Η ζωή μας.. ένα βιβλίο ..

[Σημείωση συγγραφέα :Η ιστορία από εδώ και στο εξής , θα γράφεται στο τρίτο  πρόσωπο ώστε να βλέπεται τον κάθε ήρωα ξεχωριστά .. ]

Κεφάλαιο 15.. Απρόσμενες εξελίξεις

Το πρώτο φως της ημέρας έκανε την εμφάνιση του , βρίσκοντας την Μπέλλα στην αγκαλιά του Έντουαρτ .. Όλο το βράδυ δεν είχε ξεφύγει από εκεί , άλλωστε δεν ήθελε να φύγει , ένιωθε ασφάλεια μέσα σε αυτήν , ήταν το καταφύγιο της .. Άνοιξε τα μάτια της και το πρώτο πράγμα που παρατήρησε ήταν το πρόσωπο του συγγραφέα της .. Ένα γαλήνιο πρόσωπο , κοιμόταν σαν άγγελος και ένιωθε ευτυχισμένα μέσα στον δικό του κόσμο , αφού ένα αχνό χαμόγελο υπήρχε στο αγγελικό του πρόσωπο .. Η Μπέλλα σκέφτηκε κάτι το οποίο το σκεφτόταν κάθε φορά που τον έβλεπε να χαμογελά «Πόσο του πηγαίνει¨, κι όντως ήταν πολύ όμορφος .. Τα χέρια του την κρατούσαν σφιχτά , σαν να την προστάτευε , σαν να μην ήθελε να φύγει από εκεί την είχε ανάγκη και τον είχε ανάγκη .. Κοίταξε το ρολόι της και είδε ότι μόνο έξι το πρωί .. Έτσι τοποθέτησε ξανά το κεφάλι της στο στέρνο του και έκλεισε τα μάτια της , κάνοντας όνειρα , όμορφα όνειρα για το μέλλον , όνειρα που περιελάμβαναν εκείνη , τον Έντουαρτ και τον Άντονι , σαν οικογένεια , σαν μια όμορφη και ευτυχισμένη οικογένεια .. Πόσο θα ήθελε να γινόταν πραγματικότητα

Μετά από ώρες ο Έντουαρτ άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε την Μπέλλα και ένιωθε γαλήνιος .. Ήταν η πρώτη νύχτα που κοιμόταν ήρεμος , χωρίς εφιάλτες .. Αυτή η γυναίκα τον έβγαζε σιγά σιγά από το σκοτάδι και η ζωή του γέμιζε ξανά φως ..Της χάιδεψε τα μακριά καστανά μαλλιά της , έπειτα το πρόσωπο της και εκείνη κουνήθηκε και άνοιξε τα μάτια της .. Μόλις οι ματιές τους συναντήθηκαν , ένα χαμόγελο εμφανίστηκε και στο πρόσωπο των δύο ..Τα χείλη τους ενώθηκαν σε ένα γλυκό φιλί , νιώθοντας και οι δύο ευδαιμονία και ευγνωμοσύνη που υπάρχει ο ένας στην ζωή του άλλου..

-         Καλημέρα , είπε η Μπέλλα και του έδωσε ξανά ένα πεταχτό φιλί

-         Καλημέρα , είπε ο Έντουαρτ και παραμέρισε λίγες τούφες που είχαν πάει μπροστά στο πρόσωπο της και το έκρυβαν ..

-         Μας πήρε ο ύπνος εδώ στον καναπέ .., είπε δηλώνοντας την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν .. Τότε συνειδητοποίησαν ότι και οι δύο είχαν πιαστεί .. Άλλωστε ένας καναπές δεν είναι και τόσο βολικός , ειδικά για δύο άτομα ..Σηκώθηκε η Μπέλλα και ένιωσε όλα τα κόκαλα της σε μια άσχημη κατάσταση .. Έπειτα σηκώθηκε και ο Έντουαρτ και άκουσε τα κόκαλα του να κάνουν θόρυβο και ήταν σαν να είχαν βγει από την θέση τους ..

-         Πω πω πιαστήκαμε , είπε ο Έντουαρτ και γέλασαν ταυτόχρονα και οι δύο .. Σήμερα ήταν Σάββατο , θα περνούσαν περισσότερο χρόνο μαζί αλλά και με το παιδί , που τους περίμενε με ανυπομονησία ..

Αφού έφαγαν το πρωινό τους με την ησυχία τους , η Μπέλλα τηλεφωνήσει στον Άντριου για να του μιλήσει για αυτό που είχε προτείνει ο Έντουαρτ  για μια δεύτερη εξέταση .. Αφού χτύπησε δυο φορές , σήκωσε το τηλέφωνο .. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του δικηγόρου , του άρεσε πολύ η Μπέλλα και θα έκανε τα πάντα για να την καταχτήσει ..Αυτό εύκολα μπορούσε να το διακρίνει από τα μάτια του , κάθε φορά που την κοιτάει τα μάτια του λάμπουν και κάθε φορά που βλέπει τον Έντουαρτ δίπλα της τα καστανά του μάτια γίνονται πίσσα από την ζήλεια , το μόνο που θέλει είναι τον καταστρέψει και ξέρει τον τρόπο ..

-         Έλα Άντριου να σκέφτηκα  κάτι , βασικά σκεφ.., είπε και τότε κοίταξε τον Εντουαρτ και της έκανε νόημα να μην πει ότι το σκέφτηκε αυτός ..

-         Τι σκέφτηκες Μπέλλα ?, είπε ενώ μέσα του ανησυχούσε..

-         Να ο μικρός έχει  κάτι βαθιά σημάδια που του έχουν μείνει στο σώμα , να έλεγα αν ήταν να κάναμε και μια δεύτερη εξέταση .. Όταν το άκουσε αυτό ο Άντριου , ένιωσε τον κόσμο γύρω του να διαλύεται  και το σχέδιο του να καταστρέφεται ..

-         Μπέλλα είναι άδικος κόπος ..

-         Τι λες Άντριου ?, είπε η Μπέλλα και θύμωσε μαζί του ..

-         Συγνώμη λάθος ο τρόπος που το είπα , προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα..

-         Ε τότε τι θες να πεις ?

-         Εννοώ ότι οι πρώτες εξετάσεις δεν μπορεί να έκαναν λάθος , άλλωστε μια δεύτερη εξέταση μπορεί να γίνει μόνο μετά από απόφαση του δικαστή , αν το κρίνει αυτός ότι πρέπει να γίνει …, ευχαριστώντας τον θεό που το σκέφτηκε αυτή την δικαιολογία ..

-         Α οκ τότε έχεις δίκιο , δεν τον ήξερα , είπε η Μπέλλα και η τελευταία ελπίδα χάθηκε ..

-         Εντάξει δεν έγινε και τίποτα , είπε ανακουφισμένος

-         Λοιπό σε ευχαριστώ θα τα πούμε ..

-         Οκ Μπέλλα , καλό σαββατοκύριακο ..

-         Επίσης .., είπε η Μπέλλα και έκλεισε  το τηλέφωνο και απογοητευμένη γύρισε στον καναπέ όπου βρισκόταν ο Έντουαρτ ..Χωρίς καν να του μιλήσει , εκείνος κατάλαβε τι είχε συμβεί και πήρε στην αγκαλιά του για να την παρηγορήσει.. Το άσχημο προαίσθημα ήρθε και καρφώθηκε και πάλι μέσα του , ήξερε ότι πολύ σύντομα όλα θα ξαναλλάξουν και για όλα αυτά θα φταίει αυτός ο δικηγόρος …

-         Ηρέμησε Μπέλλα μου , όλα καλά θα πάνε , είπε προσπαθώντας μάταια να την ηρεμήσει ..

-         Προσπαθώ βρε Έντουαρτ , αλλά όσο σκέφτομαι ότι αυτό το παιδί είναι καταδικασμένο με πιάνει πανικός..

-         Έλα βρε ηρέμησε , άντε σήκω να πάμε να δούμε τον μικρό και μετά θα πάμε καμιά βόλτα να ξεχαστείς , εντάξει ?, της πρότεινε ο Έντουαρτ ξέροντας ότι είναι από τις τελευταίες στιγμές που θα περάσει μαζί της , αν ήξερε πως να αντιμετωπίσει τον δικηγόρο , αν ήξερε τι σκεφτόταν θα ήταν πιο εύκολο να λύσει την κατάσταση ..

-         Εντάξει πάω να πάρω την τσάντα μου και φεύγουμε .., είπε ενώ σηκώθηκε ..

Αφού πήγαν στον μικρό , έπαιξαν μαζί του , διασκέδασαν αν και η Μπέλλα δεν βρισκόταν και στην καλύτερη διάθεση , πολλές φορές χανόταν στον κόσμο της και ο Έντουαρτ την σκούνταγε .. Του θύμιζε τόσο πολύ τον εαυτό πριν κάποιο καιρό, χανόταν στον δικό του κόσμο , στις δίκες του σκέψεις και δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει γύρω του… Δεν άφηνε και την Μπέλλα να κλειστεί στον εαυτό της , για όσο καιρό μπορούσε θα ήταν μαζί  της ..

Αφού έφυγαν από εκεί μπήκαν στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν για την βόλτα τους .. Ο Έντουαρτ θα την πήγαινε σε μια κρυψώνα την οποία είχε ανακαλύψει και ήξερε ότι δεν θα τους ενοχλούσε κανείς .. Κατά την διάρκεια της διαδρομής η Μπέλλα δεν μιλούσε καθόλου , για ακόμα μια φορά χαμένη στις σκέψεις της ..Ο Έντουαρτ σταμάτησε απότομα στην άκρη του δρόμου και η Μπέλλα δεν κατάλαβε τίποτα ..Η αλήθεια ήταν ότι σκεφτόταν ότι τα όνειρα της δεν θα πραγματοποιούνταν , ότι τα είχε χάσει όλα και ότι πήγαινε σε μια μάχη χωρίς όπλα, χαμένη για χαμένη

-         Μπέλλα , είπε ο Έντουαρτ και την σκούντηξε ..

-         Ε τι έγινε ?, είπε ενώ πετάχτηκε ολόκληρη ..

-         Τι ? τι έγινε Μπέλλα ? Τι σκέφτεσαι ? δεν μιλάς καθόλου ..

-         Ε συγνώμη ..

-         Βρε Μπέλλα μου από το πρωί έχεις χαθεί στον δικό σου κόσμο .., ξέρω ότι είναι δύσκολα τα πράγματα αλλά έτσι δεν θα τα καταφέρεις ..

-         Μπα κοίτα ποιος μιλάει , που επί δυο χρόνια ήταν ,μέσα στην κατάθλιψη και τώρα μου δίνεις συμβουλές .., είπε χωρίς καν να σκεφτεί τις επιπτώσεις των λέξεων που έλεγε .. Ο Έντουαρτ ένιωσε μια σουβλιά να τον διαπερνά , δεν περίμενε ότι θα του χτυπούσε την προηγούμενη ζωή του ..Το έλεγε πάνω στα νεύρα της και για αυτό δεν θα έδινε περαιτέρω διάσταση ..

-         Ε για αυτό στο λέω , θες να πάθεις κατάθλιψη σαν και εμένα?, είπε γυρίζοντας αυτή την κακία που είπε σε επιχείρημα ..

-         Όχου παράτε με , άφησε με ήσυχη στα προβλήματα μου , μια ζωή καταστρέφεται και εσύ ότι θυμάσαι χαίρεσαι …

Αυτό ήταν , όσο και δυνατός να ήταν ο Έντουαρτ , σε καμιά περίπτωση δεν ήταν τόσο για να αντέξει όλο αυτό , ήταν ακόμα ευάλωτος .. Έβαλε μπρος και αφού έκανε επί τόπου στροφή , γύρισε πίσω.. Θα την πήγαινε σπίτι της και έπειτα θα πήγαινε στο δικό του , θα την άφηνε να σκεφτεί κάπως πιο λογικά , πιο ήρεμα , ίσως η δική του παρέα δεν της έκανε καλό .. Η Μπέλλα κατάλαβε ότι γυρνούσε πίσω αλλά δεν ήταν ακόμα σε θέση να του πει τίποτα ,αρκετά ειπώθηκαν πριν και φοβόταν ότι ακόμα μια κουβέντα της θα τα διάλυε εντελώς .. Έπρεπε να μείνει μόνη της για λίγο , να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη …

Αφού έφτασαν σπίτι της χωρίς καν να πουν τίποτα , εκείνη βγήκε έξω από το αυτοκίνητο και πριν καν να προλάβει να μπει στο σπίτι ο Έντουαρτ ξεκίνησε για το σπίτι του ..Η Μπέλλα μπήκε μέσα στο σπίτι , έκλεισε το κινητό της και έκαστε άδεια πάνω στον καναπέ και έβαζε για ακόμα μια φορά τα πράγματα σε μια τάξη .. Στην ουσία η ζωή της είχε αλλάξει ριζικά , από μια κοπέλα που απλά έψαχνε μια δουλειά και είχε τον σύντροφο της , τώρα έγινε μια δασκάλα , έχοντας πει σε μια διαδικασία δύσκολη για να πάρει ένα παιδί που στην ουσία ήταν άγνωστο μέχρι και πριν κάποιο καιρό και έχει και ένα άνθρωπο δίπλα της που δεν μπορεί ακόμα να καταλάβει .. Μιλάμε για μεγάλες αλλαγές και τώρα στο σημείο που βρίσκεται δεν μπορεί να κάνει πίσω , ειδικά στο θέμα του παιδιού .. Έμπαινε σε έναν κυκεώνα και ήξερε πολύ καλά ότι ο Έντουαρτ θα ήταν δίπλα της , του φέρθηκε σκληρά και δεν του άξιζε .. Έπρεπε να είναι μαζί του , μόνο αυτός μπορεί να την ηρεμήσει..

Ο Έντουαρτ από την άλλη είχε φτάσει στο σπίτι του .. Αφού έβαλε ένα ποτήρι κρασί να πιει κάθισε μπροστά από το παράθυρο και κοιτούσε τον ουρανό  .. Μόνο που αυτή την φορά δεν ήθελε να φύγει να πάει επάνω μαζί με την γυναίκα του ,αυτή την φορά το μόνο που ήθελε ήταν η Μπέλλα να γυρίσει σε αυτόν , δεν άντεχε πια μακριά της , κοντά της ένιωθε ότι μπορούσε να ξεπεράσει τα πάντα ..

Τότε ξαφνικά χτύπησε η πόρτα του και πετάχτηκε ολόκληρος , κάνοντας το ποτήρι με το κρασί να πέσει κάτω λερώνοντας το χαλί ..Σηκώθηκε από την καρέκλα όπου καθόταν και άνοιξε την πόρτα .. Ήταν εκείνη , η Μπέλλα .. Την έκλεισε βαθιά στην αγκαλιά του , μη θέλοντας να την ξαναφήσει να φύγει ..

-         Έντουαρτ ..

-         Αρκεί που γύρισες .. της είπε και της έδωσε ένα παθιασμένο φιλί και εκείνη απλά δεν μπορούσε να αντισταθεί ..

Μετά από ημέρες ..

Η μέρα του δικαστηρίου είχε φτάσει πια και το άγχος της Μπέλλας βρισκόταν στην κορύφωση του .. Από εκείνη την ημέρα που  ξανάσμιξαν η Μπέλλα με τον Έντουαρτ , δεν χωρίστηκαν ούτε για ένα λεπτό ..Πάντα ήταν δίπλα της και την ηρεμούσε , σαν τον καλό της άγγελο ..

-         Έτοιμη ? , την ρώτησε ο Έντουαρτ ..

-         Έτοιμη , είπε και μπήκε μέσα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν για το δικαστήριο ..Μόνο που δεν ήξεραν και τόσο καλά τι τους περίμενε στο δικαστήριο ..