Η ζωή μας ... ένα βιβλίο

Κεφάλαιο 17 ..Χωρισμός και δωροδοκία ..

Η ζωή μας .. ένα βιβλίο ..

-         Λοιπόν εξετάσαμε τα στοιχεία και η απόφαση μας είναι  ότι το παιδί θα γυρίσει στην βιολογική μητέρα του και στον σύζυγο της .. Αν όμως ξαναγίνει ακόμα μια φορά αίτηση για υιοθεσία τότε θα πρέπει το ίδιο το παιδί να καταθέσει και θα πάει σε ίδρυμα ..

Μόλις άκουσε την απόφαση η Μπέλλα ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα , αν και στην ουσία ήξερε την απόφαση , ήξερε ότι το παιδί δεν θα γίνει δικό της .. Πάνω από όλα όμως σκεφτόταν το παιδί , πώς θα του το  έλεγε ? Πώς θα το έπαιρνε που θα γυρνούσε στους κανονικούς του γονείς ενώ τους φοβάται ?Από την άλλη μεριά η μητέρα του παιδιού , δεν την έλεγες και ευτυχισμένη με το αποτέλεσμα , μιας και ήθελε το καλό του παιδιού της , χίλιες φορές προτιμούσε να το κρατήσει αυτή η κοπέλα παρά να γυρνούσε σε αυτό το σπίτι όπου τώρα ο πατριός θα ξεσπούσε  όλο του το μένος  .


Ο Έντουαρτ ήξερε ότι έφταναν στο τέλος , αλλά δεν ήξερε τι ήταν αυτό που θα τους χώριζε .. Ήξερε ότι θα έχει σχέση με το παιδί αλλά τι δεν μπορούσε να ξέρει …Πήρε στην αγκαλιά του την Μπέλλα η οποία ήταν καταβεβλημένη και βγήκαν έξω  για να πάει λίγο αέρα .Τους ακολούθησε και ο δικηγόρος ο οποίος  ήταν έτοιμος να παίξει και το τελευταίο του χαρτί .. Μόλις βγήκαν έξω  η Μπέλλα αν και με μεγάλη προσπάθεια προσπαθούσε να κρατήσει τα δάκρυα της , είχε βρει την ασφάλεια μέσα στην αγκαλιά του συγγραφέα της ..

-         Ηρέμησε Μπέλλα μου  , πάνω κάτω ξέραμε το αποτέλεσμα ..

-         Άλλο είναι να το περιμένεις και άλλο να γίνεται πραγματικότητα ..

-         Έχεις δίκιο αλλά θέλω να φανείς δυνατή ..πρέπει να πάμε στο παιδί να του μιλήσουμε ..

-         Δεν μπορώ Έντουαρτ , δεν μπορώ ..

-         Θα μπορέσεις .. μην το κάνεις για σένα κάνε το για τον Άντονι , να ξέρει ότι θα έχει κάποιον ακόμα και τώρα που γυρνά στον πατριό του ..

-         Αχ βρε Έντουαρτ τι θα έκανα αν δεν είχα και εσένα ?

-         Θα είχες την ησυχία σου .., είπε και ένα ψιλό γέλιο βγήκε από το στόμα της ., και ενώ είχε κάπως ηρεμήσει  τους πλησίασε ο δικηγόρος για να βάλει και το τελευταίο του λιθαράκι ..

-         Πώς είσαι ?

-         Έχω υπάρξει και καλύτερα ..

-         Μπέλλα θα μπορούσα να σου μιλήσω ?

-         Ναι πες μου ..

-         Ιδιαιτέρως αν γίνεται ..?Η Μπέλλα γύρισε προς τον Έντουαρτ , τον κοίταξε στα μάτια για να πάρει την συγκατάθεση του . Εκείνος της έδωσε ένα γλυκό φιλί στα χείλη και της έγνεψε να πάνε να μιλήσουν , αν και στην ουσία δεν ήθελε να την αφήσει ..

-         Άντε πήγαινε και θα σε περιμένω εδώ .., είπε και η Μπέλλα ακολούθησε τον δικηγόρο πιο πέρα .. Της πρότεινε κάτι σαν  λύση ..Της άρεσε σαν ιδέα αλλά δεν  ήξερε αν θα αρέσει στον Έντουαρτ .. Ήταν δύσκολο να του μιλήσει και να του το προτείνει .. Εκείνη θα προσπαθούσε θα έκανε τα πάντα για το παιδί   , αν και η λύση θα της έδινε την ευκαιρία να είναι ακόμα πιο κοντά με τον Έντουαρτ .. Η Μπέλλα έφυγε μακριά από τον δικηγόρο με ένα αχνό χαμόγελο στα χείλη της και πήγε στον συγγραφέα της .. Εκείνος την περίμενε με ανυπομονησία , να φύγουν από εκεί ..

-         Πάμε στο παιδί ?, ρώτησε ο Έντουαρτ , δεν ρώτησε τι είπαν , άλλωστε ήταν σίγουρος ότι θα το μάθαινε πολύ σύντομα ..

-         Ναι πάμε .., είπε και την πήρε στην αγκαλιά του και πήγαν στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν για το ίδρυμα..

Κατά την διάρκεια της διαδρομής , δεν μιλούσαν , ο καθένας  ήταν χαμένος στις σκέψεις του .. Από την μία η κοπέλα σκεπτόταν την λύση που της έδωσε ο Άντριου , φοβόταν ότι δεν θα δεχτεί ο  Έντουαρτ , αλλά αγαπούσε το παιδί ίσως να το σκεφτόταν .. Κοίταξε για λίγο τον Έντουαρτ , ήξερε ότι με αυτόν τον άνθρωπο θα ήθελε να συνεχίσει την ζωή της και μαζί της να ήταν ο ΄Αντονι , θα ήταν υπέροχη οικογένεια ..

 Από την άλλη ο Έντουαρτ , ήταν φοβισμένος , η αγωνία είχα φωλιάσει μέσα του .. Είχε στενοχωρηθεί που δεν πήραν το παιδί , άλλωστε τον αγαπάει πολύ τον Άντονι  , αλλά στην ουσία όλοι περίμεναν να γίνει αυτό .. Τώρα όμως ανησυχεί ότι όχι μόνο θα φύγει μακριά από το παιδί αλλά και μακριά  από την γυναίκα που του άλλαξε την ζωή .. Έφτασαν στο ίδρυμα για να μιλήσουν στο παιδί , αλλά μόλις μπήκαν πληροφορήθηκαν ότι το παιδί το είχαν πάρει  οι γονείς του  .. Ένιωσε την Μπέλλα ο Έντουαρτ δίπλα του να καταρρέει .. Την έπιασε και την στήριξε επάνω του .. Πήγαν στο αυτοκίνητο και άνοιξε την πόρτα και την έβαλε να καθίσει και να ηρεμήσει ..Εκείνος στερεώθηκε στα γόνατα του και κάθισε μπροστά της  ..

-         Είσαι καλά ?

-         Έντουαρτ δεν προλάβαμε καν να του μιλήσουμε , τώρα θα έχει θυμώσει ..

-         Ίσως αλλά ίσως και όχι Μπέλλα , ήξερε , βασικά του εξηγήσαμε ότι η κατάσταση δεν ήταν και τόσο εύκολη ..

-         Δεν ξέρω Έντουαρτ φοβάμαι , τώρα αυτός θα ξεσπάσει πάνω στο παιδί ..

-         Αν υπάρχουν ξανά σημάδια επάνω του κάνε δεύτερη αίτηση , καλύτερα το παιδί σε ίδρυμα παρά στα χέρια αυτού του μανιακού .. , τότε εκείνη τον αγκάλιασε , ζητώντας να την στηρίξει .. Αφού αγκαλιάστηκαν  , μπήκε καλύτερα μέσα στο αυτοκίνητο η Μπέλλα , πήγε  από την άλλη μεριά και ο Έντουαρτ και ξεκίνησαν για το σπίτι .. Όταν έφτασαν στο σπίτι η Μπέλλα προσπαθούσε να βρει τρόπο να του μιλήσει …

-         Έντουαρτ θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ..?

-         Να μιλήσουμε , είναι κάτι σοβαρό ?

-         Αρκετά .., είπε η Μπέλλα και η ανησυχία του άρχιζε να γίνεται πραγματικότητα ..

-         Πες μου ..

-         Έντουαρτ τον αγαπάς τον Άντονι ?

-         Και βέβαια τον αγαπώ , αλλά δεν καταλαβαίνω ..

-         Όλα με την σειρά τους , εμένα με αγαπάς ?

-         Τι ερώτηση είναι αυτή ?

-         Απάντησε μου σε παρακαλώ ..

-         Και βέβαια σε αγαπώ , αλλά που το πας δεν ξέρω ?

-         Να υπάρχει μια λύση για να πάρουμε το παιδί , αλλά φοβάμαι να στην προτείνω ..

-         Γιατί φοβάσαι ?

-         Δεν ξέρω πως θα το πάρεις ?

-         Πες την μου και θα σου πω ..

-         Ωραία λοιπόν , τι θα έλεγες αν παντρευόμασταν ? Μόλις το άκουσε ο Έντουαρτ γούρλωσε τα μάτια και η καρδιά του άρχισε να χτυπάει τόσο δυνατά που φοβόταν ότι θα βγει έξω ..

-         Τι λες Μπέλλα ?

-         Πρόσεξε να παντρευτούμε θα υπάρχει πιο ισχυρό στήριγμα για το παιδί για να το πάρουμε..

-         Όχι Μπέλλα δεν γίνεται να παντρευτώ , δεν, δεν ..

-         Σε παρακαλώ σκέψου το Έντουαρτ  , θα είμαστε μαζί και θα μπορέσουμε να πάρουμε πιο εύκολα το παιδί ..

-         Και τώρα μαζί είμαστε ..

-         Σκέψου το παιδί σε παρακαλώ ..

-         Μπέλλα όταν  ήρθαμε κοντά , στο ξεκαθάρισα ότι φοβάμαι , ήδη για μένα ήταν μεγάλο βήμα που έκανα σχέση , δεν είναι η δέσμευση που με τρομάζει, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω έναν δεύτερο γάμο , χρειάζομαι χρόνο για να κάνω ένα τέτοιο βήμα ..

-         Δηλαδή δεν θα παντρευόμασταν ποτέ ?

-         Κάποια στιγμή θα το κάναμε , αλλά όποτε ένιωθα ότι μπορώ να κάνω ένα τέτοιο  βήμα και  να νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια ότι δεν θα σε πληγώσω ..

-         Δηλαδή δεν το σκέφτεσαι καθόλου ?

-         Φοβάμαι Μπέλλα προσπάθησε να με καταλάβεις , ο πρώτος μου γάμος τελείωσε άδοξα ..

-         Μια ζωή στον φόβο θα μείνεις Έντουαρτ ?

-         Όχι αλλά τώρα εκεί ζω και δεν είμαι έτοιμος ακόμα να βγω ..

-         Ξέρεις Έντουαρτ καλύτερα που ο θεός στο πήρε το παιδί , εσύ δεν μπορείς να αγαπήσεις και βοηθήσεις κανέναν..

Μόλις το άκουσε ο Έντουαρτ  ένιωσε την καρδιά του να χάνει έναν χτύπο .. Αυτό που του είπε , τον πλήγωσε βαθιά , τον χτύπησε εκεί που πονάει περισσότερο  .. Εκείνος χωρίς καν να της πει τίποτα , την κοίταξε βαθιά στα μάτια με πόνο , σηκώθηκε , άνοιξε την πόρτα και έφυγε .. Μπήκε στο αυτοκίνητο και έφυγε μακριά .. Η Μπέλλα μετάνιωσε που του είπε κάτι τέτοιο ήταν ήδη αργά , το γυαλί ράγισε και δεν ξέρει αν ξανακολλάει .. Θα έπρεπε να δεχτεί την άλλη λύση που τηςέδωσε ο Αντριου , να παντρευτούν οι δύο τους σε ένα λευκό γάμο για να μπορέσει να πάρουν το παιδί .. Θα έκανε τα πάντα για να πάρει το παιδί  , ακόμα και να παντρευτεί έναν άνθρωπο που δεν αγαπούσε ..

 Καθώς ο Έντουαρτ οδηγούσε σκέφτηκε κάτι , κάτι που θα έκανε ευτυχισμένη και την κοπέλα αλλά και το παιδί , αλλά κανείς από τους δυο δεν θα το ήξερε .. Μόνος αυτός και κάποιος άλλος .. Έστριψε και ξαναγύρισε πίσω και πήγε στο σπίτι τους , να μιλήσει με αυτόν τον άνθρωπο που δεν πρέπει να λέγεται έτσι κανονικά .. Όταν έφτασε ήταν σκοτάδι έξω και έτσι δεν θα τον έβλεπε κανείς .. Χτύπησε την πόρτα και μπροστά του εμφανίστηκε ο ίδιος ο άντρας που είχε βαρέσει , ο ίδιος άντρας που είχε βαρέσει τον Άντονι ..

-         βγες προς τα έξω , θέλω να σου κάνω μια προσφορά ..

-         Προσφορά ?

-         Ναι .., είπε και απομακρύνθηκε ο Έντουαρτ και τον ακολούθησε ο πατριός του μικρού ..

-         Ακούω .

-         500.000 δολάρια και παίρνεις το παιδί και το πηγαίνεις στην Μπέλλα ..

-         Λες να δώσω στο παιδί ?

-         Ναι μην μου πεις ότι ξαφνικά το αγαπάς??θα μείνει με την Μπέλλα , θα μεγαλώσει μαζί της ..

-         500 είπες?

-         Ναι ..

-          Εντάξει είμαστε σύμφωνοι, είπε και πήγε να δώσει το χέρι του , αλλά ο Έντουαρτ  δεν το ακούμπησε καθόλου , του έδωσε μόνο μία επιταγή την οποία θα πήγαινε να εξαργύρωνε την επόμενη ημέρα  και έφυγε μακριά από αυτόν τον αχρείο ..

Ήξερε ο Έντουαρτ ότι αυτό δεν ήταν και η πιο σωστή λύση , αλλά για κάποιο διάστημα τουλάχιστον το παιδί θα ήταν ασφαλής και χαρούμενο .. Μπορεί να τον πλήγωσε.. η Μπέλλα αλλά ακόμα την  αγαπούσε όπως αγαπούσε και το παιδί Σταμάτησε λίγο πιο πέρα από το σπίτι της Μπέλλας και όντως ήρθε ο πατριός με την δικαιολογία ότι το παιδί θα μεγαλώσει καλύτερα μαζί της  και ότι απλά η μητέρα το ήθελε πίσω το παιδί , αλλά σήμερα που το σκέφτηκαν καλύτερα και είδαν ότι το παιδί δεν είναι χαρούμενο , αποφάσισαν να το δώσουν σε εκείνη .. Ο μικρός ήταν χαρούμενος που θα ήταν μαζί με την Μπέλλα και το ίδιο και η Μπέλλα , δεν ήθελε να σκεφτεί τι θα γίνει στο μέλλον αλλά τι θα γίνει στο παρόν και αυτό που δεν θα γίνει , θα είναι ο γάμος με τον Άντριου , αυτό  θα το τρενάρει..

Μετά από δυο εβδομάδες …

Η Μπέλλα ήταν τόσο ευτυχισμένη με  το παιδί που το είχε , το πρόσεχε σαν τα μάτια της , δεν η΄θελε να πάθει τίποτα .. Πίστευε ακράδαντα ότι το παιδί μόνο μαζί της θα έπρεπε να είναι , αλλά και ο μικρός του άρεσε μαζί την Μπέλλα , ένιωθε ασφαλής αν και του έλειπε ο Έντουαρτ , όπως έλειπε και στην κοπέλα , αν και δεν ήθελε να το παραδεχτεί .. Ο Άντριου πάντα εκεί , τον συμπαθεί αλλά ΄ δεν μπορεί να τον δει τίποτα παραπάνω από φίλο της ..

Ο Έντουαρτ αν και πληγωμένος από όλη αυτή την  κατάσταση , δεν πέφτει ξανά σε κατάθλιψη .. Παρακολουθεί από μακριά την ζωή της Μπέλλας και του παιδιού και είναι χαρούμενος που καταφέρε να κάνει κάτι καλό .. Το μόνο που δεν του άρεσε ήταν οι συχνές επισκέψεις του Άντριου , αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να πάψουν να γίνονται ..

Καθώς καθόταν στο σπίτι του και συνέχιζε να γράφει το βιβλίο του , το οποίο πια είχε γίνει προτεραιότητα στην ζωή του , χτύπησε η πόρτα .. Σηκώθηκε , είδε από μια μικρή τρύπα ποιος είναι αλλά δεν έβλεπε τίποτα .. Δεν έδωσε σημασία , πήγε ξανακάθισε , αλλά η πόρτα ξαναχτύπησε .. Εκείνος σηκώθηκε αγανακτισμένος από την επιμονή αυτού που βρίσκεται απέξω .. Άνοιξε και μόλις τον αντίκρισε έμεινε στήλη του άλατος..

-         Εσύ εδώ ? , είπε