Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Ευτυχία η χρήμα ...6


Η καρδιά μου είναι μια λίμνη και εσύ η πέτρα που τάραξε τα νερά της.
Έντουαρτ

Ένα λεπτό χρειάζεται και η ζωή σου φέρνει τα πάνω κάτω !!Έτσι και σε μένα μετά από αυτή την συνάντηση , έπρεπε να πάρω σοβαρές αποφάσεις που θα αλλάξουν μια για πάντα την ζωή μου!!!!!!. Πηγαίνοντας σπίτι μου έπρεπε να κάνω ένα άνθρωπο δυστυχισμένο και αυτό έκανε την καρδιά μου να ραγίσει αλλά δεν γινόταν αλλιώς .Πήρα μια βαθιά ανάσα και μπήκα μέσα στο σπίτι .

Μέσα ήταν η Τάνια η οποία καθόταν και κοιτούσε τηλεόραση , μόλις με αντιλήφθηκε γύρισε προς το μέρος μου και ένα τεράστιο χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της .

-          Αγάπη μου γύρισες ??

-          Ναι γύρισα , είπα

-          Πώς είσαι ??

-          Καλά είμαι , εσύ?

-          Μια χαρά αγάπη μου , θα ήθελες να σου βάλω να φας ??

-          Όχι όχι , Τάνια θα ήθελα να μιλήσουμε

-          Ανησυχώ Έντουαρτ έγινε κάτι σοβαρό?

-          Ναι Τάνια , προσπάθησε να κρατήσεις την ψυχραιμία σου και άκουσε με προσεχτικά

-          Γιατί δεν μου αρέσει αυτό που μου λες ??

-          Σε παρακαλώ ακουσέ με ..

-          Ακούω …

-          Λοιπόν θα ήθελα να χωρίσουμε Τάνια, τότε είδα τα μάτια της Τάνιας να ανοίγουν διάπλατα ..

-          Εντάξει καλό το αστείο , πες μου την αλήθεια τώρα .

-          Τάνια την αλήθεια σου λέω , θέλω να χωρίσουμε.

Πολλές εκφράσεις πέρασαν από το πρόσωπο της , φόβου, τρόμου και θυμού.

-          Έντουαρτ δεν μου μιλάς σοβαρά τώρα , να χωρίσουμε ? μα γιατί?

-          Γιατί την καρδιά δεν μπορείς αν την ελέγξεις ..

-          Δηλαδή τι μου λες .ότι είσαι ερωτευμένος με άλλην ?? Έντουαρτ με απατάς ?

-          Ναι Τάνια ερωτεύτηκα μια άλλη, σε παρακαλώ κατάλαβε με ..

-          Να καταλάβω τι Έντουαρτ ότι τόσο καιρό .. , αλήθεια πόσο καιρό  τα έχεις με άλλη γυναίκα ?

-          Είναι εδώ και κάτι μήνες ..παραδέχτηκα άλλωστε τώρα πια τα ήξερε όλα .

-          Μήνες , μάλιστα , είπε και σηκώθηκε όρθια και πηγαινοερχόταν πάνω κάτω.

-          Ξέρω ότι σε πληγώνω με το χειρότερο τρόπο αλλά…

-          Αλλά τι Έντουαρτ ?? μου λες κατάμουτρα ότι δεν με αγαπάς , καταλαβαίνεις πως νιώθω ..?? ..

-          Καταλαβαίνω μα…

-          Όχι δεν καταλαβαίνεις , δεν μπορείς να καταλάβεις !

-          Σε αγάπησα Τάνια ..

-          Με αγάπησες ??

-          Ναι Τάνια δεν σου λέω ψέματα , σε αγάπησα και πάντα θα είσαι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου .

-          Κι τώρα αυτά τα λες για να με παρηγορήσεις ?.. γιατί αν τα λες για αυτό το σκοπό , τα κάνεις χειρότερα .

-          Συγνώμη… ήταν το μόνο που μπορούσα να πω

-          Συγνώμη ?? πήγαινε , μάζεψε τα πράγματα σου και φύγε .

-          Τάνια…

-          ΤΏΡΑΑΑ, είπε σχεδόν ουρλιάζοντας .

Χωρίς να πω τίποτα , πήγα επάνω ,έβαλα τα ρούχα μου μέσα σε μια βαλίτσα , μάζεψα και κάτι άλλα  και τα υπόλοιπα θα ερχόμουν να τα πάρω μια μέρα που δεν θα ήταν εδώ η Τάνια. Κατέβηκα και η Τάνια δεν ήταν στο σαλόνι , ίσως και να ήταν καλύτερα, άλλωστε ότι είχαμε να πούμε , το είπαμε !!!!!!!Άνοιξα την πόρτα και έφυγα. Αυτό ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου έκλεισε και σε λίγες ώρες θα κλείσει κι ένα άλλο και αυτό είναι που με πληγώνει  ακόμα περισσότερο!

Η μέρα ξημέρωσε , βρισκόμενος σε ένα ψυχρό δωμάτιο ξενοδοχείου μόνος μου με τι σκέψεις μου!!!Αυτό που θα έπρεπε να κάνω , έσχιζε την καρδιά μου στα δύο αλλά έπρεπε να το κάνω , αν ήθελα να την σώσω.

Ντύθηκα , πλύθηκα και πήγα στην εταιρία. Τα πόδια μου έτρεμαν , ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά λες και ήταν έτοιμη να βγει από την θέση της. Αλλά έπρεπε να το κάνω, έπρεπε!!!Ανέβηκα επάνω, και πήγα κατευθείαν στην Μπέλλα , αυτή η υπόθεση έπρεπε να κλείσει!!

-          Γειά σου Μπρι !!

-          Βρε καλώς τον , τι κάνεις ??

-          Ας τα λέμε καλά , η κυρία Σουάν είναι μέσα?

-          Ναι είναι ,  θα ήθελες κάτι ?

-          Ναι σε παρακαλώ ειδοποίησε την να με δεχτεί.

-          Οκ , περίμενε λιγάκι..

-          Ναι ναι περιμένω

-          Κυρία Σουάν , είναι εδώ ο κύριος Κάλλεν και θέλει να σας μιλήσει , θα τον δεχτείτε ?

-          Εντάξει..

-          Πέρνα μέσα

-          Σε ευχαριστώ πολύ, είπα, χτύπησα την πόρτα και άκουσα την φωνή της Μπέλλας..

-          Περάστε..

Μπήκα μέσα και ένα λαμπερό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο της. Αχ γιατί μου το έκανε αυτό ?

-          Έντουαρτ? Πώς κι από εδώ ?

-          Θα ήθελα να μιλήσουμε .

-          Βεβαίως , έγινε κάτι ?

-          Ναι έγινε

-          Πες μου

-          Θα ήθελα να υποβάλλω την παραίτηση μου, της είπα και  άφησα το χαρτί με την παραίτηση μου πάνω στο γραφείο της.

-          Τι είπες ??

-          Αυτό που άκουσες , σου υποβάλλω την παραίτηση μου .

Την είδα να σηκώνεται , πέρασε από μπροστά μου και βγήκε έξω . Μετά από λίγο ξαναμπήκε μέσα.

-          Και τώρα οι δύο μας !για εξήγησε μου τι είναι αυτό ??

-          Μπέλλα θέλω να φύγω , τι δεν καταλαβαίνεις ?

-          Το γιατί ?

-          Γιατί πρέπει ?

-          Πρέπει , και εκτός από την  παραίτηση θέλω να χωρίσουμε .

-          Τι ?? τι? Είπες ?

-          Θέλω να χωρίσουμε , δεν θέλω να είμαι άλλο μαζί σου .

-          Μου κανείς πλάκα ‘έτσι ? με κοροϊδεύεις ?

-          Όχι Μπέλλα , βάζω ένα τέλος σε αυτή την σχέση !!

-          Μα γιατί , δεν με αγαπάς πια ?

-          Πρέπει να φύγω ..

-          Απάντησε μου!

-          Δεν έχω να απαντήσω σε τίποτα , τέλος Μπέλλα , τέλος , ότι έγινε μεταξύ μας ανήκει πια στο παρελθόν ! , είπα, και πήγα να ανοίξω την πόρτα για να φύγω , αλλά η Μπέλλα με πρόλαβε , με γύρισε και με φίλησε . Δεν είχα την δύναμη να αντισταθώ, τα χείλη της πάνω στα δικά μου , με έκαιγαν και ο πόθος μου για αυτήν μεγάλωνε όλο και πιο πολύ .Αφού απομακρύναμε τα χείλη μας μου είπε…

-          Πες μου ότι δεν με αγαπάς …

-          Μπέλλα…

-          Πες μου το …

-τέλος  Μπέλλα , τέλος , ξέχασε με και προχώρα την ζωή σου …

- μα…

- δεν έχει μα , σε παρακαλώ άκουσε με και συνέχισε την ζωή σου.

- μα σε αγαπάω …

Χωρίς να πω τίποτα, άφησα ένα τελευταίο φιλί στα ζεστά χείλη της, άνοιξα την πόρτα και έφυγα , κάθε σημείο επικοινωνίας μαζί της κόπηκε και θα κάνω τα πάντα για να μην την ξαναδώ .Ο όρκος είναι όρκος και η δικιά της ευτυχία πάνω από όλα!!!!!!

Τα νερά κάποτε θα ηρεμήσουν, η πέτρα όμως... θα μείνει πάντα εκεί. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου