Έντουαρτ

Δεν ήξερα τι να κάνω , δεν μπορούσα να αποφασίσω … Από την μία είναι ο πατέρας μου, που πέρασε  τόσα πολλά , του σκότωσαν την γυναίκα του και μητέρα μου , του πήραν το παιδί , αρρώστησε και τώρα το ίδιο του το παιδί τον περιφρονεί.. Από την άλλη όμως τόσα χρόνια σε ένα ψέμα , μετά το ατύχημα , πάλι μέσα σε ένα ψέμα , ήξερε ότι δεν ήμουν καλά και δεν ήρθε να με πάρει από εκεί μέσα …

Είμαι τόσο μπερδεμένος  και συνάμα και τόσο ερωτευμένος με μια κοπέλα που ήρθε δίπλα μου μόνο και μόνο για να   εξυπηρετήσει  το σχέδιο του πατέρα μου …Από την άλλη όμως ηχούσαν τα λόγια  της μέσα στα αυτιά μου… « Από την πρώτη ματιά σε ερωτεύτηκα» «ένοιωθα τυχερή που είχες τα  ίδια συναισθήματα με εμένα» .. Δεν μπορεί να μου λέει ψέματα ξανά , δεν αντέχω άλλο τα ψέματα, δεν θέλω να πιστέψω ότι αυτά μου έλεγε μόνο και μόνο για να με πείσει να μείνω , δεν θέλω να το πιστέψω με τίποτα  .. Χρειάζομαι να είναι αλήθεια , την αγαπώ , δεν αντέχω να σκέφτομαι ότι με χρησιμοποιούσε…

Δεν ξέρω ειλικρινά τι να κάνω , από την μία το μυαλό μου λέει ότι με χρησιμοποίησαν , ότι μου έλεγαν ψέματα , ότι με κορόιδεψαν  .. Όμως η καρδιά μου , μου λέει ότι είναι οι μόνοι άνθρωποι που με αγαπούν και είναι οι μόνοι άνθρωποι που με βοήθησαν να βρω  την αλήθεια και να μάθω τους ανθρώπους που με κορόιδεψαν…  Τόσα χρόνια ακούω την καρδιά μου και με έχει προδώσει χιλιάδες φορές , σε αντίθεση με το μυαλό μου , που δεν το 'έχω χρησιμοποιήσει ποτέ ….

Δεν γίνεται να μένω εδώ και να κοιτώ τον απέραντο ..Θα ακούσω για άλλη μια φορά την καρδιά , αν με προδώσει και αυτή την φορά , θα την αφήσω νεκρή για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου …

Μάζεψα τα πράγματα μου , πήρα το αυτοκίνητο μου και πήγα κατευθείαν στην εταιρεία εκεί θα μιλούσα με τον πατέρα μου .. Στην προκειμένη περίπτωση είχε προτεραιότητα… Μετά από κάνα δυο ώρες έφτασα  … Ήταν σχεδόν βράδυ , το πιο λογικό είναι να έχουν φύγει από την εταιρεία , αλλά ήξερα ο πατέρας μου δούλευε μέχρι αργά … Ανέβηκα επάνω και έφτασα έξω από την πόρτα του γραφείου του… Πήρα μια βαθιά ανάσα και χτύπησα την πόρτα …

-          Περάστε ακούστηκε μια φωνή από μέσα ..Μπήκα μέσα και είδα έναν άντρα ταλαιπωρημένο , με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια …Δεν είχε σηκώσει καν το κεφάλι του να με δει ,ήταν απορροφημένος σεις σκέψεις τους ..

-          Πατέρα ..? είπα και ακούστηκε σχεδόν σαν ψίθυρος …

-          Έντουαρτ .. είπε και σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε στα μάτια σαν να μην πίστευε ότι είμαι εδώ ..

-          Ήρθα …, είπα με αυτοπεποίθηση και τότε κατάλαβα ότι αυτό ήθελα από την αρχή …Τότε σηκώθηκε από την θέση του και ήρθε κοντά μου …

-          Ήρθες στα αλήθεια ? είσαι εδώ ??, έλεγε , λες και δεν  πίστευε ότι είμαι εδώ

-          Εδώ είμαι .. του είπα και του χαμογέλασα …Τότε άνοιξε τα χέρια του και με αγκάλιασε …

-          Δεν το πιστεύω ότι θα ερχόσουν , την τελευταία φορά που σε είδα ήσουν τόσο θυμωμένος …

-          Κάθισα και σκέφτηκα καλύτερα τα πράγματα και κατάλαβα ότι σας αδίκησα…

-          Ειλικρινά αγόρι μου , συγνώμη για ότι σου έκανα , είναι ντροπή μου, σε παρακαλώ συγχώρεσε με  …

-          Σε έχω συγχωρέσει ήδη πατέρα , ξέρω πέρασες πολλά και δεν μπορώ να σου κρατάω κακία για αυτό …

-          Τελικά είχε δίκιο η Μπέλλα ..

-          Σε τι είχε δίκιο ..?

-          Στο ότι έχεις μεγάλη καρδιά …

-          Ίσως δεν  ξέρω αν είναι αλήθεια ..

-          Είναι γιε μου , είναι , είπε και με ξαναγκάλιασε …

-          Πατέρα η Μπέλλα που είναι ??

-          Δεν ξέρω…

-          Δηλαδή ?

-          Μετά το συμβάν που  έγινε στο γραφείο μου , έφυγε αλλά πριν φύγει μου είπε πως ήταν σίγουρη ότι θα ξαναγυρίσεις αλλά εκείνη δεν μπορεί να είναι εδώ , σε πλήγωσε πολύ λέει .

.

-          Πατέρα πρέπει να την βρω …

-          Είμαι σίγουρος ότι ξέρεις  που θα την βρεις , είπα και τότε αυτόματα μου ήρθε στο μυαλό που μπορεί να είναι ..

-          Έχεις δίκιο νομίζω ότι ξέρω που είναι ..

-          Άντε καλή τύχη σου εύχομαι …

-          Σε ευχαριστώ πολύ , θα ξαναγυρίσω , μην φοβάσαι ..

-          Θα σας περιμένω και τους δυο .., είπε και αφού του έκανα μια ακόμα αγκαλιά έφυγα .. Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα..

-          Σας παρακαλώ ένα εισιτήριο για Ιταλία …

-          Έχε πτήση στις 9 σας βολεύει ??

-          Ναι ναι , είπα και έδωσα την ταυτότητα μου ..Μετά από λίγο ..

-          Ορίστε το εισιτήριο σας..

-          Ευχαριστώ πολύ ..Πήγα κάθισα λιγάκι και τότε παρατήρησα ότι στην ταυτότητα έγραφε Έντουαρτ Κάλλεν .. Λογικό όμως μου φαίνεται αφού μου είχαν φτιάξει νέα στοιχεία για την ζωή μου …

ΜΕΤΆ ΑΠΌ ΏΡΕΣ…

Είχα φτάσει στην Ιταλία .. Το ένστικτο μου , μου έλεγε ότι θα είναι εδώ , μακάρι να μην έκανα λάθος .. Πήγα εκεί όπου ακριβώς είχαμε γνωριστεί στην Φοντάνα Ντι Τρέβι ..Όταν έφτασα εκεί , είδα ξανά το ίδιο κορίτσι που είχα δει πριν τρια περίπου χρόνια , να κάθεται στο ίδιο σημείο και να διαβάζει ένα βιβλίο , μόνο που αυτή την φορά έκλαιγε … Πλησίασα κοντά της …

-          Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια όμορφη κοπέλα που καθόταν στο ίδιο σημείο όπου κάθεσαι εσύ τώρα , χαμογελαστή και με ένα βιβλίο στο χέρι .. Γνώρισε έναν αγόρι  και ερωτευτήκαν τρελά .. Η τύχη όμως του έπαιξε άλλα σχέδια και τους έβαλε να είναι χωριστά αλλά και για να λέμε του στραβού το δίκιο , αυτός που φταίει είναι το ανόητο αγόρι που άφησε να του φύγει αυτή η κοπέλα μέσα από την αγκαλιά του   … όση ώρα μιλούσα η Μπέλλα με κοιτούσε και όλο και περισσότερα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της …

-          Να σου συστηθώ , Έντουαρτ Μέσιεν , είπα και έτεινα το χέρι μου , όπως είχα κάνει και εκείνη την ημέρα ..Η Μπέλλα γέλασε μέσα στην θλίψη της ..

-          Ιζαμπέλλα Σουάν ή αλλιώς  Μπέλλα , είπε και μου έδωσε το χέρι της ..

-          Χάρηκα πολύ .. είπα και της χαμογέλασα …Πάντως μια τόσο όμορφη κοπέλα δεν αξίζει να κλαίει για έναν ανόητο …

-          Και που ξέρετε ότι είναι ανόητος ??

-          Ε για να αφήνει μια τόσο  όμορφη , γλυκιά και χαμογελαστή κοπέλα , μόνο ανόητο θα μπορούσες να τον πεις … , είπα και τότε άφησε το βιβλίο  και ήρθε κοντά μου ..

-          Δεν μου είπατε  όμως πως τελειώνει το παραμύθι ??

-          Πως τελειώνει ε ?, είπα και τότε την φίλησα .. Εκείνη δεν μου αντιστάθηκε και παραδόθηκε πλήρως ..Μου είχαν λείψει τόσο πολύ τα χείλη της , τα φιλιά της .. Έδωσα όλο το πάθος και την αγάπη μου σε αυτό το φιλί , για να  της δείξω πόσο μου έλειψε και πόσο πολύ την αγαπώ ..

-          Συγνώμη αγάπη μου , είπε

-          Εγώ συγνώμη που σε άφησα να φύγεις από κοντά μου .., είπα και την ξαναφίλησα και την έκλεισα στην αγκαλιά μου ..

-          Και τώρα τι θα κάνουμε ??

-          Γενικά ή τώρα ??

-          Τώρα κάτι έχω υπόψη μου, γενικά ρωτάω ?

-          Μμ μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι , γενικά όμως πρέπει να πάρουμε μια εκδίκηση ..

-          Είσαι σίγουρος για αυτό ??

-          Απόλυτα , της είπα , την φίλησα και φύγαμε από εκεί ..

Τώρα δεν φοβάμαι τίποτα , είμαι σίγουρος πια ότι η καρδιά μου έχει κάνει την καλύτερη επιλογή .. Σε λίγες μέρες κάτι παλιό θα κλείσει και κάτι νέο και όμορφο θα ξεκινήσει