Damned love ..3: Εφαρμογή του σχεδίου ..

Μπέλλα

Αφού ξεπέρασα το σοκ μετην  προηγούμενη συνάντηση, έβαλα ξανά τις προτεραιότητες μου σε μια σειρά.. Τίποτα και κανένας δεν θα μου χαλούσε τα σχέδια .. Στόχος μου από εδώ και πέρα είναι να κάνω τον γέρο να σέρνεται στα πόδια μου και να υπακούει σε ότι του λέω σαν σκυλάκι … Όσο για τον Έντουαρτ, κάποια στιγμή θα ασχοληθώ πιο σχολαστικά μαζί του, αλλά προς το παρόν δεν ήταν η ώρα…

Στο δωμάτιο μου, δεν υπήρχε άλλη πόρτα που να δηλώνει ότι  υπήρχε τουαλέτα για να μπορέσω να κάνω ένα μπάνιο… Χωρίς καν να παρατηρήσω το  υπόλοιπο δωμάτιο στο οποίο βρισκόμουν αναγκάστηκα να βγω έξω από το δωμάτιο για να ψάξω κάποια τουαλέτα που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω… Μόλις βγήκα από το δωμάτιο μου, βρήκα μπροστά μου την γριέτζο που έχει βάλει στο μάτι τον γέρο μου… Εγώ με το πιο γλυκό ύφος μου, στάθηκα μπροστά της..

- Κυρία Έλενα, θα μπορούσατε να μου πείτε που είναι το μπάνιο?, είπα ευγενικά… Εκείνη με κοιτούσε λες και ήθελε να με φάει, αλλά έννοια της και  μόλις μπω για τα καλά σε αυτό το σπίτι θα την κανονίσω εγώ…

- Κορίτσι μου είναι ακριβώς απέναντι σου..., είπε και μου έδειξε την πόρτα ..

- Σας ευχαριστώ πολύ…, είπα ευγενικά, αλλά στην ουσία δεν έκανε και τίποτα το δύσκολο, μια πόρτα μου έδειξε …

- Μήπως θα ήθελες να σου το ετοιμάσω?

- Όχι δεν χρειάζεται, μην σας βάζω σε κόπο, θα μπορούσατε να μου φέρετε πετσέτες…?

- Έχει στο μπάνιο, έλα να σου δείξω..., μου είπε και με κοιτούσε λες και ήμουν πουτάνα, θα της δείξω σύντομα, τι πάει να πει Πουτάνα… Προχώρησε μπροστά και την ακολούθησα... άνοιξε την πόρτα  και ένα πολυτελέστατο μπάνιο, έκανε την εμφάνιση του..

Γύρω στους τοίχους υπήρχε ένα απαλό κρεμ χρώμα, που γινόταν ακόμα πιο φωτεινό από το φως που ανέδυαν οι λάμπες που βρίσκονταν ενδιάμεσα στους καθρέπτες… Υπήρχαν ειδικά συρτάρια  για τις πετσέτες, οι οποίες κρεμόντουσαν έξω από αυτά, περίτεχνα διπλωμένες  που σου έδιναν την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε ξενοδοχείο  5 αστέρων και όχι σε σπίτι... Από την μια μεριά υπήρχε ο νιπτήρας, και από την άλλη ένα είδος τουαλέτας – επίπλου για να μπορείς να φτιάχνεσαι… Και στα δύο αυτά υπήρχαν πολλά διαφορετικά συρτάρια που μπορούσες να βάλεις ότι ήθελες μέσα… Ακριβώς απέναντι από αυτά υπήρχε μια μεγάλη μπανιέρα, ενώ το χώρο γύρω στόλιζαν μικροί πίνακες με χρώματα που ταίριαζαν απόλυτα στο χώρο... Δεν ξέρω ποιος είχε κάνει την διακόσμηση αλλά μπορώ να πω ότι είχα μείνει και  ήταν μόνο το μπάνιο…

- Εδώ βρίσκονται οι πετσέτες και εδώ βρίσκονται τα σαμπουάν και ότι άλλο χρειάζεσαι…, είπε δείχνοντας μου με το χέρι της που βρίσκονται..

- Να στε καλά, θα μπορούσα να σας ζητήσω ακόμα μια χάρη, αν δεν σας κάνει κόπο φυσικά,... είπα και την είδα, δεν άντεχε άλλο, ήθελε να φύγει από εδώ τρέχοντας, αν μπορούσε …

- Πες μου κοπέλα μου...

- Δεν έχω ρούχα να φορέσω, μέχρι να μου τα φέρουν, που θα μπορούσα να βρω κάτι να φορέσω?..., η αλήθεια ήταν ότι είχα ξεχάσει εντελώς ότι δεν είχα ρούχα μαζί μου…

- Μην φοβάσαι θα σου αφήσω ρούχα πάνω στο κρεβάτι σου, με θες κάτι άλλο..?

- Όχι σας ευχαριστώ πολύ για όλα.., είπα με ένα γλυκανάλατο τόνο…

- Τίποτα κορίτσι μου, ότι άλλο με χρειαστείς φώναξε με.., είπε και έφυγε αφήνοντας με μόνη γιατί παρατήρησα ότι ήταν στα όρια της και λίγο ήθελε να γεμίσει την μπανιέρα με νερό και αφού θα με έβαζε με το ζόρι μέσα θα έριχνε και το μπιστολάκι για να με αποτελειώσει.. Σίγουρα έχει καεί η γούνα της με την παρουσία μου αλλά εγώ το ευχαριστιέμαι στο έπακρο...Καλά πως πίστευε ότι θα της έριχνε έστω και μια ματιά ο γέρος, αυτή είναι  δουλικό, τι σχέση θα μπορούσε να έχει ποτέ με αυτήν...

Αφού έφτιαξα το νερό, μπήκα μέσα και έκανα ένα απολαυστικό και ζεστό αφρόλουτρο, με μπόλικα έλεα για να μυρίζει η επιδερμίδα μου μοναδικά και να κάνουν τον γέρο να παίσει τ’ ανάσκελα… Βγήκα, τύλιξα τα μαλλιά μου με μια πετσέτα, όπως τύλιξα και το σώμα μου και αφού κοιτάχτηκα λίγο στο καθρέπτη να δω πώς είμαι, βγήκα έξω και κατά διαβολική σύμπτωση και πολύ βολικό για μένα, έπεσα πάνω στους δύο κυρίους που έφευγαν για την εταιρεία... Τους κοίταξα και τους δύο και μπορώ να πω ότι και οι δύο είχαν μείνει να με κοιτούν σαν χαμένοι… Για καλή μου τύχη η πετσέτα δεν ήταν και τόσο μακριά και φαινόντουσαν τα πόδια μου, που παρόλο που είχα κάποιες πληγές, παρέμεναν θελκτικά για τα μάτια του αντρικού κοινού…

- Ωχ χίλια συγνώμη, δεν σας πρόσεξα..., είπα απευθυνόμενη στον γέρο, αλλά κοιτούσα και αθώα και τον άλλο, τον οποίο τον παρατήρησα καλύτερα άλλα πάντα διακρητικά για να μην το καταλάβει ο γέρος.. Μπορεί την στιγμή που τον είδα με την φόρμα να με έκανε να αναριγήσω, τώρα όμως που τον είδα να φοράει ένα  μαύρο κουστούμι, τον κολάκευε τόσο μα τόσο πολύ σε σημείο να με κάνει να θέλω να το κάνω κομμάτια και να απολαύσω αυτό το υπέροχο κορμί που κρύβετε κάτω απο αυτήν την απαίσια πανοπλία που σε παρασύρει σε άγρια μονοπάτια... Γαμώτο πως θα συγκεντρωθώ? Όχι μου λέτε , πως?

- Δεν πειράζει, μόλις φεύγαμε…, είπε ο γέρος προσπαθώντας να συνέλθει από το σοκ που του είχαν προκαλέσει τα γυμνά μου πόδια…

- Καλή δουλειά σας εύχομαι…

- Να σαι καλά, είπε και αφού μου χαμογέλασε, προχώρησε για να μην  κάνει καμία βιαστική κίνηση...Πέρασε και ο άλλος και αφού μου χαμογέλασε, ως ένδειξη ευγένειας, χωρίς να πει τίποτα άλλο, ακολούθησε τον μπάρμπα… Μμμμ.. καλά ξεκινήσαμε… Τον γέρο είχα στόχο, αλλά μου άρεσε και με ενθάρρυνε το γεγονός ότι και το μανάρι με κοιτούσε και του έπεφταν τα σάλια.. Δεν θα μπορούσε να πάει καλύτερα..

Μπήκα στο δωμάτιο με ένα χαμόγελο στα χείλη και τότε παρατήρησα το δωμάτιο μου για πρώτη φορά… Ήταν όμορφο σε απαλά μπεζ χρώματα εκτός από το τοίχο πίσω από το κρεβάτι που ήταν κάπως πιο σκούρος και έτσι έκανε την αντίθεση με τους άλλους τοίχους δίνοντας μια απόλυτη αρμονία μαζί με τα φώτα που ανέδυαν η λάμπα πάνω στο ξύλινο κομοδίνο και από τον περίτεχνο πολύφωτο.. Το κρεβάτι ήταν διπλό σιδερένιο σε γήινα χρώματα να το στολίζουν  σε συνδυασμό με το άσπρο, που είναι ένα ουδέτερο χρώμα.. Μμμ, σηδερένιο... αυτό με εξίταρε μπορώ να πω πάρα πολύ... Να έχω τον πιτσιρίκο εδώ δεμένο και να τον βασανίζω όπως μόνο εγώ ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να θέλω ως γυναίκα... Όσο για τον γέρο,  δεν το συζητώ το κλασικό και πολύ του είναι μην μου μείνει κιόλας πριν εξασφαλίσω το μέλλον μου... Δίπλα στο κρεβάτι υπήρχε ένα μικρό καθησματάκι και αυτό στα ίδια χρώματα, ενώ οι κουρτίνες που έπεφταν προς τα κάτω μπροστά από τα παράθυρα ήταν άσπρες και αυτές, συμπληρώνοντας και δίνοντας στο δωμάτιο μια απόλυτη αρμονία στον χώρο …


Πάνω στο κρεβάτι υπήρχε ένα ζευγάρι  άσπρα εσώρουχα, ένα  Τζιν παντελόνι και ένα κόκκινο μπλουζάκι… Απορώ που τα βρήκε αυτή η γριέτζο τα ρούχα… Σύντομα θα μάθαινα.. Αφού τα φόρεσα, ξαναπήγα στο μπάνιο, βρήκα μια χτένα και ένα πιστολάκι και αφού στέγνωσα τα μαλλιά μου, αποφάσισα να κατέβω κάτω να δω και τους υπόλοιπους χώρους του σπιτιού…

Κατέβηκα κάτω στο σαλόνι  και τότε παρατήρησα ότι η σκάλα είχε περίτεχνα σχέδια που την στόλιζαν δίνοντας της μια ιδιαίτερη ομορφιά… Απέναντί ακριβώς υπήρχε ένα καθρέπτης ενώ από την άλλη μεριά υπήρχαν μικροί και διακριτικοί πίνακες… Μόλις κατέβαινες στις σκάλες, από δίπλα υπήρχε ένα μίνι μπαρ με κάθε λογής ποτών που θα ήθελες να πιεις… Ο πάνω όροφος στερεωνόταν με το κάτω με πέτρινες κολώνες, πηγαίνοντας μας σε μια άλλη εποχή, όπου το κλασσικό και η πέτρα ήταν στο προσκήνιο...

Οι καναπέδες ήταν μεγάλοι στο χρώμα του καφέ με μεγάλα καφέ μαξιλάρια του ίδιου χρώματος… Ανάμεσα  από τους καναπέδες υπήρχαν δυο ξύλινα τραπεζάκια… Απέναντι από τους καναπέδες υπήρχαν δυο μαύρα, δερμάτινα καθίσματα ενώ ενδιάμεσα τους υπήρχε ένα μεσαίου μεγέθους τραπεζάκι γυάλινο, αρκετά απλό χωρίς να βαραίνει έτσι την όλη διακόσμηση… Στην γωνία υπήρχε ένα ξύλινο γραφείο στο καφέ το σκούρο, ενώ γύρω γύρω από αυτό υπήρχαν διάφορα διακοσμητικά… Αλλά αυτό που ήταν πιο εντυπωσιακό ήταν το τζάκι που δέσποζε ανάμεσα σε δύο χρυσές κολώνες, ενώ από πάνω υπήρχε ένας μεγάλος, κυκλικός καθρέπτης… Τα παράθυρα ήταν καλυμμένα με δύο χρωμάτων κουρτίνες, του άσπρου και του καφέ προς το χρυσό… Δεξιά και αριστερά  από τις κολώνες συμπλήρωναν την διακόσμηση και έδιναν έναν ζεστό τόνο μέσα στο σπίτι τα δύο φωτιστικά που ήταν κρεμασμένα πάνω στους τοίχους.

Ανέβηκα δύο σκαλάκια από την άλλη μεριά που με οδηγούσαν στην τραπεζαρία.. Ένα μεγάλο μαύρο τραπέζι με ένα ιδιαίτερο σχέδιο για πόδια να είναι περικυκλωμένο, από μαύρες, δερμάτινες καρέκλες… Το μαύρο χρώμα που κυριαρχούσε στην μέση ταίριαζε απόλυτα με τον υπόλοιπο χώρο που τα χρώματα του ήταν προς το καφέ.

Βγήκα από την τραπεζαρία, πήγα πιο πέρα και άνοιξα την πόρτα... Μια κουζίνα που δεν θύμιζε σε τίποτα το νεοκλασικό σπίτι... Μοντέρνα έπιπλα και στο χρώμα του λευκού, σου έδινε την εντύπωση πως πήδηξες ξανά στην δική σου εποχή… Ντουλάπια άσπρα πάνω και κάτω υπήρχαν παντού σχεδόν... Δίπλα τους ακριβώς υπήρχε ο φούρνος και πιο δίπλα ένα τεράστιο ψυγείο... Στην μέση ακριβώς υπήρχε ένα μεγάλο γυάλινο τραπέζι και στη μέση του τραπεζιού δέσποζαν μεγάλα μωβ λουλούδια, που έδιναν μια γλυκιά μυρωδιά στην ατμόσφαιρα.

Καθώς πήγα να φύγω, έπεσα πάνω στην γριέτζο και βάζοντας το ευγενικό μου χαμόγελο, απομακρύνθηκα για να την κοιτάξω.

- Είσαι καλά, κοπέλα μου?..., είπε κυνικά η γριά…

- Ναι καλά, είμαι και σας ευχαριστώ πολύ για όλα…

- Τα ρούχα είναι εντάξει?

- Ναι μια χαρά, αλήθεια αν δεν γίνομαι αδιάκριτη που τα βρήκατε..?

- Κάτω έχουμε μια γκαρνταρόπα, αν τυχόν έχουμε κάποιον φιλοξενούμενο, φροντίζουμε πάντα να την ανανεώνουμε.

- Μάλιστα κατάλαβα.

- Θα ήθελες να σου φτιάξω κάτι, να σε βοηθήσω κάπου?..., είπε προσπαθώντας να είναι ευγενική.

- Όχι, δεν χρειάζομαι κάτι άλλο, πάω να ξαπλώσω.

- Όπως επιθυμείς, είπε και έφυγε... Βγήκα από την κουζίνα και πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο μου… Η αλήθεια ήταν ότι ένιωθα εξαντλημένη και το σπίτι είναι τεράστιο για να το γυρίσω όλο αυτή την στιγμή... Έχω μέρες άλλωστε μπροστά μου για να το εξερευνήσω.

Δύο μήνες μετά…

Δύο μήνες και κάτι έχουν περάσει από την ημέρα που μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο μου «Πώς να ρίξετε σίγουρα και αποτελεσματικά τον Καρλάιλ Κάλλεν»... Αν και πάντα πετύχαινα αυτό που ήθελα και είχα σιγουριά στον εαυτό μου, αυτή την φορά ξεπέρασα και εμένα την ίδια… Βρισκόμουν πριν το μεγάλο φινάλε του σχεδίου μου και εδώ και δυο μήνες βιώνω την απόλυτη επιτυχία και ευτυχία.

Στο σπίτι του Καρλάιλ έμεινα περίπου για τρεις εβδομάδες… Στην ουσία είχα αναρρώσει  πολύ νωρίτερα, αλλά ο γέρος επέμενε να μείνω βρίσκοντας κάθε δυνατή  δικαιολογία για να με κρατήσει εκεί… Φυσικά εγώ αν και το έπαιζα ηθική, ότι δηλαδή δεν χρειάζεται να μείνω άλλο εκεί, εκείνος όμως με ήθελε εκεί και έτσι δεν μπορούσα παρά να το δεχτώ, δεν ήθελα άλλωστε να τον προσβάλλω.

Με τον γέρο πια μιλούσαμε στον ενικό και είχαμε ανταλλάξει ουκο λίγα φιλιά… Βλέπετε η σχέση μας είχε προχωρήσει αλλά σεξ δεν είχαμε κάνει και μέχρι να πετύχω τον στόχο μου δεν θα είχε… Φυσικά φρόντιζα να κάνω αισθητή την παρουσία μου με διάφορα προκλητικά φορέματα, που έκανε το μάτι του παππού να ανοίγει διάπλατα.

Στον επαγγελματικό τομέα με είχε βοηθήσει αρκετά μέσω ενός γνωστού και είχε φροντίσει να ανεβάσει το κασέ μου στα ύψη... Δεν έκλεινα δουλειά, αν δεν πέρναγε πρώτα από την έγκριση του… Στα δικά του επαγγελματικά ταξίδια τον ακολουθούσα και έτσι είχα γυρίσει αρκετά μέρη μαζί του.

Τα υπόλοιπα πρόσωπα του σπιτιού και μιλώ για το υπηρετικό προσωπικό με είχε πάρει με καλό μάτι, άλλωστε ήμουν τόσο γλυκιά και ευγενική μαζί τους, που δεν μπορούσαν να έχουν διαφορετική γνώμη... Εκτός φυσικά της γριέντζος, η οποία προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να συγκρατήσει τα νεύρα της και να μην με διώξει με τις κλωτσιές από το σπίτι... Όσο για τον Έντουαρτ, το πρωί έφευγε, το βράδυ ερχόταν... Όταν συναντιόμασταν, λέγαμε απλά τα τυπικά και τίποτα άλλο, λες και υπήρχε κάποιος τοίχος ανάμεσα μας... Μάλλον η συμπάθεια που μου είχε δείξει την πρώτη μέρα, ήταν θέμα μόνο ευγένειας... Άσε που πιστεύω ότι δεν με συμπαθεί λόγω ότι τα έχω φτιάξει με τον γέρο… Θα τον κανονίσω αργότερα όμως και αυτόν… Είχα γνωρίσει και την Τάνια, δεν λέω καλό κορίτσι και όμορφο αλλά μπροστά μου δεν πιάνει μία... Άχαρη εντελώς  αλλά και τόσο μα τόσο ξενέρωτη... Απορώ τόσο όμορφο παιδί ,πως μπορεί να είναι μαζί της δεν βαριέται το σεξ ?

Σήμερα αποφάσισα να του κάνω έκπληξη στο γραφείο του... Πάντα του άρεσε όταν το έκανα αυτό… Σιγά μην το έκανα σε άλλες περιπτώσεις αλλά έχει χάρη που θέλω να πετύχω το στόχο μου… Ανέβηκα στον έκτο όροφο που ήταν το γραφείο του, αλλά η γραμματέας του δεν ήταν στην θέση της... Έτσι προχώρησα, βρίσκοντας ελεύθερο το πεδίο και εκεί που πήγα να χτυπήσω την πόρτα, άκουσα συνομιλίες από οικείες φωνές.

- Έντουαρτ τι συμβαίνει?..., τον ρώτησε ο γέρος.

- Καρλαιλ πρέπει να μιλήσουμε…, του απάντησε ο άλλος.

- Πες μου έγινε κάτι…?, είπε ανήσυχα ο γέρος.

- Ναι και αφορά την Μπέλλα.

Μόλις άκουσα το όνομα μου, πάγωσα, τι ήθελε να πει ο Έντουαρτ στον γέρο για μένα, λες να έχει μάθει κάτι για το παρελθόν μου?… Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά τόσο γρήγορα, αφού η αγωνία μου είχε χτυπήσει κόκκινο... Δεν είχα παρά να ακούσω και αν πάει να του πει κάτι που δεν πρέπει θα ορμήσω μέσα και ότι είναι να γίνει ας γίνει

Damned love …

Κεφάλαιο 2..Ξαφνικό εμπόδιο ...

Μπέλλα

Υπάρχουν πιο εύκολα πλάσματα πάνω στην γη από τους άντρες? Μπα δεν νομίζω. Ευκολόπιστα, υπάκουα και πολύ ευαίσθητα, κάτι σαν τα σκυλιά, ένα πράγμα … Δεν υπάρχει πιο εύκολος στόχος από έναν άντρα, χήρο  και μόνο πολλά χρόνια και με έναν γιο που βρίσκεται πολλά χιλιόμετρα μακριά …

Χθες το σχέδιο ήταν απλό και μεθοδικό .. Ο κύριος Κάλλεν, έπεσε στην παγίδα σαν ένα πεντάχρονο, μα είναι τόσο γλυκό κορόιδο, ο καημένος .. Του σερβίρεις την κοπέλα την πληγωμένη, την ευγενική, την αθώα και εκείνος απλά λιώνει σαν βούτυρο και η καρδιά του αρχίζει  να χτυπά τόσο δυνατά που νιώθει ότι θα βγει…

Χθες το απόγευμα, με την βοήθεια δύο φίλων μου, μετατράπηκα σε ένα υπέροχο θύμα, αφού όταν με είδα στο καθρέπτη δεν με αναγνώριζα ..Θυσίασα κάποια πράγματα από την μοναδική ομορφιά μου για τον κύριο Κάλλεν, αλλά άξιζε τον κόπο  ..

Τα χέρια μου μέσα σε λίγα λεπτά γέμισαν χτυπήματα και γρατζουνιές, όχι όμως τόσο βαθιές ώστε να μην μου αφήσουν σημάδια …Τα ρούχα μου σχίστηκαν σε συγκεκριμένα σημεία, ώστε να φανούν κάποια επίμαχα σημεία και να γίνουν αισθητά στο θύμα μας ..Το πιο επικίνδυνο από όλα όμως ήταν η σφαίρα, εδώ ήταν που τα έπαιζα όλα για όλα ..Ο φίλος μου πυροβόλησε ξυστά, δημιουργώντας μου μια πληγή έτσι ώστε να ολοκληρωθεί  όλη η μεταμφίεση … Δεν μπορώ να πω ότι δεν πονούσα, αλλά τι είναι λίγος πόνος μπροστά στην αμέτρητη περιουσία που με περιμένει? …

Ξέροντας ακριβώς την ώρα που φεύγει από την εταιρεία του, πήγαμε και κρυμμένοι για να μην μας δει κανείς, περιμέναμε να βγει … Μετά από λίγα λεπτά, το θύμα μου βγήκε από την εταιρεία, μπήκε στο μαύρο, υπερπολυτελέστατο  του αυτοκίνητο και ξεκίνησε για το σπίτι του … Τον ακολουθήσαμε, τον προσπεράσαμε και ο φίλος μου με άφησε για να ξεκινήσει μια και καλή το σχέδιο μου …. Άρχισα να τρέχω προς τα πίσω, περνώντας από μπροστά του και έπεσα κάτω, περιμένοντας τον να έρθει … Δεν πέρασε πολύ ώρα και ο γλυκός μου, ήρθε δίπλα μου .. Τα πράγματα από εκεί και πέρα ήταν καθορισμένα .. Με πήγε στο νοσοκομείο, υπέμενα ότι μου έκαναν και το μόνο που περίμενα ήταν να ξημερώσει …

Σήμερα το πρωί, άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα να κοιμάται πάνω στην καρέκλα  και τότε κατάλαβα ότι το γλυκό μου θύμα  με έχει ερωτευτεί .. Ε δεν έχω παρά να τον βοηθήσω να βγάλει όλο του το απωθημένο και την ανάγκη του επάνω μου και εγώ απλά θα του φάω τα λεφτά, τόσο απλά τα πράγματα …

Έκλεισα ξανά τα μάτια μου και περίμενα μέχρι να ξυπνήσει … Τον ένιωσα να κινείται πάνω στην καρέκλα του και άκουσα τον αναστεναγμό του .. Ήταν ξύπνιος, μετά από λίγο άνοιξα και εγώ τα μάτια και σαν καλή ηθοποιός έπαιξα την αθώα, την ανήξερη και πονεμένη κοπέλα …. ‘Όταν μου πρότεινε να πάω σπίτι του, ε απλά δεν μπορούσα να πω όχι σε μια τόσο γενναιόδωρη προσφορά, άλλωστε αυτός ήταν ο σκοπός μου από την αρχή…

Μόλις με πήγε στο σπίτι του και σταματήσαμε ακριβώς απέξω, ένα μεγάλο  σπίτι, που ήταν σαν παλάτι, απλωνόταν μπροστά μου  …Δεν πίστευα στα μάτια μου, η αλήθεια ήταν το είχα δει μόνο σε φωτογραφίες .. Άλλο όμως  να το βλέπεις από φωτογραφίες και άλλο από κοντά, υπήρχε μια στοιχειώδης διαφορά ..Βγήκε πρώτος και έπειτα, ήρθε και μου άνοιξε την πόρτα για να βγω κι εγώ.. Ένα ακόμα προσόν του, ευγενικός .. Τελικά έχω κάνει πολύ καλή επιλογή, εκτός από χρυσωρυχείο είναι και πολύ καλό το θύμα μου .. Πόσο εύκολα θα του τα πάρω,δεν το συζητάω, είναι απλά θέμα χρόνου …

- Λοιπόν Μπέλλα , πως σου φαίνεται το σπίτι?

- Εκπληκτικό, είσαι πολύ τυχερός που έχεις ένα τέτοιο σπίτι, είπα εννοώντας όμως ότι σε λίγο καιρό θα είμαι και εγώ πολλή τυχερή, αφού θα μείνω εδώ …

- Σε ευχαριστώ, αλλά τι να το κάνεις μόνος μου μένω …Μην φοβάσαι γλυκέ μου σε λίγο καιρό θα μένουμε μαζί …

- Σε όλο αυτό το σπίτι μόνος σας ..?, είπα με ένα δήθεν παράπονο  και τόνο συμπαράστασης …

- Να βλέπεις ο γιος μου λείπει .., είπε και έδειχνε να του λείπει .. Αχ καλέ μου, μόλις μπω εγώ θα τα ξεχάσεις όλα ..

- Έχετε γιο ?, ρώτησα δήθεν ανήξερα …

- Ναι, σπουδάζει τώρα στο εξωτερικό…, και εκεί θα μείνει, συμπλήρωσα εγώ από μέσα μου .. Δεν θα αφήσω κανέναν να μου χαλάσει τα σχέδια, ούτε καν τον γιο του…

- Σημαίνει ότι είναι προκομμένο παιδί και εσύ σωστός πατέρας ..

- Α σε ευχαριστώ πολύ, είπε με μια γλυκύτητα στην φωνή του και ένα τόνο υπερηφάνειας .. Α είναι και περήφανος ο γέρος , εξαιρετικά τα κάναμε τα λεφτά μας .. Πρέπει μέσα σε λίγο καιρό να νιώθει περήφανος για την κατάκτηση του, που δεν θα είναι άλλη από εμένα, φυσικά …

- Τίποτα, πάμε μέσα γιατί δεν νιώθω και πολύ άνετα, βλέπεις τα ρούχα μου, του είπα και έκανα κίνηση για να του δείξω τι φορούσα .. Το μάτι του σταμάτησε στα πόδια μου, που ήταν ακάλυπτα .. Φυσικά το παρατήρησα, δεν είμαι χαζή .. Το θύμα μας έχει καιρό να πάει με γυναίκα,  και του έπεφταν τα σιρόπια… Ε δεν θα το στερήσουμε, λιγάκι υπομονή και θα τον κάνω εγώ να πετάει στα σύννεφα ..

- Ναι ναι, πάμε να ξεκουραστείς και εγώ πρέπει να πάω και στην εταιρεία …, είπε με μια γλυκύτητα …

- Σίγουρα, δεν ενοχλώ; Θα μπορούσα να πάω κάπου αλλού, είπα για να τον δοκιμάσω …

- Μην το συζητάς, είπαμε θα μείνεις εδώ …, είπε χωρίς να δέχεται αντίρρηση .. Ε δεν μπορώ να του χαλάσω το χατίρι, θα ήταν μεγάλη προσβολή …

- Ε τότε πάμε,  είπα κατεβάζοντας το κεφάλι μου, ως δείγμα ευγένειας .. Με την άκρη του ματιού μου, είδα την έκφραση του, του άρεσε που είμαι ευγενική και γλυκιά, με θέλει ...Χα κύριε Κάλλεν πιάστηκες στην φάκα …

- Άντε πάμε, είπε και προχωρήσαμε ...;Άνοιξε την πόρτα  και μπήκαμε μέσα  … Ένα νεοκλασικό σπίτι απλωνόταν μπροστά μου, κόβοντας μου την λαλιά .. Σίγουρα, θα καλοπεράσω εδώ μέσα, αλλά θα κάνω και τις απαραίτητες αλλαγές, όταν θα έρθει η ώρα ..

Την  στιγμή  που μπήκαμε, μια κυρία γύρω στα 50 έκανε την εμφάνιση της .. Ήταν ευπρεπώς ντυμένη, αλλά όχι τόσο καλοντυμένα …

- Κύριε ήρθατε?, λείπατε όλο το βράδυ ,είσαστε καλά?, είπε με μια αγωνία στην φωνή της .. Πρέπει να ήταν η υπεύθυνη στο σπίτι και αρκετά τσιμπημένη με το θύμα μας … Ήταν   τόσο εύκολο να το διακρίνεις από τον τρόπο που τον κοιτά .. Τι κρίμα, κυριούλα μου, που αλλά μόλις έχασες την ευκαιρία σου, είπα γελώντας από μέσα μου και μόνο στην εξέλιξη όλου αυτού του σχεδίου ..

- Ναι καλά είμαι Έλενα μου, απλά  κάτι έγινε και βοήθησα την κοπέλα, είπε και μου χαμογέλασε .. Του χαμογέλασα και εγώ, με έναν ντροπαλό τρόπο... ήμουν τόσο καλή ηθοποιός που ήμουν σίγουρη ότι αυτήν την στιγμή τα μάγουλά μου θα πρέπει να είχαν πάρει ένα ροδαλό χρώμα ..

- Χαίρομαι που είσαστε καλά .., εσείς δεσποινίς μου, είστε καλά ..?, ρώτησε με ευγένεια η κυριούλα ..

- Ναι μια χαρά, σας ευχαριστώ πολύ, είπα ευγενικά .. Προς το παρόν έπρεπε να δείχνω το καλό μου πρόσωπο .. Μετά τον γάμο, θα σας κανονίσω όλους εδώ μέσα ..

- Έλενα, η Μπέλλα θα μείνει για λίγες μέρες μαζί μας, μέχρι να αναρρώσει, είπε και στην φωνή του καταλάβαινες πόσο χαρούμενος ήταν για αυτό …

- Με μεγάλη μας χαρά …, είπε η κυριούλα και από την έκφραση της καταλάβαινε κανείς ότι δεν το χαιρόταν καθόλου .. Ήμουν σίγουρη ότι πάνω μου έβλεπε την λέξη «ΚΊΝΔΥΝΟΣ»

- Όσο θα λείπω, θέλω να την φροντίσετε όσο περισσότερο μπορείτε ..

- Δεν θέλω να σας βάζω σε κόπο, μπορώ και μόνη μου, μην ταλαιπωρούμε την κυρία Έλενα, είπα με ένα ευγενικό τρόπο και αμέσως η κυριούλα απέναντι μου τσιτώθηκε, ενώ ο γέρος απλά αρχίζει και νιώθει περήφανος για την κατάκτησή του ..

- Μην το συζητάς, είσαι φιλοξενούμενη μας …, είπε

- Μην φοβάστε Κύριε Κάλλεν, εγώ είμαι εδώ, είπε χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι άλλο .. Στην ουσία το μόνο που ήθελε, ήταν να με διώξει με τις κλοτσιές από το σπίτι …

- Έλα να σε πάω στο δωμάτιο σου, είπε και μου έτεινε να τον ακολουθήσω ..

Ανεβήκαμε τις σκάλες και στην δεύτερη πόρτα δεξιά, σταματήσαμε και μπήκαμε μέσα .. Ένα μεγάλο δωμάτιο με όλες τι ανέσεις υπήρχε μπροστά μου …

- Σου αρέσει ..?

- Και το συζητάτε, είναι υπέροχο το δωμάτιο, σας ευχαριστώ πολύ .., είπα και ένιωθα σιγά σιγά  να μπαίνω εκεί όπου ανήκω , στην μεγάλη ζωή …

- Χαίρομαι που σου αρέσει, έλα να σου δείξω και τους άλλου χώρους και έπειτα να σε αφήσω να ξεκουραστείς …

- Όπως επιθυμείτε .., είπα και μόλις βγήκαμε έξω από το δωμάτιο, ένας κεραυνός ήρθε να με χτυπήσει..

 Ένας άντρας γύρω στα 30 το πολύ … Ψηλός, με καταπράσινα μάτια, μαλλιά στο χρώμα του καστανοχάλκινου, να πετάγονται από εδώ και από εκεί και αυτό δεν ήταν τίποτα .. Φορούσε μια μαύρη φόρμα, από πάνω ένα τζάκετ   με κατεβασμένο το φερμουάρ.. Από μέσα φαινόταν το άσπρο μπλουζάκι, που εκτός που ήταν στενό και τόνιζε το σμιλευμένο σώμα του, ήταν και ο ιδρώτας που έτρεχε από πάνω του κάνοντας όλο το θέαμα τόσο σέξι και καυτό ..Ένιωσα να παίρνω ολόκληρη φωτιά, πόσο θα ήθελα να ήμουν μαζί του στο κρεβάτι , είμαι σίγουρη ότι θα έκανε καταπληκτικό σεξ …

- Έντουαρτ ..?, είπε ο Καρλάιλ με μια χαρά …

- Καρλάιλ, που χάθηκες όλο το βράδυ …?τον ρώτησε ανήσυχος με πραγματικό ενδιαφέρον?

- Κάτι μου έτυχε, εσύ που ήσουν ?

- Είχα πάει για τρέξιμο και τώρα θα πάω στην εταιρεία …

- Και εγώ τώρα θα ετοιμαστώ,  θα πάμε μαζί …?

- Με μεγάλη μου χαρά, είπε και του χαμογέλασε .. Πόσο όμορφος παίζει να είναι … Θεέ μου αν τον έχω αυτόν μες στην μέση, πώς θα λειτουργήσω σωστά? .. Αυτός ο άντρας μόνο την καταστροφή μπορεί να φέρει …

- Α δεν σας σύστησα, μεγάλη μου παράλειψη, από εδώ η Ιζαμπέλλα Σουάν, θα μείνει για λίγο διάστημα μαζί μας.., Μπέλλα από εδώ Έντουαρτ Μέισεν... Ο Έντουαρτ εκτός από καλός μου συνεργάτης είναι και σαν δεύτερος γιος μου, είπε περήφανα …

- Χαίρω πολύ, είπε και έτεινε το χέρι του προς εμένα ..

- Και εγώ, είπα και του έτεινα και το δικό μου.. Μόλις τον ακούμπησα, ένας ηλεκτρισμός με διαπέρασε, κάνοντας το κορμί μου να αναριγήσει…

- Είσαστε καλά δεσποινίς μου ..?, ρώτησε με πραγματικό ενδιαφέρον... είμαι σίγουρη ότι έπεσε της αντίληψης του , πώς ένιωσα στο άγγιγμα του , αλλά το έπαιξε αδιάφορος .. Καλά αυτός δεν ένιωσε τίποτα ??

- Ναι τώρα είμαι καλά, απλά είχα ένα ατύχημα και ο κύριος Κάλλεν με βοήθησε …, είπα και στράφηκα προς το θύμα μου ..

- Πιστεύω να είναι τώρα όλα καλά …? είπε και για λίγο έμεινα να χαζεύω αυτά τα σαρκώδη χείλη που καθώς κινιόντουσαν με έκαναν να χάνω το μυαλό μου... Με έκαναν ανίκανη να κάνω μια λογική σκέψη εκτός από αυτή του να τα αρπάξω και να τα φιλώ, μέχρι να μου κοπεί η ανάσα ...

- Ναι, τώρα είναι όλα μια χαρά .. ,είπα αυτόματα λίγο αποπροσανατολισμένα... Σύνελθε Μπέλλα πρέπει να συγκεντρωθείς... Ο γέρος είναι το θύμα όχι ο κούκλος που έχεις μπροστά σου...  Που ξέρεις ίσως με τον καιρό να τον φάω και αυτόν... Πρώτα ο γέρος,  πρώτα ο γέρος... Τόνιζα ξανά και ξανά στον εαυτό μου για να μην παρασυρθεί.

- Χαίρομαι, κάτι μου θυμίζετε όμως ..? ,είπε και αμέσως προσγειώθηκα στην πραγματικότητα

- Τι σας θυμίζω, είπα και μπορώ να πω ότι τρόμαξα, λες να ξέρει τίποτα για το παρελθόν μου…?

- Μοντέλο δεν είσαστε ..?, είπε και ένιωσα μια να ανακούφιση

- Ναι, με ξέρετε ?

- Σας έχω δει σε κάτι γυναικεία περιοδικά …, είπε  και για κάποια στιγμή ανατρίχιασα, μωρέ λες να είναι? Όχι δεν νομίζω, κρίμα θα είναι, είναι τόσο όμορφος και σέξι ..

- Έντουαρτ από πότε διαβάζεις εσύ γυναικεία περιοδικά ?, ρώτησε ο Καρλάιλ ξαφνιασμένος

- Δεν διαβάζω εγώ, καλέ είπαμε ,είπε κοροϊδευτικά στριφογυρίζοντας τα μάτια του πριν συνεχίσει ..Η Τάνια τα διαβάζει και έπεσε τυχαία το μάτι μου σε ένα από αυτά που είχε την Μπέλλα εξώφυλλο ..Μόλις το είπε από την μία ένιωσα μια ανακούφιση και από την άλλη ένιωσα ένα περίεργο σφίξιμο, δεν μου άρεσε που υπήρχε άλλη να τον χαίρεται ..

- Α έλεγα και εγώ .. ,είπε ο Καρλάιλ ξεφυσώντας με ανακούφιση

- Ε είπαμε Καρλάιλ, είπε κάπως θιγμένα και αμέσως άλλαξε κουβέντα... Λοιπόν εγώ πάω να ετοιμαστώ και θα τα πούμε, χάρηκα για την γνωριμία…

- Και εγώ, είπα και άρχισε να ξεμακραίνει προχωρώντας στον διάδρομο... Περίμενα μέχρι να αφήσει αρκετή απόσταση από μας και μόλις έστριψε στον διάδρομο, γύρισα  και πάλι την ματιά μου προς τον Καρλάιλ..

- Αν δεν γίνομαι αδιάκριτη, ποιος είναι αυτός? Μένει μαζί σας  ?

- Δεν γίνεσαι καθόλου αδιάκριτη, πριν χρόνια έχασε τους γονείς του και τον πήρα υπό την κηδεμονία μου, τον έχω σαν δεύτερο γιο μου .. Σε λίγο καιρό, όμως θα μου φύγει και αυτός, θα παντρευτεί την Τάνια Ντενάλι ..? ,με ενημέρωσε ο γέρος και πάγωσα.

- Της γνωστής οικογενείας ? ρώτησα σχεδόν ξέπνοα ενώ προσπάθησα πολύ σκληρά να κρύψω τον πόνο που διαπέρασε το στήθος μου κάνοντας με να χάσω την ανάσα μου.

- Ναι, της γνωστής οικογενείας .., επιβεβαίωσε.

- Και πως και δεν μένουν μαζί ..Συγγνώμη αν γίνομαι αδιάκριτη και ρωτώ πολύ προσωπικές ερωτήσεις .. Προσπάθησα να του θολώσω φυσικά τα νερά ώστε να μην καταλάβει το πραγματικό μου ενδιαφέρον για εκείνον...

- Όχι μην φοβάσαι, εύλογη είναι η ερώτηση σου .. Η οικογένεια της Τάνιας είναι πολύ συντηρητική και δεν της επιτρέπουν να μείνουν μαζί μέχρι να παντρευτούν..

- Και ο Έντουαρτ γιατί δεν μένει μόνος του?

- Εγώ του το ζήτησα, ήθελα να έχω όλα τα παιδιά μου

- Α κατάλαβα  .., είπα ενώ εκείνος κοίταξε το ρολόι του

- Μπέλλα πρέπει να ετοιμαστώ να φύγω, αν θες μπορείς να κάνεις ξενάγηση μόνη σου στο σπίτι ή πες στην Έλενα να σου δείξει τα κατατόπια…

- Μην φοβάστε, θα τα καταφέρω, πηγαίνετε εσείς στην εταιρεία σας, εγώ θα ξεκουραστώ λιγάκι .. ,του είπα με το πιο καυτό μου χαμόγελο και αμέσως ο γέρος τσίμπησε και πετάρισε τα βλέφαρα του σαστισμένα

- Όπως επιθυμείς και ότι θέλεις, ζήτα το από την Έλενα ..Θα ήθελα πολύ να μείνω μαζί σου και να σε ξεναγήσω , αλλά η δουλειά δυστυχώς με καλεί..., είπε με ένα παράπονο ... Καλά έχει πέσει κανονικά στα δίχτυα μου, απλά δεν το έχει καταλάβει ακόμα ...

- Σίγουρα θα χρειαστώ κάποια ρούχα, θα μπορούσε να πάει κάποιος να πάρει κάποια ρούχα από το σπίτι μου …?

- Ναι μην φοβάσαι θα το φροντίσω, ξεκουράσου λιγάκι και θα πούμε το απογευματάκι …

- Καλή δουλειά σας εύχομαι και σας ευχαριστώ πολύ για όλα .., είπα με το πιο αθώο μου βλέμμα, έτσι ώστε να τον λυγίσω με την ευγένεια μου

- Καλά, καλά, θα τα πούμε, είπε και αυτόματα, προσπαθώντας να αποφύγει την έλξη που του προκαλούσα και πήγε  κάτω,  όπου πρέπει να ήταν το δωμάτιο του .. Μπήκα και εγώ στο δικό μου …

Έπεσα πάνω στο κρεβάτι , από την μία  ήμουν χαρούμενη που έχω πετύχει το μεγαλύτερο μέρος του σχεδίου μου, από την άλλη όμως η εμφάνιση αυτού του άντρα με αναστάτωσε ..Η ομορφιά του, η ευγένεια του και το σεξαπίλ του με τρέλαναν στο λεπτό .. Πολύ φοβάμαι ότι με αυτόν τον άνθρωπο μέσα στην μέση, θα αποπροσανατολίζομαι.. Όχι αυτό δεν πρέπει να γίνει, θα κερδίσω τον γέρο με το έτσι θέλω και κανένας δεν θα μπει  εμπόδιο …

Damned love …

Κεφάλαιο 1:  Θανάσιμα δίκτυα …

Μπέλλα

Όταν ήμουν μικρή μου άρεσε να κοιτάζομαι στο καθρέπτη και να θαυμάζω την ομορφιά μου , ο Θεός με είχε προικίσει με πολλή ομορφιά  και αυτό το εκμεταλλευόμουν στο έπακρο… Δεν ήμουν ιδιαίτερα ψηλή , αλλά είχα μεγάλα καστανά μάτια που σε μαγνήτιζαν στο λεπτό… Μακριά καστανά μαλλιά, με ένα υπέροχο κορμί που ήταν αρκετά θελκτικό στους άντρες... Το τελευταίο, φυσικά, μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι ήταν το μέσο για να μου ανοίξουν πολλές πόρτες.

Όταν μεγάλωσα, ήξερα ακριβώς τι ήθελα να γίνω, μοντέλο, να ανέβω επαγγελματικά και να τυλίξω κάποιον πλούσιο, ζώντας έτσι την μεγάλη ζωή… Τα πράγματα μου ήρθαν κατά κάποιο τρόπο όπως τα ήθελα, έγινα μοντέλο, αλλά όχι τόσο διάσημο, ώστε να πω ότι έβγαζα πολλά χρήματα.. Τα έφτιαξα με έναν πλούσιο, κατάφερα για κάποιο διάστημα να ανέβω επαγγελματικά αλλά με έπιασε με ένα νεώτερο του στο κρεβάτι και έτσι με χώρισε... Η αλήθεια ήταν ότι δεν μου πολυάρεσε αυτός ο μπάρμπας, με έλεγχε πολύ και έτσι δεν μετάνιωσα καθόλου που πήγα με έναν παίδαρο.

Φυσικά ένας κούκλος και ένα κρεβάτι μαζί του, δεν θα  μπορούσε ποτέ να μου εξασφαλίσει αυτό που ήθελα τόσο πολύ, την πλούσια ζωή, μόνο για το κρεβάτι ήταν καλοί, για τίποτα παραπάνω... Έτσι φρόντισα, να κάνω τις έρευνες μου και έβαλα στο μάτι έναν άντρα, γύρω στα 50 που δεν ξέρει τι έχει... Το όνομα του , Καρλάιλ Κάλλεν, η περιουσία ανέρχεται πάνω από 5 δισεκατομμύρια, χήρος εδώ και 18 χρόνια, με ένα γιο, τον Ράιλι, αρκετά γλυκό και σέξι θα μπορούσα να πω, που είναι ακριβώς 18 και τώρα σπουδάζει στο εξωτερικό.

Είναι αρκετά γοητευτικός για την ηλικία του, τα μαλλιά του είναι   ξανθά, χωρίς κανένα ίχνος άσπρης τρίχας... Έχει κρατήσει τους τύπους, δεν έχει  γίνει ποτέ θέμα στους δημοσιογράφους, δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα αλλά το μεγαλύτερο του προτέρημα είναι ότι είναι πλούσιος, πολύ πλούσιος και θα φροντίσω να απολαύσω και εγώ αυτό το προτέρημα.

Εδώ και δύο μήνες, φρόντισα να μάθω  και την παραμικρή λεπτομέρεια για αυτόν… Πιο πολλά ήξερα εγώ για το πρόγραμμα του, για τα χρήματα του, παρά ο ίδιος και οι άνθρωποι γύρω του... Κάθε φορά που παρευρισκόταν σε κάποιο φιλανθρωπικό γκαλά ή σε κάποια εκδήλωση, φρόντιζα να βρίσκομαι και εγώ, πάντα κομψά ντυμένη  και προσπαθούσα διακριτικά να τον προσεγγίσω, χωρίς όμως υπερβολές, άλλωστε είχα ολόκληρο σχέδιο στο μυαλό μου, μέχρι να πέσει στα δίχτυα μου.. Με παρατηρούσε αλλά γενικά ήταν συγκρατημένος και δεν έκανε κάποια κίνηση για να με προσεγγίσει… Μην φοβάστε Κύριε Κάλλεν πολύ σύντομα θα βρίσκεστε στα δίχτυα μου και θα περάσετε πολύ καλά, αυτό σας το εγγυώμαι.

 Καρλάιλ Κάλλεν

Μόνος; Είναι μία λέξη που χαρακτηρίζει την ζωή μου, αν δεν είχα τον γιο μου δεν ξέρω αν θα μπορούσα άλλο τόση μοναξιά … Έχασα την γυναίκα μου την Έσμε, όταν γέννησε τον γιο μας τον Ράιλι... Στην αρχή τα είχα χάσει αλλά μετά κατάλαβα ότι το παιδί έχει ανάγκη τον πατέρα του και έτσι αφοσιώθηκα απόλυτα σε εκείνον ... Φυσικά δούλευα αρκετές ώρες για να μην του λείψει τίποτα, αλλά έχοντας πάντα χρόνο για το παιδί μου... Οικονομικό πρόβλημα δεν είχα ποτέ, αφού η περιουσία που μου είχε αφήσει ο πατέρας μου και μαζί με την δική μου δουλειά, έκαναν τα οικονομικά μας να αυξάνονται όλο και πιο πολύ... Είναι τόσο μεγάλη η περιουσία  που μπορούν να ζήσουν και τα τρισέγγονα μου, που λέει ο λόγος.

Όλα αυτά τα χρόνια, δεν με ένοιαζε και τόσο που ήμουν μόνος. Είχα το παιδί μου, καλούς φίλους και τον Έντουαρτ, που τον είχα και τον έχω  σαν δεύτερο γιο μου... Έχασε πριν χρόνια τους γονείς του, καλοί, οικογενειακοί φίλοι, τον βοήθησα να τελειώσει τις σπουδές του και του πρόσφερα μια δουλειά στην εταιρεία… Μέσα σε λίγα χρόνια  αποδείχθηκε άξιος υπάλληλος και τώρα είναι διευθυντής οικονομικών... Τον αγαπάω πολύ αυτό το παιδί και ειλικρινά τον έχω μέσα στην καρδιά μου, είμαι πολύ περήφανος για αυτόν... Τώρα όμως που έφυγε ο γιος μου για να σπουδάσει στο εξωτερικό, η μοναξιά άρχισε να με πνίγει όλο και περισσότερο ...

Εδώ και κάποιο καιρό, είναι μια κοπέλα που την  έχω δει σε κάποιες εκδηλώσεις και διάφορα φιλανθρωπικά γκαλά και μου έχει κινήσει την περιέργεια… Έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά και νιώθω να με τραβάει κοντά της  .. Ωστόσο  η διαφορά ηλικίας με κάνει να διστάζω να την πλησιάσω… Ποτέ δεν έχω δώσει δικαίωμα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, πάντα κρατούσα χαμηλούς τόνους, μια τέτοια κίνηση, δηλαδή να τα φτιάξω με μια πολύ μικρότερη μου, δεν θα ήταν και ότι καλύτερο για την εικόνα μου... Φυσικά δεν είναι μόνο η εικόνα που με ενδιαφέρει, αλλά είναι και θέμα ηθικής, τι δουλειά έχω εγώ με μια μικρότερη μου;... Αυτόματα δηλαδή έρχομαι αντιμέτωπος με το ηθικό δίλημμα, κάνω κίνηση και που ξέρεις ίσως να ζήσω και ευτυχισμένος τα υπόλοιπα χρόνια που μου απομένουν ή βάζεις πάνω από όλα το ηθικό σου στοιχείο και τον γιο σου, που δεν θα δεχόταν με τίποτα αυτή την σχέση;

Αλλά τι σημασία έχει, μπορεί και η ίδια η κοπέλα να μην θέλει, να τα φτιάξει με ένα μεγαλύτερο της... Κάποιες απαντήσεις όμως έρχονται  εκεί που δεν τις  περιμένεις … Καθώς πήγαινα προς το σπίτι μου, είδα μια κοπέλα να τρέχει και από όσο μπορούσα να διακρίνω, ήταν σε άσχημη κατάσταση... Σταμάτησα στην άκρη του δρόμου, και μόλις βγήκα έξω από το αυτοκίνητο, την είδα πεσμένη κάτω... Την πλησίασα και παρατήρησα, ότι αίμα έτρεχε από το χέρι της, σαν να την είχα πυροβολήσει, τα ρούχα της σχισμένα, κάνοντας πολλά από τα σημεία του κορμιού της να έχουν αποκαλυφθεί... Έσκυψα, την πήρα στα χέρια μου και τότε αποκαλύφθηκε το πρόσωπο της... Μόλις το είδα, έμεινα σαστισμένος... Ήταν η κοπέλα που έχει αλλάξει όλη την ιδιοσυγκρασία μου, μόνο που το πρόσωπο της είχε αίματα και σημάδια... Η ομορφιά της είχε χαθεί αμυδρά.

-     Δεσποινίς, είσαστε καλά?,ρώτησα με αγωνία αλλά κατάλαβα ότι δεν μπορούσε να μου  μιλήσει, βρισκόταν σε άθλια κατάσταση...

Δεν έκατσα να το σκεφτώ και πολύ, την έβαλα μέσα στο αυτοκίνητο, έκανα επί τόπου στροφή και ξεκίνησα για το νοσοκομείο... Σε όλο το δρόμο η κοπέλα δεν μιλούσε καθόλου και εγώ κοιτούσα από τον καθρέπτη, μήπως κάνει καμιά οποιαδήποτε κίνηση, που να  μου δηλώνει ότι με χρειάζεται… Μόλις φτάσαμε στο νοσοκομείο, τη πήραν αμέσως να την εξετάσουν … Με είχε πιάσει μια μεγάλη αγωνία, ήλπιζα να μην έχει πάθει τίποτα η κοπέλα, δεν ξέρω γιατί αλλά την νοιαζόμουν πολύ και από την στιγμή που έπεσε στα δικά μου χέρια, θα έπρεπε να κάνω ότι καλύτερο για  αυτήν…

Καθώς περίμενα βγήκε ο γιατρός... Αμέσως τον πλησίασα για να τον  ρωτήσω για την κοπέλα, άλλωστε με είχε φάει η αγωνία και δεν μπορούσα άλλο να περιμένω.

-     Γιατρέ, η κοπέλα είναι καλά;

-     Ναι μην φοβάστε, η σφαίρα πέρασε ξυστά από το χέρι της και απλά της δημιούργησε μια πληγή, τα τραύματα της ευτυχώς είναι μόνο εξωτερικά… , είπε και μια ανακουφιστική ανάσα βγήκε από μέσα μου

-     Έχει συνέλθει;

-     Ναι, τώρα όμως της κάναμε μια ηρεμιστική για να ηρεμήσει και να ξεπεράσει το σοκ που υπέστη ... Αύριο το πρωί θα έχει συνέλθει και θα μπορέσει να πάρει εξιτήριο

-     Σας ευχαριστώ πολύ γιατρέ.

-     Τίποτα , μην το συζητάτε... είπε και έφυγε.

Η αλήθεια ήταν ότι είχα ανακουφιστεί πολύ, τώρα που έμαθα ότι είναι καλά... Μπήκα μέσα στο δωμάτιο της και την είδα ξαπλωμένη να κοιμάται σαν άγγελος… Την καημένη την κοπέλα, πρέπει να της έτυχε κάτι πολύ άσχημο, όποιος της το έκανε αυτό θα πρέπει να τιμωρηθεί…

Το επόμενο πρωί…

Πέρασα όλο το βράδυ στην καρέκλα, κοιτάζοντας την. Όσο την κοιτούσε τόσο πιο πολύ χτυπούσε η καρδιά μου... Είχε πολλά χρόνια να χτυπήσει τόσο δυνατά και φοβόμουν πολύ με αυτό.

Την είδα να κινείται και τα υπέροχα καστανά της μάτια άνοιξαν… Κοίταξε λίγο το χώρο γύρω της, για κάποια στιγμή σάστισε αλλά επανήλθε και πάλι... Γύρισε προς την μεριά μου και με κοιτούσε με περιέργεια, σαν να προσπαθούσε να με αναγνωρίσει.

-     Είστε καλά , δεσποινίς ;... ρώτησα δειλά για να μην την τρομάξω.

-     Εσείς είστε... σας θυμάμαι αμυδρά,... εσείς με φέρατε εδώ;

-     Ναι εγώ σας βρήκα και σας έφερα ,επιβεβαίωσα και εκείνη κατένευσε αφηρημένα κοιτώντας με απλανές βλέμμα σε μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις της.

-     Σας θυμάμαι αμυδρά μέσα στην ζαλάδα μου.

-     Πως νοιώθετε;

-     Μπορώ να πω ότι κάποτε ήμουν καλύτερα, ... είπε και  μια υποψία πόνου να διαπερνάει  από τα υπέροχα χαρακτηριστικά της,  προσπάθησε να σηκωθεί... Την βοήθησα και ακούμπησε την πλάτη της πάνω στην πλάτη του κρεβατιού.

-     Θα θέλατε να σας φέρω κάτι; ρώτησα διστακτικά και εκείνη κάρφωσε την ματιά της μέσα στην δική μου... Για  μια στιγμή ένιωσα την καρδιά μου να σταματά και απότομα να ξαναπαίρνει ζωή...

-     Όχι, θα πρέπει να σας ευχαριστήσω, για όσα κάνατε για εμένα... είπε και ένα γλυκό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο της, κόβοντας μου την ανάσα …

-     Οποιοσδήποτε στην θέση μου, θα σας βοηθούσε.

-     Μην το λέτε αυτό, υπάρχουν και άνθρωποι που ούτε θα ενδιαφέρονταν. Σας ευχαριστώ πολύ, αν δεν ήσασταν εσείς μπορεί και να μην ζούσα…

-     Μην το συζητάτε. Ο γιατρός μου είπε ότι δεν έχετε τίποτα σοβαρό και μπορείτε σήμερα να γυρίσετε στο σπίτι σας... Μόλις το είπα αυτό με κοίταξε με τρόμο, που με έκανε να φοβηθώ.

-     Είπα κάτι που δεν έπρεπε;

-     Φοβάμαι να γυρίσω στο σπίτι μου.

-     Γιατί;

-     Χθες το βράδυ μπήκαν κάποιοι, με χτύπησαν, με πυροβόλησαν και με έκλεψαν. Φοβάμαι μην ξαναγυρίσουν... , είπε και τότε αυτόματα μαζεύτηκε προς τα πίσω , θυμούμενη τι είχε περάσει .. Ένιωσα εκείνη την στιγμή να την ανάγκη να την βοηθήσω , να την πάρω στην αγκαλιά μου και να την προστατέψω από όλους και από όλα ...

-       ε τότε να καλέσουμε την αστυνομία , είπα και τότε την είδα να ταράζεται ...

-     Όχι αστυνομία, με απείλησαν ότι αν καλέσω την αστυνομία θα με σκοτώσουν.

-     Ναι αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε, που θα μείνετε; Θα πρέπει να είναι κάπου ασφαλές μέχρι να περάσει κάποιος καιρός.

-     Δεν έχω που αλλού να πάω,… είπε και ο τρόμος δεν έλεγε να φύγει από τα μάτια της…Τότε σκέφτηκα κάπου, όπου θα είναι ασφαλής.

-     Θα θέλατε να μείνετε για κάποιο διάστημα στο σπίτι μου;... είπα θεωρώντας ότι αυτό είναι το, το πιο σωστό.

-     Όχι δεν μπορώ να το δεχτώ, δεν θέλω να σας γίνω βάρος.

-     Δεν θα μου γίνεται καθόλου βάρος, είναι το πιο ασφαλές μέρος.

-     Μα καλά που ζείτε και μπορώ να είμαι ασφαλής;

-     Μην φοβάστε έχει τόση ασφάλεια στο σπίτι μου που δεν έχετε να φοβάστε τίποτα.

-     Ποιος είστε και έχετε τόση ασφάλεια στο σπίτι σας;

-     Ο Καρλάιλ Κάλλεν.

-     Ο γνωστός επιχειρηματίας;... είπε και με κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια.

-     Ναι, νομίζω ότι έχουμε ξανασυναντηθεί σε κάποιες εκδηλώσεις.

-     Ίσως, ούτε που θυμάμαι, βλέπετε, δεν προσέχω τους ανθρώπους γύρω μου, κλείνομαι αρκετά στον εαυτό μου, ακόμα και όταν βγαίνω έξω.

-     Το δικό σας όνομα, δεν μου το είπατε.

-     Ιζαμπέλλα Σουάν, αλλά οι φίλοι μου με φωνάζουν  Μπέλλα.

-     Χαίρω πολύ. Λοιπόν Μπέλλα, τελικά τι λες θα έρθεις;

-     Δεν θέλω να σας φορτωθώ, δεν είναι και τόσο σωστό ..

-     Δεν θα μου φορτωθείς καθόλου,...λοιπόν;... την ρώτησα ξανά με εμφανή την αγωνία μου στα λόγια μου

-     Εντάξει λοιπόν θα έρθω, για λίγο όμως... , δέχτηκε μεν αλλά δεν ήταν και τόσο σίγουρη ότι ήθελε να με ακολουθήσει ...

-     Για λίγο... συμφώνησα  και της έδωσα το χέρι μου για να κλείσουμε την συμφωνία μας ...

Ήξερα ότι αυτό που έκανα ήταν πολύ επικίνδυνο αλλά η καρδιά μου αυτή την στιγμή ξαναζωντάνεψε και δεν μπορώ να το παραβλέψω με τίποτα αυτό.

Damned love …

Damned love …

Μπορεί ένας  έρωτας να είναι καταδικασμένος , από την στιγμή που ο έρωτας θεωρείται το πιο όμορφο συναίσθημα στον κόσμο ?Μπορεί ένας έρωτας να θεωρηθεί καταραμένος ,από την στιγμή που κάνουν τα πλάσματα της να νιώθουν οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο ?? Μπορεί να θεωρηθεί ένας έρωτας απαγορευμένος , από την στιγμή που ο έρωτας σε κάνει να πετάς ολόκληρος??

Τόσα πολλά ερωτήματα που βασανίζουν τους ανθρώπους  αιώνες ολόκληρους και όμως απαντήσεις δεν έχουν βρεθεί  ακόμα , γιατί όμως ??Μήπως επειδή ο έρωτας είναι κάτι που δεν εξηγείται ? Μήπως επειδή ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα τόσο δυνατό που σε θολώνει ? Μήπως επειδή ο έρωτας είναι τόσο επικίνδυνος που σε οδηγεί σε δύσβατα μονοπάτια και σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα γύρω σου??

Έτσι και οι ήρωες μας , θα μπουν σε δύσβατα μονοπάτια , θα πέσουν μέσα στις ίδιες τους παγίδες , θα πληγώσουν ανθρώπους γύρω τους που τους αγαπούν με όλη τους την καρδιά , μόνο και μόνο για να ζήσουν αυτό το επικίνδυνο συναίσθημα , που κάνει τους ανθρώπους να τρελαίνονται , τον έρωτα  … Θα μπλεχτούν σε ένα ερωτικό τρίγωνο , θα παίξουν με την φωτιά και θα προσπαθήσουν να βγουν αλώβητοι από αυτήν .. Κατά πόσο όμως θα τα καταφέρουν ? Κατά πόσο θα καταφέρουν να μην πληγώσουν και να μην πληγωθούν και οι ίδιοι?

Ιζαμπέλλα Σουάν ..

Ηλικία: 25 χρονών ..

Επάγγελμα : Μοντέλο ..

Εμφάνιση : Όμορφη , με καστανά  μακριά μαλλιά , καστανά μάτια , υπέροχο σώμα και πολύ ελκυστικό ..

Οικογενειακή κατάσταση : Χωρίς γονείς , μοναχοκόρη

Χαραχτήρας : Αδίσταχτη , θα έκανε τα πάντα για να κατακτήσει αυτό που θέλει και στο τέλος το πετυχαίνει .. Καλή ηθοποιός , μπορεί να παίξει όποιο ρόλο θέλει για να πετύχει αυτό που θέλει ..

Φιλοδοξίες : Θέλει να ζήσει την μεγάλη ζωή …

Καρλάιλ Κάλλεν ..

Ηλικία :50 χρονών

Επάγγελμα: Είναι βιομήχανος , με μεγάλη περιουσία …

Εμφάνιση :Γοητευτικός , με καστανά μαλλιά ..

Οικογενειακή κατάσταση :Χήρος , με έναν γιο γύρω στα 18 , τον Ραιλι

Χαραχτήρας : Γλυκός , ευγενικός , γενναιόδωρος , καλός πατέρας και απόλυτα σωστός στην δουλειά του

Σκοπός: Δεν είχε μέχρι , που μια όμορφη κοπέλα εμφανίστηκε μπροστά του και το μόνο που θέλει είναι να την παντρευτεί ..

Έντουαρτ Μέισεν ..

Ηλικία: 30 χρονών

Επάγγελμα : Διευθυντής στην εταιρεία του Καρλάιλ … 

Εμφάνιση : Όμορφος ,με πράσινα μάτια , καστανοχάλκινα μαλλιά , απόλυτα γοητευτικός ..

Οικογενειακή κατάσταση : Δεν έχει γονείς , αλλά έχει πάντα δίπλα του τον Καρλάιλ , που τον έχει βοηθήσει πολύ και την κοπέλα του , την Τάνια ..

Χαραχτήρας : Γλυκός , ευγενικός , σωστός επαγγελματίας , έχει πάθος με την δουλειά του και απόλυτα αφοσιωμένος στον Καρλαιλ

Σκοπός: Να σώσει τον Καρλαιλ , από τα δίχτυα αυτής της γυναίκας ..

Αυτοί οι τρεις άνθρωποι , θα μπλεχτούν σε ένα ερωτικό τρίγωνο , με απιστίες , παγίδες , έρωτα , πάθος και πολύ πόνο .. Θα βγουν όλοι σώοι από αυτό ή θα υπάρξουν θύματα ?

Κορίτσια μου μια ακόμα ιστορία έφτασε στο τέλος της ..Αυτό το κεφάλαιο είναι απόλυτα αφιερωμένο σε εσάς που κάνατε τον κόπο να διαβάζετε την ιστορία μου , αλλά και στην καλή μου φίλη Ελένη που καθόταν και διάβαζε την ιστορία ..Σας ευχαριστώ ...

Η ζωή μας.. ένα βιβλίο ..

Κεφάλαιο 26:Happy end ..

-         Ξέρεις Έντουαρτ θα ήθελα να σου μιλήσω ..

-         Είναι κάτι σοβαρό ?

-         Αρκετά …

-         Τώρα με κάνεις να ανησυχώ , τι έγινε ?

-         Θέλω να σου ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη ..

-         Για ποιο πράγμα ?

-         Για αυτό που σου είχα πει τότε , το ότι καλύτερα που σου πήρε ο Θεός το παιδί , σου ζητάω ειλικρινά συγγνώμη.. Όσο και να ήθελε να το ξεχάσει ο Έντουαρτ , η αλήθεια ήταν ότι είχε χαραχτεί μέσα του , τον πλήγωσε … 

-         Εντάξει δεν έγινε και τίποτα , πάει καιρός.., είπε προσπαθώντας  να καλύψει την πικρία του ..

-         Όχι Έντουαρτ , ειλικρινά το έχω μετανιώσει από την πρώτη στιγμή που στο είπα , εκείνη την στιγμή το είπα πάνω στην σύγχυση μου ..

-         Σε έχω συγχωρέσει από την πρώτη στιγμή , άλλωστε έχω κάνει και εγώ λάθη.. Η αλήθεια ήταν ότι όσο και να τον πλήγωσε αυτό που του είπε , την είχε συγχωρέσει γιατί ήξερε ότι τα πράγματα ήταν τεταμένα και ξέφυγαν κουβέντες που  δεν θα έπρεπε να λεχθούν ..

-         Όταν λες λάθη ?

-         Όταν μου ζήτησες να παντρευτούμε για να πάρουμε τον μικρό , δεν το σκέφτηκα καθόλου ,ούτε και εσένα και έβαλα πάνω από όλα τον εαυτό μου ..

-         Φοβόσουν Έντουαρτ ….

-         Αυτό είναι το κακό Μπέλλα , ο φόβος με καταβάλει και κάθε φορά πληγώνω τους ανθρώπους γύρω μου , πρώτα τους ανθρώπους που με μεγάλωσαν και έπειτα εσένα και τον Άντονι ..

-         Τον Άντονι δεν τον έχεις πληγώσει καθόλου  , αντιθέτως είσαι ο ήρωας του , όσο για μένα δεν θα σου κρύψω ότι στην αρχή ένιωσα άσχημα , ότι δεν με αγαπάς .. Μετά όμως μπήκα και στην δική σου θέση ..Το παρελθόν που έζησες σε φοβίζει ακόμα , είναι απόλυτα φυσικό .. Τον μικρό τον αγαπάς και αυτό φαίνεται   με την πρώτη ματιά , αλλά το πιο αξιοθαύμαστο είναι ότι έβαλες την ζωή σου σε κίνδυνο για να σώσεις εμένα και τον μικρό , και αυτό δεν  μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς..

-         Δεν έκανα τίποτα Μπέλλα , πέρα όλα , κάναμε και οι δύο λάθη  και δεν ξέρω αν είμαστε σε θέση πια για να τα διορθώσουμε

-         όποιος θέλει , μπορεί να τα διορθώσει ..

-         και εσύ Μπέλλα , θέλεις να τα διορθώσεις ?

-         θέλω Έντουαρτ , του είπε με κάθε ειλικρίνεια , τη οποία δεν μπορούσε να αμφισβητήσει , αφού την έβλεπε μέσα στα μάτια της , εσύ Έντουαρτ θέλεις ?

-         και αν δεν τα καταφέρουμε?

-         Αν δεν προσπαθήσουμε δεν θα μάθουμε , λοιπόν το λες ?

-         Λέω ότι είμαι μέσα και ότι είναι ας γίνει , είπε και τότε τα πρόσωπα τους ήρθαν σε απόσταση αναπνοής , τα χείλη τους μόνο λίγα εκατοστά απομακρυσμένα , ο ένας ένιωθε την ζεστή ανάσα του άλλου, ώσπου μια παιδική φωνή ακούστηκε ..

-         Κυρία , Έντουαρτ  τι κάνετε εκεί ?, είπε ο μικρός και τότε ο ένας 

απομακρύνθηκε από τον άλλον ..

-         Τίποτα γλυκέ μου , απλά μιλούσαμε .., είπε η Μπέλλα προσπαθώντας να καλύψει αυτά που μόλις είδε ..

-         Μμμ καλά, θα ήθελα να σας ζητήσω μια χάρη ..

-         Τι χάρη Άντονι ?

-         Να πάω και να μείνω στο σπίτι του Τζον σήμερα ..

-         Δεν ξέρω αν γίνεται μικρέ …

-         Ελάτε τώρα , σας παρακαλώ , την κοίταξε παρακλητικά

-         Η μητέρα του Τζον τι λέει ??

-         Εκείνη το πρότεινε , είπε ενώ μια γλυκιά γυναίκα τους πλησίασε .. Την γνώριζε την μητέρα του Τζον , άλλωστε ήταν μαθητής της ..

-         Γεια σας πώς είστε ?, είπε ευγενικά η Μπέλλα προς την μητέρα του Τζον

-         Μια χαρά , λοιπόν θα αφήσετε το μικρό μα έρθει μαζί μας ?

-         Δεν ξέρω μήπως σας είναι βάρος ..?

-         Κανένα βάρος , ούτε να το συζητάτε ..

-         Δεν ξέρω , δεν είμαι και τόσο σίγουρη ..

-         Έλα βρε Μπέλλα , άφησε το παιδί να πάει να διασκεδάσει .., είπε ο Έντουαρτ με αστραφτερό χαμόγελο που της έκοψε την ανάσα .. Ίσως ήταν μια καλή ευκαιρία να βρεθούν και λίγο οι δυο τους μετά από τόσο καιρό ..

-         Εντάξει , εντάξει με πείσατε , αλλά μικρέ να παίρνεις και κανένα τηλέφωνο ..

-         Εντάξει , είπε ο Άντονι και έδωσε από ένα φιλί στο καθένα τους και προχώρησαν μπροστά με τον Τζον ..

-         Θα σας τον φέρω εγώ αύριο το πρωί …Μην ανησυχείτε θα είναι απόλυτα ασφαλής..

-         Είμαι σίγουρη για αυτό ..

-         Λοιπόν αντίο σας , είπε και έφυγε ακολουθώντας τα παιδιά ..

-         Και τώρα τι κάνουμε ?, ρώτησε η Μπέλλα ..

-         Μμ κάτι έχω στο μυαλό μου …, είπε κα αφού πιαστήκαν χέρι – χέρι …, ξεκίνησαν για το σπίτι …Στο δρόμο δεν μιλούσαν καθόλου , άλλωστε τα λόγια ήταν περιττά , το μόνο που ήθελε ο ένας από τον άλλον ήταν την αγκαλιά του , τα φιλιά του , τα χάδια του ..

Μόλις έφτασαν στο σπίτι , δεν πρόλαβαν καν να μπουν και ο Έντουαρτ , αναζήτησε τα χείλη της .. Εκείνη δεν δίστασε ούτε στιγμή .. Τα χείλη τους ενώθηκαν σε ένα μοναδικό και απεγνωσμένο φιλί , δείχνοντας πόσο είχε λείψει ο ένας από τον άλλον .. Τα χέρια της βρίσκονταν στα μαλλιά του και χάιδευαν τις απαλές τούφες του , πόσο της είχαν λείψει .. Άρχισαν να ανεβαίνουν τις σκάλες χωρίς ο ένας να αποχωρίζεται τα χείλη του .. Ήθελε ο ένας τον άλλον απεγνωσμένα .. Αφού κατάφεραν να μπουν στο δωμάτιο της Μπέλλας ,έκλεισε ο Έντουαρτ με μια κλοτσιά την πόρτα πίσω του.. Την ακούμπησε πάνω στην πόρτα και άρχισε να κατεβαίνει προς το λαιμό της ..Εναπόθετε υγρά φιλιά πάνω στο λαιμό της και εκείνη αναστέναζε .. Τα χέρια του , άρχισαν να κινούνται , της έβγαλε την μπλούζα που φορούσε  και τα χείλη του κατέβηκαν και άλλο  πιο κάτω , συνεχίζοντας να αφήνει φιλιά μέχρι και λίγο πριν φτάσει στο στήθος της .. Εκείνης τα χέρια είχαν χωθεί μέσα στα μαλλιά του και τα χάιδευε , παραδίνοντας όλο της το  είναι .. Ανέβηκε και πάλι επάνω και αναζήτησε τα χείλη της .. Την φίλησε με πάθος , δείχνοντας της πόσο του είχε λείψει ..Εκείνη μη αντέχοντας άλλο , πάνω στην απόγνωση της , άρχισε να ξεκουμπώνει το πουκάμισο του , αλλά δεν τα κατάφερνε και τέλεια και την βοήθησε , αφού το πάθος τους είχε παρασύρει ..Αφού έβγαλαν το πουκάμισο , η Μπέλλα πέρασε το χέρι της από όλη την επιφάνεια του κορμιού του κάνοντας τον να αναστενάξει μέσα στο στόμα της .. Της έβγαλε το σουτιέν  και κατέβασε το πρόσωπο του στο στήθος της .. Το πήρε στο στόμα του το καθένα και άρχισε να παίζει , κάνοντας την Μπέλλα να βγάζει ηδονικούς αναστεναγμούς από το στόμα της… Την βασάνιζε και η Μπέλλα ήταν έτοιμη να εκραγεί , τον ήθελε , τον ήθελε τόσο πολύ .. Τον απομάκρυνε από πάνω της για λίγο και τον άρπαξε και τον φίλησα δυνατά .. 

Την ανασήκωσε στην αγκαλιά του , πέρασε τα πόδια της γύρω από την μέση του και την μετέφερε στο κρεβάτι .. Την ξάπλωσε και της κατέβασε το παντελόνι .. Πέρασε την γλώσσα του από κάθε σημείο του κορμιού της , ώσπου έφτασε λίγο πριν το ευαίσθητο σημείο της .. Της το έβγαλε και η γλώσσα του άρχισε να γεύεται τους χυμούς της , κάνοντας την Μπέλλα να τρέμει ολόκληρη από την υπέροχη αίσθηση που της πρόσφερε η υγρή του γλώσσα .. Πόσο της είχε λείψει όλο αυτό .. Δεν άντεχε άλλο , παραδόθηκε πλήρως στο αισθησιακό  του κάλεσμα και άφησε τον εαυτό της ελεύθερη .. Τα χέρια της βρίσκονταν στα μαλλιά του και τον πίεζε και όσο συνέχιζε, τόσο εκείνη έπαιρνε φωτιά , ώσπου δεν άντεξε άλλο και έχυσε όλους τους χυμούς της .. Ο Έντουαρτ αφού άφησε ένα φιλί στο λουλούδι της, άρχισε να ανεβαίνει αλλά αφήνοντας φιλιά σε όλο της το κορμί , σε κάθε γωνία του πρόσωπο της ..

-         Πόσο μου έλειψες ., είπε με μια αισθησιακή , βραχνή φωνή ο Έντουαρτ ..

-         Και εμένα , είπε , τον άρπαξε και τον φίλησε .. 


Τα χέρια της κινήθηκαν γρήγορα και αφού ξέδεσαν την ζώνη του , άρχισε να ξεκουμπώνει το παντελόνι του .. Εκείνος την βοήθησε και αφού έβγαλαν ότι τους χώριζε , την πήρε στην αγκαλιά του, έβαλε τα πόδια της πίσω στην μέση του , και χωρίς καν να κινηθεί απλά την φιλούσε . Τα κορμιά τους ήταν ενωμένα ,όχι όμως απόλυτα , ο ένας απολάμβανε τα χάδια του άλλου , την αγκαλιά και τα φιλιά του άλλου.. Φιλιόντουσαν και ο ένας εξερευνούσε το κορμί του άλλου …Μια τόσο τρυφερή στιγμή και για τους δυο .. Ο πόθος όμως δεν τους άφηνε , ήθελαν να γίνουν απόλυτα ένα και τότε , απομάκρυνε λίγο το πρόσωπο της , την κοίταξε τα δύο υπέροχα σοκολατένια μάτια της , που είχαν γεμίσει από τον πόθο και μπήκε μέσα της , χωρίς να αποχωρίζεται την ματιά της .. Μόλις μπήκε η Μπέλλα ένιωσε να φλέγεται ολόκληρη , η αίσθηση ήταν τόσο υπέροχη .. έμπαινε και έβγαινε μέσα της και αναστεναγμοί και από τους δύο δήλωναν πόσο το απολάμβαναν , πόσο το είχαν ανάγκη και οι δύο … Τα χείλη τους ενώθηκαν για ακόμα μια φορά .. Ο Έντουαρτ δεν άντεχε άλλο , προσπαθούσε αλλά δεν μπορούσε ήθελε να απελευθερωθεί από όλο αυτό ..Τότε η Μπέλλα του είπε ..

-         Απελευθέρωσε τον φόβο σου , Έντουαρτ , ξέσπασε .., του είπε και εκείνος ακολουθώντας μαγεμένος την φωνή της , ακολούθησε την εντολή της .. Έκανε τις ωθήσεις πιο δυνατές , πιο βαθιές , ώσπου δεν άντεξε άλλο και απελευθερώθηκε από τα δεσμά .. Μετά από λίγο ένιωσε και τα υγρά της Μπέλλας , ξεσπώντας και αυτή  όλο αυτό που είχε μέσα της ..Έμειναν ξέπνοοι και οι δύο , ο ένας στην αγκαλιά του άλλου..

-         Σε αγαπώ Μπέλλα , της είπε αποκαλύπτοντας τα αισθήματα του για αυτήν ..

-         Και εγώ σε αγαπώ Έντουαρτ , δεν φαντάζεσαι πόσο ..

-          Ε τότε γιατί κρατιόμασταν μακριά .. ?

-         Από τα λάθη μας .. , είπε ενώ ο Έντουαρτ την έχωσε στην αγκαλιά του και ξάπλωσαν ..

-         Λάθη , τόσα λάθη..

-         Πολλά , αλλά μπορούμε να τα ξεπεράσουμε και να ζήσουμε ευτυχισμένοι ..

-         Θα τα καταφέρουμε , είναι καιρός και εγώ να ξεπεράσω τον φόβο μου..

-         Πολύ αποφασιστικό σε βλέπω ..

-         Δεν είναι καιρός πια ?

-         Αφού το λες εσύ , είπε η Μπέλλα και φιλήθηκαν και ένας νέος γύρος ήρθε να τους συνεπάρει ..

Μετά από τρεις μήνες ..

Τα πράγματα είχαν γίνει τόσο όμορφα , τόσο γαλήνια .. Η Μπέλλα με τον Έντουαρτ ήταν απόλυτα ευτυχισμένοι μαζί και μαζί με τον μικρό ήταν η πιο όμορφη και σωστή οικογένεια .. Η  Μπέλλα κατάφερε να πάρει τον μικρό ακόμα και αν δεν ήταν παντρεμένη .. Εκείνη την ημέρα ήταν από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ..

Πριν ένα μήνα έμαθε ότι ήταν έγκυος αλλά στον Έντουαρτ δεν έχει πει τίποτα ακόμα , γιατί μπορεί να είχε προχωρήσει μπροστά  και να έχει ξεπεράσει τον φόβο του , αλλά δεν ήταν τόσο σίγουρη  αν θα δεχόταν εύκολα αυτή την εγκυμοσύνη.. Έτσι του το κράταγε μυστικό μέχρι να βρει το θάρρος να του το πει ..Εν τω μεταξύ έχει ζαλάδες , εμετούς και ο Έντουαρτ ανησυχούσε αλλά του έλεγε ότι είναι λίγο άρρωστη και θα της περάσει..

Το βιβλίο είχε εκδοθεί και από τις πρώτες μέρες είχε μεγάλες πωλήσεις  .. Ο Έντουαρτ για ακόμα μια φορά είδε τα χρήματα του να αυξάνονται αλλά για ακόμα μια φορά κράτησε την ανωνυμία του, άλλωστε δεν τον ενδιέφερε ποτέ η φήμη .. Είχε μιλήσει και με τους θείους του , που δεν είχαν μιλήσει εδώ και δύο χρόνια .. Μάλιστα ήρθαν και το επισκέφτηκαν , πέρασαν όμορφα , γνώρισαν και την Μπέλλα αλλά και τον μικρό .. Χάρηκαν τόσο πολύ που ο Έντουαρτ προχώρησε την ζωή του , γιατί ήταν σαν γιος τους και τον νοιάζονταν τόσο μα τόσο πολύ ..

Μια μέρα , ο Έντουαρτείχε οργανώσει κάτι για να προτείνει κάτι στην Μπέλλα , ήταν καιρός πια να κάνει το μεγάλο βήμα ..

-         Μπέλλα έρχεσαι λίγο μαζί μου ..?, της είπε .
.

-         Είναι ανάγκη ,? έχω κάτι δουλείες να κάνω ..

-         Έλα βρε αγάπη μου , δεν θα μας πάρεις και πολύ ..

-         Καλά έρχομαι μπορώ να χαλάσω χατίρι ..?, είπε και την τράβηξε από το χέρι και πήγαν στο σαλόνι .. Εκεί τους περίμενε ο Άντονι με την Κατερίνα , καλή του φίλη ..

-         Κυρία θα θέλαμε να σας δείξουμε ένα θεατρικό που φτιάξαμε..

-         Ωραία είμαι πανέτοιμη .., είπε και κάθισε δίπλα στον Έντουαρτ ..

Ο Μικρός πλησίασε την Κατερίνα  , κάθισε στο ένα γόνατο και πήρε το χέρι της ..

-         Ιζαμπέλλα Σουάν  σε αγαπώ με όλη μου την καρδιά , υπόσχομαι κάθε στιγμή που θα είμαστε μαζί να σου χαρίζω αγάπη , ασφάλεια, τρυφερότητα , θα μου κάνεις την τιμή να με παντρευτείς .. ?, είπε και της πέρασε ένα δακτυλίδι στο δάκτυλο της..Η μικρή έκανε πώς συγκινήθηκε , τον κοίταξε με έκπληκτα μάτια και του είπε ..

-         Ναι , δέχομαι ,είπε και τότε ο μικρός σηκώθηκε και την πήρε αγκαλιά .. 


Η Μπέλλα είχε μείνει ,δεν  ήξερε τι να πει και πριν καν να προλάβει να μιλήσει, ο Έντουαρτ έβγαλε το κουτάκι , το άνοιξε και ένα υπέροχο μονόπετρο εμφανίστηκε μπροστά της .. Κάθισε στο ένα γόνατο.

-         Λοιπόν δέχεσαι ?, της είπε και την κοιτούσε με αγωνία ..

-         Ναι ναι , είπε με δάκρυα στα μάτια , και αφού πέρασε το δακτυλίδι στο δάκτυλο της , της σήκωσε στην αγκαλιά του και άρχισε να την γυρνά γύρω , γύρω , αλλά εκείνη ζαλίστηκε .. Το παρατήρησε ο Έντουαρτ και την έβαλε να καθίσει ..

-         Μπέλλα είσαι καλά ..?

-         Ναι απλά ζαλίστηκα ..

-         Μπέλλα εδώ και ένα μήνα δεν είσαι και τόσο καλά .., τρέχει κάτι ?

-         Κοίτα στο ‘έκρυβα γιατί φοβόμουν την αντίδραση σου , αλλά σε λίγο και να θέλω  δεν θα μπορέσω ..

-         Μπέλλα τι είναι αυτά που μου λες ..? , είπε και τότε μια αναλαμπή ήρθε στο μυαλό του  ..μην μου πεις ..?

-         Ναι Έντουαρτ , απλά φοβόμουν να στο πω , δεν ήξερα πώς θα αντιδρούσες..?

-         Τι εννοείς πώς θα αντιδρούσα ?

-         Να μετά από αυτό που έγινε στο παρελθόν , σίγουρα φοβάσαι ..

-         Μπέλλα , δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενο με κάνεις, ένα δικό μας παιδί είναι τόσο τέλειο .. και έπαψα να φοβάμαι από την ημέρα που μπήκες στην ζωή μου .., της είπε και ένα αστραφτερό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του και την πήρε αγκαλιά ..Εκείνη την στιγμή κάποιος ξερόβηξε..Γύρισαν και οι δύο και κοίταξαν τον μικρό ..

-         Περιμένετε παιδί …?

-         Ναι καλέ μου θα έχεις αδερφάκι .., του είπε γλυκά η Μπέλλα ..

-         Τώρα που θα έχετε δικό σας παιδί , εμένα δεν θα με αγαπάτε πια ?

-         Τι είναι αυτά που λες μικρέ ?, είπε ο Έντουαρτ και τον σήκωσε και τον έβαλε ανάμεσα τους ..και βέβαια θα σε αγαπάμε ..

-         Αλήθεια ..?

-         Ναι άλλωστε αν δεν ήσουν εσύ , εμείς οι δύο δεν θα ήμασταν μαζί ..

-         Μικρέ θα σε αγαπάμε , είσαι το παιδί μας …

-         Τι ωραία θα έχω αδερφό .., τέλεια ..

-         Και αν είναι αδερφούλα ?

-         Θέλω αδερφό , τα προτιμώ ..

-         Εσένα Έντουαρτ ποια είναι η γνώμη σου ..?

-         Γερό να είναι και το να ναι .., είπε πάντα διπλωματικός .. , είπε και αφού τους χαμογέλασε , αγκαλιάστηκαν και οι τρεις μαζί και επισφράγισαν έτσι την νέα τους ζωή , η οποία θα είναι γεμάτη από όμορφες και μοναδικές στιγμές ..

Τελικά οι ήρωες μας , βρήκαν το δικό τους καλό τέλος .. Εκείνοι βρήκαν σε ποια κατηγορία βιβλίων ,ανήκουν στα παραμύθια , στην πιο όμορφη κατηγορία , εσείς τελικά ΄ σε ποια κατηγορία ανήκετε ?


Τέλος ...