Μπέλλα
Ήμουν τόσο αναστατωμένη και τόσο τσιτωμένη... Η μέρα ήταν γεμάτη από ευχάριστες και δυσάρεστες εκπλήξεις, που το μόνο που θα με χαλάρωνε, θα ήταν ένα ζεστό μπάνιο…
Αφού ξεντύθηκα, μπήκα στο μπάνιο και άρχισα να ρίχνω καυτό νερό επάνω μου... Αμέσως ένιωσα όλο μου το σώμα να χαλαρώνει και κάθε έγνοια να φεύγει... Εκεί που ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου και το νερό έρεε επάνω στο κορμί μου, ένιωσα δυο χέρια να τυλίγονται γύρω από το κορμί μου και δυο χείλη να αφήνουν καυτά και υγρά φιλιά πάνω στο λαιμό μου... Αυτά τα απαλά και αισθησιακά χείλη θα τα αναγνώριζα ανάμεσα σε χιλιάδες... Αμέσως ρίγη διαπέρασαν το κορμί μου, κάνοντας κάθε κύτταρο του κορμιού μου να χαλαρώσει και τότε το τηλέφωνο της ντουζιέρας γλίστρησε από το χέρι μου, έπεσε κάτω και το νερό έπεφτε όλο επάνω μας. Το χέρι μου βρισκόταν μέσα στα μεταξένια του μαλλιά, δίνοντας του το ελεύθερο να συνεχίσει το ερωτικό του παιχνίδι… Η γλώσσα του σύρθηκε σε όλη την επιφάνεια του λαιμού μου, καταλήγοντας αργά και βασανίστηκα κοντά στο αυτί μου, όπου με ένα απαλό αλλά συνάμα αισθησιακό τρόπο δάγκωσε τον λοβό μου, κάνοντας με να ανατριχιάσω ολόκληρη…
- Έντουαρντ δεν..., είπα μέσα από έναν βαθύ αναστεναγμό που βγήκε από μέσα μου πριν καν προλάβω να τον σταματήσω
- Σσς , αφήσου και απόλαυσε το, είπε με μια συρτή και αισθησιακή φωνή, που αν είναι δυνατόν έκανε την καρδιά μου να χτυπάει ακόμα πιο δυνατά, ακόμα πιο γρήγορα…
Ενώ τα χείλη του χωρίς σταματημό άφηναν διάσπαρτα φιλιά πάνω στον ώμο μου, στο λαιμό μου, τα χέρια του αφού χάιδεψαν τα χέρια μου κάνοντας με να αναριγήσω, έκλεισε μέσα στις χούφτες του το στήθος μου και αυτόματα ένα βογκητό πόθου βγήκε από μέσα μου. Άρχιζε να παίζει με τις ρώγες μου, που ήταν τόσο σκληρές από το πάθος και εγώ απλά παραδινόμουν στην υπέροχη αίσθηση που ανέδυαν τα αγγίγματα του... Ξαφνικά χωρίς σχεδόν να το καταλάβω, με γύρισε προς το μέρος του και τα χείλη μας ενώθηκαν σε ένα βαθύ φιλί, που με έκανε να καίγομαι όλο και πιο πολύ... Στριμώχνοντας με πάνω στον τοίχο, με ανασήκωσε πιο ψηλά και αφού τύλιξα τα πόδια μου γύρω από την μέση του άρχισε και πάλι να με φιλά με ένα παθιασμένο, βαθύ, υγρό, φιλί, κλέβοντας μου και το τελευταίο λιθαράκι της λογικής μου... Η ανάσα μου λιγόστευε, το κορμί μου φλεγόταν και ένιωθα ότι η ζωή μου μακριά του έσβηνε... Τον ήθελα απεγνωσμένα, τον ήθελα μέσα μου τώρα για να πάρω ξανά ζωή, να νιώσω την ολοκλήρωση που τόσο επιζητούσα και εκεί που ένιωσα να είναι έτοιμος να με κατακτήσει, μια γνώριμη φωνή έκανε ξαφνικά αισθητή την παρουσία της
- Μπέλλα, Έντουαρντ, τι κάνετε εσείς οι δύο εδώ?, ρώτησε με ένα σοκαρισμένο ύφος
- Όχιιιιιιιιι, φώναξα και τότε σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι, ανοίγοντας διάπλατα τα μάτια μου από το σοκ…
Προσπαθούσα να πάρω ανάσα από το όνειρο που είδα, αλλά ήταν τόσο δύσκολο… Από τα χθεσινά γεγονότα και τις εξομολογήσεις, με έχει καταβάλει ένα φόβος μην αποκαλυφθούμε… Καθώς προσπαθούσα να συνέλθω, ξαφνικά χτύπησε η πόρτα και πετάχτηκα όρθια... Ηρέμησε, Μπέλλα, ηρέμησε!!... προσπάθησα μάταια να καθησυχάσω τον εαυτό μου ενώ έπαιρνα ήρεμες ανάσες...
- Ναι, περάστε…, έδωσα την άδεια με όσο πιο ήρεμη και σταθερή φωνή μπορούσα και μόλις άνοιξε η πόρτα, η γριέντζο έκανε την εμφάνιση της και με αποτελείωσε... Εσύ μου έλειπες πρωί, πρωί, σχολίασα μέσα μου αλλά συγκράτησα τον τόνο μου σταθερό και ανέκφραστο για να μην της δώσω λαβές για καινούργια κουτσομπολιά
- Καλημέρα Κυρία Μπέλλα ήρθα να σας ρωτήσω που θα πάρετε το πρωινό σας...
- Καλημέρα Έλενα θα το πάρω κάτω... δήλωσα χωρίς περιστροφές ανέκφραστα και εκείνη συνέχισε με τον επαγγελματικό της ψυχρό της προσωπείο.
- Όπως επιθυμείτε..., είπε ενώ εκείνη την ώρα από τον διάδρομο πέρασε ο Έντουαρντ, που έφτιαχνε την γραβάτα του... Φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι και τα μαλλιά του είχαν το ίδιο χτένισμα όπως πάντα, επιμελώς ατημέλητα… Μου χαμογέλασε με αυτό το λαμπερό του χαμόγελο και αφού μου έκλεισε και το μάτι μέσα στην χαρά, προχώρησε και έφυγε… Αχ αυτός ο άνθρωπος είναι κούκλος και πολύ φοβάμαι ότι είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί του!!
- Μπορείς να πηγαίνεις Έλενα, την αποδέσμευσα, γιατί το μόνο που ήθελα ήταν να την ξεφορτωθώ το συντομότερο μήπως και καταφέρω να ξεκαθαρίσω λίγο τα μέσα μου πριν τον αντικρίσω ξανά...
- Μάλιστα, κυρία Μπέλλα, είπε και έφυγε κλείνοντας κάπως δυνατά την πόρτα... Σκύλα, έχω που έχω τα νεύρα μου θα έχω και σένα τώρα;... Έλεος πια... Μετά από τέτοιο όνειρο η ασχημοφάτσα σου μου έλειπε... Πόσο παίζει να την σιχαίνομαι αυτή την γυναίκα!!
Ξάπλωσα ξανά στον κρεβάτι και στο μυαλό μου αμέσως ήρθαν τα χθεσινά γεγονότα..
Χθες το βράδυ........
- Λοιπόν δεν νομίζεις ότι πρέπει να μου δώσεις κάποιες εξηγήσεις… Δήλωσε χωρίς περιστροφές ενώ με κοίταζε κάπως αυστηρά και εκείνην την στιγμή δεν είχα περιθώρια για άλλα ψέματα, αλλά δεν μπορούσα να του πω και όλη την αλήθεια...
- Τι εξηγήσεις πρέπει να σου δώσω?, είπα δήθεν αδιάφορα για να γλιτώσω χρόνο καθώς ήξερα πολύ καλά ότι δεν θα την γλίτωνα τόσο εύκολα..
- Από πού και ως που γνωρίζεις αυτόν τον τύπο?, είπε απόλυτα σοβαρά χωρίς να μου αφήνει κανένα περιθώριο για υπεκφυγές… Και αφού πήρα μια ανάσα, του είπα σχεδόν τα πάντα...
- Παλιότερα είχα σχέση μαζί του και ήμουν τρελά ερωτευμένη μαζί του... Μόλις το είπα αυτό τον είδα να τσιτώνεται κάπως, αλλά προσπάθησε να το καλύψει και έτσι συνέχισα… Νόμιζα ότι και εκείνος ήταν ερωτευμένος μαζί μου αλλά είχα κάνει τεράστιο λάθος..., πριν συνεχίσω, τον κοίταξα στα μάτια και η ματιά του μου έδωσε το κουράγιο που χρειαζόμουν για να συνεχίσω… Τον έπιασα με άλλη στο κρεβάτι και όλος ο κόσμος μου με μιας διαλύθηκε… Χωρίσαμε όπως ήταν φυσικό, αλλά εκείνος δεν με άφησε στην ησυχία μου... Άρχισε να με απειλεί ότι αν δεν του δώσω χρήματα, θα βγάλει τις προσωπικές μας στιγμές στο γυαλί...
- Είχε βίντεο και φωτογραφίες από τις προσωπικές σας στιγμές?, ρώτησε σοκαρισμένος
- Ακριβώς με αυτά με απειλούσε και έτσι αναγκαζόμουν να του δίνω υπέρογκα ποσά για να μην με κάνει ρεζίλι στο πανελλήνιο… Για κάποιο διάστημα ευτυχώς είχε χαθεί, αλλά από την ημέρα που παντρεύτηκα τον Καρλάιλ, εμφανίστηκε ως δια μαγείας και άρχισε ξανά από την αρχή τις απειλές…, δεν του είπα φυσικά την όλη την αλήθεια, γιατί δεν ήθελα να μάθει για το παρελθόν μου...
- Με τι αποδεικτικά στοιχεία...?
- Με τα παλιά, έτσι κι αλλιώς δεν έχω αλλάξει και πολύ από τότε που τα είχε τραβήξει...
- Άρα να φανταστώ ότι τα λεφτά που ζήτησες για την φιλανθρωπία, πήγαιναν σε εκείνον, σωστά?... είπε με ένα κατηγορηματικό ύφος που με έκανε να σκύψω για λίγο το κεφάλι μου από τις τύψεις που ένιωσα μέσα μου...
- Σωστά... επιβεβαίωσα κάτω από την αναπνοή μου και καθώς σήκωσα ξανά την ματιά μου προς το μέρος του συνέχισα κοιτώντας τον πληγωμένη,... και στην ουσία δεν ήταν τόσα τα λεφτά, ήταν πολλά παραπάνω…
- Πόσα δηλαδή?, ρώτησε και έσμιξε τα φρύδια του...
- 20.000$, είπα και τον είδα να ανοίγει διάπλατα το στόμα του από την έκπληξη...
- Απίστευτο ο τύπος! είναι τελικά πολύ μεγάλο κάθαρμα... Για αυτό σε βαρούσε, επειδή δεν του έδωσες όλα τα χρήματα, σωστά?... είπε ανοιχτά την διαπίστωση του και αναστέναξα...
- Σωστά,... είπα και τον είδα να τσιτώνεται… Χωρίς να μου δίνει άλλη σημασία, γύρισε μπροστά και πήγε να ξεκινήσει για να φύγουμε, αλλά εγώ τον σταμάτησα…
- Έντουαρντ γιατί με ακολούθησες?, τον ρώτησα χωρίς να είμαι ικανή να χαλιναγωγήσω άλλο την περιέργεια μου και εκείνος βγάζοντας το χέρι του από την μίζα και βάζοντας το πάνω στο τιμόνι, κοιτώντας ακόμα μακριά έξω από το αυτοκίνητο απάντησε...
- Δεν σου είπα και πριν?… Σε είδα κάπως στο σπίτι την ώρα που έφευγες και τρόμαξα, έτσι αποφάσισα να σε ακολουθήσω, είπε αλλά δεν με κοιτούσε στα μάτια και αυτό μου υποδείκνυε ότι έλεγε ψέματα...
- Είσαι σίγουρος? Γιατί κάτι μου λέει ότι αυτή δεν είναι η αλήθεια?, είπα ρίχνοντας άδεια για να πιάσω γεμάτα...
- Εγώ την αλήθεια λέω, επέμενε ενώ συνέχιζε να μην με κοιτά στα μάτια...
- Είμαι σίγουρη ότι μου λες ψέματα… Πες μου ειλικρινά γιατί με ακολούθησες?, είπα πιο αποφασιστικά...
- Εντάξει θα σου πω την αλήθεια, έχω οξύτατη περιέργεια... Είχα έρθει στο δωμάτιο σου για να σου μιλήσω μετά τα πρωινά γεγονότα, αλλά εσύ ήσουν στο μπάνιο εκείνη την ώρα... Αποφάσισα να σε περιμένω και εκείνη την στιγμή χτύπησε μήνυμα στο κινητό σου... Πήγα να σε φωνάξω, αλλά μόλις είδα το αντρικό όνομα πάνω στην οθόνη, με έπιασε μια περιέργεια και το άνοιξα. Μόλις το διάβασα και κατάλαβα ότι κάτι παίζει με τον τύπο, πήρα την απόφαση να σε ακολουθήσω... Αυτή είναι η αλήθεια, είπε ενώ έσφιγγε το χέρι του πάνω στο τιμόνι από την νευρικότητα που τον είχε καταβάλει…
- Η περιέργεια ή ζήλια?, ρώτησα με έναν πειραχτικό τόνο, αν και ήξερα την απάντηση και εκείνος καταλαβαίνοντας ότι δεν είχα θυμώσει μαζί του αμέσως χαλάρωσε και γύρισε την ματιά του προς το μέρος μου... Σε άλλες περιπτώσεις θα θύμωνα που κάποιος κοίταξε το κινητό μου, αλλά στην προκειμένη περίπτωση μου άρεσε που ζήλευε... Με ζήλευε ή με έλεγχε ??
- Να ζηλέψω εγώ? Από που και ως που?, ρώτησε δύσπιστα ενώ ξεροκατάπιε και δεν έχω ιδέα πως κρατήθηκα εκείνην την στιγμή για να μην τον αρπάξω να τον φιλήσω όπως στο πρωινό μου όνειρο, από την επιβεβαίωση που μου έδωσε...
- Έντουαρντ δεν σε έχω για άνθρωπο που είναι περίεργος, ίσως η ζήλια σε οδήγησε σε αυτή την πράξη εκτός και αν με έλεγχες??... συνέχισα χωρίς να προδίδω τα πραγματικά αισθήματα που μου είχε ξυπνήσει και εκείνος αμέσως πήρε ένα αμυντικό ύφος...
- Δεν έχω κανένα λόγο να σε ελέγξω, δεν είμαι άντρας σου για να κάνω κάτι τέτοιο... Όσο για την ζήλια δεν ξέρω, ίσως και ναι... Εκνευρίζομαι όταν για παράδειγμα σε φιλάει ο Καρλάιλ, είπε ενώ έσμιξε τα φρύδια κοιτάζοντας μπροστά για να αποφύγει και πάλι την ματιά μου...
- Είναι ο άντρας μου Έντουαρντ, αμύνθηκα και εγώ με την σειρά μου... Εγώ για παράδειγμα δεν θα ζήλευα αν φιλούσες την Τάνια μπροστά μου,... είπα αν και δεν ήμουν πολύ σίγουρη για αυτό…
- Δηλαδή αν εδώ μπροστά σου, είχα την Τάνια και την φιλούσα δεν θα ζήλευες?, ρώτησε δύσπιστα γυρίζοντας την ματιά του προς το μέρος μου, ανασηκώνοντας το φρύδι του επιδεικτικά...
- Και βέβαια όχι, είπα κατηγορηματικά και τότε ένα ειρωνικό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του… Ως προς τι το ειρωνικό χαμόγελο?..., ρώτησα προσβεβλημένη...
- Σε φαντάζομαι να ζηλεύεις... Καλά ε θα ήταν η καλύτερη μου,... είπε και έλαμπε ολόκληρος ,εννοώντας το...
- Ε τότε θα πρέπει να περιμένεις πολύ, γιατί δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ αυτό,... είπα και ως απάντηση του, ήρθε το φιλί του, ένα φιλί γεμάτο πάθος και συναισθήματα. ‘Ήταν μάταιο να αντισταθώ, αφού το ήθελα, το επιζητούσε όλο μου το είναι. Η ανάσα μας είχε κοπεί στα δύο και μόλις απομάκρυνε τα χείλη του από τα δικά μου, χάιδεψε με το πιο απαλό τρόπο το πρόσωπο μου, με τα μάτια του εστιασμένα μέσα στα δικά μου.
- Φοβάμαι..., μου είπε και αμέσως ένας πόνος διαπέρασε το στήθος μου. Ο τρόπος που το έλεγε, τα μάτια του που έβγαζαν πόνο μέσα στα δικά μου, με έκαναν να νιώσω ακριβώς το ίδιο συναίσθημα με εκείνον. Αμέσως κατένευσα για να του δείξω ότι τον καταλαβαίνω, δίνοντας του ταυτόχρονα το ελεύθερο να συνεχίσει...
- Φοβάμαι, δεν μπορώ να αναγνωρίσω τον εαυτό μου πια... Κοιτάζομαι στον καθρέπτη και δεν ξέρω ποιος είμαι, νομίζω ότι είμαι κάποιος άλλος. Μέσα μου υπάρχουν πρωτόγνωρα συναισθήματα που δεν έχω ξανανιώσει και δεν μπορώ να πω ότι δεν με τρομοκρατούν. Βλέπω τον Καρλάιλ και από την μία γεμίζω τύψεις που σκέφτομαι την γυναίκα του, από την άλλη όμως τον ζηλεύω και νιώθω θυμό όταν σε αγγίζει, όταν σε φιλά. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου, είναι ανώφελο να το κρύβω, άλλωστε από μόνος μου νιώθω ότι πνίγομαι από τα ίδια μου τα συναισθήματα,... άκουγα τα λόγια του και ένιωθα την καρδιά μου να χτυπά τόσο δυνατά αλλά ένα σφίξιμο άρχιζε να με πιέζει...
- Και γιατί μου φέρθηκες τόσο άσχημα στην αρχή της γνωριμίας μας?, ρώτησα χωρίς να μπορώ να κρατηθώ...
- Όταν σε πρωτοείδα αμέσως ένιωσα μια περίεργη έλξη και όσο περνούσε ο καιρός γινόταν όλο και πιο δυνατή... Καθώς έβλεπα ότι δημιουργούσες σχέση με τον Καρλάιλ, αποφάσισα να κρατήσω μια απόσταση και έτσι σε απέφευγα με κάθε τρόπο. Όταν μου είπε ο Καρλάιλ ότι είναι τρελά ερωτευμένος μαζί σου, η ζήλια φώλιασε μέσα μου και με έκανε να συμπεριφερθώ άσχημα και παράτολμα, ειδικά όταν είπε ότι θέλει να σε παντρευτεί γύρισε το μάτι μου στην κυριολεξία. Το καλύτερο για όλους μας ήταν να φύγω, όπως και έκανα, για να καθίσω λίγο μόνος και να σκεφτώ τα πράγματα πιο λογικά και πιο ώριμα. Στην ουσία όμως ήταν μάταιο, σε σκεφτόμουν συνέχεια και η εικόνα σου γινόταν όλο και πιο έντονη κάθε στιγμή που περνούσε... Έτσι πήρα την απόφαση να μετακομίσω, ώστε να μην είμαστε στο ίδιο σπίτι... Πρώτα όμως από όλα ήθελα να σου ξεκαθαρίσω τα συναισθήματα μου, ήθελα να δω αν αισθάνεσαι και εσύ κάτι για μένα, ξέροντας ότι διακινδυνεύω τα πάντα,... είπε και η ειλικρίνεια του αντικατοπτριζόταν στα μάτια του...
- Δεν ξέρω τι να πω..., είπα και αυτή ήταν η αλήθεια. Είχα μείνει άφωνη...
- Θέλω να μου πεις αν έχεις και εσύ συναισθήματα για μένα!
- Θα χρησιμοποιήσω την ίδια λέξη με εσένα. Φοβάμαι... Φοβάμαι ότι έχω συναισθήματα για σένα που με κατακλύζουν και αυτό ειλικρινά με κάνει να τρομάζω,... εξομολογήθηκα γιατί δεν μπορούσα να κρύβομαι άλλο πίσω από το δάκτυλο μου, τον ήθελα και αυτή ήταν η αλήθεια.
- Δεν ξέρεις πόσο χαρούμενο με κάνεις με αυτά που μου λες, ότι δηλαδή έχεις συναισθήματα για μένα…
- Δεν ξέρω αν αυτό πρέπει να σου φέρνει χαρά... Όλο αυτό δεν είναι σωστό. Τι θα κάνουμε? Που θα μας οδηγήσει όλο αυτό? Φοβάμαι Έντουαρντ, φοβάμαι πάρα πολύ..., είπα και τότε μου έκανε νεύμα και με την βοήθεια του σηκώθηκα και χώθηκα μέσα στην αγκαλιά του.
- Και εγώ φοβάμαι καρδιά μου, μου είπε χαϊδεύοντας το μπράτσο μου παρηγορητικά.
- Και τι θα κάνουμε?, ρώτησα ενώ βολεύτηκα καλύτερα μέσα στην ζεστή του αγκαλιά...
- Δεν ξέρω, ειλικρινά δεν ξέρω, είπε ενώ μου έδωσε ένα φιλί στην κορυφή του κεφαλιού μου.
- Μήπως θα ήταν καλύτερα να απομακρυνθούμε ο ένας από τον άλλον?, είπα ενώ ένας κόμπος ήρθε και κάθισε στο λαιμό μου. Δεν θα μπορούσα να μην ξανανιώσω τα χάδια του, τα φιλιά του, ιδίως τώρα που ξέρω πως νιώθει για μένα, αυτό θα ήταν αβάσταχτο. Βάζοντας το χέρι του απαλά πάνω στο σαγόνι μου, ανασήκωσε το κεφάλι μου ώστε οι ματιές μας να αντικατοπτρίζονται η μια μέσα στην άλλη. Μέσα στην δική του διέκρινα πόνο, αγανάκτηση και αυτό με πόνεσε ακόμα περισσότερο.
- Θα ήθελες κάτι τέτοιο?, με ρώτησε με πόνο στην φωνή του...
- Δεν ξέρω τι θέλω πια,... παραδέχτηκα με έναν αναστεναγμό,... αλλά αν είναι το σωστό?...συνέχισα με φωνή που ίσα έβγαινε από μέσα μου, κοιτώντας τον με ένα κουταβίσιο βλέμμα γεμάτο απελπισία...
- Δεν ξέρω αν θα αντέξω να είμαι ξανά μακριά σου... συμπλήρωσε τα λόγια που δεν τολμούσα να ξεστομίσω και πήρα μια ανάσα...
- Ωραία και τι θα κάνουμε? Θα συναντιόμαστε κρυφά? Θα φοβόμαστε και τον ίσκιο μας? Και όλο αυτό που θα καταλήξει Έντουαρντ?... ρώτησα απηυδισμένα... Είμαι παντρεμένη, σε λίγο θα παντρευτείς και εσύ...συνέχισα αλλά εκείνος με κοίταξε αποφασιστικά, κάνοντας με να νιώσω ότι είχε ήδη πάρει τις αποφάσεις του...
- Προτιμώ να ζω στα κρυφά, παρά να καταπιέζω για ακόμα μια φορά τα συναισθήματα μου,... δήλωσε δίχως δισταγμό, επιβεβαιώνοντας μου την διαπίστωση που μόλις είχα κάνει...Εσύ όμως Μπέλλα, μπορείς να με ακολουθήσεις σε αυτό?... με ρώτησε όλο ελπίδα, ενώ κρεμάστηκε από τα χείλια μου περιμένοντας την ανταπόκριση μου..
- Και αν μας πιάσουν? Θα χάσουμε τα πάντα... Εσύ την δουλειά σου, τον άνθρωπο που έχεις σαν πατέρα, την Τάνια και εγώ θα χάσω τον Καρλάιλ. Μήπως όλα αυτά είναι πολλά?... δεν μπορούσα να μην εκφράσω τους ενδοιασμούς μου...
- Εγώ είμαι διατεθειμένος να χάσω τα πάντα, εσύ μπορείς? Ή για να το θέσω καλύτερα, φοβάμαι ότι δεν σε ενδιαφέρει και τόσο που θα χάσεις τον Καρλάιλ αλλά τα χρήματα του. Κάνω λάθος?...με κατηγόρησε... Στην ουσία αυτή ήταν η αλήθεια, αλλά ακούγοντας το από αυτόν, με εξόργισε.
- Έντουαρντ μόλις σου εξομολογήθηκα τα αισθήματα μου για σένα, τα οποία δεν σου κρύβω ότι με τρομοκρατούν, αλλά αυτόματα δεν σημαίνει ότι δεν αγαπώ και δεν σέβομαι τον άντρα μου,... αμύνθηκα νευριασμένη και εκείνος για λίγο κοίταξε μακριά πριν γυρίσει την ματιά του ξανά προς το μέρος μου, κοιτώντας με ένα πληγωμένο ύφος καθώς πιστεύω πάρα πολύ καλά ότι δεν ήταν η απάντηση που ο ίδιος ήθελε να ακούσει...
- Μπέλλα με παρεξήγησες, δεν το είπα για κακό, ίσως ο τρόπος που το είπα να φάνηκε σαν προσβολή. Έζησες δύσκολα χρόνια από ότι μου έχει πει ο Καρλάιλ και θα ήταν πολύ λογικό να θέλεις τώρα να ζήσεις μια πιο άνετη ζωή, την δικαιούσαι άλλωστε. Συγγνώμη αν σε προσέβαλα,... είπε και αμέσως ένιωσα τύψεις, δεν ξέρω τον λόγο όμως.
- Εντάξει, άλλωστε δεν έκανες τίποτα κακό, απλά το παρεξήγησα...
- Και πάλι συγγνώμη...
- Ωραία και τώρα Έντουαρντ τι θα κάνουμε?
- Ας προσπαθήσουμε και αν δούμε ότι δες μας οδηγεί πουθενά, θα σταματήσουμε...
- Δεν σου κρύβω ότι όλο αυτό είναι παράτολμο και φοβάμαι...
- Και εγώ φοβάμαι αλλά αν δεν δοκιμάσουμε, πώς θα μάθουμε τι θα μπορούσε να είχε συμβεί μεταξύ μας?
- Ωραία ας δοκιμάσουμε, είπα καταθέτοντας τα όπλα και τότε φιληθήκαμε με τόσο πάθος, όπως δεν με είχε ξαναφιλήσει, λες και είχε πάρει μια ιδιαίτερη ζωντάνια.
Το φιλί μας γινόταν όλο και πιο έντονο, που χωρίς καν να το καταλάβω τα πόδια μου βρέθηκαν αριστερά και δεξιά από τα πόδια του Έντουαρντ, ενώ τα χέρια του πάνω στους γλουτούς μου με πίεζαν όλο και πιο πολύ πάνω του. Αν προχωρούσαμε και άλλο, πολύ φοβόμουν ότι θα μας παρέσερνε το πάθος και θα μας οδηγούσε σε επικίνδυνα μονοπάτια... Γαμώτο μου τον ήθελα σας τρελή, αλλά ήθελα να ζήσω τον έρωτα με αυτόν τον άνθρωπο ολοκληρωτικά... Έτσι απομακρύνθηκα λιγάκι από πάνω του και εκείνος με κοίταξε με απορία...
- Σε θέλω καρδιά μου, αλλά θέλω να το πάμε πιο σιγά, συμφωνείς?
- Εντάξει ματάκια μου πιο σιγά, είπε και μου έδωσε ένα φιλί επισφραγίζοντας την υπόσχεση του...
Σήμερα το πρωί.........
Αχ τι θα κάνω!! Έμπλεξα άσχημα και το αστείο είναι ότι μου αρέσει αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι και ακόμα είμαστε στην αρχή... Σηκώθηκα πλύθηκα, ντύθηκα και κατέβηκα κάτω για να πάρω πρωινό... Για καλή μου τύχη ο Καρλάιλ δεν είχε έρθει ακόμα και έτσι μπορούσα να ηρεμήσω κάπως, όσο αυτό ήταν δυνατόν... Κατέβηκα κάτω και τον είδα να κάθεται στο τραπέζι και να πίνει καφέ... Μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία μου, γύρισε προς το μέρος μου και ένα λαμπερό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του προκαλώντας μου αναστάτωση!! Αχ τι θα κάνω με αυτόν τον άνθρωπο? Πως μπορούμε να τα έχουμε χωρίς να αποκαλυφτούμε αφού και ένα του χαμόγελο με κάνει να σέρνομαι!!
ΑΧ ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΑΧ!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου