Black Lies

Έντουαρτ

-          Μαμαααααα, φωνάξα και για άλλη μια φορά , σηκώθηκα κατατρομαγμένος και λουσμένος στον ιδρώτα .. Τι ήταν πάλι όλο αυτό , δεν γίνεται να είναι όνειρο  αυτό το ξεκαθαρίσαμε , άρα είναι μια ανάμνηση..

-           

Κοίταξα την Μπέλλα , ευτυχώς δεν είχε ξυπνήσει αυτή την φορά .. Σηκώθηκα , φόρεσα μια φόρμα και πήγα κάτω .. Ήπια ένα ποτήρι νερό και κάθισα στον καναπέ , για να ηρεμήσω .. Μα καλά πως ήταν η ζωή μου ??γεμάτη αίματα και φόνους ?? Οι άλλοι γιατί δεν μου έχουν πει τίποτα για το παρελθόν  γιατί μου το κρύβουν ?? Τι φοβούνται ?? Είναι κάτι που δεν πρέπει να μάθω ?? Τόσα αναπάντητα ερωτήματα και καμιά απάντηση .. Από την άλλη είμαι και εγώ ο ίδιος , είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω  την αλήθεια ? Να αποδεχτώ  το παρελθόν μου και τα κρυμμένα μυστικά του ?

-          Έντουαρτ ?, ‘άκουσα μια φωνή από πίσω μου να με φωνάζει .. Γύρισα το κεφάλι μου και είδα την Μπέλλα να στέκεται στην σκάλα ..

-          Μπέλλα ?

-          Τι κάνεις εδώ κάτω αγάπη μου ?? , καθώς μου μιλούσε την παρατηρούσα .. Ήταν αγουροξυπνημένη , τα μαλλιά της ήταν ανακατεμένα και είχε τυλίξει γύρω της ένα σεντόνι ..

Κι όμως παρόλο που έπαθα αυτό το σοκ με το όνειρο , αυτή η γυναίκα , ήταν λες και το έκανε επίτηδες ,με έκανε να ξεχνάω τα πάντα και να αφοσιώνομαι σε αυτήν .. Είναι σαν να μου καλύπτει όλο το οπτικό μου πεδίο .. Σηκώθηκα από τον καναπέ , αφήνοντας το ποτήρι με το νερό πάνω στο τραπεζάκι ..Κατευθύνθηκα προς την σκάλα και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου ..

-          Έντουαρτ τι έγινε ?? έχεις κάτι ??

-          Αμέ έχω κάτι  ..είπα και την πήρα στην αγκαλιά μου και άρχισα να την φιλώ με πάθος .. Εκείνη ανταποκρίθηκε αμέσως .. Την σήκωσα και εκείνη έβαλε τα πόδια της γύρω από την μέση μου και έτσι καταλήξαμε στο κρεβάτι να κάνουμε έρωτα μέχρι το πρωί..

Το πρωί που σηκωθήκαμε και καθόμασταν  για πρωινό , όπως ήταν φυσικό η Μπέλλα  ήθελε να μάθει τι έγινε χθες ..

-           

-          Λοιπόν σε ακούω , τι έγινε χθες βράδυ ??

-          Τι εννοείς ??

-          Όταν ξύπνησα το βράδυ δεν σε είδα εκεί .. Κατέβηκα κάτω και σε είδα να κάθεσαι στον καναπέ .. Τι έγινε Έντουαρτ ??Θυμήθηκες τίποτα ??

-          Και δεν θα στο έλεγα βρε αγάπη μου ??

-          Θα μου το έλεγες ??

-          Και βέβαια θα στο έλεγα βρε αγάπη μου , είσαι η γυναίκα μου αν δεν το έλεγα σε σένα  σε ποιον θα το έλεγα?

-          Ε τότε τι έκανες βραδιάτικα κάτω ?

-          Απλά δεν είχα ύπνο και σηκώθηκα για να πιω λίγο νερό..

-          Μόνο αυτό ??

-          Μόνο αυτό , είπα και την φίλησα …Λοιπόν πάω στην δουλειά και θα τα πούμε το βραδάκι .., είπα και έφυγα …

Την αγαπούσα την Μπέλλα αλλά δεν ήθελα να μάθει τίποτα ακόμη.. Ήθελα πρώτα να τα μάθω μόνος μου , να τα αντιμετωπίσω μόνος μου .. Από την πρώτη μέρα που ξύπνησα με περιβάλλουν άνθρωποι , θέλω και σε κάτι να είμαι μόνος μου ..

Λίγο αργότερα στο γραφείο ..

Για καλή μου τύχη είχα την δουλειά που με απασχολούσε πλήρως και έτσι δεν σκεφτόμουν και πολύ την ανάμνηση ..Είχε φτάσει μεσημέρι και εγώ δεν το είχα καταλάβει καθόλου .. Συνήθως τέτοια ώρα πήγαινα για μεσημεριανό με τον Έμμετ σε ένα εστιατόριο λίγο πιο κάτω .. Σήμερα είχα πολύ δουλειά και έτσι δεν μπορούσα να φύγω  …Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο ..

-          Ναι ??

-          Κύριε Κάλλεν , ο κύριος Έμμετ σας ζητάει , να περάσει ??

-          Ναι ναι να περάσει .

.

-          Εντάξει κύριε Κάλλεν .Μετά από λίγο χτύπησε η πόρτα ..

-          Πέρασε .., είπα και μπήκε ο Έμμετ μες στην καλή διάθεση .. Αυτός ο άνθρωπος ήταν πραγματικά  εκνευριστικός , ήταν συνέχεια ευδιάθετος με ένα χαμόγελο  στα χείλη .. Αφού καμιά φορά αναρωτιέμαι αν η ζωή του ανθρώπου μπορεί να είναι γεμάτη χαρά όπως του Έμμετ..

-          Καλώς τον Έμμετ , το χαρούμενο παιδί ..

-          Καλώς σε βρήκα εργαζόμενο παιδί ..

-          Το πρωί που ήρθα δεν σε βρήκα εδώ που ήσουν ??

-          Α είχα κάτι εξωτερικές δουλειές..

-           Α μάλιστα , κατάλαβα ..

-          Θα πάμε για μεσημεριανό ?

-          Μπα όχι έχω πολύ δουλειά..

-          Έλα τώρα μωρέ την κάνεις μετά ..

-          Χα θα ήθελα , πρέπει να τελειώνω Έμμετ μήπως πάω καμιά ώρα σπιτάκι μου ..

-          Για να δεις την γυναικούλα σου ??

-          Ναι Έμμετ για να δω την γυναικούλα μου , απορώ με σένα ..

-          Τι απορείς??

-          Πως γίνεται πάντα να είσαι τόσο χαρούμενος   ??

-          Είναι απλό ,, βλέπω πάντα την ευχάριστη πλευρά του πράγματος ..

-          Μα δεν υπάρχει μόνο αυτή ..

-          Άκουσε με Έντουαρτ , έχω περάσει αρκετά δυσάρεστα πράγματα στην ζωή μου .. Στην αρχή  με επηρέασαν άσχημα  αλλά μετά κατάλαβα ότι αν κάθομαι συνέχεια στην σκιά και κλαίω την μοίρα μου , θα μείνω μόνος μου μια ζωή και Έντουαρτ , την φοβάμαι την μοναξιά, την φοβάμαι πολύ ..

-          Πρώτη φορά σε ακούω να μιλάς έτσι..

-          Και η τελευταία … λοιπόν εγώ πάω για φαγητό .. θα τα πούμε αργότερα ..

-          Οκ καλή όρεξη..

-          Ευχαριστώ πολύ εργασιομανή τύπε , είπε και έφυγε ..

Μετά από λίγο κάποιος χτύπησε την πόρτα  ..

-          Περάστε ..

-          Κύριε Κάλλεν με θέλετε κάτι ? μπορώ να πάω για μεσημεριανό ?

-          Όχι Άντζελα μπορείς να πας ..

-          Σας ευχαριστώ πολύ, είπε και  έφυγε και εκείνη ..

Ένας , ένας έφευγε και έμενα μόνος μου .. Σε αυτό που είπε ο Έμμετ είχε δίκιο , η μοναξιά είναι απαίσια αλλά καμιά φορά χρειάζεσαι να μείνεις και λίγο μόνος σου , με τόσους ανθρώπους νιώθεις κάποια στιγμή ότι ασφυκτιείς ..

 Συνέχισα την δουλειά μου ώσπου ..

« Το παιδί καθόταν στο δωμάτιο του και διάβαζε με προσήλωση τα μαθήματα του.. Ώσπου κάποια στιγμή μπήκε μέσα η μητέρα του ..

-          Έλα Ρομπ , έτοιμο το φαγητό …

-          Δεν πεινάω μαμά , θα φάω αργότερα ..

-          Ρομπ  έλα σε παρακαλώ να φας ..

-          Διαβάζω μανούλα , κράτα μου λίγο για αργότερα .., είπε και της χαμογέλασε ..

-          Είπα τώρα θα έρθεις να φας ..

-          Μα βρε μαμά σε παρακαλώ ..

-          Τώρα , είπε ουρλιάζοντας ..Και τότε ξαφνικά ήρθε και ένας άντρας .. Ήταν ο πατέρας του ..

-          Τι γίνεται εδώ ??

-          Ο μικρός δεν θέλει να φάει ..

-          Και γιατί αυτό ??

-          Θέλει να διαβάσει , λέει …

-          Αλήθεια λέει η μητέρα σου ??

-          Μα βρε μπαμπά θέλω να διαβάσω…

-          Να διαβάσεις ε ?? , είπε και τον πλησίασε .. Του έδωσε ένα δυνατό χαστούκι , πήρε το βιβλίο που διάβαζε ο μικρός και άρχισε να το σκίζει σαν μανιακός ..Κι αφού του έδωσε μια ακόμα σφαλιάρα κάνοντας την μύτη του να ματώσει του είπε  

-          Για να μάθεις να αντιμιλάς , τώρα θα μείνει νηστικός για τρεις μέρες, είπε και έφυγαν και οι δύο

Τότε το παιδάκι πήρε το βιβλίο στα χέρια του κλαίγοντας και άρχισε να το φτιάχνει ξανά από την αρχή ..»

Όχι δεν είναι δυνατόν !! Αυτοί δεν μπορεί να είναι οι γονείς μου , αυτοί είναι βάρβαροι και μοιάζουν τόσο  πολύ .. Μα ναι , σωστά!! Το μωρό ήμουν εγώ που κρατούσε η γυναίκα στα χέρια της , και αυτοί που εμφανίζονται σαν γονείς μου είναι αυτοί που δολοφόνησαν τους πραγματικούς μου γονείς …Μα πως ? Αυτά είναι παρανοϊκά πράγματα .. ? Δεν γίνονται αυτά στην πραγματικότητα!!!Δεν μπορεί  να ζούσα με τους δολοφόνους των γονιών μου .. Όχι δεν είναι δυνατόν .. Έπρεπε να πάρω κάποιες απαντήσεις οπωσδήποτε και άμεσα ..


Πήγα λοιπόν στο γραφείο του θείου μου .. Η πόρτα ήτα μισάνοιχτη .. Κρυφοκοίταξα λιγάκι και είδα μια γνώριμη φιγούρα να στέκεται ακριβώς μπροστά του. Μπήκα κατευθείαν μέσα ..


-Μπέλλα τι κάνεις εδώ ??, είπα και γύρισαν και οι δύο κοιτώντας με τρόμο......