Η ζωή μας ... ένα βιβλίο

Μπέλλα

Η ζωή κάνει κύκλους και δεν ξέρεις ποτέ που θα σε βγάλει .. Ποιος θα το φανταζόταν πριν μια εβδομάδα ότι εγώ θα βρισκόμουν σε αυτό το χωριό ως δασκάλα ? Αλλά μέχρι και πριν 7 ημέρες ήμουν ευτυχισμένη, είχα τα πάντα , τους γονείς μου , τους φίλους μου και τον σύντροφο μου , τον οποίο λάτρευα και τώρα είμαι μόνη μου σε ένα απομακρυσμένο χωριό ..

Καθώς ήμουν στο βιβλιοπωλείο και έψαχνα κάποια ειδικά βιβλία που ήθελα και θα τα χρειαζόμουν για την δουλειά μου , ώσπου απορροφημένη δεν πρόσεξα και συγκρούστηκα με έναν άνθρωπο και έπεσαν όλα τα βιβλία κάτω .. Χωρίς καν να κοιταχτούμε , αμέσως σκύψαμε και οι δύο ταυτόχρονα να μαζέψουμε τα βιβλία που είχαν πέσει .. Καθώς όμως σηκωνόμασταν τα μάτια μας διασταυρώθηκαν .. Δυο καταπράσινα μάτια εμφανίστηκαν μπροστά μου .. Σάστισα για κάποια στιγμή , γιατί αυτό που είδα μέσα τους ήταν πόνος , τόσο πόνος που έκανε εμένα να πονάω ..

-         Συγγνώμη, είπα καθώς πια είχαμε σηκωθεί .. Τον παρατήρησα καλύτερα .. Ήταν ψηλός , με καστανοχάλκινα μαλλιά , επιμελώς ατημέλητα , μόνο έτσι θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω  και αυτά τα δύο πράσινα μάτια που με έκαναν να τα χάνω ..Φαινόταν κουρασμένος και εξαντλημένος..

-         Θα σας παρακαλούσα να είσαστε πιο προσεχτική , είπε με αγένεια ..

-         Σας ζήτησα συγνώμη , είπα όσο πιο ευγενικά γιατί δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που φέρονται με αγένεια ..

-         Καλά , καλά , είπε και έφυγε σαν σφαίρα .. Για πότε πήγε , πλήρωσε τα βιβλία και έφυγε , ήταν άλλο θέμα .. Ήταν λες και ήθελε να ξεφύγει από κάτι , λες και τον τρόμαξε κάτι .. Ήξερα πολύ καλά να διαβάζω τους άλλους , τουλάχιστον έτσι νόμιζα, ώσπου τα γεγονότα με διέψευσαν ..

Αφού πλήρωσα ότι βιβλία είχα πάρει, πήρα το αυτοκίνητο μου και πήγα προς το σπίτι μου …Ήταν το σπίτι της παλιάς δασκάλας , η οποία έφυγε λόγω ότι παντρεύτηκε..Άφησα τα βιβλία στον καναπέ , και πήγα να φτιάξω έναν καφέ .. Τον έφτιαξα και κάθισα στον καναπέ και άρχισα να διαβάζω , ώσπου χτύπησε το  τηλέφωνο μου .. 

‘Ήταν η Άλις, η μόνη φίλη που στην ουσία με νοιαζόταν ..

-         Γεια σου Άλις ..

-         Γεια σου καρδιά μου τι κάνεις ? Πώς είσαι ?

-         Καλά είμαι εδώ διαβάζω ..

-         Σίγουρα είσαι καλά ? Βολεύτηκες εκεί που είσαι ?

-         Άλις αυτή την ερώτηση μου την κάνεις εδώ και μια εβδομάδα  .. Βολεύτηκα και είμαι μια χαρά , αύριο ξεκινώ και σχολείο ..

-         Σίγουρα , θες να σου φέρω κάτι ? δεν μου είναι κόπος ..

-         ‘Αλις μπορείς να ηρεμήσεις .. δεν χρειάζομαι τίποτα , είμαι καλά ..

-         Καλά , να ήθελα να σου πω κιόλας ότι πέρασε από το σπίτι ο Τζεικ .. Μόλις άκουσα το όνομα του, πόνος διαπέρασε όλο το κορμί μου ..και ρώταγε για σένα ..

-         Μάλιστα , δεν νομίζω να του είπατε που μένω ..?

-         Όχι , σιγά μην του λέγαμε   …

-         Σε ευχαριστώ πολύ Άλις μου , αν δεν είχα και εσένα δεν ξέρω τι θα έκανα ..

-         Μην το συζητάς .. λοιπόν πρέπει να σε αφήσω , πρέπει να πάω στην δουλειά μου δυστυχώς ..

-         Άντε καλή δουλειά εύχομαι ..

-         Ευχαριστώ και ζουζούνα , πρόσεχε σε παρακαλώ ..

-         Θα προσέχω μην ανησυχείς , είπα και το έκλεισα ..

Αυτό λοιπόν είναι ειρωνεία , πριν μια εβδομάδα που τον βρήκα έτσι όπως τον βρήκα  και τώρα έχει το θράσος να ρωτάει που βρίσκομαι ..Μια στιγμή χρειάζεται και όλα μπορούν να καταστραφούν ..

Η ζωή μου ήταν γεμάτη .. Οι γονείς μου με λάτρευαν κυριολεχτικά και κάθε μέρα μου έδειχναν πόσο μα πόσο με αγαπούσαν .. Αυτό που μου είχαν μάθει από μικρή ήταν όλα πρέπει να τα αντιμετωπίζω με χαμόγελο , ακόμα και τις πιο δύσκολες  καταστάσεις , να βλέπω την θετική πλευρά  του πράγματος και αποκομίζω πράγματα από αυτές ..

Θυμάμαι μικρή καθόμουν , φορούσα τα ρούχα της μητέρας και καθόμουν , νομίζοντας πως έχω μπροστά μου παιδιά και τους δίδασκα .. Έτσι μεγαλώνοντας ήξερα ακριβώς τι ήθελα να κάνω στην ζωή μου , δασκάλα .. Άλλωστε λάτρευα τα παιδιά και ήθελα να μοιράζομαι πράγματα μαζί τους ..

Έτσι όταν μεγάλωσα , έβγαλα με άριστα το σχολείο και κατάφερα να σπουδάσω για δασκάλα .. Στην σχολή που ήμουν γνώρισα τον Τζεικ , ένα γλυκό παλικάρι και πάρα πολύ όμορφο .. Ψηλός , μελαχρινός με κατάμαυρα μαλλιά και μάτια και ένα σώμα εκπληκτικό .. Η αλήθεια ήταν ότι όλα τα κορίτσια ήταν ερωτευμένα μαζί του και δεν είχαν άδικο βέβαια .. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα γυρίσει να κοιτάξει εμένα , εγώ ήμουν η πλέον αδιάφορη για τα αγόρια μέσα στην σχολή .. Αλλά εκείνος γύρισε και με κοίταξε , και μια μέρα καθώς καθόμουν με τις φίλες μου , ήρθε και ζήτησε μπροστά σε όλες ότι θέλει να βγούμε .. ‘Ένιωσα να κοκκινίζω ολόκληρη αλλά τελικά δέχτηκα .. Από εκείνη την ημέρα ζούσα την απόλυτη ευτυχία .. Ο Τζεικ ήταν τόσο γλυκός , τόσο ανθρώπινος και κυριολεχτικά μου έδειχνε το πόσο με ήθελε με κάθε τρόπο … Αυτός ήταν ο πρώτος μου , και από εκείνη την ημέρα δέθηκα απόλυτα μαζί του .. Στο πανεπιστήμιο ήμασταν το τέλειο ζευγάρι .. 

Τελειώνοντας την σχολή αποφασίσαμε να συζήσουμε και αυτό κάναμε .. Περάσαμε αξέχαστες στιγμές μέσα σε αυτό το σπίτι .. Ήταν καιρός όμως να βρούμε δουλειά .. Εγώ στην αρχή βρήκα κάτι παιδάκια και έκανα την μπέιμπι σίτερ , ενώ ο Τζεικ δεν δούλευε .. Αυτό ήταν δύσκολο γιατί το να συντηρείς ένα σπίτι μόνη σου και να μην έχεις καμιά βοήθεια , ήταν σίγουρα δύσκολο .. Μέρα με την ημέρα τα πράγματα χειροτέρευαν ..Ο Τζεικ δεν έκανε καμιά προσπάθεια να βρει δουλειά , ούτε καν έκανε αίτηση για να τον δεχτούν σε κάποιο σχολείο , όπως είχα κάνει εγώ ..Καθώς ήμουν στο σπίτι και ο Τζεικ έλειπε , δέχτηκα ένα τηλεφώνημα ..

-         Ναι ?

-         Ναι καλή σας μέρα , είναι για την αίτηση που έχετε κάνει ..

-         Α μάλιστα , έχετε βρει τίποτα..

-         Θα μπορούσατε να περάσετε από εδώ ..

-         Ναι βεβαίως , πότε ακριβώς ..?

-         Αύριο το απόγευμα αν μπορείτε ..

-         Θα είμαι εκεί κατά τις έξι είναι καλά ?

-         Ναι μια χαρά , θα σας περιμένω ..

-         Αντίο σας .. , είπα και το έκλεισα .. Αχ μακάρι το σχολείο να είναι κάπου κοντά ..

Ήρθε η επόμενη ημέρα .. Πήγα το πρωί  στην δουλειά και έπειτα , αφού πετάχτηκα μέχρι το σπίτι να κάνω ένα μπάνιο και να φρεσκαριστώ  και έφυγα κατευθείαν .. Μόλις έφτασα αμέσως με δέχτηκαν ..

-         Καλημέρα σας ..

-         Καλημέρα , καθίστε παρακαλώ ..

-         Σας ευχαριστώ , λοιπόν , θα μου πείτε τι μου βρήκατε         ?

-         Ναι κοιτάξτε δεν είναι υποχρεωτικό , αν θέλετε την δέχεστε την θέση .

-         Δεν μου αρέσει και πολύ ο πρόλογος σας ..

-         Ναι διότι η θέση δεν είναι δεν είναι εδώ στην πόλη , αλλά σε ένα χωριό , αρκετά μακριά

-         Αυτό δεν είναι και τόσο καλό ..

-         Δεν είναι αναγκαίο να την δεχτείτε , απλά επειδή είστε νέα κοπέλα και μιας και άδειασε η θέση της δασκάλας εκεί είπα να σας την προτείνω ..

-         Μάλιστα , έχω λίγο χρόνο να το σκεφτώ ..

-         Ναι έχετε ..

-         Σας ευχαριστώ πολύ, αν είναι θα σας ειδοποιήσω ..

-         Ωραία , θα περιμένω απάντηση σας ., είπε ενώ έφυγα .. Από την μία ήμουν χαρούμενη που βρήκα δουλειά , αλλά από την άλλη είναι μακριά .. Θα χάσω την οικογένεια μου , τους φίλους μου και φυσικά τον Τζεικ .. Παρόλο που τσακωνόμαστε , τον αγαπώ ακόμα .. Το καλύτερο είναι να το συζητήσω μαζί του …Που να φανταζόμουν τότε ότι η απόφαση είχε ήδη παρθεί και μάλιστα από άλλους ..

Έφτασα σπίτι και μόλις μπήκα σπίτι , το πρώτο πράγμα που είδα ήταν ρούχα ανδρικά πάνω στις σκάλες .. Δεν έδωσα σημασία , καθώς όμως ανέβαινα τις σκάλες , γυναικεία ρούχα έκαναν την εμφάνιση τους .. Όχι κάποιος μου κάνει πλάκα έτσι ? Όταν ανέβηκα και το τελευταίο σκαλί , άρχισα να ακούω βογγητά και φωνές από το βάθος και βασικά από το δωμάτιο μας .. Πλησίασα και μόλις έφτασα έξω από την πόρτα του δωματίου τα βογγητά έβγαιναν όλο και πιο δυνατά και το κρεβάτι έτριζε .. Άνοιξα την πόρτα και αυτό που αντίκρισα , με έκανε να σαστίσω  ένιωσα ολόκληρη να κοκκινίζω από οργή και τα νεύρα μου είχαν χτυπήσει κόκκινο ..

-         Τζεικ .. είπα και μόλις με άκουσαν , με κοίταξαν και οι δύο .. Τα πράγματα όμως έγιναν χειρότερα  , καθώς η γκόμενα που βρισκόταν από κάτω ήταν η Τζέσικα , καλή μου φίλη , τουλάχιστον έτσι νόμιζα..

-         Μπέλλα , δεν είναι αυτό που νομίζεις .. , είπε ο Τζεικ λες και ήμουν γκαβή και ηλίθια ..

-         Γιατί λέτε όλοι τις ίδιες μαλακίες ?, είπα ενώ πέταξα την τσάντα μου πάνω του ..

-         Μπέλλα να σου εξηγήσω ..

-         Εσύ Τζέσικα να εξαφανιστείς όπως είσαι ..

-         Μπέλλα ..

-         Τώρααα , ούρλιαξα , είπα και τότε , αφού σηκώθηκε ο Τζεικ από πάνω της , τύλιξε το σεντόνι γύρω της και βγήκε από το δωμάτιο .. Α όχι έτσι , δεν κατάλαβε..

-         Το σεντόνι .. , είπα, ενώ είχε φτάσει στο χολ..

-         Να ντυθώ πρώτα ..

-         Α δεν κατάλαβες , αν θέλεις να ντυθείς έξω από το σπίτι ..

-         Τι λες Μπέλλα ? θα γίνω ρεζίλι ..

-         Αυτό να το σκεφτόσουν όταν πήγαινες με τον Τζεικ .., είπα και  άνοιξα την πόρτα και αφού τράβηξα το σεντόνι από πάνω της , την άφησα σε γυμνή θέα μπροστά σε όλους μέσα στο κρύο .. Ξέρω αυτό δεν ήταν σωστό αλλά είχα θολώσει . Είδα τον άνθρωπό μου με μια άλλη …

Καθώς έκλεισα την πόρτα , είδα τον Τζεικ να κατεβαίνει ..

-         Γιατί μου το έκανες αυτό Τζεικ ? γιατί ?

-         Έλα βρε Μπέλλα δεν σου έκανα και τίποτα .., είπε με αυθάδεια ..

-         Με κοροϊδεύεις ..? Σε πιάνω στο κρεβάτι με την φίλη μου και μου λες ότι δεν έκανες τίποτα ?

-         Ε μια αρπακτή κάναμε σιγά ..

-         Που πήγε ο Τζεικ που ήξερα ? Ποιος είσαι εσύ ?

-         Εδώ είναι απλά εσύ κλείνεις τα μάτια σου και δεν βλέπεις την αλήθεια ..

-         Η οποία είναι ?

-         Ότι η σχέση μας στην ουσία έχει τελειώσει Μπέλλα , απλά εσύ δεν το καταλάβαινες ..

-         Και είπες να πας με την φίλη μου ?

-         Αν θες να ξέρεις εσύ με οδήγησες να το κάνω αυτό 

-         Έλα μου ?

-         Με την γκρίνια σου και την πίεση σου .. Με έπρηξες με αυτή την δουλειά ..

-         Και σε συντηρούσα και μου ζητάς και τον λόγο ?

-         Ο σύντροφος σου ήμουν τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις ?

-         Αι στο διάολο Τζεικ ..

-         Δε αντέχεις την αλήθεια Μπέλλα ..

-         Φύγε από το σπίτι , τώρα …

-         Με διώχνεις από το σπίτι ..?

-         Ναι Τζεικ σε διώχνω τι δεν καταλαβαίνεις ?

-         Να φύγεις εσύ .., είπε και κάθισε αραχτός στην πολυθρόνα ..

-         Αν θυμάσαι εγώ το πληρώνω το σπίτι..

-         Ποσώς με ενδιαφέρει ..

-         Αντε γαμ.. Τζεικ , είπα και έφυγα από το σπίτι ..

Αυτά έγινα μια εβδομάδα πριν και με έκαναν να δεχτώ την θέση εδώ  και να έρθω.. Μετά από εκείνη την ημέρα , ήμουν σε μαύρα χάλια .. Έστειλα την Άλις να μαζέψει τα πράγματα μου και με την βοήθεια της Άλις προσπάθησα να το ξεπεράσω .. 

Προσπάθησα να δω την θετική πλευρά του πράγματος , όπως μου είχαν μάθει οι γονείς μου να κάνω .. Απαλλάχτηκα από έναν ψεύτη , ηλίθιο , τεμπέλη , γκομενιάρη και συμφεροντολόγο άνδρα .. Ίσως όλο αυτό με έκανε να ανοίξω τα μάτια μου να δω καλύτερα τον άνθρωπο που είχα δίπλα μου .. Δεν λέω πληγώθηκα , γιατί όσο και δυνατή να ήμουν , τον αγαπούσα τον Τζεικ , αλλά θα πρέπει να τον ξεχάσω , με πρόδωσε με την φίλη μου και κανένα είδος συγχώρεσης δεν χωράει εδώ .. Προσπάθησε η Άλις να με μεταπείσει να μείνω μαζί της αλλά εγώ ήθελα να μείνω μόνη μου και να το ξεπεράσω μόνη μου όπως έκανα πάντα σε όλες τις καταστάσεις .

Σήμερα με την νέα μου θέση  ξεκινά μια νέα ημέρα και νέα ζωή διαγράφεται για εμένα .. Δεν αφήσω κανέναν και τίποτα να μπει εμπόδιο σε αυτό .. Από εδώ και πέρα βάζω εγώ τα θεμέλια για μια νέα ζωή και στην ζωή μου θα μπουν οι άνθρωποι που μόνο εγώ θα επιτρέψω ..

Μπήκα μέσα στην αίθουσα και είκοσι γλυκύτατα παιδιά έκαναν την εμφάνιση τους ..

-         Καλημέρα παιδιά , είμαι η Ιζαμπέλλα Σουάν , η νέα σας δασκάλα ..

-         Καλημέρα κυρία , είπαν όλα μαζί.. Ναι μια νέα ζωή , μια ζωή  φτιαγμένη  μόνο για εμένα..