν και εμένα και θα είναι πολύ αργά ..Πήγαινε κορίτσι μου .. Πήγαινε ..»

Έτσι και εγώ πήγα και από τότε κάθε μέρα είναι και μια νέα μέρα ..

Από εκείνη την ημέρα τα πάντα άλλαξαν .. Η Κατερίνα ,αυτή η καταπληκτική γυναίκα έμεινε δίπλα μας για ένα χρόνο  αλλά δυστυχώς δεν άντεξε χωρίς αυτόν  .. Τόσα χρόνια μαζί , τόσα χρόνια μια αγάπη ανεκπλήρωτη   .. Ίσως καλύτερα που έφυγε , για άλλη μια φορά πήγε κοντά του , εκεί όπου άνηκε ..

Ο Έντουαρτ και εγώ αναλάβαμε την εταιρεία εξ ολοκλήρου πια .. ο Έντουαρτ δεν πήρε ποτέ την Προεδρία και όχι επειδή δεν ήταν ικανός αλλά επειδή δεν ήθελε .. Πίστευε σε μένα και με εμπιστευόταν απόλυτα .. Ήταν και είναι πάντα δίπλα μου, με αγαπά και τον αγαπώ .. Δεν έχει χαθεί ούτε ίχνος της αγάπης που είχε δημιουργηθεί  πριν από πολλά χρόνια ..

Κάναμε και ένα ακόμα παιδάκι , ένα γλυκό κοριτσάκι , ακριβώς ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Καπετάνιου .. Ο Μάνος , ο γιός μας μέρα με την μέρα μεγάλωνε και ένοιαζε όλο και περισσότερο στον Έντουαρτ ..Γινόταν πραγματικά ένα τόσο όμορφος άντρας ..Δεν θέλω να περιαυτολογήσω , και όχι επειδή είμαι μητέρα του αλλά είναι πανέμορφος .. Τώρα είναι στο εξωτερικό στην Αγγλία και σπουδάζει οικονομικά   , αυτός θα κληρονομήσει την εταιρεία από εμάς .. Θα είναι άξιος αντικαταστάτης μας..

Όσο για την Έσμε είναι είκοσι  χρονών και έχει τα μυαλά στα κάγκελα θα μπορούσα να πω ..  Μοιάζει σε εμένα και έχει καλλιτεχνική φλέβα  , έχει εξαιρετική φωνή και παίζει πιάνο .. Στην αρχή ήθελε να μείνει εδώ και να σπουδάσει αλλά τώρα αποφάσισε να πάει στο εξωτερικό , είχε λέει καλύτερες ευκαιρίες .. Εμείς φυσικά δεν μπορούσαμε να της το στερήσουμε .. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου λείπουν και τα δύο μου παιδιά αλλά το μόνο που θέλω είναι να είναι ευτυχισμένα ..

Ο Έντουαρτ δεν με ρώτησε ποτέ για ποιο λόγο γύρισα .. Κάποιες φορές πήγα να ανοίξω αυτήν την συζήτηση για να του μιλήσω , να μάθει ..Αλλά εκείνος πάντα μου έδινε αυτή την αφοπλιστική απάντηση ότι δεν τον νοιάζει , αρκεί που είμαι δίπλα του ..

Σήμερα θα γυρνούσε η μικρή μας από την Αγγλία ,όχι για πολύ ίσα ίσα να μας επισκεφτεί..

-         Η κόρη σου μου είπε ότι μας έχει μια έκπληξη ..

-         Αλήθεια ..? Τώρα ειλικρινά τρομάζω ..

-         Αμάν βρε Έντουαρτ   , δεν της έχεις καθόλου εμπιστοσύνη..

-         Μα γιατί το λες αυτό..?

-         Τέλος πάντων .. άντε να δούμε ..

-         Κανένα νέο από τον Μάνο ?

-         Με πήρε τηλέφωνο , καλά είναι θα έρθει τα Χριστούγεννα..

-         Το γεγονός ότι τα παιδιά μας μιλάνε μόνο με σένα και όχι με μένα θα πρέπει να με ανησυχεί ..

-         Αμάν βρε παραπονιάρη , έλειπες για αυτό δεν μίλησες μαζί τους .. 

-         Τέλος πάντων , θα το δεχτώ , είπε και τότε άνοιξε η πόρτα ..

-         Μαμά , μπαμπά , είπε και εμφανίστηκε μπροστά μας η κορούλα μας ..

-         Κοριτσάκι μου , είπα και την αγκάλιασα ..

-         Μανούλα μου ..

-         Τον μπαμπά σου δεν θα τον αγκαλιάσεις ?

-         Έλα εδώ βρε παραπονιάρη, είπε και αγκαλιαστήκανε ..

-         Δεύτερη φορά που λένε σε λίγα λεπτά παραπονιάρη ..

-         Η μαμά σε είπε έτσι ?

-         Ναι ..

-         Ε κάτι θα ήξερε ,είπε και γελάσαμε   ..

-         Μμ κάνε κόρη να δεις καλό ..

-         Μμμ.. θα ήθελα να σας γνωρίσω κάποιον ..

-         Κάποιον ?, είπε ο Έντουαρτ..

-         Μην φρικάρετε αλλά είναι το αγόρι μου ..

-         Το πιο ?, είπε ο Έντουαρτ και γούρλωσε τα μάτια ..

-         Μην τα λες έτσι απότομα βρε κορίτσι μου κυκλοφορούν και εμφράγματα σε τέτοια ηλικία ..

-         Ε πως να σας το πω , αφού το αγόρι μου είναι κα ήθελα να σας τον 

γνωρίσω ..

-         Άντε να περάσει , είπα πιο ήρεμα και πήγε να τον φωνάξει ..

-         Να περάσει ?, είπε ο Έντουαρτ απευθυνόμενος σε εμένα …

-         Έλα βρε αγάπη μου ηρέμησε , άστον να περάσει δεν θα μας δαγκώσει..

-         Το κοριτσάκι μου έχει αγόρι ?

-         Βρε Έντουαρτ 19 χρονών είναι τι ήθελες να έχει ?

-         Τέλος πάντων , άντε να δούμε .. Τότε μπήκε η Έσμε με ένα ψηλό αγόρι , μελαχρινό , με κατάμαυρα μάτια .. Μου θύμιζε έντονα κάποιον αλλά μπορεί να έκανα λάθος ..

-         Να σας συστήσω τον Μπίλι , Μπίλι από εδώ οι γονείς μου ..

-         Γεια σας, χαίρομαι που σας γνωρίζω .. , είπε χαμογελαστά ..

-         Εμείς να δούμε ,είπε ο Έντουαρτ μέσα από τα δόντια του και τότε του 

έχωσα μία στα πλευρά και τον κοίταξα έντονα

-         Και εμείς αγόρι μου χαιρόμαστε , είπα και του έδωσα το χέρι μου ..

-         Δώσε το χέρι σου στο παιδί , είπα στον Έντουαρτ ..

-         Χαίρω πολύ , είπε ο Έντουαρτ και του έδωσε το χέρι του  με το ζόρι ..

-         Και εγώ κύριε Κάλλεν ..

-         Ελάτε να καθίσουμε ..τι να σου προσφέρουμε ..?, είπα ευγενικά ..

-         Ένα νεράκι αν σας είναι εύκολο ..

-         Αμέσως , είπα και πήγα στην κουζίνα με κίνδυνο , μην πετάξει τίποτα ο Έντουαρτ και τον προσβάλει .. Έβαλα γρήγορα ένα ποτήρι νερό και πήγα κοντά τους ..

-         Σας ευχαριστώ πολύ .. στην υγειά σας ..

-         Που στο λαιμό να σου καθίσει .., είπε ο Έντουαρτ μέσα από τα δόντια του.. Ευτυχώς που οι άλλοι δεν τον ακούν ..

-         Λοιπόν Μπίλι με τι ασχολείσαι ?, είπε ο Έντουαρτ ήρεμα αυτή την φορά .. Ωχ ξεκίνησε η ανάκριση ..

-         Σπουδάζω ζωγράφος ..

-         Μπογιατζής δηλαδή ..?έμεινα μόλις το είπε..

-         Μπαμπά ..

-         Συγνώμη απλά έχει μέλλον αυτό ..?

-         Ναι κύριε αν βρεις τις κατάλληλες ευκαιρίες και τις εκμεταλλευτείς , τότε μπορείς να ανεβείς πολύ ψηλά..

-         Μάλιστα ..και μένεις στην Αγγλία ή κάπου αλλού ?

-         Όχι στην Αγγλία ζω ..

-         Και οι γονείς σου ? τι δουλειά κάνουν ?

-         Ο πατέρας μου είναι σπουδαίος γιατρός , και η μητέρα μου το ίδιο …

-         Μάλιστα ..

-         Εσείς κυρία Κάλλεν πρέπει να τον γνωρίζετε τον πατέρα μου …

-         Πως ?

-         Είναι ο Τζεικ Μπλακ …, μου είχε πει ότι σας γνωρίζει .. Μόλις το άκουσα έμεινα με το στόμα ανοιχτό .. Για αυτό τόση ομοιότητα .. Ο Έντουαρτ είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα ..Αν δεν το συμπαθούσε μια φορά , τώρα κλαύτα Χαράλαμπε…

-         Ναι αγόρι μου τον γνωρίζω , τι κάνει ?

-         Καλά είναι , έχει γίνει σπουδαίος γιατρός..

-         Ο πατέρας σου δεν ήταν στην Αφρική ?

-         Στην Αφρική γνώρισε την μητέρα μου  και όταν έμεινε έγκυος  αποφάσισαν να πάνε Αγγλία , εκεί όπου έμενε ο πατέρας μου  ..

-         Μάλιστα …χαίρομαι για αυτόν ..

-         Μόλις του είπα το όνομα σας   , χάρηκε πολύ και μου είπε να σας δώσω χαιρετίσματα ..

-         Εμείς να δούμε πόσο χαρήκαμε , είπε ο Έντουαρτ ψιθυριστά

-         Να του δώσεις και τα δικά μας χαιρετίσματα ..

-         Ναι μην το ξεχάσεις , θα στενοχωρηθούμε πολύ , είπε ο Έντουαρτ ..

-         Μην ανησυχείτε θα του τα δώσω

-         Λοιπόν νομίζω ότι πρέπει να φύγουμε , να πάμε και εμείς καμιά βόλτα , είπε η Έσμε προσπαθώντας να σώσει λιγάκι την κατάσταση ..

-         Να πάτε παιδιά μου …, είπα ..

-         Χάρηκα που σας γνώρισα .., είπε γλυκά το παιδί …

-         Και εμείς αγόρι μου , άντε στο καλό και να μας ξανάρθεις…

-         Ευχαρίστως ..

-         Εσείς δεσποινίς μου μην αργήσεις και πολύ ,είπε ο Έντουαρτ ..

-         Όχι μπαμπά , μην ανησυχείς .. , είπε και φύγανε .. Τότε γύρισα το πρόσωπο στον Έντουαρτ και τον αγριοκοίταξα..

-         Τι συμβαίνει ?, με ρώτησε ..

-         Πως του φέρθηκες έτσι του παιδιού ..?

-         Σιγά βρε Μπέλλα δεν τον είπα και καμπούρη..

-         Τον είπες μπογιατζή , ευτυχώς το παιδί που ήταν ευγενικό ..

-         Ναι όπως ο πατέρας του ,είπε ειρωνικά ..

-         Έντουαρτ ποτέ δεν τον συμπάθησες τον Τζεικ ..

-         Εγώ ..?

-         Ναι εσύ ..

-         Θες να μου πεις ότι θα κάνουμε έναν Μπλακ γαμπρό ?

-         Υπερβολικέ, μόνο 19 χρονών είναι ..

-         Δεν ξέρω .. αλλά αν τον ξαναδώ εδώ μέσα , δεν ξέρω και εγώ τι θα κάνω 

..

-         Πω πω αντιπάθεια .., είπα και κάθισα δίπλα του ..

-         Τι λες να γινόταν αν τότε είχες πάει μαζί του , τότε στην Αφρική ?

-         Θα είχα τον Μπίλι για γιο , είπα και γελάσαμε ..

-         Αλήθεια δεν το μετάνιωσες ποτέ που δεν πήγες μαζί του ?

-         Το μετανιώνεις μόνο όταν ξέρεις ότι έχεις κάνει την λάθος επιλογή , και εγώ δεν το έχω κάνει ..

-         Αλήθεια ..?

-         Μμ ναι αλήθεια , είπα και τον φίλησα ..Με πήρε και με φώλιασε μέσα στην αγκαλιά του ..

-         Χαίρομαι .., είπε και με έχωσε ακόμα πιο βαθιά στην αγκαλιά του ..

Όλοι οι άνθρωποι κάνουν όνειρα .. Έκανα και εγώ όταν ήμουν μικρή , αλλά αυτή την στιγμή η πραγματικότητα μου έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα όνειρα μου .. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι μπορώ να είμαι τόσο ευτυχισμένη και όμως  είμαι και δεν μετανιώνω για τίποτα ..Όλοι πρέπει να κάνουν όνειρα , αυτά επιβάλλονται .. Εγώ έκανα όνειρα και ακόμα κάνω .. Εσείς κάνετε ?