Ευτυχία η χρήμα ...17

Έντουαρτ

Η ζωή είναι τόση απρόβλεπτη , από την μια στιγμή στην άλλη μπορεί να αλλάξει , άλλες φορές προς το καλύτερο άλλες φορές προς το χειρότερο . Η δική μου ζωή είχε τόσα σκαμπανεβάσματα που κανένας δεν θα ήθελε να είναι στην θέση μου . Από μικρός ήμουν ντροπαλός  και αδύναμος , σπούδασα αυτό που ήθελα και τώρα διοικώ μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου!! Διεκδίκησα , πάλεψα για την αγάπη , πληγώθηκα αλλά και χάρηκα !! Για αυτό που είμαι πιο πολύ περήφανος είναι για το παιδί μου , είναι ότι πιο όμορφο θα μπορούσε να μου συμβεί  στην ζωή μου . Ένα όμορφο κοριτσάκι , καρπός μιας αληθινής αγάπης που πέρασε από σαράντα κύματα …

Δεν δίστασα να θυσιάσω ακόμα και την ζωή μου για να σώσω την μοναδική αγάπη της ζωής μου . Πλήρωσα το τίμημα με καθημερινή χορήγηση φαρμάκου αλλά αυτό είναι το λιγότερο  , η ουσία είναι ότι η Μπέλλα μου είναι καλά και έχω αυτό το θαυμάσιο και υπέροχο παιδί .Παντρευτήκαμε με έναν απλό γάμο όπως άλλωστε μας ταίριαζε σε ένα ξωκλήσι  μόνο με τους δικούς μας ανθρώπους , με αυτούς που μας αγάπησαν και είναι ακόμα κοντά μας .. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον τρόπο με τον οποίο η Μπέλλα μου ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος ήταν από τις ωραιότερες στιγμές που έχω ζήσει ..

***************

Γύρισα μετά από μια εξαντλητική μέρα στο γραφείο . Μετά το μηνά του μέλιτος πολλές εκκρεμότητες είχαν μείνει πίσω και έτσι έπρεπε να δουλέψω σκληρά .. Καθώς μπήκα στο σπίτι όλα τα φώτα ανοιχτά λες και είχαμε φωταγωγία ..Η Μπέλλα ήξερα ήταν στην δουλειά , τότε πως γίνεται να είναι αναμμένα όλα τα φώτα ?? Α κάτι δεν πάει καλά .. Είπα να το προσπεράσω , πήγα στο δωμάτιο , ξεντύθηκα και εκεί που άνοιξα την ντουλάπα μπροστά μου εμφανίστηκαν κάτι κουτιά .. μα καλά τι κουτιά είναι αυτά ?Τα πήρα στα χέρια μου και τα άνοιξα και παιδικά ρουχαλάκια και παπουτσάκια εμφανίστηκαν μπροστά μου .. Μα καλά τι συμβαίνει εδώ ?Μωρέ λες? Μπα λάθος κάνω.. Ντύθηκα και κατέβηκα κάτω και πήγα στην κουζίνα να φτιάξω ένα τσάι να ηρεμήσω λιγάκι  και εκεί που άνοιξα το ντουλάπι κουτιά με γάλατα παιδικά και φρουτόκρεμες  έκανα την εμφάνιση τους .. Ανοίξαμε παιδικό σταθμό ή μου φαίνεται ?Ή μήπως με όλα αυτά η Μπέλλα ήθελε να μου πει κάτι ? Έφτιαξα ένα τσάι και κάθισα στον καναπέ και πάνω στο τραπεζάκι υπήρχαν περιοδικά για μαμάδες !!!! Ε δεν γίνεται να είμαι τόσο ηλίθιος !!! Η Μπέλλα είναι έγκυος !!!!! Αχ δεν το πιστεύω θα κάνουμε παιδάκι !!! Την πήρα τηλέφωνο …

-          Αγάπη μου ??

-          Σσς πήγαινε στο χολ και άνοιξε το πρώτο συρτάρι ..

Πήγα και εγώ ακολουθώντας τις διαταγές συρτάρι και μέσα υπήρχε ένας φάκελος που πάνω έλεγε ιατρικές εξετάσεις .. Άνοιξα αμέσως τον φάκελο που διαβεβαίωνε ότι η Μπέλλα είναι έγκυος !!!!!

Και τότε ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκε η Μπέλλα ..

-          Θα γίνουμε γονείς μωρό μου , είπε και τότε την σήκωσα στην αγκαλιά μου και άρχισα να την γυρνώ γύρω γύρω και αφού την κατέβασα της έδωσα ένα γλυκό φιλί..

-          Σε ευχαριστώ με κάνεις τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο ..

-          Εγώ σε ευχαριστώ που σε έχω στην ζωή μου

****************

Ο Τζεικ εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται μέσα σε ψυχιατρική κλινική . Δεν μπόρεσε να συνέλθει το σοκ για αυτόν ήταν μεγάλο. Για να πω την αμαρτία μου τον επισκέφτηκα  δυο φορές εκεί που νοσηλευόταν αλλά δεν είχε καμιά επαφή με το περιβάλλον του . Από την μια τον λυπόμουν αλλά από την άλλη είναι αυτός που μας έφερε τόσες φορές του γκρεμού…

-          Τζεικ ?

-          Την σκότωσα , άρχισε να λέει ..

-          Τζεικ , ο Έντουαρτ είμαι μίλα μου σε παρακαλώ …

-          Την σκότωσα ..συνέχιζε να λέει ..

-          Τζεικ είναι ζωντανή η Μπέλλα …., τότε σήκωσε το κεφάλι του και άρχισε να με κοιτά με περιέργεια ..

-          Η Μπέλλα .. ζωντανή ..

-          Ναι Τζεικ ζωντανή ..

-          Όχι την σκότωσα , είπε ξανά και κατέβασε το κεφάλι του

******************************

Την εταιρεία μου την μετέφερα εδώ μαζί με την Μπέλλα για να μην πηγαινοέρχομαι!! Αλλά ποτέ με την Μπέλλα δεν σκεφτήκαμε να τις συγχωνεύσουμε σε μία . Ήθελε ο καθένας μας να έχει αυτονομία  στην δουλειά του και ίσως αυτό να είναι και ο λόγος που χωρίσαμε !!Ήμασταν και οι δύο τύποι της δουλειάς και κανένας δεν ήταν διατεθειμένος να την αφήσει για χάρη της οικογένειας!! Όπως είναι φυσικό όλη την ένταση της δουλειάς και το άγχος το φέρναμε σπίτι και αυτό είχε σαν συνέπεια να τσακωνόμαστε συνέχεια . Έτσι αποφασίσαμε ότι ο μόνο τρόπος να προστατέψουμε την μικρή αλλά και τους ίδιους τους εαυτούς μας ήταν να χωρίσουμε , με την συμφωνία να βλέπω συχνά το παιδί ..

Σήμερα θα πηγαίναμε όλοι μαζί στο λούνα Παρκ . Ιδέα της Ρένεσμι , πίστευε ότι θα ερχόμασταν πιο κοντά με την Μπέλλα και θα ήμασταν όλοι μαζί ξανά. Ωστόσο για ένα παιδικό μυαλό είναι όλα εύκολα αλλά για εμάς τους μεγάλους τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά ! Μια επανασύνδεση μεταξύ εμού και της Μπέλλας ήταν κάτι το εξωπραγματικό , θα έπρεπε να κάνουμε υποχωρήσεις και μεγάλες μάλιστα!!

Ετοιμάστηκα , πήρα το αυτοκίνητο μου και μέσα σε λίγα  λεπτά έφτασα στο σπίτι όπου μέναμε μαζί με την Μπέλλα όταν ήμασταν οικογένεια  .. Τόσες αναμνήσεις , τόσο όμορφες αλλά και τόσες άσχημες με τσακωμούς και εντάσεις …Κατέβηκα κάτω και πήγα και χτύπησα το κουδούνι ..Μετά από λίγο μου άνοιξε την πόρτα η Αντριάννα , οικιακή βοηθός και νταντά της μικρής ..

-          Γεια σας κύριε Κάλλεν ..

-          Γεια σου Αντριάννα πως είσαι ?  

-          Μια χαρά εσείς ?

-          Μια χαρά , η Μπέλλα και η μικρή ?

-          Ετοιμάζονται σε λίγο θα κατέβουν , περάστε , καθίστε και θα έρθουν…

-          Οκ ευχαριστώ πολύ. Πέρασα μέσα και κάθισα στον καναπέ , ώσπου εμφανίστηκε μπροστά μου η Μπέλλα με ένα στενό παντελόνι , μπαλαρίνες ,ένα ωραίο μπλε μπλουζάκι και το μαλλί κοτσίδα . Ήταν τόσο όμορφη που με έκανε για ακόμα μια φορά να σαστίσω . Μήπως τελικά η μικρή είχε δίκιο ?

-          Καλημέρα Έντουαρτ

-          Καλημέρα πως είσαι ?

-          Μια χαρά ,εσύ ?

-          Πολύ καλά , η μικρή τώρα έρχεται ..

-          Με την ησυχία της ..

-          Να σου προσφέρω κάτι ?

-          Όχι ευχαριστώ ..

-          Όπως θες ..

-          Μπαμπά μπαμπά , άκουσα μια γλυκιά φωνούλα να λέει έστριψα το κεφάλι μου και είδα την Ρένεσμι να τρέχει προς τα πάνω μου . Άνοιξα την αγκαλιά μου και την στριφογύρισα δίνοντας ένα γλυκό φιλί στο ροζ μαγουλάκι της..

-          Τι κάνει η κοριτσάρα μου ?

-          Είναι πολύ καλά και ανυπομονεί να πάει στο λούνα Παρκ..

-          Τώρα θα πάμε , έτοιμες ?

-          Ναι έτοιμες , είπαν και οι δύο ταυτόχρονα και φύγαμε

Κατά την ώρα της διαδρομής εγώ και η μικρή τραγουδούσαμε παιδικά τραγούδια ενώ η Μπέλλα μας κοιτούσε και γέλαγε…

-          Λοιπόν φτάσαμε , κατεβείτε εσείς , πάω να παρκάρω και θα έρθω να σας βρω

-          Οκ Έντουαρτ , έλα Ρένεσμι κατέβα , είπε και κατέβηκαν από το αυτοκίνητο . Πήγα στο παρκινγκ που είχε πιο κάτω , το πάρκαρα και πήγα και εγώ να τις βρω !!Αναμφισβήτητα ήταν οι γυναίκες της ζωής μου και τις λατρεύω σαν θεές μου , δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτές . Εντάξει με την Μπέλλα είμαστε χώρια αλλά και αυτό το λίγο που την βλέπω μου φτάνει!!

Μπήκα μέσα στο λούνα Παρκ, αλλά με μια πρώτη ματιά πουθενά τα κορίτσια μου  , έτσι αποφάσισα να ψάξω κάθε παιχνίδι ξεχωριστά..Και αφού γύρισα όλο το λούνα Παρκ τις είδα πάνω στο τρενάκι μητέρα και κόρη να ουρλιάζουν . Το θέαμα ήταν τόσο διασκεδαστικό που άρχισα να βάζω τα γέλια  . Μετά από λίγο σταμάτησε το τρενάκι και κατέβηκαν …

-          Άντε Βρε μπαμπά που ήσουν ?

-          Σας έψαχνα και τελικά σας βρήκα , μιλούσα ενώ συνάμα γελούσα…

-          Μαμά γιατί γελάει ο μπαμπάς?

-          Ρώτα τον καρδούλα μου , που να ξέρω εγώ?, είπε ενώ κοιτούσε εμένα..

-          Καλά καλά συγνώμη αλλά είχατε πολύ πλάκα πάνω στο τρενάκι να ουρλιάζετε.. είπα ενώ προσπαθούσα να σταματήσω ..

-          Για αυτό γέλαγε καρδούλα μου είδες , για αν δούμε πόσο ατρόμητος είναι ο πατερούλης σου , γιατί δεν πάτε οι δυο σας στην ρόδα  ?Μόλις το είπε αυτό μου κόπηκε το γέλιο , η αλήθεια είναι πως φοβάμαι λιγάκι τα ύψη και αυτό το ήξερε καλά η Μπέλλα ..

-          Ναι μπαμπά πάμε …, είπε ενώ μου τράβαγε το μπατζάκι του παντελονιού μου..

-          Κοίτα Ρένεσμι ..

-          Έλα μπαμπά μην μου πεις ότι φοβάσαι ?

-          Ε Έντουαρτ φοβάσαι ?, σιγοντάριζε από πίσω η Μπέλλα

-          Εγώ να φοβάμαι ? τι να φοβάμαι ?

-           Ε τότε πάμε …

-          Πάμε και έτεινα το χέρι μου στην Ρέμεσμι και από πίσω μας ακολούθησε η Μπέλλα η οποία ήταν έτοιμη να σκάσει στα γέλια… Αφού φτάσαμε στην ρόδα η μικρή με τράβαγε να μπούμε αλλά εγώ δίσταζα

-          Έλα μπαμπά , μην κάνεις σαν μικρό παιδάκι ..

-          Καλά καλά , είπα και παρέδωσα τα όπλα .

Αφού πληρώσαμε , μπήκαμε μέσα στα καθίσματα ενώ η Μπέλλα μας κοιτούσε με ένα χαμόγελο ..Αφού ξεκίνησε να ανεβαίνει εμένα με είχε πιάσει μια δυσφορία να πω , μου είχαν κοπεί τα ποδιά να πω . Όταν φτάσαμε επάνω επάνω , προσπάθησα να μην κοιτάξω κάτω γιατί δεν θα άντεχα και θα λιποθυμούσα . Από την άλλη η Ρένεσμι μες στην τρελή χαρά και να έχει σκάσει στα γέλια μαζί μου..Πρέπει να είχα αλλάξει τουλάχιστον 4 χρώματα , και το είπα δεν αντέχω τα ύψη , τι τα θέλω εγώ αυτά ?

-          Μπαμπά είσαι καλά ?

-          Γιατί ? δεν φαίνομαι καλά ? τι έχω?

-          Έχεις πάρει ένα κίτρινο χρώμα ..

-          Κίτρινο ε ? πάλι καλά !!!!

-          Μπαμπά φοβάσαι τα ύψη ?

-          Μα γιατί το λες αυτό ?

-          Αμάν βρε μπαμπά σε είχα για ατρόμητο ..

-          Ατρόμητος ναι αλλά μόνο κάτω στην γη..

-          Έχεις πολύ πλάκα ..

-          Είδες σε κάνω και γελάς .. είπα και προσπάθησα να χαλαρώσω λιγάκι ..Κοντεύαμε προς  το έδαφος και μπορώ να πω πως ανυπομονούσα . Η μικρή είχε σκάσει στα γέλια αλλά δεν με ένοιαζε πολύ , μου άρεσε να την βλέπω χαρούμενη και γελαστή ..Όταν επιτέλους φτάσαμε στο έδαφος και κατεβήκαμε , προσπάθησα να συγκρατηθώ , αφού κατέβηκα πρώτος , πήρα την  Ρένεσμι αγκαλιά και την κατέβασα κα της είπα στο αυτί ..

-          δεν θα πούμε τίποτα στην μαμά , έτσι ?

-          ναι αν μου υποσχεθείς ότι σήμερα θα τα ξαναβρείτε ?

-          θα κάνω ότι μπορώ ..

-          μπαμπά !!

-          καλά ότι πεις , είπα και κατευθυνθήκαμε στην Μπέλλα

-          τι έγινε?? Όλα καλά ? είπε η Μπέλλα

-          ναι μια χαρά είπα

-          όλα όλα καλά ?

-          ναι μαμά μα γιατί ρωτάς ?

-          απλά ρωτάω .. είπε .. πάμε στα συγκρουόμενα ?

-          ναι ναι πάμε …, είπε η Ρένεσμι

-          ότι θέλετε .. είπα και η Μπέλλα ξεκίνησε πρώτη και ακολουθήσαμε και εμείς . Έκλεισα το μάτι στην Ρένεσμι και εκείνη γέλασε ..

-          γιατί γελάς κοριτσάκι μου ?

-          κάτι λέμε με τον μπαμπά, είπε

-          ωραία πως θα μπούμε στα συγκρουόμενα , ρώτησε η Μπέλλα

-          μπείτε εσείς οι δυο μαζί και εγώ μόνος μου ..

-          οκ..

Έτσι ήταν όλη η υπόλοιπη μέρα μέσα στα γέλια !! Η μικρή περνούσε καλά και αυτό φαινόταν στο όμορφο προσωπάκι της αλλά και εμείς περνούσαμε καλά , δεν είχα ξαναπεράσει ποτέ τόσο όμορφα και ειδικά έτσι όλοι μαζί σαν οικογένεια ..Ωστόσο η μικρή άρχισε να νυστάζει , την βάλαμε στο πίσω κάθισμα να κοιμηθεί και ξεκινήσαμε ..Κατά την διάρκεια της διαδρομής δεν μιλούσαμε ήταν σα να είμαστε δυο ξένοι , δυο άνθρωποι που δεν γνωρίστηκαν και δεν αγαπήθηκαν ποτέ .. Θα ήταν πολύ δύσκολο να πραγματοποιήσω την υπόσχεση που έδωσα στην Ρένεσμι ..

Αφού φτάσαμε στο σπίτι , έβαλα την Ρένεσμι στην αγκαλιά και την ανέβασα στο κρεβάτι της . Της έβγαλα τα παπουτσάκια της και την σκέπασα . Την έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο

-          μπαμπά μου υποσχέθηκες ..

-          ναι κοριτσάκι μου κοιμήσου και όνειρα γλυκά…. Της έδωσα άλλο ένα φιλί και βγήκα από το δωμάτιο της και κατέβηκα κάτω ..

-          την έβαλα για ύπνο ..

-          ωραία ευχαριστώ..

-          τίποτα τα λέμε και καλό βράδυ , είπα και έτεινα προς την πόρτα

-          Έντουαρτ …

-          Ναι , είπα και γύρισα προς την μεριά της

-          Θα ήθελες να καθίσουμε να μιλήσουμε αν βέβαια θες …

-          Ναι δεν έχω πρόβλημα …

-          Ωραία κάθισε να σου φέρω κάτι ?

-          Ένα ποτήρι νερό αν γίνεται γιατί πρέπει να πιω το χάπι μου ..

-          Ναι ναι αμέσως .., είπα και πήγε στην κουζίνα , ενώ εγώ κάθισα στον καναπέ. Ίσως ήταν η ευκαιρία . Μετά από λίγο ήρθε και η Μπέλλα με το νερό ..

-          Να το νεράκι σου , είπε και ήρθε και κάθισε δίπλα μου..

-          Σε ευχαριστώ πολύ, είπα και ήπια το χάπι μου

-          Τίποτα , είσαι καλά ?

-          Ναι μια χαρά αφού ξέρεις μια συνήθεια είναι το χάπι ..

-          Ναι έχεις δίκιο ..

-          Εσύ καλά ?

-          Ναι ναι μια χαρά , δόξα το θεό.., υπήρχε μεγάλη αμηχανία μεταξύ μας  αλλά κάποιος έπρεπε να κάνει το πρώτο βήμα ..

-          Μπέλλα έχουμε αποξενωθεί τόσο …

-          Δεν έχεις άδικο αλλά οι συνθήκες …

-          Τις συνθήκες τις δημιουργούμε εμείς Μπέλλα..

-          Ναι αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι συνθήκες μας πρόλαβαν..

-          Κάνουμε λες και είμαστε ξένοι , δεν αγαπηθήκαμε ποτέ , δεν περάσαμε τόσα πράγματα ?

-          Ναι Έντουαρτ έχεις δίκιο περάσαμε πολλά αλλά τώρα κάναμε τις επιλογές μας ..

-          Μπέλλα η μικρή μας έχει ανάγκη ..

-          Το ξέρω και σε αγαπά πολύ  ..

-          Κα την αγαπώ και εγώ είναι όλη μου η ζωή , αλλά Μπέλλα ξέρεις ότι σε έχω ανάγκη ..

-          Έντουαρτ..

-          Υπάρχει λύση να ξαναγίνουμε οικογένεια ..

-          Πως ?δεν γίνεται ..

-          Γίνονται , όλα μπορούν να συμβούν αρκεί να θέλουμε… θέλεις ?

-          Θέλω αλλά πως ?

-          Να συγχωνεύσουμε τις εταιρείες μας

-          Τι λες Έντουαρτ ?

-          Αυτό που άκουσες , έτσι και θα εργαζόμαστε και θα είμαστε μαζί ..

-          Αποκλείεται , δεν μπορεί να συμβεί αυτό..

-          Δηλαδή με λίγα λόγια βάζεις την δουλειά για άλλη μια φορά πάνω από την κόρη σου , πάνω από εμένα ..

-          Δεν λέω αυτό ..

-          Τότε τι λες Μπέλλα ? Μια ζωή τα ίδια όμως , έγω έκανα τόσες υποχωρήσεις . Σου πρότεινα να δουλεύουμε λιγότερο.. όχι εσύ … Σου πρότεινα να πάρουμε άδεια να ξαναβρούμε τον εαυτό μας  αλλά εσύ όχι …

-          Ξέρεις ότι δεν μπορώ να προδώσω την εταιρεία μου

-          Δεν είναι αυτό Μπέλλα , δεν άντεξες ποτέ ότι εγώ είχα καταφέρει μέσα σε λίγα χρόνια πιο πολλά από εσένα , πάντα με ζήλευες ..

-          Δεν είναι αλήθεια αυτό..

-          Σώπα τι μας λες .. εγώ πάντα ήμουν διαθέσιμος να κάνω πίσω για την οικογένεια μας εσύ ποτέ  …

-          Δεν είναι αλήθεια αυτό , έχω κάνει και εγώ υποχωρήσεις …

-          Πες μου μια φορά που έκανες υποχώρηση σε κάτι Μπέλλα.. πες μου ..

-          Σας παρακαλώ μην τσακώνεστε, άκουσα μια φωνή να λέει. Γυρίσαμε και οι δύο ταυτόχρονα και είδαμε την μικρή να είναι στις σκάλες και να κλαίει .. Αυτή η εικόνα μου ράγισε την καρδιά , ότι και αν συνέβαινε μεταξύ εμού και της Μπέλλας η κόρη μου δεν έφταιγε σε τίποτα.. Τρέξαμε και οι δύο ο ένας αριστεράς της και ο άλλος δεξιά της ..

-          Κοριτσάκι μου μην κλαις , εγώ με την μαμά δεν τσακωνόμαστε

-          Μα φωνάζετε ..

-          Απλά έχουμε μια μικρή διαφωνία τίποτα παραπάνω..

-          Μπαμπά μου υποσχέθηκες , έλεγε μέσα στους λυγμούς της. Φοβόμουν ότι θα πάθει τίποτα..

-          Ηρέμησε κοριτσάκι μου…, είπα και ενώ η Μπέλλα την είχε πάρει αγκαλιά εγώ την χάιδευα για να την ηρεμήσω..

-          Μου υποσχέθηκες ξαναείπε με πιο δυνατή φωνή… και τότε όλα μέσα μου έσπασαν , ήταν όλα τόσο δύσκολα αλλά πάνω από όλα βάζω την κόρη μου !!

-          Τι σου υποσχέθηκε κοριτσάκι μου ?

-          Ότι θα τα βρείτε .., σήκωσε το κεφάλι της η Μπέλλα  με κοίταξε και εγώ της έριξα μια προειδοποιητική ματιά… του τύπου μην τολμήσει να πει καμιά βλακεία την έφαγα

-          Προσπαθούμε κοριτσάκι μου , είπε η Μπέλλα με ένα ήρεμο τόνο ,έχοντας την Ρένεσμι στην αγκαλιά της

-          Με φωνές ?

-          Είναι δικός μας τρόπος , μην φοβάσαι όλα θα πάνε καλά..λοιπόν πάμε τώρα να σε βάλουμε για ύπνο και αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα , ναι ?

-          Ναι .. , την σήκωσε στην αγκαλιά της και μαζί πήγαμε στο δωμάτιο της , την ξαναβάλαμε για ύπνο ,της δώσαμε από ένα φιλί και βγήκαμε από το δωμάτιο της  …

-          Προσπαθούμε ε? την ρώτησα με ένα ειρωνικό ύφος ..

-          Τι ήθελες να της πω με τις υποσχέσεις που της δίνεις ..

-          Τουλάχιστον εγώ Μπέλλα σέβομαι την επιθυμία της κόρης μας ….σε αντίθεση με σένα που βάζεις πάνω από όλα την δουλειά..

-          Έντουαρτ κόφτο ..

-          Θα το κόψω καλή μου .. φεύγω και βρες να πεις μια καλή δικαιολογία να πεις στην μικρή .., είπα και άνοιξα την πόρτα και έφυγα .. Δεν άντεχα άλλο αυτή την παράνια με την Μπέλλα..Πήγα στο αυτοκίνητο και έβαλα μπρος για να ξεκινήσω αλλά πριν προλάβω να κάνω οτιδήποτε εμφανίστηκε η Μπέλλα μπροστά μου ..

-          πας καλά ?είπα καθώς βγήκα από  το αυτοκίνητο .. θα μπορούσα να σε χτυπήσω..

-          Έντουαρτ σε αγαπώ , θέλω να είμαστε ξανά μαζί ..

-          Και εγώ σε αγαπώ Μπέλλα αλλά δεν μπορώ να κάνω εγώ πάντα υποχωρήσεις ..

-          Συμφωνώ ?

-          Σε τι συμφωνείς ?

-          Α συγχωνεύσουμε τις εταιρείες μας …

-          Το λες αλήθεια ?

-          Ναι Έντουαρτ γιατί όσο κι αν σου ακούγεται ψέμα σας αγαπώ και τους δυο σας και θέλω να είμαστε αγαπημένοι ..

-          Αγάπη μου , είπα και έτρεξα και την πήρα αγκαλιά …

-          Σε αγαπώ να το ξέρεις αυτό ..

-          Και εγώ σε αγαπώ  να το ξέρεις , της είπα και φιληθήκαμε ..Πόσο μου είχα λείψει τα χείλη της …Τώρα ήξερα ότι όλα θα πάνε καλά…

Μετά από 20 χρόνια ..

-          Μητέρα , πατέρα φεύγω πάω στην εταιρεία, θα τα πούμε ..

-          Οκ αγάπη μου πρόσεχε ε ..

-          Ναι ναι μην φοβάστε .., είπε και έφυγε

-          Αγάπη μου ?

-          Τι είναι καλή μου ?

-          Η κόρη σου είναι τρέλα ερωτευμένη ..

-          Αλήθεια τι πρωτότυπο ?

-          Αυτή τη φορά είναι σοβαρά τα πράγματα..

-          Δηλαδή ?

-          Είναι ερωτευμένη με ένα υπάλληλο της εταιρείας που δουλεύει στον οικονομικό τομέα .., σου θυμίζει κάτι ?

-          Με κοροϊδεύεις έτσι ?

-          Καθόλου .. η ιστορία επαναλαμβάνεται .. είπε , ήρθε κοντά μου και αφού την πήρα στην αγκαλιά μου αρχίσαμε να γελάμε.. Αυτή είναι η ιστορία μας και το τέλος οπωσδήποτε το πιο όμορφο !!

ΤΕΛΟΣ!!!!!!!!

Αυτό είναι αφιερωμένο σε όλες εκεινες που με στηριξατε και αγαπησατε αυτη την ιστορια!! Σας αγαπω πολύ και σας ευχαριστω!!