Έντουαρτ

Όταν την είδα να είναι δίπλα μου μετά από αυτό που της είχα κάνει , ένιωσα και ξανά την καρδιά μου να χτυπά .. Δεν γίνεται να είναι τόσο καλή μαζί μου , πριν λίγο πήγα να την πνίξω και όμως αυτή εδώ κοντά μου να με φροντίζει..Ήταν κάτι τόσο πρωτόγνωρο για μένα .. ούτε η ίδια μου μάνα δεν θα το έκανε αυτό ..Αυτό το κορίτσι ήταν το κάτι άλλο , όμορφο , γλυκό , συμπονετικό .. Δεν έχω γνωρίσει άλλο άτομο σαν κι αυτή .. Μόλις την είδα πρώτη φορά θαμπώθηκα από την ομορφιά της αλλά ήμουν πεπεισμένος ότι ήθελε να φάει τα λεφτά του Τζεικ , αλλά έκανα τραγικό λάθος .. Μετά από εκείνη την τελευταία συνάντηση μας δεν μπορούσα να την βγάλω από το μυαλό .. Από την στιγμή όμως που έμαθα ότι είμαι άρρωστος έχασα τα λογικά , θόλωσα και για άλλη μια φορά γέμισα μίσος μέσα μου ..Πως γίνεται να μεταλλάσσομαι συνέχεια ?Αρχίζω και ανησυχώ για τον εαυτό μου .. Στην τελική και εγωιστικά να το πάρει κάποιος και η Μπέλλα δεν βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από εμένα , στην ίδια μοίρα είμαστε .. Αλλά αυτό μόνο αν το πάρεις από την εγωιστική πλευρά του πράγματος..

Όταν την είδα έτοιμη να φύγει , ένιωσα κάτι βαρύ στο στήθος , δεν ήθελα να φύγει , την είχα ανάγκη ..Δεν ήξερα που βρήκα το κουράγιο να της πω να μείνει .. Είναι από τις στιγμές που εκπλήσσομαι με τον εαυτό μου ..

-          Μην φύγεις σε παρακαλώ , της είπα και την κοίταζα στα μάτια με κάθε ειλικρίνεια  για να της δηλώσω ότι το εννοώ .

-          Δεν ξέρω Εντουαρτ μπορεί να μας παρεξηγήσουν ..

-          Να παρεξηγήσουν τι Μπέλλα , άλλωστε δεν κάνουμε τίποτα κακό , άλλωστε το να έρθει και τέτοια ώρα ο γιατρός θα κατάλαβαν πάνω κάτω τι συνέβη..

-          Ναι σωστά αυτά που λες .. αλλά δεν θέλω από την πρώτη μέρα που ήρθα να με κουτσομπολέψουν ..

-          Δεν σε είχα για άτομο που τον ενδιαφέρουν τι θα πουν οι άλλοι ..

-          Και δεν είμαι απλά είναι η πρώτη μέρα ..

-          Καλά όπως θες .., της είπα και προσπάθησα να διώξω την λύπη μου από το πρόσωπο μου …

-          Καλό βράδυ και θα τα πούμε αύριο ..

-          Οκ καλό βράδυ .., είπα και έφυγε ..Ίσως είχε δίκιο η Μπέλλα θα μας παρεξηγούσαν , τι κάνει μια μόνη κοπέλα με έναν άντρα μέσα σε ένα σπίτι .. Έπρεπε να αλλάξω , θα ήταν δύσκολο για μένα μιας και δεν έχω συνηθίσει να βρίσκομαι με ανθρώπους που παλεύουν για ένα μεροκάματα και να είμαι και εγώ ένας ανάμεσα τους..Δεν μπορώ πια να διατάζω και να κάνω ότι θέλω εγώ .. Ναι παλιότερα δεν σεβόμουν κανέναν , τους θεωρούσα όλους κατώτερους, αλλά τώρα είμαστε όλοι ίσοι και για να μην πω ότι εδώ είμαι πιο κάτω και από αυτούς.. 

Το καλύτερο που είχα να κάνω είναι να ξεκουραστώ , ήταν δύσκολη μέρα για μένα , το πρωί θα πήγαινα στον γιατρό για να δει την κατάσταση μου και έπειτα  θα πήγαινα στον πρόεδρο να μου βρει μια δουλειά , δεν μπορώ να ζω ζητιανεύοντας .. Σηκώθηκα , πήγα και ήπια λίγο νερό και τότε  άκουσα την πόρτα να τρίζει .. Πήγα δισταχτικά για να δω ποιος είναι και μια γνώριμη φιγούρα έκανε την εμφάνιση της , αλλά δεν ήμουν και σίγουρος , μιας και είχε σκοτεινιάσει πια ..Κρύφτηκα και τότε είδα την φιγούρα να κλείνει την πόρτα σιγά και να περπατάει  προς το κρεβάτι μου ..Τότε πήγα σιγά σιγα από πίσω της για να μην με καταλάβει ..

-          Επ τι κάνουμε εδώ ..είπα και την είδα να αναπηδάει και γύρισε και με κοίταξε με τρόμο

-          Αμάν βρε Έντουαρτ με τρόμαξες , είπε ενώ εγώ είχα σκάσει στα γέλια .. ναι ναι γέλα αλλά η δική μου καρδιά πήγε στην κούλουρη ..

-          Έλα ,μωρέ μια πλάκα έκανα ..

-          Πλάκα πλάκα αλλά την βλέπω την Μπέλλα στον άλλο κόσμο ..

-          Ναι καλά και για να έχουμε καλό ερώτημα τι κάνεις εδώ ..?

-          Σκέφτηκα καλύτερα την πρόταση σου και αποφάσισα ότι δεν έχω να ντραπώ για κάτι ..

-          Μόνο για αυτό τον λόγο είσαι εδώ ..?

-          Και γιατί δεν μπορώ να σε αφήσω μόνο σήμερα μπορεί να πάθεις τίποτα..

-          Μάλιστα .., είπα και κατευθύνθηκα προς το κρεβάτι για να ξαπλώσω , ένιωθα μια μικρή ζαλάδα ακόμα ..

-          Πως αισθάνεσαι ? με ρώτησε ..

-          Αρκετά καλά , λίγη ζαλάδα έχω αλλά κατά άλλα όλα καλά..

-          Έλα να ξαπλώσεις , είπε και με βοήθησε να σκεπαστώ ..

-          Εσύ θα μείνεις όρθια ..?, της είπα ενώ την έβλεπα να είναι όρθια και να είναι αμήχανη ..

-          Όχι δεν θα μείνω όρθια , είπε και πήρε μια καρέκλα και κάθισε δίπλα μου

-          Εκεί θα καθίσεις όλο το βράδυ ..?

-          Ναι ..

-          Θα πιαστείς..

-          Μην φοβάσαι δεν παθαίνω τίποτα …

-          Βρε Μπέλλα έλα να κάτσεις εδώ στο κρεβάτι …

-          Όχι καλά είμαι και εδώ ..

-          Μην γίνεσαι παράλογη , έλα εδώ ..

-          Όχι , μια χαρά είμαι ..

-          Τι φοβάσαι Μπέλλα ? μήπως σε αποπλανήσω ..?

-          Όχι γιατί να το φοβάμαι αυτό..?

-          Ε τότε γιατί δεν έρχεσαι εδώ ..?

-          Γιατί νιώθω αρκετά άνετα εδώ .., έλεγε με πείσμα..

-          Βρε Μπέλλα δεν θα σε πειράξω , στο υπόσχομαι ..

-          Όχι καλά είμαι εδώ ..

-          Όπως νομίζεις .., είπα και γύρισα την πλάτη μου για να δω πόσο θα το τραβήξει ..

-          Καλό βράδυ εύχομαι και βολεύτηκα καλύτερα πάνω στο κρεβάτι για να την νευριάσω ..

-          Καλό βράδυ , μου είπε ..Δεν πέρασε πολύ ώρα και ένιωσα ένα χέρι να με σκουντάει ..

-          Μμ , είπα κάνοντας ότι κοιμάμαι ..

-          Έντουαρτ …?

-          Μμμ τι είναι ?

-          Κάνε λίγο πιο πέρα να ξαπλώσω και εγώ ..Ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο μου και αμέσως γύρισα και πήγα πιο πέρα για αν ξαπλώσει.. Εκείνη έκατσε στο κρεβάτι και έπειτα ξάπλωσε και σκεπάστηκε μέχρι επάνω .. Μόλις το είδα έσκασα στα γέλια  ..

-          Θα μπορούσα τον μάθω τον λόγο που γελάς ..?

-          Δεν έχω δει πιο πεισματάρικο πλάσμα από εσένα ..

-          Μμ γελάσαμε ..

-          Έχω μια ιδέα , αν βέβαια θες  , μπορούμε να μην κοιμηθούμε αλλά να μιλήσουμε ..αν βέβαια δεν είσαι κουρασμένη ..

-          Για να πω την αλήθεια έχω υπερένταση αλλά εσύ μπορείς ?

-          Ναι είμαι μια χαρά ..

-          Ωραία τότε ας μιλήσουμε ..

-          Ωραία το ζευγάρι που μένει πιο κάτω τους ξέρεις ??

-          Την Ρόζαλι μόνο , ήταν κολλητή μου αλλά αρρώστησε πριν δυο χρόνια και ήρθε εδώ ,, Τον αρραβωνιαστικό της δεν το ήξερα σήμερα τον έμαθα ..

-          Τυχερή έχεις και μια φίλη εδώ ..

-          Ναι αλλά και εσύ έχεις εμένα ..

-          Κάτι είναι και αυτό .. πως και ήρθες τόσο αργά στο νησί εγώ περίμενα να σε βρω εδώ όταν έρθω ..

-          Και που ήξερες ότι θα έρθω ?

-          Λίγες μέρες  πριν έρθω εδώ μίλησα με τον Τζεικ ..

-          Τον Τζεικ ?

-          Ναι εκείνος μου είπε ότι είσαι άρρωστη ..

-          Και που το ήξερε αυτός .?

.

-          Ήταν την ίδια μέρα που πήγες και εσύ στο νοσοκομείο ..

-          Και τι έκανε εκεί ..?

-          Πήγε τον πατέρα του για κάτι εξετάσεις ..

-          Μάλιστα ..

-          Ναι αλλά δεν μου είπες πως και δεν ήσουν εδώ ..?

-          Α ναι , κάθισα μια εβδομάδα στο σπίτι για να προετοιμάσω κατάλληλα τους γονείς μου ..

-          Πως το πήραν ..?

-          Κατάκαρδα .., οι δικοί σου ..?

-          Η μητέρα μου έκλαιγε ασταμάτητα , όσο για τον πατέρα μου , μόλις το έμαθε με εδίωξε από το σπίτι χωρίς δεύτερη κουβέντα ..

-          Τι λες Έντουαρτ αυτό ήταν πολύ σκληρό ..

-          Δεν με πείραξε και τόσο πολύ , το έχω συνηθίσει..

-          Αυτό το πράγμα Έντουαρτ δεν συνηθίζεται ..

-          Κι όμως .. όταν ήμουν πιο μικρός είχα ένα όνειρο , να γίνω μουσικός , μόλις το έμαθε ο πατέρας μου , μου άστραψε δυο χαστούκια και μου είπε να μην το ξανασκεφτώ .. Από τότε έγινα αρκετά σκληρός , δεν με ένοιαζε τίποτα το μόνο που ήθελα ήταν να μην απογοητεύσω τον πατέρα μου και αναγκαστεί να με δείρει ..

-          Αναγκαστεί..?

-          Ναι Μπέλλα έτσι μου έλεγε όταν με βαρούσε , ότι εγώ τον ανάγκαζα να με βαράει..

-          Αυτό ήταν βάρβαρο ..

-          Ήταν αλλά έτσι μεγάλωσα , βλέπεις η μητέρα μου δεν του πήγαινε ποτέ κόντρα .. Έτσι έμαθα να είμαι σκληρός , να υπολογίζω τους ανθρώπους με βάση το χρήμα και όχι με βάση τα συναισθήματα και τον χαραχτήρα .. Πολλές φορές ο Τζεικ με έλεγε άκαρδο , δεν είχε άδικο , αλλά είχα φάει πολύ ξύλο και δεν θα μπορούσα να γίνω τίποτα άλλο ..

-          Έχεις περάσει πολλά …, είπε και με κοιτούσε σαν να με λυπόταν ..Πρώτη φορά με κοιτούσαν έτσι και δεν μου άρεσε καθόλου ..

-          Σε παρακαλώ Μπέλλα μην με κοιτάς με αυτό το βλέμμα δεν μου αρέσει  να με λυπούνται ..

-          Εντάξει Έντουαρτ ηρέμησε , αλήθεια δεν αγάπησες ποτέ ?

-          Αγάπη .. είπα και γέλασα ..

-          Είπα κάτι αστείο ..?

-          Για μένα ναι .. αφού ξέρεις Μπέλλα , αλλά θα σου πω την αλήθεια , πιο παλιά είχα ερωτευτεί μια κοπέλα , όμορφη πολύ όμορφη , αλλά από ότι φαίνεται εμένα δεν με αγάπησε , διότι την είδα με έναν άλλον ..

-          Για αυτό έχεις γίνει έτσι με τις γυναίκες ..

-          Και για αυτό αλλά και λόγω της οικονομικής μου κατάστασης ..

-          Σωστά , Έντουαρτ εσύ δεν θα παντρευόσουν ?

-          Ναι θα παντρευόμουν την Τάνια Ντενάλι ..

-          Α την ξέρω την είχα συναντήσει μια φορά που είχα πάει κάτι πράγματα στο σπίτι της .. Όμορφη γυναίκα αλλά ψηλομύτα..

-          Δεν έχεις άδικο , αλλά έχει πολλά λεφτά ..

-          Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία ..

-          Μπέλλα ..

-          Ναι καλά όλο το ξεχνώ και πως το πήρε που ήσουν άρρωστος ..?

-          Δεν της το είπα και δεν ξέρω αν το έμαθε , αλλά λογικά..

-          Δεν πήγες  να της το πεις ?

-          Δεν νομίζω ότι της χρωστούσα  καμιά εξήγηση ..

-          Τι να σου πω εσύ ξέρεις ..

-          Ναι όμως όλο για μένα μιλάμε εσύ ?

-          Τι εγώ ?

-          Εσύ δεν θα μου πεις τίποτα για την οικογένεια σου , για σένα ..

-          Εγώ μεγάλωσα φτωχικά μαζί με τους γονείς μου , ο πατέρας μου αλλά ούτε και η μητέρα μου άπλωσε ποτέ το χέρι τους επάνω μου.. Από μικρή δούλευα  στο μαγαζί που είχαμε και το κρατάω και μόνη μου ..

-          Έχεις ταλαιπωρηθεί ..

-          Ναι αλλά δεν με πείραξε ποτέ , έμαθα πάντα να χαμογελάω και να αποδέχομαι τα πράγματα ..

-          Εσύ μεγάλωσες με άλλα πρότυπα πιο σωστά από τα δικά μου ..

-          Ίσως αλλά μην ξεχνάς ότι εμείς δεν είχαμε ποτέ λεφτά ..

-          Σωστά και τι σκέφτεσαι να κάνεις από εδώ και πέρα ..

-          Εκτός από το να περιμένω τον θάνατο ..?

-          Μπέλλα ..

-          Καλά μωρέ , θα πάω να ζητήσω να βοηθάω στο νοσοκομείο , εσύ ?

-          Εγώ θα πάω στον πρόεδρο να με βοηθήσει να βρω καμιά δουλειά ..

-          Μμ καλή ιδέα , δηλαδή θα σταματήσεις να κλίνεσαι εδώ μέσα ..?

-          Ναι δεν αξίζει τον κόπο , ξέρω στην αρχή θα είναι δύσκολο να προσαρμοστώ αλλά σιγά σιγά αν υπάρχει θέληση όλα γίνονται..

-          Χαίρομαι που το βλέπεις έτσι , μακάρι να πάνε όλα καλά ..

-          Το εύχομαι ..

-          Τελικά Έντουαρτ είσαι πολύ καλό παιδί άλλοι με έμαθαν να είναι κακός ..

-          Σε αυτό δεν έχεις άδικο ..

Και έτσι πέρασαν οι ώρες μιλώντας για τα παιδικά μας χρόνια , για τα χαμένα μας όνειρα , ώσπου μας πήρε ο ύπνος ..

Το πρωί…

Είχε παι ξημερώσει και το φως έμπαινε από τις χαραμάδες .. Το τσουχτερό κρύο με έκανε να ανατριχιάσω ολόκληρος .. Τότε συνειδητοποίησα ότι είχα στην αγκαλιά μου την Μπέλλα η οποία κοιμόταν σαν μικρό μωρό .. Ήταν τόσο όμορφη , πραγματικά ένα άγγελος .. Μακάρι να ξυπνούσα κάθε πρωί με την Μπέλλα στην αγκαλιά μου ..

Μετά από μέρες..

Ο πρώτος καιρός είχε πια περάσει .. Οι πρώτες μέρες ήταν λίγο δύσκολες για να προσαρμοστώ αλλά τελικά τα κατάφερα .. Δούλευα γα την εφημερίδα του νησιού , μιας και ήμουν ο πιο γραμματιζούμενος εκτός από τον δάσκαλο και τον πρόεδρο  …Μου άρεσε η νέα μου δουλειά και ένιωθα ότι είναι κάτι δικό μου.. Είχα πάει και στο γιατρό και μου είπε ότι η κατάσταση μου είναι σταθερή .. Κανένας από την οικογένεια μου δεν μου είχε στείλει κανένα γράμμα , ήταν λες και με ξέχασαν, ούτε καν ο Τζεικ που ήταν υποτίθεται ο κολλητός μου ..

Η Μπέλλα είχε πιάσει δουλειά στο νοσοκομείο , της άρεσε που βοηθούσε ..Είχε πιάσει πια το δικό της σπίτι , το είχε κάνει τόσο όμορφο …Κάναμε πολύ παρέα .. Αλλά και με την Ρόζαλι και με τον Έμμετ ήμασταν πολύ καλά , κάποιες φορές τρώγαμε και όλοι μαζί ..Ο Έμμετ με είχε βοηθήσει πολύ στην προσαρμογή εδώ στο νησί , είχαμε γίνει πολύ καλοί φίλοι .. Είναι ο φίλος που θα ήθελε ο καθένας μας …Κάποιες μέρες πήγαινα στο σπίτι της Μπέλλας και καθόμασταν και πότε ερχόταν εκείνη στο δικό μου .. Ήταν λίγες οι ώρες που ήμασταν χωριστά.. Δεν θα το κρύψω , για πρώτη φορά ήμουν τόσο ευτυχισμένος , τόσο ερωτευμένος .. Δεν είχα καταφέρει ακόμα να το πω στην Μπέλλα , δεν ήξερα τον τρόπο , αλλά κάποια στιγμή θα της το πω … Άλλωστε νιώθω ότι και εκείνη έχει συναισθήματα για μένα..

Σήμερα θα πήγαινα για πρωινό στο σπίτι της .. Πριν πάω πήγα να πάρω τα γράμματα .. Για πρώτη φορά είχα και εγώ γράμμα από τον Τζεικ , αυτό θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, πήρα και τα γράμματα της Μπέλλας και πήγα τρέχοντας σπίτι της ..Χτύπησα την πόρτα ..

-          Πέρασε ανοιχτά είναι , ακούστηκε η φωνή της ..και έτσι πέρασα μέσα ..Μύριζε όλο το σπίτι αχνιστός καφές ..

-          Καλημέρα , είπα χαμογελαστά και της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο ..

-          Καλώς τον αργοπορημένο..

-          Συγνώμη που άργησα αλλά πήγα και πήρα τα γράμματα ..

-          Έχω γράμμα..?

-          Ναι δύο .., της είπα και της τα έδωσα ..

-          Αυτό τι είναι ?είπε και είδε τον φάκελο που κρατούσα..

-          Α έχω και εγώ γράμμα σήμερα από τον Τζεικ ..

-          Αι στο καλό ..

-          Ναι , να κάτσε να δούμε τα γράφει …

« Φίλε ..

Τι κάνεις ? Πώς είσαι ?Όταν το έμαθα στενοχωρήθηκα πολύ για σένα .. Συγνώμη που τόσο καιρό που δεν σου έστελνα γράμμα αλλά δεν μου το επέτρεπαν , και τώρα κρυφά σου στέλνω.. Δεν ξέρω αν θα ξαναμπορέσω να σου στείλω .. Ήθελα να σου πω ότι οι γονείς σου είναι καλά , η μητέρα σου είναι πολύ στενοχωρημένη και πηγαίνω καθημερινά και την βλέπω.. Όσο για εμένα , παντρεύομαι .. Δεν θέλω να θυμώσεις αλλά παίρνω την Τάνια .. Αφού δεν κάθισε μαζί σου , μου την φόρτωσαν εμένα .. Ελπίζω να μην σε πειράζει ..Εμάς αυτά τα νέα μας …

Αντίο Έντουαρτ και καλό κουράγιο , ο φίλος σου ο Τζεικ ..»

-          Μάλιστα , άντε και στα δικά μας οι ελεύθεροι..

-          Εντουαρτ τι λες κατάλαβες τι σου λέει , παντρεύεται την αρραβωνιαστικιά σου ..

-          Πρώην ..

-          Τέλος πάντων πρώην , δεν σε πειράζει ..?

-          Καθόλου , εσένα ?

-          Τι με ενδιαφέρει εμένα ?

-          Επειδή εσύ και ο Τζεικ ..

-          Μια περιπετειούλα της πλάκας είχαμε Έντουαρτ , δεν ήταν τίποτα το σημαντικό ..

-          Ε αφού δεν πειράζει εσένα , δεν πειράζει εμένα , άντε τα παιδιά να ζήσουν ευτυχισμένα .., είπα και γελάσαμε και οι δύο ..

-          Κάτσε να βάλω καφέ , είπε και σηκώθηκε για να σερβιρίσει ενώ συνάμα διάβαζε και το δικό της γράμμα..

-          Όχι , είπε και την είδα να  της πέφτει ο καφές κάτω και να είναι έτοιμη να πέσει κάτω ... Αμέσως πήγα δίπλα της και την κράτησα..

-          Μπέλλα μου ..?

-          Έντουαρτ ο πατέρας μου .. είπε και λιποθύμησε ……