Η ζωή μας ... ένα βιβλίο

Μπέλλα ..

Ήμουν κατατρομαγμένη όλες αυτές τις μέρες και πάρα πολύ αγχωμένη .. Σε λίγες μέρες είναι το δικαστήριο και δεν υπάρχει σχεδόν καμιά ελπίδα να πάρω το παιδί .. Δεν του έχω πει τίποτα , φοβάμαι πώς θα το αντιμετωπίσει και χειρότερα όμως φοβάμαι την ημέρα του δικαστηρίου .. Όταν θα βγει η απόφαση , όσο σκέφτομαι  ότι αυτό το παιδί μπορεί να γυρίσει ξανά σε αυτούς τους γονείς τόσο μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι ..

Ο Έντουαρτ είναι συνέχεια δίπλα μου και συνέχεια δίπλα στο παιδί .. Με ανέχεται με όλη αυτή την νευρικότητα και προσπαθεί να με ηρεμεί όσο μπορεί … Με καταλαβαίνει και στέκεται κοντά μου .. Μου το ξεκαθάρισε θα είμαι δίπλα μου είτε κερδίσω το παιδί είτε όχι .. Αυτό σημαίνει ότι με αγαπάει  και με σέβεται .. Δεν μπορώ να πω ψέματα , τον θέλω πολύ αλλά το άγχος μου τον απομακρύνει από κοντά μου , εννοώντας ότι έχουμε να κάνουμε έρωτα εδώ και τόσο καιρό .. Δεν με πιέζει σε τίποτα και με καταλαβαίνει ..

Ο Άντριου είναι σχεδόν κάθε μέρα και συζητάμε την υπόθεση ..  Ο άνθρωπος ταλαιπωρείται καθημερινά και του χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη  για αυτό .. Προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να με βοηθήσει με την υπόθεση, ξέροντας στη ουσία ότι οι πιθανότητες είναι εναντίον μας .. Οι γονείς του παιδιού έχουν προσλάβει και αυτοί δικηγόρο και από ότι μου έχει πει ο Άντριου είναι γατόνι  , μα καλά που βρήκαν αυτοί τα λεφτά να προσλάβουν δικηγόρο ? Αυτά είναι τα ανεξήγητα  που μπορούν να συμβούν αλλά συνάμα και αυτά που σε φοβίζουν περισσότερο από όλα ..

Σήμερα λόγω εορτής τα παιδιά  δεν κάθισαν πολλές ώρες στο σχολείο … Καθίσαμε με τον Άντριου να μιλήσουμε και μου εξήγησε ότι θα πρέπει να  είμαστε αρκετά συναισθηματικοί μήπως και καταφέρουμε να κερδίσουμε  τον δικαστή αλλά και τους υπολοίπους .. Αφού με άφησε στο ίδρυμα , έφυγε ..

-         Καλημέρα , ο μικρός ?

-         Καλημέρα Μπέλλα , έξω στις κούνιες μαζί με τον Έντουαρτ ..

-         Α σε ευχαριστώ πολύ , είπα και κατευθύνθηκα προς τα έξω ..

Μόλις βγήκα έξω το μάτι έπεσε κατευθείαν επάνω τους , ο Έντουαρτ κουνούσε την κούνια και ο μικρός πήγαινε ψηλά και το καταδιασκέδαζε, αλλά αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση από όλα είναι ότι ο Έντουαρτ φορούσε γυαλιά ηλίου , μα καλά αφού δεν είχε ήλιο γιατί τα φορούσε ?Τους πλησίασα και τότε ο Έντουαρτ σταμάτησε να κουνάει την κούνια και μόλις σταμάτησε η κούνια και ο μικρός με είδε , ήρθε κατευθείαν καταπάνω μου και με αγκάλιασε..

-         Τι κάνεις μικρέ ?

-         Καλά είμαι κυρία , κάνω κούνια με τον Έντουαρτ ..

-         Μπράβο παιδί μου ..

-         Κυρία όταν με πάρετε από εδώ θα με πηγαίνετε στις κούνιες , ε?, είπε και τότε κόμπιασα .. Κοίταξα τον Έντουαρτ , αλλά δεν μπορούσα να δω τα μάτια του για να μου πουν τι να κάνω, πάντα αυτά μου έδιναν δύναμη ,..

-         Και βέβαια θα πηγαίνουμε στις κούνιες μικρέ , είπε αυτόματα ο Έντουαρτ σώζοντας την κατάσταση ..

-         Ωραία , είπε ο μικρός , κυρία υπάρχει περίπτωση να μην με πάρετε και να με δώσουν ξανά στους γονείς μου ?, είπε ο μικρός ενώ με κοιτούσε στα μάτια..Μήπως του είχε πει τίποτα ο Έντουαρτ .. Τον κοίταξα και μου κούνησε το κεφάλι αρνητικά καταλαβαίνοντας τι τον ρώτησα .. 

-         Κοίτα Άντονι , τίποτα δεν είναι σίγουρο αλλά να ξέρεις ότι θα κάνουμε τα πάντα για να σε πάρουμε μαζί μας..

-         Σας εμπιστεύομαι κυρία και εσάς και τον Έντουαρτ , είπε και τότε έφυγε από την αγκαλιά μου και  ξαναγύρισε στην κούνια ..Έντουαρτ θα με σπρώξεις ?

-         Ότι πει ο αρχηγός ,είπε ο Έντουαρτ και άρχισε να τον σπρώχνει προς τα ψηλά … Εμπιστοσύνη , τι ωραία λέξη αλλά όταν νιώθεις ότι θα την προδώσεις , γίνεται ο χειρότερος εφιάλτης σου ..

Μετά από ώρες ..

Αφού παίξαμε με τον μικρό , γελάσαμε , τον αποχαιρετήσαμε γιατί ήταν καιρός να φύγουμε …Εν τω μεταξύ ο Έντουαρτ δεν είχε βγάλει τα γυαλιά καθόλου , λες και κάτι έκρυβε αλλά τι ?

Μόλις βγήκαμε έξω , μπήκαμε μέσα στο αυτοκίνητο του χωρίς καν να μιλήσουμε.. Καθώς καθίσαμε και ξεκινήσαμε , κάτι σαν μελανιά προεξείχε από το μάτι του , και πριν το είχα δει αλλά αμυδρά ..

-         Έντουαρτ γιατί δεν βγάζεις τα γυαλιά ?

-         Έτσι ..

-         Έντουαρτ τι έχει συμβεί ?

-         Τίποτα Μπέλλα .., θα σε αφήσω σπίτι σου και μετά θα πάω στο δικό μου ..

-         Δεν θα μείνουμε μαζί ?

-         Όχι σήμερα ..

-         Μα γιατί ? δεν σε καταλαβαίνω..

-         Θέλω να μείνω λίγο μόνος μου αν δεν σε πειράζει  ..

-         Έντουαρτ θα μου πεις τι συμβαίνει ?

-         Τίποτα Μπέλλα , το είπαμε αυτό ..

-         Και τότε αυτό τι είναι ?, είπα και έβαλα το χέρι μου λίγο στην μελανιά , όσο μπορούσα δηλαδή ..

-         Αου .. , είπε

-         Τι είναι αυτό Έντουαρτ ?

-         Χτύπησα στην πόρτα ..

-         Πλάκα μου κάνεις ?

-         Όχι 

- αν δεν μου πεις τι έχει συμβεί ? Θα έρθω έξω από το σπίτι σου και θα χτυπάω όλο το βράδυ , και ξέρεις ότι μπορώ να το κάνω ..Τότε εκείνος σταμάτησε απότομα στην άκρη του δρόμου..Έβγαλα τα γυαλιά και με κοίταξε .. Τότε είδα ότι το μάτι του ήταν μωβ , είχε φάει μπουνιά αυτό φαίνεται , με την πρώτη ..

-         Ποιος σου το έκανε αυτό Έντουαρτ και μην μου πεις ότι χτύπησες ξανά στην πόρτα , δεν θα σε πιστέψω ….

-         Κάποιος που δεν θέλει  να είμαστε μαζί ..

-         Τι λες Έντουαρτ ? δεν καταλαβαίνω..

-         Σκέψου λιγάκι σε παρακαλώ ..Ποιος δεν μας ήθελε μαζί? Ποιος ?Και τότε μου ήρθε σαν αναλαμπή ..

-          Ο Τζεικ ?

-         Ακριβώς …

-         Πλάκα μου κάνεις ? τι έκανε εκεί ..?

-         Καθόμουν στον καναπέ και πήγα να γράψω , όταν ξαφνικά χτύπησε η πόρτα .. Σηκώθηκα , άνοιξα και τότε ..

«Όλα σκοτείνιασαν γύρω μου , και έπεσα στο πάτωμα .. μετά από λίγο  όμως συνήλθα , αλλά πονούσε πολύ το κεφάλι μου αι ζαλιζόμουν .. Μάλλον η πτώση  στο πάτωμα ήταν δυνατή πιο δυνατή από όσο πίστευα.. Στηρίχτηκα στα χέρια μου και σηκώθηκα από το πάτωμα και όπως γύρισα , ζαλίστηκα και κρατήθηκα από ένα τραπεζάκι που υπήρχε δίπλα .. Τότε τον αντίκρισα στην σκάλα   να κάθεται ..

-         Τζεικ ??

-         Μπα μπα σηκώθηκε ο φλούφλης ?

-         Τι θέλεις εδώ ?

- Τι ίδια ερώτηση θα σου έκανα και εγώ , τι κάνει στο σπίτι της κοπέλας μου ..

- Δεν είναι κοπέλα σου , έχετε χωρίσει ..

-         Αυτό δεν σε αφορά ..

-         Τι θες από την ζωή της πια ..?

-         Θέλω να ξαναγυρίσει σε εμένα ..

-         Μα την κεράτωσες ..

-         Δεν έχει καμία σημασία , ξέρω ότι με θέλει ..

-         Άφησε την ..

-         Άκου να σου πω φλούφλη , ένα πράγμα θα σου πω , αν σε ξαναδώ μαζί με την Μπέλλα μου , ούτε εσύ αλλά ούτε και αυτή θα βγείτε ζωντανοί από τα χέρια μου ..

-         Με απειλείς ..?

-         Πάρε το όπως θες , είπε και αφού σηκώθηκε από τις σκάλες , με έσπρωξε και έφυγε ..

-         Δηλαδή ήρθε και σε απείλησε ?

-         Ναι Μπέλλα ήρθε και με απείλησε ..

-         Για αυτό δεν θες να έρθεις στο σπίτι μου ?

-         Μπέλλα δεν θέλω να διακινδυνέψω την ζωή σου ..

-         Έντουαρτ μην το φοβάσαι τον Τζεικ , αν μας ξαναενοχλήσει θα τον πάρει και θα τον σηκώσει  ..

-         Δεν είμαι και τόσο σίγουρος για αυτό

-         Ηρέμησε και πάμε σπίτι μου ..

-         Μπέλλα ..

-         Έλα πάμε γιατί όσο πάει πρήζεται το μάτι χρειάζεται περιποίηση ..

-         Καλά αλλά το κρίμα στο λαιμό σου ..

-         Άντε πάμε .., είπα και τότε ξεκίνησε ..

Αφού φτάσαμε σπίτι ο Έντουαρτ στην αρχή ήταν δισταχτικός  αλλά τελικά τον έπεισα να μπει μέσα .. Τον έβαλα να καθίσει , και αφού έβαλα πάγο σε μια πετσέτα  και πήγα κοντά του να το περιποιηθώ .. Μόλις το έβαλα πάνω στο μάτι του έσφιξε τα δόντια του και τα χέρια του έγιναν γροθιές ..

-         Έλα ηρέμησε .., του είπα ενώ του χάιδευα το χέρι .

-         Καλά τι ήταν ο πρώην σου , μποξέρ ..?

-         Όχι ένα ρεμάλι ήταν τίποτα παραπάνω ..

-         Ρεμάλι , ξερεμάλι , αλλά πολύ δυνατό κροσσέ έχει ..

-         Γυμναζόταν ..

-         Και εγώ αλλά τόσο δυνατή μπουνιά δεν νομίζω να έχω ..

-         Καλά άστον αυτόν , πριν αν άκουσα καλά βέβαια , είπες ότι πήγες να γράψεις ?

-         Ναι πήγα να γράψω αλλά δυσκολευόμουν ..

-         Δηλαδή ?

-         Πάντα όταν ξεκινούσα να γράφω δυσκολευόμουν να βρω την αρχή , ήξερα τι ήθελα να γράψω αλλά πάντα χρειαζόμουν χρόνο για την αρχή , μετά τα πράγματα ερχόντουσαν πιο εύκολα ..

-         Ναι αλλά δεν θα τα παρατήσεις θα γράψεις , έτσι ?

-         Θα προσπαθήσω , μετά από δυο χρόνια έχω χάσει την ροή μου ..

-         Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις .. , και μόλις το τελειώσεις θα μου το δώσεις να το διαβάσω πρώτη , ε? είπα αυθόρμητα και τότε μελαγχόλησε .. Τότε κατάλαβα τι γκάφα είχα κάνει, πρέπει η γυναίκα του να διάβαζε και εκείνη πρώτη το βιβλίο του  ..

-         Καλά μωρέ δεν είναι και υποχρεωτικό , άσε να μου το κρατήσεις για έκπληξη , είπα προσπαθώντας να μπαλώσω τα πράγματα ..Τότε σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε μέσα στα μάτια , εξέπεμπαν τα δικά του φόβο , θλίψη.. Ακούμπησε το χέρι που είχα πάνω στον πάγο , και μου το κατέβασε ..Μου χάιδεψε το πρόσωπο χωρίς να αφήνει τα μάτια του από τα δικά μου και με πλησίασε δίνοντας μου ένα τρυφερό φιλί δίνοντας μου όλη την αγάπη που τρέφει για μένα .. Εγώ απλά παραδόθηκα στο φιλί του  , χωρίς να με νοιάζει τίποτα , κάνοντας με να ξεχάσω τα πάντα .. Τα χείλη του απομακρύνθηκαν από τα χείλη μου και κατέβηκε προς τον λαιμό μου, αφήνοντα υγρά φιλιά πάνω σε αυτόν , κάνοντας με να αναριγήσω .. Εγώ έστρεψα λιγάκι το κεφάλι μου για να έχει καλύτερη πρόσβαση .. Πέρασε την γλώσσα του και άρχισε να κατεβαίνει και άλλο , μέχρι και λίγο πριν το στήθος μου .. Το ένα του χέρι , σήκωσε για λίγο το φουστάνι που φορούσα και αφού χάιδεψε αισθησιακά τον μηρό μου και πήγε προς το ευαίσθητο σημείο μου ..Τον είχα τόσο ανάγκη , μου είχε λείψει το άγγιγμα του , τα χάδια του , τα πάντα..Αφού με άγγιξε , κάνοντας κύκλους πάνω  από το εσώρουχο μου το οποίο είχε νοτίσει , άρχισε να μου το κατεβάζει , ώσπου μου το έβγαλε τελείως..

Τα χείλη του βρίσκονταν στον λαιμό μου , τα χέρια μου μέσα στα μαλλιά του  ενώ τα δικά του χέρι άρχισε αργά και βασανιστικά να παίζει με το ευαίσθητο σημείο μου .. Ξαφνικά απομάκρυνε τα χείλη του αλλά και το χέρι του από πάνω μου και άρχισε να κατεβάζει το φερμουάρ του φορέματος μου ενώ με φιλούσε με πάθος ..Αφού μου το ξεκούμπωσε , άρχισε να μου βγάζει σιγά σιγά το φόρεμα , ώσπου μου  το έβγαλε όλο , το πέταξε στο πάτωμα και έμεινα ολόγυμνη μπροστά του ..Με έσπρωξε απαλά προς τα πίσω στον καναπέ, και εκείνος έκυψε και άρχισε να παίζει με το στήθος μου .. Τα χέρια μου πάνω στα μαλλιά του τα χάιδευαν ενώ  ένιωθα την υγρή του γλώσσα πάνω στο στήθος μου .. Κόντευα να τρελαθώ , τον ήθελα απελπισμένα .. Κατέβηκε και άλλο κάτω ώσπου ‘έφτασε στο επίμαχο μου σημείο , το οποίο ήταν τόσο υγρό .. Η γλώσσα του αφού πέρασε μία το λουλούδι μου κάνοντας με να ανατριχιάσω ολόκληρη , άρχισε να γεύεται τους χυμούς μου και ολόκληρο το κορμί μου συγκλονιζόταν από  την αίσθηση , ώσπου δεν άντεξα , αφέθηκα εντελώς και ο οργασμός μου έκανε την εμφάνιση του ..

 Εκείνος δεν σταμάτησε , συνέχιζε το παιχνίδι του μέχρι να με φτάσει στα όρια μου .. Δεν άντεξα άλλο , σηκώθηκα , απομάκρυνα το πρόσωπο του από εκεί και τον φίλησα με πάθος για να του δείξω ότι τον θέλω κολασμένα .. Άφησα για λίγο μόνο τα χείλη του και του έβγαλα την μπλούζα , ξανακόλλησα τα χείλη μου πάνω στα δικά του και ξεκίνησα να του βγάζω την ζώνη και έπειτα , αφού την έβγαλα άρχισα να ξεκουμπώνω το παντελόνι , εκείνος με βοήθησε και αφού πήρε αυτό που χρειαζόταν από το παντελόνι , το πέταξε κάτω … Έβαλε το προφυλακτικό , εγώ τοποθέτησα τα πόδια μου γύρω από την μέση του και μπήκε μέσα μου.. Ένιωσα την πληρότητα και όλο το κορμί μου συγκλονίστηκε από την αίσθηση ..Τα κορμιά μας απόλυτα ενωμένα , κάθε πόντος του κορμιού μου , ακουμπούσε το δικό του ..Έμπαινε και έβγαινε μέσα μου , όλο και πιο βαθιά και εγώ απλά παραδινόμουν στο πάθος μου .. Ήμασταν απόλυτα συγχρονισμένοι σαν ένα καλοκαρδισμένο ρολόι .. Τον ένιωθα να φτάνει στο τέλος από τις βαριές ανάσες του , το ίδιο και εγώ αλλά δεν ήθελα με τίποτα να χαθεί η επαφή μας με τίποτα ..

-         Μπέλλα ..

-         Λίγο ακόμα .. είπα και προσπαθούσε να κρατηθεί αλλά ήταν αδύνατον…

-         Αφέσου ολοκληρωτικά , είπα δίνοντας του το ελεύθερο..Οι ωθήσεις του έγιναν πιο δυνατές, πιο βαθιές ώσπου δεν άντεξε και έχυσε μέσα μου , ενώ μετά από λίγο ήρθε και η δική μου ολοκλήρωση   ….Έπεσε πάνω στο στήθος μου προσπαθώντας να βρει την ανάσα του , ενώ του χαϊδεύει τα μαλλιά προσπαθώντας να ηρεμήσω και εγώ  ..

Σηκώθηκε από πάνω μου , ανασηκώθηκα και εγώ και έφερε μια κουβερτούλα, με πήρε στην αγκαλιά του και μας σκέπασε ..

-         Είσαι τόσο ξεχωριστή Μπέλλα , είπε κάνοντας την καρδιά μου να κτυπάει δυνατά ..

-         Και  εσύ Έντουαρτ , αρκεί να αφεθεί σε αυτό που νιώθεις ..

-         Θα το προσπαθήσω ..

-         Είμαι σίγουρη ..

-         Ξέρεις σκέφτηκα κάτι ..

-         Τι ?

-         Γιατί δεν κάνουμε μια δεύτερη επανεξέταση όσο αφορά την κακοποίηση του παιδιού .?

-         Μα έχουν φύγει τα σημάδια .

-         Δεν έχουν φύγει όλα , χθες τον παρατηρούσα και στο  σώμα του έχει κάτι βαθιά σημάδια τα οποία δεν έχουν φύγει ..

-         Αλήθεια ..?

-         Ναι γιατί δεν κάνεις μια δεύτερη προσπάθεια ?

-         Λες ?

-         Λέω , προσπάθησε και βλέπουμε

-         Θα είσαι κοντά μου ?

-         Πάντα , είπε και χώθηκα πιο βαθιά στην αγκαλιά του