Έντουαρτ

Η ζωή  πολλές φορές είναι πολύ άδικη και φέρεται άσχημα σε κάποιους ανθρώπους .. Στην προκειμένη περίπτωση η ζωή έκανε ένα πού μεγάλο λάθος , τα έβαλε με ένα παιδάκι αθώο , που δεν έχει κάνει τίποτα κακό .. Όταν το είδα να το κατεβάζει η Μπέλλα στην αγκαλιά της ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται , πρέπει να είσαι πολύ απάνθρωπος για να το κάνει αυτό σε ένα παιδί..Ήταν λιπόθυμο μέσα στην αγκαλιά της ενώ αίματα υπήρχαν πάνω στο προσωπάκι του και το σώμα του  .. Δεν ήμουν βάρβαρος αλλά το μόνο που ήθελα αυτή την στιγμή είναι να πλακώσω αυτόν τον άνθρωπο στο ξύλο , αυτό του αξίζει ..

-         Έντουαρτ το παιδί δεν είναι καλά ..

-         Βγείτε έξω , μπείτε στο αυτοκίνητο σε ένα λεπτό έρχομαι..

-         Μην αργήσεις σε παρακαλώ ..

-         Όχι , είπα και βγήκαν έξω ..

Τότε γύρισα την ματιά μου προς αυτόν τον ηλίθιο , ο οποίος είχε πέσει κάτω , αφού δεν είχε ισορροπία από το ποτό ..

-         Να ξέρεις ότι δεν σε φοβάμαι , είπε μέσα στο μεθύσι του  

-         Δεν με φοβάσαι ε?, είπα και του έδωσα μια κλοτσιά .. Τον σήκωσα και του έδωσα μια μπουνιά , και τον έριξα κάτω ..

-         Άμα σηκωθώ , είπε και πήγε να σηκωθεί αλλά δεν μπορούσε και ξανακάθισε κάτω .. Του έδωσα ακόμα μια μπουνιά και έπεσε κάτω ..

-         Αν ξαναπειράξεις το παιδί , σε βλέπω να κοιτάς τα ραδίκια ανάποδα , του είπa και αφού τον έφτυσα έφυγα .. Πήγα προς το αυτοκίνητο και είδα την Μπέλλα να τον κρατά στην αγκαλιά του, ενώ είχε την πόρτα ανοιχτή ..

-         Έντουαρτ τι είναι αυτά τα αίματα ?, είπε και τότε παρατήρησα ότι στα χέρια μου είχα αίματα αλλά και στο τζάκετ ..

-         Τίποτα δεν είναι , πάμε το παιδί στο νοσοκομείο στην πόλη ..

-         Οδήγησε σε παρακαλώ εσύ ..

-         Εντάξει .., είπα και μπήκα στην θέση του οδηγού … Η Μπέλλα έκλεισε την πόρτα και ξεκινήσαμε ..

-         Πώς είναι το παιδί ..?, ρώτησα με αγωνία

-         Προς το παρόν έχει τις αισθήσεις του αλλά αν δεν φτάσουμε εγκαίρως στο νοσοκομείο .., είπε και σταμάτησε να μιλά τότε είδα μέσα από το καθρέπτη τα μάτια της , που ήταν γεμάτα αγωνία ..

-         Σε λίγο θα φτάσουμε , κάνω όσο πιο γρήγορα γίνεται .. , είπα και αύξησα την ταχύτητα …

Μετά από μισή ώρα φτάσαμε στο νοσοκομείο .. Σε λογικά πλαίσια θα φτάναμε σε μια ώρα , αλλά έτσι όπως έτρεχα , μέσα σε μισή ώρα ήμασταν εκεί.. Κατέβηκα πρώτος , άνοιξα την πόρτα στην Μπέλλα ..

-         Δώσε μου τον μικρό για να βγεις .. της είπα και όσο πιο προσεχτικά πήρα τον μικρό στην αγκαλιά μου ..

-         Έντουαρτ , είπε ξεψυχισμένα ..

-         Σσς ηρέμησε εμείς είμαστε εδώ , είπα προσπαθώντας να τον καθησυχάσω ..Βγήκε η Μπέλλα και της έδωσα τα κλειδιά  του αυτοκίνητου της ..

Χωρίς να πούμε τίποτα , μπήκαμε στο νοσοκομείο ..Δεν ξέραμε που να πάμε , ώσπου μια νοσοκόμα  εμφανίστηκε μπροστά μας ..

-         Κάντε κάτι το παιδί .., είπε απεγνωσμένα η Μπέλλα ..

-         Ναι αμέσως , ακολουθήστε με , είπε και την ακολουθήσαμε .. Φτάσαμε μπροστά από ένα ιατρείο ..

-         Δώστε μου το παιδί και περιμένετε εδώ παρακαλώ , είπε και τότε της έδωσα το παιδί προσεχτικά .. , και μπήκαν μέσα ..

-         Έλα να καθίσουμε , είπα

-         Ναι .. είπε και οι δύο ταυτόχρονα καθίσαμε στις καρέκλες που ήταν πίσω μας ..

Από μικρός μισούσα τα νοσοκομεία ,αλλά από εκείνη την ημέρα που έχασα την γυναίκα μου και το παιδί μου τα μίσησα όσο τίποτα άλλο.. Ακόμα θυμάμαι την σκηνή που γιατρός που μου είπε ότι τους έχασα . Η πιο απαίσια μέρα της ζωής μου ..Μακάρι το παιδάκι να μην έχει πάθει τίποτα , δεν θα το αντέξω ..  Καθώς χανόμουν μέσα στις σκέψεις μου , ένιωσα ένα χέρι να με σκουντάει και μια φωνή να μου μιλάει …

-         Έντουαρτ .. είσαι καλά ..?,

-         Ναι ναι , απλά χάζεψα λιγάκι , προσπαθώντας να επανέλθω  στην πραγματικότητα ..

-         Έχω πολύ αγωνία , είναι τόση ώρα μέσα , είπε

-         Ναι αλλά όλα καλά θα πάνε .. δεν ήξερα να παρηγορούσα εκείνη ή εμένα ή και τους δυο μαζί ..

-         Μακάρι .., είπε ενώ βγήκε ο γιατρός.. Ταυτόχρονα σηκωθήκαμε ενώ τότε παρατήρησα ότι ο ένας κρατούσε το χέρι του άλλου … Μια περίεργη αίσθηση διαπέρασε όλο μου το κορμί ..

-         Λοιπόν γιατρέ μου πώς είναι το παιδί ..?

-         Οι γονείς του είστε ?, είπε και τότε κοιταχτήκαμε με την Μπέλλα και μας σκέφτηκα για μια στιγμή και τους τρεις μαζί .. Πόσο όμορφα θα ήταν , αλλά αυτές οι σκέψεις είναι απλά χαμένα όνειρα ..

-         Όχι αλλά είμαστε μαζί του , πείτε μας σας παρακαλώ , είπε η Μπέλλα ..

-         Ευτυχώς δεν έχει πάθει κάτι σοβαρό , τραύματα εξωτερικά και έχει σπάσει το χέρι του , αλλά τίποτα εσωτερικό όχι ..

-         Ουφ ευτυχώς ..σε πόσες ημέρες θα βγει ..?

-         Θα μείνει λίγες ημέρες προληπτικά , και αν όλα πάνε καλά μπορείτε να τον πάρετε .. , αν δεν γίνομαι αδιάκριτος οι γονείς του ..?

-         Οι γονείς του δυστυχώς δεν ήταν σε κατάσταση να το φέρουν , είπα προσπαθώντας να μπαλώσω τα πράγματα ..

-         Μάλιστα ..

-         Μπορούμε να τον δούμε ..?

-         Δυστυχώς όχι ήμερα , του δώσαμε ηρεμιστικό γιατί μόλις απέκτησε τις αισθήσεις του πονούσε πολύ , το καλύτερο για αυτόν είναι να ξεκουραστεί ..

-         Σας ευχαριστούμε πολύ γιατρέ ..

-         Τίποτα ,είπε και έφυγε ..

-         Ευτυχώς πήγαν όλα καλά , είπε η Μπέλλα και τότε ήταν σαν αν ένιωσα και εγώ μια ανακούφιση.. Απομάκρυνε το χέρι της από το δικό μου και ένιωσα να απομακρύνεται από κοντά μου ..

-         Ναι όλα καλά πήγαν ..

-         Σε ευχαριστώ πολύ Έντουαρτ ..

-         Σώπα δεν έκανα τίποτα ..

-         Και πάλι δεν ήσουν υποχρεωμένος να το κάνεις ..

-         Καλά τέλος πάντων , εδώ θα μείνεις ..?

-         Μα έλεγα να πάω σπίτι να πάρω κάποια λεφτά που ίσως μου χρειαστούν και να αλλάξω και τα ρούχα που είναι μέσα στα αίματα .. Δεν θέλω να με δει έτσι το παιδί όταν ξυπνήσει ..άλλωστε πρέπει να σε πάω και εσένα στο σπίτι σου ..

-         Σώπα μωρέ θα έπαιρνα ένα ταξί ..

-         Ταξί τέτοια ώρα εδώ ..

-         Ναι σωστά …

-         Πάμε ?

-         Πάμε , είπα και ξεκινήσαμε .. Στο δρόμο δεν μιλούσαμε καθόλου ..

-         Έντουαρτ ..?, είπε κόβοντας εκείνη την σιωπή ..

-         Ναι ..

-         Να έλεγα μήπως θα ήθελες να φάμε τίποτα μαζί άλλωστε σου χρωστώ χάρη ..

-         Δεν μου χρωστάς καμιά χάρη ..

-         Ναι εντάξει αλλά δεν μου απάντησες ..

-         Γιατί όχι ..αν και δεν ήμουν σίγουρος για την απάντηση μου..

-         Ωραία ,είπε και μου χαμογέλασε .. Μετά δεν μιλήσαμε ξανά .. Μετά από καμιά ώρα φτάσαμε στο σπίτι της .. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο  και εκείνη άνοιξε το σπίτι και μου έκανε χώρο να μπω ..Μπήκα μέσα και ένα απλό αλλά όμορφο σπίτι έκανε την εμφάνιση του ..

-         Πώς σου φαίνεται ?

-         Όμορφο ..

-         Ευχαριστώ ,  έλα κάθισε .., είπε και αφού έβγαλα αυτό που φορούσα από πάνω και κάθισα στο καναπέ ..

-         Πάω να ετοιμάσω κάτι να φάμε ..βολέψου έτσι σαν το σπίτι σου .., είπε και πήγε να φύγει ..

-         Μπέλλα ..?

-         Ναι .?

-         Που είναι το μπάνιο ,? να πάω να καθαρίσω τα αίματα ..

-         Α ναι , επάνω δεξιά ..

-         Σε ευχαριστώ, είπα και εκείνη χαμογελώντας πήγε λογικά στην κουζίνα .. Σηκώθηκα  και ανέβηκα τις σκάλες .. Μπήκα μέσα στο μπάνιο και άρχισα να πλένω τα χέρια μου .. Δεν είχα δείρει ποτέ άνθρωπο στην ζωή μου αλλά δεν το μετάνιωνα .. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ένας αλήτης που έπρεπε να τιμωρηθεί ..Πέρα όμως από όλα ένιωσα μια ανακούφιση  που το παιδί ήταν καλά και κατάφερα να το σώσω … Αλλά τώρα τι κάνουμε ? Έχω μια ιδιαίτερη αμηχανία που έχω να νιώσω εδώ και χρόνια .. Αφού έριξα λίγο νερό και στο πρόσωπο μου , κατέβηκα κάτω .. Μια μυρωδιά φρέσκιας ντομάτας έκανε την εμφάνιση της .. Κάθισα ξανά στο καναπέ και τότε παρατήρησα ένα βιβλίο αρκετά γνώριμο με το τίτλο « Ευτυχισμένες ημέρες» .. Αυτό ήταν το δικό μου βιβλίο , το τρίτο και τελευταίο βιβλίο μου ..Το πήρα στα χέρια μου , το εξώφυλλο το είχε διαλέξει η Τάνια .. Ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα και δυο άτομα αγκαλιασμένοι να το κοιτούν .. Το άνοιξα τυχαία σε μια σελίδα

«Είναι όμορφο να αγαπάς , είναι όμορφο να σε αγαπούν αλλά το πιο όμορφο από όλα είναι να ζεις ευτυχισμένος , ευτυχισμένος με το μοναδικό πρόσωπο που έχει σημασία για μένα»

Είναι τόσο παράξενο να διαβάζεις το δικός σου βιβλίο .. Στην ουσία ο ήρωας του βιβλίου μου ήμουνα εγώ, μέσα σε αυτές τις σελίδες είναι γραμμένες οι δικές μου στιγμές ευτυχίας που τότε είχα την ανάγκη να τις μοιραστώ με τον κόσμο ..

-         Έτοιμο το φαγητό .., ακούστηκε η φωνή της Μπέλλας βγάζοντας με για άλλη μια φορά από τις σκέψεις μου και γύρισα την ματιά μου σε αυτήν .. Είχε αλλάξει , είχε φορέσει μια μπλούζα άσπρη και ένα σορτσάκι από κάτω καθόλου αποκαλυπτικό .. 

-         Ναι έρχομαι  είπα και αφού έκλεισα το βιβλίο , κατευθύνθηκα στην κουζίνα , όπου η Μπέλλα είχε σερβίρει το φαγητό .. Μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα ..

-         Δοκίμασε να μου πεις ., μου είπε και κάθισε απέναντι μου ..Αφού την κοίταξα , πήρα το πιρούνι και την δοκίμασα ..  

-         Μμ πολύ ωραία ..

-         Αλήθεια ?

-         Ναι είναι τέλεια , είσαι πολύ καλή μαγείρισσα .. , είπα και τότε θυμήθηκα την Τάνια .. Εκείνη δεν ήταν καθόλου καλή μαγείρισσα .. Έκανε προσπάθειες βέβαια αλλά με τίποτα , αντίθετα η Μπέλλα μαγειρεύει τέλεια ..Μόλις έκανα σύγκριση της Μπέλλας με την Τάνια ή είναι ιδέα μου  ?

-         Σε ευχαριστώ πολύ ..

-         Ξέρεις δεν έχουμε γνωριστεί κανονικά ..

-         Ναι όντως πάντα ένα συμβάν μας ένωνε ..

-         Ναι λοιπόν εμένα με λένε Έντουαρτ Κάλλεν , αυτό είναι πια το ολοκληρωμένο όνομα μου

-         Εμένα Ιζαμπέλλα Σουάν αλλά με φωνάζουν Μπέλλα ..

-         Είδα στον καναπέ σου το βιβλίο « Ευτυχισμένες ημέρες»

-         Ναι μου αρέσει πολύ είναι το αγαπημένο μου βιβλίο , με κάνει να ξεχνιέμαι και να μοιράζομαι μαζί του τις στιγμές , αν και ..

-         Αν και ..?

-         Μπορεί να είναι ένας άνθρωπος τόσο ευτυχισμένος ?

-         Τι εννοείς?

-         Πρώτα από όλα το έχεις διαβάσει το βιβλίο?

-         Ναι ..

-         Ωραία τότε ,, αυτός ο άνθρωπος είναι τόσο ευτυχισμένος , νιώθει ότι τίποτα δεν μπορεί να του την πάρει , ζει το τώρα και δεν τον νοιάζει τίποτα άλλο ..

-         Εγώ θα έλεγα ότι αγαπά και αυτό τον κάνει πιο ευτυχισμένο, δεν θέλει να σκέφτεται το μέλλον γιατί πολύ απλά το παρόν του είναι το ιδανικό και θέλει να το κρατήσει .

-         Δεν το είχα σκεφτεί έτσι   , όπως το λες δεν έχεις άδικο ..

-         Εκτός από το διάβασμα έχεις άλλα ενδιαφέροντα ?

-         Μου αρέσει η μουσική , αλλά πάνω από όλα λατρεύω το επάγγελμα μου

-         Αυτό είναι καλό , αυτό σημαίνει ότι το κάνεις με την καρδιά σου και το ευχαριστιέσαι ..

-         Μμ ναι , εσύ τι δουλειά κάνεις .. ?Αν της έλεγα συγγραφέας , θα με ρωτούσε τι έχω γράψει .. Δεν έχω ακόμα το θάρρος να της αποκαλύψω τίποτα από την ζωή μου ..

-         Έχω σπουδάσει φιλοσοφία ..

-         Ενδιαφέρον και πως και δεν δουλεύεις σε καμιά μεγάλη πόλη ..?

-         Δούλευα , απλά κάτι έγινε και με ανάγκασε να σταματήσω ..

-         Τι σε ανάγκασε να έρθεις να μείνεις εδώ ..?

-         Ας το αφήσουμε καλύτερα αυτό , προσπαθώντας να αποφύγω την συζήτηση..

-         Καλά δεν θα σε πιέσω κιόλας ..

-         Συγνώμη ε.., είπα θέλοντας να απολογηθώ ..

-         Σιγά καλέ , άλλωστε κάποια πράγματα ο άνθρωπος θέλει να τα κρατήσει μέσα του..

-         Εσύ τόσο νέα κοπέλα , πώς έγινε δασκάλα σε αυτό το χωριό ?

-         Είχα κάνει αίτηση για δουλειά και μου βρήκαν εδώ και έτσι ήρθα..

-         Δεν είχες κάτι να σε κρατάει εκεί που έμενες και να σε κάνει να ψάξεις  για άλλη δουλειά ..?

-         Μπα τίποτα , είπε αμήχανα κοιτώντας το πιάτο της και στριφογυρνώντας τα πιρούνι της .. Κατάλαβα ότι κάτι είχε συμβεί αλλά δεν ήθελε να μου το αποκαλύψει , άλλωστε ποιος είμαι εγώ για να της ζητήσω να μου πει για την ζωή της ..

-         Μάλιστα , αυτός που βαρούσε τον Άντονι ήταν  ο ίδιος του ο πατέρας ?

-         Όχι ο πατριός του , ο πατέρας του έχει πεθάνει εδώ και δυο χρόνια ..

-         Από τι ..?

-         Αυτοκτόνησε και ο μικρός το είδε .. Μόλις το άκουσα σοκαρίστηκα .. Αυτό είναι το πιο αποκρουστικό πράγμα από όλα …

-         Και η μητέρα του γιατί δεν το παίρνει να φύγουν..?

-         Την βαράει και εκείνη και δε έχει την βούληση ..

-         Μα καλά σε ποιον αιώνα ζούμε ..?

-         Τι να σου πω ..αυτή η γυναίκα είναι άβουλο πλάσμα ..

-         Να μου πεις όμως ότι σε χωριό βρισκόμαστε κάποιοι άνθρωποι αλλιώς έχουν μάθει ..

-         Σε αυτό δεν έχεις άδικο , έφαγες ?

-         Ναι και ήταν όλα υπέροχα..

-         Κάτσε να τα μαζέψω , είπε και σηκώθηκε και τα πήρε ..

-         Κάτσε να σε βοηθήσω ..

-         Σιγά δυο πιάτα είναι , αλλά εγώ δεν άκουσα και πήρα τα ποτήρια με το κρασί και τα πήγα στο νεροχύτη , αλλά η Μπέλλα όπως γύρισε απότομα και χωρίς να με αναληφθεί  έπεσε επάνω μου και έπεσε το κρασί πάνω στην μπλούζα μου .. Για εξαιρετική τύχη δεν έσπασαν τα ποτήρια..Ήμασταν σε απόσταση αναπνοής , ένιωθα την ζεστή ανάσα της , ένα βήμα ακόμα και θα μπορούσα να την φιλήσω αλλά όχι δεν είναι σωστό , είπα και αυτόματα απομακρύνθηκα ..

-         Χίλια συγγνώμη δεν ήθελα , είπε ενώ πήρε τα ποτήρια και τα άφησε στο νεροχύτη  , κάπως αμήχανα

-         Δεν φταις εσύ , εγώ ήρθα αθόρυβα από πίσω σου ..

-         Κάτσε να στο καθαρίσω .

-         Καλά άσε πάω λίγο στο μπάνιο να πλύνω και τα χέρια μου και βλέπουμε για την μπλούζα ..

-         Σίγουρα ?

-         Ναι καλέ .., είπα και πήγα να ανέβω τι σκάλες ..

-         Πάντως συνέχεια πάνω σου πέφτω ..

-         Ναι.. είπα και γελάσαμε ενώ εγώ ανέβηκα τις σκάλες και μπήκα στο μπάνιο .. Κοίταξα την μπλούζα μου , χάλια είχε γίνει .. Έριξα λίγο νερό να την καθαρίσω αλλά τίποτα .. Κρασί είναι λογικό.. Καθώς βγήκα από το μπάνιο άκουσα κάτι φωνές από κάτω και στάθηκα για λίγο .

-         Τζεικ τι θες εδώ ?

-         Μπέλλα μου , μου έλειψες ..

-         Κόψε τις μαλακίες Τζεικ ..

-         Μα γιατί με βρίζεις εγώ σε αγαπώ ..

-         Τζεικ φύγε τώρα ..

-         Έλα αφού με αγαπάς και εσύ ..

-         Έπαψα να σε αγαπώ από την ημέρα που σε έπιασα με άλλη στο κρεβάτι ..

-         Ήταν μια άσχημη στιγμή ..

-         Άλλα μου έλεγες  όμως ..

-         Η κακιά η ώρα ..

-         Και για να έχουμε καλό λόγο εσύ πώς έμαθες για μένα ?

-         Όποιος νοιάζεται μαθαίνει ..

-         Τζεικ δεν σε θέλω στην ζωή μου ..φύγε τώρα ..

-         Όχι δεν φεύγω , είπε και την άρπαξε και πήγε να την φιλήσει .. Εκείνη τον έσπρωχνε .. Έλα Έντουαρτ μια απόφαση είναι κατέβα κάτω και ο Θεός βοηθός ..Κατέβηκα δυο σκαλιά και αφού έλεγξα ότι τώρα μπορούν να με δουν καθαρά  είπα ..

-         Αγάπη μου τι γίνεται εδώ ?, είπα απόλυτα φυσιολογικά κάνοντας και τους δυο να με κοιτούν με το στόμα ανοιχτό