Damned Love 10. Game or not ?
Έντουαρντ...
Πως μπορεί να σου την φέρει έτσι η ζωή, χωρίς καν να το καταλάβεις ή για να το πω καλύτερα, δεν θέλεις να το καταλάβεις... Πώς ένα παιχνίδι που στήνεις για να παγιδέψεις τον άλλον, γυρνάει εναντίον σου και καταλήγεις εσύ ο χαμένος του παιχνιδιού? Πώς γίνεται να μισείς μια γυναίκα και το μόνο που θέλεις είναι να αποκαλύψεις την απάτη της, αλλά τελικά καταλήγεις να μπλεχτείς στα δίχτυα της και να αισθάνεσαι πράγματα για αυτήν που σε κάνουν να μην αναγνωρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό σου?
Κάπως έτσι βρέθηκα και εγώ σε ένα παιχνίδι τόσο επικίνδυνο που δεν υπάρχει σημείο διαφυγής για να σωθείς... Όλα ξεκίνησαν από εκείνο το καταραμένο ταξίδι όπου μου ήρθε και η ιδέα… Που να πίστευα τότε ότι όλα θα γινόντουσαν άνω κάτω. Το παιχνίδι ήταν απλό αλλά διακινδυνευμένο. Θα της πουλούσα έρωτα και μόλις θα έπεφτε στα δίχτυα μου και θα ήμουν σίγουρος ότι δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα, θα την ηχογραφούσα και θα φρόντιζα να την ακούσει ο Καρλάιλ και αν δεν με πίστευε θα είχα και αποδεικτικά στοιχεία όπως εικόνες και βίντεο από τις προσωπικές μας στιγμές. Ήξερα ότι έτσι διακινδύνευα πολλά αλλά δεν μπορούσα να αφήσω τον Καρλάιλ να τσακιστεί από αυτήν την πουτάνα, τουλάχιστον όπως πίστευα τότε.
Έτσι μόλις γύρισα από το ταξίδι μου το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνω ήταν να ενημερώσω την Τάνια, θα ήταν η μόνη που θα ήξερε την αλήθεια και φυσικά ο κολλητός μου ο Τζεικ, που θα με βοηθούσε στο σχέδιο το οποίο είχα σκεφτεί. Μόλις άκουσε η Τάνια το σχέδιο, σοκαρίστηκε και στην αρχή με τίποτα δεν πίστευε ότι το κάνω για να σώσω τον Καρλάιλ αλλά γιατί μου άρεσε η Μπέλλα. Χρειάστηκαν πολλές ώρες για να της δώσω να καταλάβει τον λόγο που το έκανα και να την πείσω ότι την αγαπώ, ότι την λατρεύω, έτσι είχα την εντύπωση τότε γιατί τα δεδομένα με τον καιρό άλλαξαν κατά πολύ.
Φυσικά η Μπέλλα δεν ήταν καμιά χαζή και δεν θα πίστευε τόσο εύκολα ότι την ήθελα. Ήταν απόλυτα λογικό να υποψιαστεί την απότομη αλλαγή της συμπεριφοράς μου, έτσι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω όλη μου την γοητεία και όλα τα μέσα για να την ρίξω...
Βήμα πρώτο η αλλαγή συμπεριφοράς μου, η οποία θα μεταλλασσόταν από τυπική και άσχημη που ήταν, σε ευγενική και γεμάτη γλύκα, κάτι το οποίο δεν ήταν δύσκολο να προσποιηθώ αφού αναγκάζομαι να το κάνω συνέχεια στις δουλειές που έκλεινα. Η αλλαγή της συμπεριφοράς μου την ξάφνιασε σε τέτοιο σημείο που για κάποιες στιγμές με κοιτούσε λες και ήμουν εξωγήινος, λες και δεν ήμουν εγώ αλλά κάποιος άλλος.
Βήμα δεύτερο η μεταφορά μου σε άλλο σπίτι. Τι αποδείκνυε αυτό? Έδειχνε ότι έχω δεχτεί την σχέση τους, ότι τώρα πια θεωρούσα ότι είναι η κυρία του σπιτιού και ότι από εδώ και πέρα δεν θα ανακατεύομαι στα προσωπικά του Καρλάιλ. Μόλις το άκουσε αυτό, δεν της πολυάρεσε η ιδέα και τότε γέμισα αυτοπεποίθηση ότι ίσως και να της αρέσω.
Βήμα τρίτο τα προβλήματα και οι τσακωμοί με την Τάνια. Έπρεπε να της δείξω ότι δεν τα πάω καλά με την Τάνια και ότι έχουμε πρόβλημα στην σχέση μας. Ο ψεύτικος τσακωμός από το τηλέφωνο που έγινε την πρώτη ημέρα που επέστρεψα μετά το ταξίδι μου, ήταν όλα τα λεφτά. Μόλις μπήκε μέσα στο δωμάτιο μου ήταν σαν βρεγμένη γάτα πιστεύοντας ότι είμαι συγχυσμένος. Το κερασάκι στην τούρτα? Όταν μου πρότεινε να έρθει το βράδυ, στο πάρτι γενεθλίων που οργάνωνε, η Τάνια και εγώ αρνήθηκα. Ε τότε σίγουρα από την φάτσα της κατάλαβα ότι πίστεψε το ψέμα μου.
Βήμα τέταρτο το ξάφνιασμα και η ζήλια. Το βράδυ στο πάρτι όλα μου ήρθαν κουτί και η Μπέλλα τα είχε τελείως χαμένα. Για κάποια στιγμή μπορώ να πω ότι τα έχασα και εγώ, γιατί η ομορφιά της σε συνδυασμό με το καυτό φόρεμα που φορούσε, την καθιστούσε επικίνδυνη για να με ρίξει στα δίχτυα που κατά μεγάλη ομολογία έχει συμβεί. Ο χορός και η επαφή μας δεν μπορώ να πω ότι ξάφνιασε μόνο την Μπέλλα αλλά και εμένα τον ίδιο... Την ώρα που χορεύαμε με τα σώματα μας ενωμένα, ένιωσα κάτι καυτό να με διαπερνάει και όλο μου το σώμα να παίρνει φωτιά. Ωστόσο δεν έδωσα τόση σημασία, γιατί στην προκειμένη περίπτωση εγώ ήθελα να την ρίξω στην αγκαλιά μου, όχι το αντίθετο. Εν τω μεταξύ φρόντιζα να ρίχνω άγριες ματιές προς τον Καρλάιλ για να της δείξω ότι τον ζηλεύω και τον μισώ που την έχει δική του, ενώ εγώ δεν μπορούσα.
Το επόμενο πρωί όλα έγιναν ακριβώς όπως τα ήθελα... Είχα κάνει μια ειδική παραγγελία για εκείνην, ένα κόσμημα που την αντιπροσώπευε στο μέγιστο βαθμό. Δεν είχα υπολογίσει ότι είχε τα γενέθλια της, είχα στο μυαλό μου να της το δώσω κάποια στιγμή αργότερα, αλλά τελικά όπως φαίνεται τα γενέθλια της ήταν η καλύτερη ευκαιρία. Όταν την είδα να πέφτει επάνω μου φορώντας ένα κατακόκκινο, σατέν νυχτικό κάποιος εκεί κάτω αντέδρασε αλλά δεν έδωσα και πολύ σημασία. Φυσικά και εκείνη παρατήρησε ότι το μόνο που φορούσα ήταν μια πετσέτα. Μόλις την είδα να κοκκινίζουν τα μαγουλά της, κατάλαβα ότι δεν της περνάω καθόλου απαρατήρητος.
Το μόνο που δεν πήγε καλά ήταν το φιλί, γιατί ενώ περίμενα να μην νιώσω τίποτα, τελικά έκανα τραγικό λάθος. Ήταν το σημείο αναφοράς που με άλλαξε εντελώς και με έκανε να σκεφτώ το γεγονός ότι την ήθελα. Εκείνη ανταποκρίθηκε απόλυτα στο φιλί μας και αν συνεχίζαμε ίσως και να γινόταν το απαγορευμένο, αφού δεν ήθελα με τίποτα να σταματήσω το φιλί μας, ήταν λες και κάποιος μαγνήτης με τραβούσε προς εκείνην. Το χαστούκι που μου έριξε στο τέλος, με επανέφερε στην τάξη και κατάλαβα την βλακεία που μόλις είχα κάνει. Για να την πείσω ότι έχω συναισθήματα για εκείνην, έχασα τον έλεγχο και βρέθηκα σε ένα τούνελ χωρίς ίχνος φωτός.
Βήμα πέμπτο να την πείσω για τον ερωτά μου. Όταν την είδα στο γραφείο μου να στέκεται και να με κοιτάει με ένα ανεξιχνίαστο βλέμμα, με έκανε να βάλω τα γέλια. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα πέσει τόσο εύκολα στην παγίδα μου και θα κάνει την πρώτη κίνηση. Ωστόσο έκανα λάθος, τελικά είχε έρθει για άλλο λόγο και όταν μου ζήτησε χρήματα για μια φιλανθρωπία, αμέσως πονηρεύτηκα..Ποτέ δεν την πίστεψα, ήξερα ότι για κάποιον άλλο λόγο θα τα ήθελε, αυτό φαινόταν καθαρά από το ύφος της.
Εκεί που τα είδα όλα και ξαφνιάστηκα εντελώς, ήταν όταν μπήκε ο Καρλάιλ στο γραφείο ενώ εγώ ήμουν ακόμα γονατιστός μπροστά της. Δεν ήθελα τόσο γρήγορα να αποκαλυφθεί η σχέση μας και σίγουρα όχι με αυτό τον τρόπο. Ευτυχώς για καλή μου τύχη, η αυτοκυριαρχία μου επέστρεψε γρήγορα και έτσι κατάφερα να μαζέψω τα ασυμμάζευτα. Ο Καρλάιλ πίστεψε ότι του είπα. Μα καλά πόσο μπουμπούνας είναι? Εγώ αν ήμουν στην θέση του θα ήμουν πολύ δύσπιστος. Οκ, στην προκειμένη περίπτωση μας βόλεψε και πολύ μάλιστα, αλλά δεν μπορεί όμως να είναι τόσο αθώος.
Μετά τα γεγονότα στο γραφείο, όντως αποφάσισα να πάω να μιλήσω στην Μπέλλα, όντως είδα το όνομα αυτού του εκβιαστή στο κινητό της και έτσι αποφάσισα να την ακολουθήσω. Της είπα την αλήθεια, άλλωστε η παρουσία μου στο σημείο αυτό, ήταν από μόνη της ύποπτη και η Μπέλλα για κακή μου τύχη είναι πανέξυπνη και πονηρή. Την ακολούθησα, κάθισα πιο κάτω και τους παρακολουθούσα. Τον έβγαλα μια φωτογραφία, έστειλα μήνυμα στον κολλητό μου τον Τζεικ και αμέσως μου έστειλε τα στοιχεία του. Δεν ήθελα να κάνω αμέσως κίνηση γιατί φοβόμουν να μπλέξω σε αυτή την υπόθεση. Μόλις είδα όμως να την χτυπά κάτι έσπασε μέσα μου και δεν μπορούσα να μείνω αμέτοχος. Έτσι ειδοποίησα τον Τζεικ που είμαστε και εκείνος με την σειρά του κινητοποιήθηκε όλη η αστυνομία για να πιάσει αυτό το κάθαρμα. Να μου πεις γιατί εγώ τι είμαι? Κοροϊδεύω την Μπέλλα και σχεδόν ότι έκανε αυτός για να την εκβιάσει για τα λεφτά, θα το κάνω εγώ για να την χωρίσω από τον Καρλάιλ. Λέω αυτόν κάθαρμα, αλλά εγώ δεν είμαι καθόλου καλύτερος!
Αυτή η νύχτα μέσα στο αυτοκίνητο με έκανε να καταλάβω ότι έχω συναισθήματα για αυτή την γυναίκα και αυτό με έκανε να τρομάζω. Όλη η εξομολόγηση που της έκανα ήταν η απόλυτη αλήθεια. Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση όμως, ήταν τα δικά της λόγια που χαράχτηκαν μέσα μου βαθιά και δεν μπορώ να τα βγάλω από το μυαλό μου. Με θέλει και φοβάται, όπως ακριβώς και εγώ. Βλέπω ένα άλλο πρόσωπο της, μια άλλη πλευρά του χαραχτήρα της και αυτό κάνει την καρδιά μου να χτυπά ακόμα πιο δυνατά. Την στιγμή που την είχα μέσα στην αγκαλιά μου, όπως ήμασταν παραδομένοι και οι δύο στα συναισθήματα μας και φιλιόμασταν ασταμάτητα, παραλίγο να χάσουμε τον έλεγχο. Αν δεν ήταν εκείνη, τώρα θα ήταν είχα κάνει δική μου και δεν ξέρω ποιες θα ήταν οι παρακάτω συνέπειες…
Το πρωί που σηκώθηκα είχα μια απίστευτη ενέργεια και ευφορία... Το χαμόγελο δεν έλεγε να φύγει από το πρόσωπο μου και συνέχεια σκεφτόμουν την Μπέλλα. Τι μου έχει κάνει αυτή η γυναίκα? Λες και με ένα μαγικό τρόπο με φυλάκισε στα δεσμά της και αντί να κάνω τα πάντα για να ξεφύγω, εγώ αντιθέτως νιώθω τόσο όμορφα... που γαμώτο μου, δεν θέλω να ξεφύγω με τίποτα.
Μόλις την είδα να στέκεται στις σκάλες και να με κοιτά με ένα λαμπερό χαμόγελο στα χείλη της, ένιωσα όλο μου τον κόσμο να χάνεται γύρω μου και το μόνο που ήθελα ήταν να πάω να την φυλακίσω στην αγκαλιά μου και να μην την αφήσω να ξεφύγει από εκεί ποτέ ξανά.
- Καλημέρα, μου είπε μελιστάλαχτα ενώ κάθισε απέναντι μου και αμέσως η καρδιά μου αντέδρασε σε αυτό τον μελωδικό ήχο της φωνής της...
- Καλημέρα, πώς είσαι?, είπα ανταποδίδοντας με τον ίδιο τόνο που είχε χρησιμοποιήσει και η ίδια και αμέσως τα μαγουλά της πήρανε φωτιά εκτοξεύοντας με στα ύψη… Από τον τρόπο όμως που έκατσε απέναντι μου, φαινόταν ότι υπήρχε μια γενική αμηχανία μεταξύ μας.
- Καλά , εσύ? ρώτησε συγκρατημένα και δεν είχα ιδέα πως να αλλάξω αυτήν την κατάσταση... Δεν μου άρεσε να είμαστε τόσο κοντά και ταυτόχρονα να συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε δύο ξένοι... Αυτό με εξόργιζε και με έκανε να θέλω να της υπενθυμίσω τις χθεσινές μας υποσχέσεις...
- Και εγώ καλά, είπα ενώ εκείνη την ώρα ήρθε η Έλενα και μας σέρβιρε καφέ. Αυτόματα οι ματιές μας γύρισαν αλλού και εκείνη την ώρα χτύπησε το κινητό μου. Κοίταξα την οθόνη και είδα το όνομα της Τάνιας να αναβοσβήνει. Κοίταξα για λίγο την Μπέλλα, αλλά βλέποντας ότι ασχολιόταν με την Έλενα, το σήκωσα...
- Καλημέρα, είπα κάπως άχρωμα αφού δεν είχα καμιά όρεξη να μιλήσω μαζί της. Ήταν η πρώτη φορά που με έπαιρνε η Τάνια και δεν ήθελα να της μιλήσω... Τι στο καλό μου συμβαίνει πια?
- Καλημέρα αγάπη μου, τι κάνεις? ρώτησε εκείνη ευδιάθετα, ανυποψίαστη και συγκράτησα την ανάσα μου πριν γίνει αναστεναγμός...
- Εδώ τρώω πρωινό, εσύ? συνέχισα κάπως ψυχρά και αμέσως ένιωσα την διαφορά στην φωνή της, καθώς όταν ξαναμίλησε ήταν πιο συγκρατημένη σχεδόν υποψιασμένη, με ένα τόνο ζήλιας...
- Δεν μπορείς να μιλήσεις? Είναι η άλλη εκεί? έκανε αμέσως την σύνδεση και έβρισα μέσα μου καθώς για άλλη μια φορά μου αποδείκνυε πόσο έξυπνη ήταν και πόσο δυσκολότερο θα ήταν για μένα να της κρυφτώ... και αυτό, χωρίς πραγματικά να το θέλω, με έκανε πιο επιθετικό...
- Ναι ακριβώς..., είπα ενώ κοιτούσα την Μπέλλα, η οποία ήταν κάπως τσιτωμένη με το όλο θέμα. Ζήλευε ή ήταν ιδέα μου?
- Μμμ, τι κάνει αυτό το καβαλημένο καλάμι? Προχώρησε το σχέδιο?
- Τάνια..., είπα κάπως επιτακτικά και δυνατά, γιατί δεν μου άρεσε να προσβάλει την Μπέλλα. Ωχ!! Φώναξα στην Τάνια για την Μπέλλα? Αυτό δεν μου αρέσει, δεν μου αρέσει με τίποτα...
- Τι Τάνια? Μου φώναξες Έντουαρντ για την ψηλομύτα ή είναι ιδέα μου?, ρώτησε κάπως προσβεβλημένη και θυμωμένη. Μια χαρά τα έχω κάνει μπάχαλο και ακόμα είμαι στην αρχή... Τι θα κάνω?
- Συγγνώμη δεν ήθελα, απλά δεν έχω κοιμηθεί καλά, είπα ενώ στην ουσία ήταν ψέματα. Πρώτη φορά κοιμόμουν τόσο καλά...
- Τέλος πάντων έχουμε πολλά να πούμε κύριε Μέισεν, αλλά δεν είναι της παρούσης... Τελικά δεν μου είπες πώς πάει το σχέδιο, προχωράει?
- Προχωράει, είπα απαντώντας μονολεχτικά γιατί δεν είχα όρεξη για παραπάνω κουβέντες...
- Πότε μετακομίζεις στο νέο σου σπίτι...?
- Αύριο μετακομίζω, τα έχω όλα έτοιμα σχεδόν, είπα ενώ κοίταξα την Μπέλλα η οποία με κοιτούσε με ένα παράπονο στο βλέμμα σαν να μην της άρεσε η ιδέα της μετακόμισης...
- Μμμ μάλιστα, θα τα πούμε σήμερα...?
- Θα δούμε... είπα ενώ στην ουσία ήθελα να δω αν θα κανονίσω κάτι με την Μπέλλα.
- Δηλαδή δεν θα βγούμε αυτό μου λες…?, είπε με ένα περίεργο τόνο στην φωνή της...
- Ώχου βρε Τάνια θα δούμε είπαμε, της φώναξα και για πρώτη φορά συνειδητοποίησα ότι φώναζα στην Τάνια ενώ ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαμε τσακωθεί ή διαφωνήσει σε κάτι...
- Α δεν μας τα λες καλά, καθόλου καλά, δεν μου αρέσει καθόλου η συμπεριφορά σου…, είπε νευριασμένα...
- Τάνια έχω πολλές δουλειές θα τα πούμε μετά, εντάξει...?, είπα προσπαθώντας να αποφύγω την συζήτηση...
- Καλααα..., είπε και μου το έκλεισε στα μούτρα. Χάνω τον εαυτό μου και ξεσπάω στην Τάνια και αυτό δεν είναι καθόλου, μα καθόλου καλό… Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα την Μπέλλα να πίνει λίγο από τον καφέ της και είχε ένα ύφος σαν να ήθελε να πει κάτι αλλά δεν τολμούσε.
- Συγγνώμη για όλο αυτό, είπα απολογούμενος για τις φωνές μου...
- Φεύγεις αύριο?, ρώτησε αγνοώντας αυτό που μόλις είπα...
- Ναι, είναι όλα έτοιμα..., είπα και τότε πόνος διαπέρασε την ματιά της και ένιωσα όλο μου τον κόσμο να χάνεται. Δεν ήθελα να την πληγώσω...
- Τόσο νωρίς...? ρώτησε προσπαθώντας να πιστέψει αυτό που συμβαίνει...
- Το ήξερες ότι κάποια στιγμή θα έφευγα από το σπίτι, θα είναι πολύ καλύτερα και για τους δυο μας πίστεψε με…
- Καλύτερα εννοώντας...?, ρώτησε και εγώ σκύβοντας πιο κοντά της, της είπα χαμηλόφωνα...
- Εδώ μέσα μπορεί να μας υποψιαστούν, καλύτερα να μην δίνουμε δικαιώματα μέσα στο σπίτι, της είπα και εκείνη μου χαμογέλασε… Αχ καρδούλα μου γλυκιά, είπα αναστενάζοντας και της χάιδεψα το μάγουλο απαλά και εκείνη αυτόματα έκλεισε τα μάτια της. Ήταν τόσο γλυκιά και τόσο όμορφη!! Ωστόσο άκουσα βήματα και έτσι απομακρύνθηκα απότομα από κοντά της ενώ ταυτόχρονα ξερόβηξα για να το καταλάβει και εκείνη πιάνοντας το μήνυμα, έκατσε πιο σωστά στην καρέκλα της ενώ έψαχνε με κάτι να απασχολήσει τα χέρια της...
- Θα θέλατε κάτι άλλο?, ρώτησε η Έλενα
- Όχι Έλενα είμαι πλήρης, είπα
- Και εγώ δεν θέλω τίποτα άλλο, μπορείς να πηγαίνεις..., είπε η Μπέλλα και η Έλενα χαμογελώντας συγκρατημένα έφυγε... Αυτές οι δύο δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά, το καταλάβαινες από χιλιόμετρα μακριά…
- Να σε ρωτήσω κάτι?, είπα χωρίς να μπορώ να κρατήσω την περιέργεια μου...
- Ότι θες, ανταποκρίθηκε ζεστά και αμέσως πήρα ξανά τα πάνω μου...
- Με την Έλενα δεν τα πάτε και πολύ καλά, για ποιο λόγο?, ρώτησα και εκείνη χαμογέλασε με ένα ειρωνικό τρόπο.
- Από την πρώτη μέρα δεν τα πήγαμε καλά. Δεν με συμπάθησε ποτέ, αλλά για να σου πω την αλήθεια, ήταν αμοιβαίο το συναίσθημα, είπε με ένα πειρακτικό τόνο...
- Μμμ μάλιστα. Κρίμα και η Έλενα είναι πολύ καλή, είπα αν και δεν ήταν δύσκολο να σκεφτώ ακριβώς τον λόγο που δεν συμπάθησε την Μπέλλα. Είναι ο ίδιος λόγος με τον δικό μου, μόνο που εγώ φοβάμαι ότι αρχίζω να αλλάζω γνώμη...
- Τι να πω... Η σχέση μας είναι τυπική..., είπε αδιάφορα και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της...
- Λοιπόν εγώ πρέπει να φύγω, έχω πολλή δουλειά, είπα και σηκώθηκα όρθιος αφού πρώτα σκούπισα το πρόσωπο μου...Δεν της είπα τίποτα ακόμα για να κανονίσουμε να βγούμε, γιατί δεν ξέρω τι θα κάνει ο Καρλάιλ και δεν θέλω να δώσουμε δικαιώματα.
- Καλή δουλειά, είπε αλλά ένα παράπονο διαγραφόταν στο πρόσωπο της... Πήγα από πίσω της, έσκυψα, αφού έλεγξα αν μας βλέπει κανένας και της ψιθύρισα στο αυτί...
- Θα σε σκέφτομαι , σε θέλω μην το ξεχνάς αυτό, της είπα
- Και εγώ θα σε σκέπτομαι, ανταπέδωσε με ένα παράπονο που δεν άντεξα και άφησα ένα πεταχτό φιλί στα χείλη της και έφυγα... Αχ αυτή η γυναίκα θα με τρελάνει, με κάνει να νιώθω σαν σχολιαρόπαιδο...
Καθώς πήγα να φύγω και άνοιξα την πόρτα, ξαφνιάστηκα από το θέαμα που αντίκρισα μπροστά μου... Δεν είναι δυνατόν, όχι δεν είναι! Αυτό θα περιπλέξει ακόμα παραπάνω τα πράγματα !
- Ράιλι??
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου