Έντουαρτ

Εδώ και δυο μέρες  ήμουν κλεισμένος μέσα σε ένα σπίτι ένα επί ένα με ανθρώπους αγνώστους … Μου ήταν τόσο δύσκολο όλο αυτό …Δεν θα ξεχάσω τις τελευταίες μέρες μου στην Αθήνα…

Βρισκόμουν στο σπίτι μου και έκανα πρόβα  το κουστούμι μου για τον γάμο μου , που πλησίαζε όλο και πιο πολύ .. Ένα περίεργο άγχος με είχε πιάσει , λες και δεν ήθελα να κάνω αυτόν τον γάμο .. Στο σπίτι ήταν και ο Τζεικ ..

-          Πως σας φαίνεται κύριε Κάλλεν ?, είπε ο ράφτης ..

-          Είναι πολύ καλό κύριε Μπέρκλεϋ , σας ευχαριστώ πολύ ..

-          Τίποτα , με χρειάζεστε κάτι άλλο ?

-          Όχι μπορείτε να φύγετε , σας ευχαριστώ ..

-          Όπως επιθυμείτε και αφού πήρε τα πράγματα του έφυγε …

-          Άντε σε λίγες μέρες θα σε δούμε και γαμπρό ..

-          Ναι είδες ..

-          Δεν σε βλέπω και πολύ χαρούμενο..

-          Είναι το ‘άγχος των ημερών , δεν είναι τίποτα ..

-          Για να το λες εσύ ..

-          Πάντως  κάτι με ήθελες , σωστά ?

-          Ναι θέλω να μιλήσουμε ..

-          Ωραία πες μου ..

-          Όχι θα προτιμούσα να πηγαίναμε μια βόλτα έξω  στον κήπο…

-          Είσαι τρελός με τέτοιο κρύο ..?

-          Σε παρακαλώ .. , μου είπε και με κοίταξε παρακλητικά στα μάτια ..

-          Εντάξει περίμενε να πάω να αλλάξω και να πάρω και ένα παλτό και βγαίνουμε..

-          Οκ θα σε περιμένω ..

Μετά από λίγο...

-          Ωραία αφού βγήκαμε και στο κρύο θα μου πεις τι με ήθελες ..?

-          Ναι έμαθα κάτι και θέλω με κάποιον να τα μοιραστώ  ..

-          Ακούω..

-          Ορκίσου ότι δεν θα το πεις πουθενά ..

-          Τελείωνε Τζεικ ..

-          Καλά , χθες είχα πάει μαζί με τον πατέρα μου στο νοσοκομείο ..

-          Έχει κάτι ο κύριος Μπλάκ ?

-          Όχι τίποτα σφύζει από ζωή ..

-          Ε τότε τι κάνατε στο νοσοκομείο ..?

-          Ήθελε να κάνει κάτι εξετάσεις …, αλλά το πρόβλημα μας δεν είναι αυτό ..

-          Ε τότε ποιο είναι ?

-          Συνάντησα την Μπέλλα στο νοσοκομείο .., μόλις άκουσα το όνομα της η καρδιά μου σφίχτηκε μέσα μου .. Από την τελευταία φορά που την είδα , δεν μπορώ να την ξεχάσω μα καλά τι έχω πάθει πια ..

-          Δεν νομίζω να σε είδε ..?

-          Όχι όχι δεν με είδε αλλά έμαθα κάτι για αυτήν που με έκανε να παγώσω …, όταν μου το είπε αυτό τρόμαξα ..

-          Ε τι έπαθε ..?

-          Ρώτησα κρυφά μια νοσοκόμα και μου είπε ότι έχει την ασθένεια του Χάνσεν..

-          Τι λες Τζεικ ? Καταλαβαίνεις τι λες ?

-          Απόλυτα , η Μπέλλα είναι λεπρή ..

-          Όχι δεν μπορεί , είπα ενώ προσπαθούσα να ηρεμήσω ..

-          Καλά ως κάνεις έτσι λες και ήταν δική σου γκόμενα .

.

-          Μην λες βλακείες Τζεικ αλλά σκέψου λιγάκι , ότι αν ήταν άρρωστη αρκετό καιρό πριν , τότε υπάρχει πιθανότητα να σε έχει κολλήσει , το έλεγα στον Τζεικ αλλά αυτό που του έλεγα , ίσχυε και για μένα..

-          Μπα όχι δεν νομίζω ..

-          Μην  το αποκλείεις καθόλου ..

-          Έλα ρε σταμάτα με τρομάζεις .., αμ εγώ δεν τρόμαζα ..

-          Τέλος πάντων μπορεί και να μην συμβεί τίποτα δεν είναι απόλυτο .., είπα προσπαθώντας να παρηγορήσω τον φίλο μου αλλά τα λόγια αυτά τα έλεγα και για τον εαυτό μου για να τον καθησυχάσω ..

Αφού έφυγε ο Τζεικ αργά τα βράδυ , πήγα να κάνω μπάνιο και τότε είδα ένα παράξενο σημάδι πάνω στο πόδι μου .. Δεν το είχα ξαναδεί ,όχι δεν μπορεί της φαντασίας μου είναι .. Κι αν δεν είναι το καλύτερο που είχα να κάνω ‘ήταν να πάω στον γιατρό  ..

Το επόμενο πρωί , έφυγα για τον γιατρό ..Μου έκανε κάτι εξετάσεις , ακουμπούσε πάνω στην πληγή και δεν ένιωθα τίποτα .. Αυτό με τρόμαζε..

-          Λοιπόν γιατρέ ?

-          Δυστυχώς έχετε την ασθένεια του Χάνσεν ..

-          Όχι κάποιο λάθος θα έγινε ..

-          Δεν κάνουμε τέτοια σοβαρά λάθη ..

-          Μου καταστρέφεται όλη η ζωή μου ..

-          Προσπαθήστε να ηρεμήσετε ..

-          Να ηρεμήσω ??

-          Ναι σας παρακαλώ , θα πρέπει να ηρεμήσετε και εντός ημερών να φύγετε για την Σπιναλόγκα ..

-          Εντάξει γιατρέ σας ευχαριστώ πολύ , είπα και έφυγα .. Τριγυρνούσα μέσα στους δρόμους και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου .. Πώς θα το έλεγα στους γονείς μου ?? Σε λίγες μέρες παντρευόμουν ..? Η ζωή μου καταστρέφεται και για όλα φταίει αυτή η καταραμένη η Μπέλλα ..

Όταν έφτασα σπίτι , βρήκα τους γονείς μου να κάθονται στο σαλόνι .

-          Καλώς ήρθες αγόρι μου , άργησες..

-          Ναι είχα κάτι δουλειές  ..

-          Συμβαίνει κάτι , κάπως σε βλέπω ?

-          Θα ήθελα να σας μιλήσω ..

-          Πες μας αγόρι μου ..

-          Το πρωί  πήγα στο γιατρό ..

-          Γιατί αγόρι μου έχεις κάτι ?, με ρώτησε η μητέρα μου με ανήσυχα μάτια ..

-          Θα πρέπει να φύγω από το σπίτι ..

-          Γιατί ?

-          Μητέρα έχω την ασθένεια του Χάνσεν .., μόλις το άκουσαν , έμειναν αποσβολωμένοι να με κοιτούν.. Μετά παρατήρησα καλύτερα τον πατέρα μου ο οποίος με αγριοκοίταζε ..

-          Έξω από το σπίτι μου , είπε με ένα άγριο ύφος και με δυνατή φωνή ..

-          Πατέρα…

-          Φύγε τώρα , εγώ έναν λεπρό μέσα στον σπίτι μου δεν ανέχομαι …δεν θα μας κάνεις εσύ ρεζίλι στην κοινωνία ..

-          Καρλάιλ .., του είπε η μητέρα ..

-          Έχει δίκιο ο πατέρας , μητέρα , έτσι κι αλλιώς θα έφευγα , είπα και πήγα επάνω , μάζεψα κάποια πράγματα και μόλις κατέβηκα κάτω  είδα την μητέρα μου , που έκλαιγε , ήθελα να την πάρω αγκαλιά , να την παρηγορήσω αλλά αυτό δεν ήταν δυνατόν ..

-          Συγνώμη για  όλα είπα και έφυγα …

Και να ‘μαι τώρα μέσα στο νησί κλεισμένος μέσα σε ένα σπίτι ..Δεν μπορούσα να δω άνθρωπο, ήθελα να μείνω μόνος μου .. μόλις έφτασα στο νησί με υποδέχτηκε ο πρόεδρος , ήταν τόσο καλός μαζί μου και οι άνθρωποι εδώ πέρα είναι τόσο καλόκαρδοι , αλλά εγώ δεν μπορούσα τόσο εύκολα να προσαρμοστώ σε ένα τέτοιο περιβάλλον , δεν είμαι έτοιμος ακόμα για ένα τέτοιο βήμα … Τη  αιτία για την καταστροφή μου την είχα εδώ μπροστά μου και τα μόνο που ήθελα ήταν να την σκοτώσω ..

-          Έντουαρτ..?

-          Καλώς την Μπέλλα μας , είπα με ένα ειρωνικό τρόπο ..

-          Τι κάνεις εδώ ..?

-          Εσύ τι λες ? δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω και ήρθα εδώ να μείνω ..?

-          Δηλαδή είσαι και εσύ ..

-          Λεπρός πες το ..

-          Δηλαδή πως ? πότε ?

-          Έλα μου ντε το ίδιο αναρωτιέμαι και εγώ ..

-          Καλύτερα να φύγω , είπε και έκανε στροφή να φύγει .. Αλλά εγώ προχώρησα γρήγορα και την έπιασα από τον αγκώνα ..

-          Αν δεν σε είχα γνωρίσει δεν θα ήμουν εδώ , της είπα άγρια ..

-          Δεν φταίω εγώ που είσαι εδώ μέσα…

-          Εσύ φταις , εσύ με κόλλησες..

-          Όχι δεν μπορεί αυτό να έχει συμβεί , όταν συναντηθήκαμε , δεν ήμουν άρρωστη ..

-          Λες ψέματα ..

-          Κι αν με κόλλησες εσύ ..?

-          Δεν ήμουν άρρωστος ..

-          Και που το ξέρω εγώ , είπε και τα νεύρα μου χτύπησαν κόκκινο την έπιασα από τον λαιμό και την σφήνωσα πάνω στην πόρτα, ήμουν έτοιμος να την πνίξω  ..

-          Μου κατέστρεψες την ζωή καταραμένη Μπέλλα , εσύ φταις για όλα και την ‘έσφιγγα ακόμα πιο πολύ..

-          Σε παρακαλώ Έντουαρτ λογικέψου , έλεγε με μια αδύναμη  φωνή.. 

Παρατήρησα καλύτερα τι έκανα ..? όχι δεν είμαι δολοφόνος , είπα και πήρα το χέρι μου από το λαιμό της  .. Έτρεμα ολόκληρος , ένιωθα όλο μου το σώμα να καίγεται και το κεφάλι μου έτοιμο να σπάσει .. Πήγα να στερεωθώ αλλά δεν τα κατάφερα , έπεσα κάτω τρέμοντας ολόκληρος .. Δεν ένιωθα το σώμα μου ..Η Μπέλλα ήρθε από πάνω μου και προσπαθούσε να με ηρεμήσει …

-          Έντουαρτ ηρέμησε σε παρακαλώ, έλεγε ενώ κρατούσε το χέρι μου ..Δεν μπορούσα να μιλήσω , το κεφάλι βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση ήμουν έτοιμος να εκραγώ .. Ώσπου ξαφνικά όλα γύρω μου ηρέμησαν , όλο μου το σώμα χαλάρωσε και σκοτάδι απλώθηκε γύρω μου …Το μόνο που άκουσα πριν χαθώ ήταν η φωνή της Μπέλλας ..

-          Σε παρακαλώ Έντουαρτ μείνε ..σε παρακαλώ.. ,έλεγε και έκλαιγε .., αλλά ήταν πια πολύ αργά πια ..Το σκοτάδι με πήρε μέσα του , με φυλάκισε ..

Μπέλλα ..

Τον ταρακουνούσα προσπαθώντας να τον ξυπνήσω .. Μπορεί να μου έκανε ότι έκανε αλλά δεν ήθελα να χαθεί ..Ώσπου κάποια στιγμή τον είδα να βήχει και άνοιξε τα μάτια του ..Δόξα το Θεό συνήλθε ..

-          Μπέλλα .. είπε με σιγανή φωνή ..

-          Έντουαρτ ηρέμησε ..

-          Τι συνέβει..?

-          Δεν ξέρω αλλά τώρα είναι όλα καλά , πάω να φωνάξω τον γιατρό .., είπα και αφού του έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο , έφυγα ..

Μετά από λίγο ..

-          Δεν ήταν τίποτα , απλά μια κρίση ήταν λόγω πίεσης ..δεν χρειάζεται καμιά ανησυχία ..

-          Σίγουρα γιατρέ ..?

-          Ναι καλή μου  όλα είναι μια χαρά ..

-          Σας ευχαριστώ πολύ γιατρέ του είπε ο Έντουαρτ ..

-          Μην ευχαριστείς εμένα αλλά την Μπέλλα .. είπε ο γιατρός και τότε παρατήρησα τον Έντουαρτ που με κοιτούσε με μια γλυκύτητα στα μάτια .. Μήπως ήταν ιδέα μου ..? Μπα λάθος κάνω …

-          Λοιπόν εγώ πρέπει αν φύγω , αντίο σας και θα τα ξαναπούμε .., είπε ο γιατρός και έφυγε .. Εγώ πλησίασα δισταχτικά τον Έντουαρτ..

-          Είσαι καλά ? θες κάτι να σου φέρω ?

-          Όχι είμαι εντάξει τώρα ..σε ευχαριστώ για όλα , αν δεν ήσουν εσύ ..

-          Σώπα αφού πήγαν όλα καλά ..

-          Και συγνώμη για ότι σου έκανα , δεν ήθελα να σου κάνω κακό ..

-          Εντάξει μην το συζητάς , δεν έγινε και τίποτα ..

-          Γιατί είσαι πάντα τόσο καλή με όλους ..?

-          Έτσι έχω μάθει να κάνω ..

-          Μακάρι να ήμουν σαν κι εσένα ..

-          Μπα δεν θα το ήθελες, λοιπόν φεύγω τώρα θα έρθω το πρωί .., είπα και πήγα να φύγω ..

-          Μπέλλα ..?

-          Ναι ..?

Μην φύγεις σε παρακαλώ , μου είπε ενώ με κοιτούσε μέσα στα μάτια…