ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1

Εντουαρτ

Πόσες μέρες μπορεί να βρίσκεται ο άνθρωπος στο σκοτάδι ? Μία , δύο , το πολύ τρεις αν είναι θαρραλέος.. Στην δική μου περίπτωση αυτές οι μέρες δεν είναι τίποτα ..

Άνοιξα τα μάτια μου και ένα δυνατό άσπρο φως συνέθλιψε τα μάτια μου .. Άρχισα να τα ανοιγοκλείνω μέχρι να προσαρμοστούν στο  φως που περιέβαλλε το δωμάτιο ..Όταν τελικά τα κατάφερα άρχισα να κοιτάω τον χώρο γύρω μου και τότε είδα άσπρους τοίχους , σαν νοσοκομείου και δίπλα μου ακριβώς μηχανήματα .. Γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη και είδα μια κοπέλα όμορφη , με καστανά μακριά μαλλιά , να κοιμάται σαν  άγγελος στην καρέκλα δίπλα μου .. Την παρατηρούσα πιο καλά , αν και ζαλιζόμουν οικτρά , αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ με τίποτα ποια ήταν ??Ώσπου την είδα να κινείται , άνοιξε τα μάτια της  και μόλις με είδε έμεινε με το στόμα ανοιχτό ..Αμέσως σηκώθηκε και ήρθε κοντά μου , ενώ εγώ περιεργαζόμουν όσο με άφηνε η ζαλάδα ..

-          Καλέ μου συνήλθες ??, μου είπε με μια γλυκάδα στην φωνή ..

-          Να συνέλθω από τι ? και συγνώμη κυρία μου ποια είστε?

-          Δεν με θυμάσαι ??

-          Σας ξέρω από κάπου ??

-          Όχι δεν είναι δυνατόν ..Θυμάσαι το όνομα σου ?

-          Μα φυσικά το όνομα μου είναι ….

-          Ναι ..

-          Το όνομα μου είναι …, προσπαθούσα να θυμηθώ το όνομα μου αλλά δεν μπορούσα , το ζόριζα αλλά τίποτα.. Μα πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μην θυμάται ποιος είναι? Τότε μια τρομερή ζαλάδα , ήρθε και τα κάλυψε όλα …

-          Ζαλίζομαι , είπα μόνο και τότε το σκοτάδι ήρθε και με κάλυψε πάλι …

Μετά από λίγες ώρες

Άρχισα να συνέρχομαι ξανά και άνοιξα τα μάτια μου , αυτή την φορά με μεγαλύτερη ευκολία .. Κοίταξα γύρω αλλά δεν ήταν κανένας γύρω μου.. Κι όμως θυμάμαι θολά μια κοπέλα , που  ήταν εδώ δίπλα μου .. Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και μπήκε ένας γιατρός και από πίσω η κοπέλα , που είχα δει και πριν και ένας άλλος κύριος αρκετά ψηλός και αρκετά κομψός θα έλεγα…

Ο γιατρός ήρθε κοντά μου ..

-          Πως αισθάνεσαι ??

-          Ζαλίζομαι ..

-          Λογικό είναι μετά από δυο χρόνια που ήσουν σε κόμμα ..

-          Σε τι ήμουν ?

-          Σε κόμμα , αλλά άφησε το αυτό  προς το παρόν , το όνομα σου το θυμάσαι ?

-          Και βέβαια , είπα

-          Ωραία για πες μας ..

-          Με λένε ….ζόριζα το κεφάλι μου να θυμηθώ αλλά τίποτα, δεν θυμόμουν τίποτα …

-          Δεν θυμάμαι τίποτα , τίποτα ... είπα με δυνατή φωνή , κάνοντας το κεφάλι μου

ζοριστεί πολύ ..

-          Ηρέμησε , προσπάθησε να κρατήσεις την ψυχραιμία σου, σε παρακαλώ ..

-          Τι έχω ? γιατί δεν θυμάμαι τίποτα ?

-          Έχεις αμνησία ..

-          Όχι !! πως είναι δυνατόν ?

-          Έλα σε παρακαλώ ηρέμησε ..

-          Και πόσο θα κρατήσει ?

-          Μπορεί και για λίγες μέρες , μπορεί και για μήνες..

-          Όχι δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό , δεν μπορώ να ζω στο σκοτάδι , να μην  θυμάμαι την ζωή μου ..

-          Μην ανησυχείς μπορεί να σου έρθει  ξανά η μνήμη σε λίγο χρονικό διάστημα ..

-          Μακάρι , δεν θα μπορέσω να ζήσω έτσι ..

-          Όλα καλά θα πάνε θα έχεις και την βοήθεια της οικογένειας σου και μου έδειξε την κοπέλα με τον κύριο από πίσω της …

-          Λοιπόν εγώ φεύγω , μείνε εσύ με τη οικογένεια σου για λίγο… σας παρακαλώ για λίγα μόνο λεπτά . είπε ο γιατρούς στους άλλους   και έφυγε ..

-          Αγάπη μου , είπε η κοπέλα και ήρθε κοντά μου και μου κράτησε το χέρι ..

-          Συγνώμη τι μου είστε εσείς?

-          Αχ δεν με θυμάσαι ?

-          Δυστυχώς ..

-          Είμαι η γυναίκα σου ..

-          Ποια είστε ?

-          Η γυναίκα σου η Μπέλλα ..

-          Γυναίκα μου ?

-          Ναι έχουμε παντρευτεί εδώ και δύο χρόνια ..

-          Δηλαδή όσο είμαι και σε κόμμα ..

-          Ναι παντρευτήκαμε λίγο πριν..

-          Πριν ..?

-          Άστο Μπέλλα μην τον ζορίζεις άλλο , θα τα μάθεις όλα με την σειρά τους ..

-          Εσείς πάλι ποιος είστε ?

-          Εγώ είμαι ο θείος  σου ο Καρλάιλ ..

-          Θείος μου?

-          Ακριβώς ..

-          Γονείς δεν έχω ?

-          Δυστυχώς έχουν πεθάνει και οι δυο …

-          Όπα , όπα πολλές πληροφορίες για μέρα και ζαλίζομαι ..

-          Ηρέμησε παλικάρι μου σιγά σιγά θα σου έρθουν όλα , μην βασανίζεσαι ..

-          Δεν μπορείς να μπεις στην θέση μου , για να δεις πως είναι να μην θυμάσαι ..

-          Όχι δεν είμαι ,αλλά αν βασανίζεσαι, μπορεί να φέρεις το αντίθετο αποτέλεσμα , και δεν το θέλουμε αυτό , λοιπόν εγώ σας αφήνω λίγο μόνους και θα ξαναέρθω , είπε και έφυγε ..


Κοίταξα την κοπέλα , η οποία έκλαιγε , και σκούπιζε συνέχεια τα δάκρυα της για να μην την δω… Δεν την θυμάμαι , αλλά μου βγάζει κάτι το στοργικό , κάτι το γλυκό.. Αυτό όμως είναι λογικό , αφού όπως μου λένε είναι η γυναίκα μου ..

-          Μην στενοχωριέσαι σε παρακαλώ , της είπα ..

-          Δεν στενοχωριέμαι αγάπη μου , μου είπε , σκούπισε για άλλη μια φορά τα δάκρυα της  και  τα δυο υπέροχα , καστανά μάτια της με κοίταξαν  με ένα διαπεραστικό βλέμμα ..

-          Δεν στενοχωριέμαι , και μην φοβάσαι για μένα .. προτεραιότητα έχει να γίνεις εσύ καλά ..

-          Θα γίνω ?

-          Θα γίνεις , αυτό στο εγγυώμαι εγώ … θα είμαι εγώ δίπλα σου ..ακόμα  κι αν δεν θυμηθείς ..

-          Φαίνεσαι πολύ καλή κοπέλα , είμαι σίγουρος ότι ήμασταν πολύ καλά μαζί πριν πέσω σε κόμμα ..

-          Να είσαι απόλυτα σίγουρος για αυτό , μου είπε και μου χαμογέλασε ..Τότε μπήκε μέσα μια νοσοκόμα..

-          Συγνώμη κυρία μου πρέπει να φύγετε , πρέπει ο ασθενής να ξεκουραστεί ..

-          Εντάξει νοσοκόμα , φεύγω ..αγάπη μου θα ξανάρθω αύριο …

-          Θα σε περιμένω , πως σε λένε ?είπαμε ..

-          Μπέλλα , αγάπη μου, Μπέλλα .., είπε και πήγε να φύγει

-          Μπέλλα να σου κάνω μια ερώτηση ?

-          Ότι θες ..

-          Εμένα πως με λένε ?

-          Έντουαρτ Κάλλεν .., είπε και έφυγε..


το όνομα μου είναι Έντουαρτ Κάλλεν και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα ........