Γυάλινα όνειρα..

Αυτό το κεφάλαιο  είναι αφιερωμένο σε όλες σας που με στηρίζετε σε κάθε μου ιστορία .. Πιστεύω να σας αρέσει ..

Μπέλλα

Όλοι έχουμε όνειρα .. Άλλα όνειρα είναι μεγάλα , άλλα μικρά , άλλα πραγματοποιήσιμα , αλλά όχι.. Όλα έχουν όμως ένα κοινό παρανομαστή , τα κάνουν άνθρωποι, άνθρωποι που θέλουν κάτι καλύτερο στην ζωή τους , άνθρωποι που θέλουν το μέγιστο , άνθρωποι που θέλουν έστω και κάτι τόσο μικρό .. Έτσι και εγώ σαν άνθρωπος από μικρή είχα όνειρα …

Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι , όλοι χρειαζόμαστε τα όνειρα , μας κάνουν να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα κάποιες φορές  και άλλες φορές μας παρακινούν να τα  κάνουμε αληθινά .. Έτσι και εγώ ένα βασικό όνειρο είχα πάντα , να σπουδάσω , να ξεφύγω από την οικογένεια μου και να ζήσω ελεύθερη ..Να ανοίξω τα φτερά μου και να ξεφύγω από όλους και όλα ..

Όταν ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι ήθελα να σπουδάσω , με κοίταξαν αδιάφορα και μου είπαν ότι αν ήθελα να σπουδάσω , θα έπρεπε να δουλέψω γιατί εκείνοι δεν είχαν σκοπό να με βοηθήσουν οικονομικά .. Οι γονείς μου ήταν οι τύποι οι αδιάφοροι , που νοιάζονταν μόνο για τον εαυτό τους ..Έτσι και εγώ δούλευα και διάβαζα, διάβαζα και δούλευα .. Ήταν όλα τόσο δύσκολα , αλλά δεν με ένοιαζε… Ήταν το όνειρο μου και ο μόνος τρόπος να ξεφύγω από την πραγματικότητα μου .. Τα κατάφερα όμως και μετά από πολλά ξενύχτια, τα κατάφερα και  πέρασα διοίκηση επιχειρήσεων… Στην αρχή χάρηκα τόσο πολύ , αλλά η χαρά έφυγε γρήγορα από τα  χείλη μου ..Αυτό γιατί δεν ήταν στην Αθήνα και η οικονομική μου κατάσταση  δεν μου άφηνε περιθώριο να φύγω ..Έτσι έπιασα και δεύτερη δουλειά για να βγάλω περισσότερα λεφτά , μήπως και μπορέσω να φύγω ..Το πρωί δούλευα στον  Πειραιά σε ένα καφέ , και το βράδυ πήγαινα και δούλευα σερβιτόρα σε ένα κλαμπ .. Ήταν κουραστικό όλο αυτό , τα πόδια μου είχαν διαλυθεί αλλά δεν με ένοιαζε αρκεί να ξεφύγω από εδώ…

Μόνο μια στιγμή χρειάζεται και όλα έρχονται τα πάνω κάτω .. Έτσι και εκείνο το πρωινό ήρθε να μου αλλάξει όλα τα δεδομένα . Ήταν ένα συνηθισμένο πρωινό όπως τα άλλα .. Είχα πάει στο καφέ από νωρίς , όπως συνήθως για να μεταφέρω καφέδες στις διάφορες ναυτιλιακές εταιρείες που ήταν εκεί στον Πειραιά ..Καθώς λοιπόν έτρεχα για να περάσω από τα αυτοκίνητα, δεν πρόσεξα μια λιμουζίνα που ερχόταν καταπάνω μου και έπεσα κάτω .. Έριξα κάτω όλους τους καφέδες  , έσπασαν τα φλιτζάνια , ευτυχώς εγώ δεν είχα πάθει τίποτα .. Πόναγε λίγο η μέση μου αλλά κατά άλλα όλα καλά.. Αμέσως βγήκε ο οδηγός από την λιμουζίνα και με βοήθησε ..

-          Είσαστε καλά δεσποινίς μου ..?

-          Ναι καλά είμαι , είπα ενώ σηκώθηκα.. Καθώς λοιπόν τίναζα την σκόνη από πάνω μου , έσκυψα να μαζέψω τα πράγματα από κάτω , είδα ένα άτομο να στέκεται  μπροστά μου  .. Καθώς σηκώθηκα , είδα έναν άντρα γύρω στα 50, με γκρίζους κροτάφους , καταγάλανα  μάτια που όταν σε κοιτάζει νόμιζες ότι θα σε κόψει στα δύο.. Όχι πολύ ψηλός ,δεν ήταν ιδιαίτερα παχουλός.. Φορούσε ένα μαύρο κουστούμι που φαινόταν τόσο ακριβό …Όλη του η παρουσία με τρόμαξε , αλλά συνάμα σου έβγαζε ένα κύρος και ένα σεβασμό αυτός ο άνθρωπος ..

-          Θα μπορούσατε την επόμενη φορά να είσαστε πιο προσεκτική  δεσποινίς μου ..

-          Ναι και σας ζητώ χίλια συγγνώμη , απλά βιαζόμουν..

-          Αυτή την φορά ήσασταν τυχερή , την επόμενη δεν ξέρω ..

-          Ναι το ξέρω και σας ζητώ ξανά συγνώμη ..

-          Νιώθεις καλά , σίγουρα ?

-          Ναι μια χαρά είμαι , ευχαριστώ πολύ για την ανησυχία.

-          Θα ήθελες να σε κεράσω κάτι ?, μου είπε τόσο ευγενικά ..

-          Είσαστε πολύ ευγενικός αλλά δυστυχώς δουλεύω και δεν έχω χρόνο..

-          Αν το κανονίσω θα δεχτείς να σε κεράσω κάτι..?

-          Αν τα καταφέρετε με μεγάλη μου χαρά .., είπα και τότε έκανε νόημα στον οδηγό του .. Τότε εκείνος μπήκε μέσα στο μαγαζί ..

-          Θες να καθίσουμε εδώ ..?, μου είπε και ήταν ακριβώς στο μαγαζί μου ..

-          Δηλαδή κανονίστηκε , θέλω να πω μπορώ να καθίσω ?

-          Ναι όλα είναι εντάξει , μην ανησυχείς..

-          Αφού το λέτε εσείς.. , τότε ήρθε μια κοπέλα που δουλεύαμε μαζί ..

-          Τι να σας φέρω ..?

-          Εγώ ένα γλυκύ βραστό ,εσύ ?

-          Μια πορτοκαλάδα ..

-          Ωραία φέρτε και μια πορτοκαλάδα για την δεσποινίς , σας παρακαλώ..

-          Όπως επιθυμείτε , είπε η Άννα και έφυγε..

-          Πώς νιώθεις ??

-          Μια χαρά είμαι μην ανησυχείτε για μένα ..

-          Ήταν μεγάλη η σύγκρουση ..

-          Δεν θα το έλεγα ..ο οδηγός σας ήταν αρκετά προσεχτικός ..

-          Πάλι καλά ...τόση ώρα μιλάμε και δεν συστηθήκαμε , με λένε Μάνο Παντελίδη .., εσένα ..?

-          Ιζαμπέλλα Σουάν , ή αλλιώς Μπέλλα..

-          Αυτό δεν είναι ελληνικό όνομα ..

-          Ναι το ξέρω , αλλά ο πατέρας μου είναι ελληνοιταλός ..

-          Α κατάλαβα..λοιπόν Μπέλλα σπουδάζεις ..?

-          Θα το ήθελα πολύ αλλά αυτή την στιγμή όχι ..

-          Πως και αυτό ..?

-          Πέρασα διοίκηση επιχειρήσεων , αλλά όχι Αθήνα και δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να φύγω , και έτσι δουλεύω  πολλές ώρες για να βγάλω κάποια χρήματα να φύγω …

-          Οι γονείς σου δεν μπορούν να σε βοηθήσουν ?

-          Δυστυχώς όχι ..

-          Ξέρεις μπορείς να ξαναδώσεις να περάσεις στην Αθήνα..

-          Ναι το ξέρω αλλά το είδα σαν μια καλή ευκαιρία να φύγω μακριά από τους γονείς μου..

-          Μάλιστα , κατάλαβα , μου θυμίζεις τον εαυτό μου όταν ήμουν στην ηλικία σου ..

-          Ναι αλλά εσείς τα καταφέρατε από ότι μπορώ να καταλάβω

-          Ίσως αλλά μου λείπουν κάποια βασικά πράγματα ..

-          Όπως ?

-          Όπως οικογένεια , όλα αυτά τα χρόνια δούλευα σκληρά και αυτό με έκανε να απομακρυνθώ από την αγάπη και έτσι δεν έκανα ποτέ οικογένεια ..

-          Κρίμα ..και το μετανιώσατε ε ?

-          Ναι αλλά τώρα είναι πολύ αργά..

-          Εγώ πάντως θα ήθελα να κάνω οικογένεια κάποια στιγμή ..

-          Στο εύχομαι ολόψυχα , λοιπόν πρέπει να φύγω , έχω πολύ δουλειά ..

-          Και ο καφές σας ..?

-          Κερασμένος .., είπε και έφυγε ..Ήταν ο πιο ευγενικός και συνάμα ο πιο σοβαρός άνθρωπος που έχω γνωρίσει .. Αν και με παραξένεψε το γεγονός ότι επέμενε να πιούμε καφέ ..

Μετά από μια εβδομάδα ..

Είχε περάσει μια εβδομάδα από την ημέρα που συνάντησα αυτόν τον κύριο .Δεν μπορούσα αν τον ξεχάσω , είχε κάτι το ανεξίτηλο .. Μακάρι να είχα έναν τέτοιο πατέρα .. Είναι αδικία όμως σε άλλους να δίνονται παιδιά που δε το αξίζουν και σε ανθρώπους με ήθος κι καλοσύνη τους τα στερεί …Καθώς λοιπόν σέρβιρα τους καφέδες σε ένα τραπεζάκι , είδα ένα γνώριμο πρόσωπο να με πλησιάζει .. Ήταν ο οδηγός του κύριου Μάνου .. Τι να ήθελε άραγε ..?

-          Γεια σας είμαι ο  οδηγός του κυρίου Παντελίδη , με θυμάστε ?

-          Ναι σας θυμάμαι .. θα θέλατε κάτι ?

-          Ναι θέλει να σας μιλήσει ο κύριος Παντελίδης ..

-          Με μεγάλη μου χαρά αλλά δουλεύω δυστυχώς ..

-          Μην φοβάστε θα το κανονίσω εγώ ..

-          Α όπως την προηγούμενη φορά να φανταστώ ..

-          Περίπου , περιμένετε με εδώ σας παρακαλώ .., είπε και μπήκε μέσα .. Μετά από δυο λεπτά βγήκε έξω ..

-          Όλα είναι εντάξει πάμε ?

-          Πάμε , είπα

-          Ωραία ακολουθήστε με , είπε και προχωρήσαμε σε ένα μεγάλο κτίριο  που ήταν λίγο πιο πέρα από το καφέ που δούλευα ..Μπήκαμε μέσα , πήραμε το ασανσέρ και ανεβήκαμε στον έκτο όροφο .. Καθώς βγήκαμε γραφεία το ένα μετά το άλλο και ανθρώπους να δουλεύουν ακατάπαυστα ….Φτάσαμε μπροστά από μια μεγάλη πόρτα .. Χτύπησε δυο φορές ο οδηγός και τότε ακούστηκε μια φωνή από μέσα..

-          Περάστε ..

-          Λοιπόν πέρασε και καλή τύχη , μου είπε ο οδηγός ..

-          Εσύ δεν θα έρθεις ..?

-          Αυτό δεν αφορά εμένα , αλλά εσένα , είπε και έφυγε  ..Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα .. Ένα τεράστιο γραφείο εμφανίστηκε μπροστά μου..Ένα ξύλινο γραφείο και από πίσω ο κύριος Μάνος  να δουλεύει ..Μόλις με αντιλήφθηκε σήκωσε το κεφάλι του και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του…

-          Καλώς την ..

-          Καλημέρας σας ..

-          Τι κάνεις Μπέλλα ?πως είσαι ?

-          Καλά είμαι ..

-          Χαίρομαι , είπε .. κάθισε σε παρακαλώ ..σίγουρα θα παραξενεύτηκες που ήθελα να σου μιλήσω , σωστά ?

-          Για να σας πω την αλήθεια ναι ..

-          Λοιπόν θα ήθελα να σου κάνω μια πρόταση που ίσως σου αλλάξει την ζωή μια για πάντα ..

-          Σας ακούω , αν και δεν καταλαβαίνω ..

-          Περίμενε λιγάκι και θα καταλάβεις .. λοιπόν όπως ξέρεις εγώ οικογένεια δεν έχω και όλα αυτά που έχω κτίσει τόσα χρόνια θα πάνε χαμένα ..Για αυτό θα σου κάνω μια πρόταση .. Θα σε βοηθήσω να σπουδάσεις , θα σε στείλω στο εξωτερικό .. Θα πάρεις το πτυχίο σου θα κάνεις το μεταπτυχιακό σου .. Έπειτα θα σε βάλω στην εταιρεία , θα δουλέψεις , θα δοκιμαστείς και όταν θα είσαι πια έτοιμη θα πάρεις τα ηνία της εταιρείας μου .. Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό .. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που μου έλεγε ..

-          Μα πώς ,δεν γίνονται αυτά τα πράγματα…

-          Ξέρω σου ήρθε κάπως ξαφνικό , είναι λογικό ..

-          Μα γιατί εμένα ? γιατί διαλέξατε εμένα?

-          Μου θυμίζεις τόσο εμένα , δεν έχω δει πιο άξιο άτομο από εσένα και από την πρώτη στιγμή σε συμπάθησα σαν να ήσουν παιδί μου  ..

-          Δεν μπορώ να δεχτώ μια τέτοια πρόταση ..

-          Κι όμως … Άκουσε με προσεχτικά .. Εγώ κατά βάση είμαι ναυτικός και δεν μου αρέσει να μένω και πολύ στην στεριά .. Έτσι θα σε πάρω μαζί μου στο καράβι , θα σε βοηθήσω να διαβάσεις , θα σου μάθω ότι χρειαστείς .. Όταν φτάσουμε στην Νέα Υόρκη θα δώσεις εξετάσεις και αν πάνε όλα καλά θα κάνεις και μεταπτυχιακό..

-          Δηλαδή θα είμαι πάνω από χρόνο μέσα σε ένα καράβι , σωστά ?

-          Ναι γιατί θα κάνουμε και στάσεις..

-          Δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω αυτό ..

-          Δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις τώρα , σκέψου το και θα σε περιμένω ..

-          Εντάξει ,σε λίγες μέρες θα σας απαντήσω..

Είχαν περάσει περίπου τέσσερις μέρες ..

Το σκεφτόμουν και το ξανασκεφτόμουν  και δεν μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό μου .. Από την μία θα σπούδαζα , θα πήγαινα ταξίδι , θα έκανα αυτό που ονειρευόμουν .. Από την άλλη όμως δεν θα ήμουν ελεύθερη όπως θέλω πραγματικά και θα είμαι δεσμευμένη σε έναν άνθρωπο .. Δεν ξέρω είναι τόσο πολύ για μένα .. Τους γονείς μου όταν τους το είπα , με κοίταξαν αδιάφορα και μου είπαν κάνε ότι θες .. Ειλικρινά ήταν τόσο δύσκολη η απόφαση που έπρεπε να πάρω .. Θα αλλάξει όλη μου η ζωή .. Τελικά το αποφάσισα,  ναι το αποφάσισα..

Το επόμενο πρωί σηκώθηκα , ντύθηκα και πήγα στην εταιρεία .. Εκείνος  με  δέχτηκε αμέσως ..

-          Λοιπόν το αποφάσισες ..?

-          Ναι κύριε Μάνο το σκέφτηκα πολύ καλά ..

-          Και τι αποφάσισες ?

-          Θα έρθω μαζί σας ..

-          Το σκέφτηκες καλά ? είναι μεγάλη δέσμευση πρόσεχε ..

-          Ναι το σκέφτηκα και θέλω να κάνω αυτό το βήμα ..θα έρθω μαζί σας ..

-          Ωραία τότε σε δυο μέρες σαλπάρουμε…


Πήρα μια μεγάλη απόφαση για την ζωή μου .. Μια απόφαση που θα αλλάξει τις ισορροπίες και τα δεδομένα .. Μια απόφαση που θα αλλάξει την ζωή μου.. Πιστεύω να έχω πάρει την σωστή ..