Η ζωή μας ... ένα βιβλίο

8.. Το κρυφτό ..

Μπέλλα

Μπήκα μέσα στο δωμάτιο του μικρού και όταν αντίκρισα τον πατριό του να στέκεται δίπλα του με ένα βλέμμα σαν να λέει , σας έπιασα τώρα και δεν μπορείτε να ξεφύγετε , ενώ ο μικρός ήταν τρομοκρατημένος..

-         Θα μπορούσα να μάθω τι κάνετε εσείς εδώ ?

-         Ο πατέρας του είμαι ..

-         Δεν είστε ο πατέρας του αλλά ο πατριός του..

-         Το ένα δεν αναιρεί το άλλο ..

-         Τι θέλετε ?

-         Νομίζατε ότι δεν θα έβρισκα το παιδί ..?

-         Είχαμε μια ελπίδα ..

-         Δεν μπορείτε να πάρετε το παιδί ..

-         Και εσάς ποιος σας ρώτησε ?

-         Έχει μητέρα ..

-         Ας το φρόντιζε καλύτερα από έναν αγροίκο σαν και εσάς , είπα και τότε με πλησίασε και με στρίμωξε στη πόρτα και έβαλε το χέρι του γύρω από τον λαιμό μου και άρχισε να το σφίγγει ..

-         Αφήστε με ήσυχη ..

-         Ούτε ένα λεπτό ..τολμήσατε και τα βάλατε μαζί μου δεν θα βγείτε ζωντανοί , είπε ενώ έσφιξε περισσότερο τον λαιμό μου . Ένιωθα τον αέρα να λιγοστεύει .. Ο ‘Αντονι μας κοιτούσε τρομοκρατημένα και τα ματάκια του ήταν κλαμένα ..

-         Αφήστε με , είπε ενώ προσπαθούσα να βγάλω το χέρι του από τον λαιμό μου ..

-         Όποιος τολμάει και τα βάζει μαζί μου , θα βρει άσχημο τέλος και αυτό να το πεις και στον άλλο τον μορφονιό .., είπε και αφού με αγριοκοίταξε , έβγαλε το χέρι του από τον λαιμό μου και μπόρεσα να ανασάνω

-          Με απειλείτε ?

-         Προειδοποιώ , είπε και έφυγε , αφού με έσπρωξε για να μπορεί να ανοίξει την πόρτα να φύγει .. Αφού την έκλεισε πίσω του την πόρτα , αμέσως έτρεξα δίπλα στο παιδί και τον πήρα αγκαλιά αλλά όχι πολύ σφιχτά γιατί τα τραύματα του ήταν ακόμα νωπά ..

-         Κυρία θα σας κάνει κακό .., είπε μέσα στους λυγμούς του

-         Δεν θα μας κάνει τίποτα ηρέμησε , εγώ είμαι εδώ ….

-         Κυρία είναι κακός άνθρωπος , φοβάμαι .

-         Έλα όλα καλά θα πάνε ..

-         Κυρία θέλω να γίνετε η μητέρα μου ..Μόλις το άκουσα έμεινα άναυδη

-         Δεν γίνεται αυτό γλυκό μου , έχεις μητέρα ..

-         Η μητέρα μου δεν με αγαπά πια και δεν μπορεί να με προστατέψει πια ..

-         Μην το λες αυτό σε παρακαλώ ..

-         Η αλήθεια είναι κυρία , αν με αγαπούσε θα με είχε πάρει και θα είχαμε φύγει από αυτόν τον κακό άνθρωπο ..

-         Άντονι δεν ξέρω αν μπορώ να σε πάρω , αυτό είναι μια δύσκολη διαδικασία …

-         Μην με αφήστε και εσείς κυρία ..

-         Καλά αγοράκι μου θα δω τι θα κάνω αλλά δεν σου υπόσχομαι τίποτα …

-         Σας εμπιστεύομαι κυρία .., όταν το άκουσα αυτό μου κόπηκαν τα πόδια , αν δεν μπορώ να εκπληρώσω την επιθυμία του και προδώσω την εμπιστοσύνη του τι θα κάνω?

Μετά από δύο ώρες ..

Πήρα ένα φίλο μου δικηγόρο , πολύ καλό παιδί , όμορφος και πάνω από όλα καλός δικηγόρος .. Αυτός θα μπορούσε να με βοηθήσει και να μου δώσει μια λύση σε αυτό το θέμα .. Τον αγαπούσα τον Άντονι , περισσότερο από κάθε άλλο παιδί  και δεν μπορούσα να το αφήσω στα χέρια ενός μανιακού και μιας μάνας αδιάφορης για το παιδί της ..Μου είπε ότι θα έρθει εδώ όσο πιο σύντομα γινόταν για να μιλήσουμε , αν και μου είπε από το τηλέφωνο ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα.. Το βράδυ δεν επιτρεπόταν να καθίσω εδώ αν και φοβόμουν για το παιδί αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα , έτσι αφού σιγουρεύτηκα ότι θα είναι ασφαλή με μια νοσοκόμα να τον φυλά αν και δεν ήταν το πιο σίγουρο για την προστασία του, θα έπρεπε να φύγω ..

-         Καληνύχτα  Άντονι μου θα έρθω αύριο , εντάξει ..?

-         Εντάξει αλλά κυρία μου υποσχεθήκατε …

-         Ναι καλέ μου και θα κάνω τα πάντα για να την τηρήσω αυτή την υπόσχεση…, είπα  και αφού του φίλησα τον κρόταφο , έφυγα  .. 

Ένιωθα μια ανασφάλεια που έφευγα και τον άφηνα μόνο του αλλά αφού δεν μπορούσα να κάνω και τίποτα άλλο έπρεπε να φύγω .. Εν τω μεταξύ ο Έντουαρτ δεν είχε εμφανιστεί καθόλου  , μα καλά δεν νοιαζόταν καθόλου για το παιδί , και καλά για εμένα μετά τα χθεσινά δεν ήθελε να με δει , αν και δεν καταλάβαινα γιατί , το παιδί όμως δεν του έκανε τίποτα , πίστευα ότι τον συμπαθούσε ..Τέλος πάντων μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα για το σπίτι μου , άλλωστε αύριο με περίμενε μια δύσκολη ήμερα..

Έντουαρτ …

Αφού σιγουρεύτηκα ότι έφυγε η Μπέλλα από το νοσοκομείο , και αφού πλήρωσα κάποιον για να με αφήσει να δω το παιδί , ξεκίνησα για το δωμάτιο του μικρού .. Δεν ήθελα ακόμα να συναντηθώ με την Μπέλλα , δεν ήμουν έτοιμος να την αντιμετωπίσω ..Έφτασα στο δωμάτιο του μικρού και είδα την αποκλειστική που είχε πληρώσει η Μπέλλα ..

-         Είστε ο Κύριος Κάλλεν ..?

-         Ναι εγώ είμαι .. έχετε μόνο μια ώρα , εντάξει ..?

-         Εντάξει σας ευχαριστώ , είπα ενώ η γυναίκα έφυγε από το δωμάτιο  ΄.. Πλησίασα τον μικρό ο οποίος κοιμόταν .. Ήταν τόσο γαλήνιος όπως κοιμόταν σαν αγγελούδι ..Τα σημάδια στο πρόσωπο του ήταν εμφανής.. Αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο αλήτης που τα ‘έβαλε με ένα μικρό παιδί.. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό το παιδί με τραβάει σαν μαγνήτης , θέλω να βρίσκομαι κοντά του , νιώθω ότι τον έχω ανάγκη και με έχει .. Κάποια στιγμή τον είδα να στριφογύρνα απότομα μια δεξιά μια αριστερά  , ενώ το κεφάλι του πήγαινε πέρα δώθε και μιλούσε  ..

-         Όχι , όχι μπαμπά, μην φεύγεις , έλεγε ενώ είχε γίνει μούσκεμα από τον ιδρώτα ..Προσπάθησα να τον ταρακουνήσω όσο πιο σιγά γίνεται για να μην τον ξυπνήσω απότομα μιας και αυτό θα κατέληγε σε κάτι άσχημο, ήξερα από αυτά , μιας και κάθε βράδυ είχα εφιάλτες .. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να σηκωθεί μόνο του το άτομο ..

-         Όχι μπαμπά , όχι , είπε και σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι , με γουρλωμένα μάτια και μέσα στον ιδρώτα ..Τον είδα να χαλαρώνει και τότε του έτεινα το ποτήρι με το νερό , για να πιει και να χαλαρώσει , άλλωστε θα έχει στεγνώσει και το στόμα του .. Μόλις είδε το ποτήρι με το νερό , γύρισε και με κοίταξε και ξαφνιάστηκε ..

-         Έλα πιες λίγο νερό θα σου κάνει καλό .., είπα και τότε πήρε το νερό και ήπιε λίγο ..

-         Έντουαρτ γιατί δεν είχες έρθει πιο νωρίς να με δεις ?

-         Δεν μπορούσα Άντονι είχα κάτι δουλειές , από πότε έχεις εφιάλτες ?

-         Από την ημέρα που είδα τον πατέρα μου κρεμασμένο στο δέντρο ..

-         Και αυτοί οι εφιάλτες αυξάνονται συνέχεια ?

-         Όλο και χειρότερα αλλά έναν βλέπω συγκεκριμένα ..

-         Να φανταστώ , να πηγαίνεις να προσπαθείς να τον σώσεις αλλά να μην μπορείς ..

-         Ακριβώς , αλλά που το ξέρεις ?

-         Έχω και εγώ εφιάλτες και πάνω κάτω καταλαβαίνω το δικό σου πρόβλημα ..

-         Τι εφιάλτες ?

-         Να προσπαθώ να σώσω ένα δικό μου άνθρωπο αλλά να μην μπορώ ..

-         Είναι πολύ άσχημο , είπε και αφού έβαλε το ποτήρι πάνω στο τραπεζάκι , ξάπλωσε ..

-         Όντως είναι άσχημο , τι όνειρο βλέπεις ακριβώς ?

-         Τον πατέρα μου έτοιμο να βάλει το κεφάλι του μέσα στο σκοινί και να του φωνάζω να μην φύγει , ότι τον θέλω κοντά μου αλλά ποτέ δεν με ακούει και χάνεται ..

-         Μάλιστα , είσαι καλύτερα ..?

- ναι είμαι καλύτερα ..

- χαίρομαι 

-         Έντουαρτ σε ευχαριστώ πολύ που με βοήθησες ..

-         Δεν έκανα τίποτα , αν δεν ήταν η δασκάλα σου , τίποτα δεν θα μπορούσα να κάνω ..

-         Ναι είναι πολύ καλή , της ζήτησα να με πάρει μαζί της ..

-         Είσαι σίγουρος για αυτό ?

-         Ναι με αγαπά και θα με φροντίσει

-         Και με το παραπάνω , είμαι σίγουρος για αυτό .. , είπα ενώ κοίταξα το ρολόι μου για να δω πόση ώρα έχω ακόμα ..

-         Θα φύγεις ?

-         Δεν έχω πολύ χρόνο , βλέπεις απαγορεύεται να είμαι εδώ τώρα ..

-         Και πώς τα κατάφερες να μπεις ?

-         Έκανε μια δωροδοκία .. , α ξέχασα σου έφερα αυτό , είπα και έβγαλα ένα αρκουδάκι και μια  σοκολάτα …Μόλις τα είδε ο μικρός χαμογέλασε και ήταν λες και μου χαμογέλασε ολόκληρο το σύμπαν ..

-         Σε ευχαριστώ πολύ ….

-         Πρόσεξε όμως όταν θα έρθει η δασκάλα σου μην το δει , δεν ξέρει ότι βρίσκομαι εδώ σήμερα ..

-         Γιατί ..?

-         Απλά μην το πεις , εντάξει ?

-         Εντάξει ..

-         Λοιπόν εγώ πρέπει να φύγω ..

-         Θα ξανάρθεις ?

-         Ναι θα έρθω .., είπα και τον αγκάλιασα ..

-         Θα σε περιμένω ..

-         Καλό βράδυ μικρέ και να προσέχεις ..

-         Και εσύ .., είπε και έφυγα .. Απέξω ήταν η αποκλειστική ..

-         Σας ευχαριστώ πολύ ..

-         Τίποτα ..,είπε και μπήκε μέσα στο δωμάτιο ..

Ένιωθα τόσο όμορφα που τον είδα , ήθελα να δω αν είναι καλά και γενικά μου έλειπε , δεν ξέρω γιατί αλλά θέλω να βρίσκομαι κοντά του..

Την επόμενη ημέρα ..

Σηκώθηκα με ανάμεικτα συναισθήματα .. Από την μία ήθελα να δω τόσο πολύ την Μπέλλα αλλά δεν μπορούσα , δεν ένιωθα έτοιμος να της μιλήσω , από την άλλη όμως δεν θα μάθω ποτέ τα συναισθήματα της αν δεν πάω να της μιλήσω , άλλωστε ο τολμών νικά .. Έτσι ντύθηκα , πλύθηκα και ξεκίνησα για το σπίτι της .. 

Όταν έφτασα , είδα παρκαρισμένο ένα αυτοκίνητο μαύρο , ακριβό θα έλεγα και εκείνη την στιγμή να βγαίνει η Μπέλλα με έναν άντρα ψηλό , με μαύρα μαλλιά , ωραίο σωματότυπο , με κουστούμι .. Μα καλά ποιος ήταν αυτός ? Ένα κύμα ζήλειας ήρθε και με κάλυψε .. Της άνοιξε την πόρτα για να μπει μέσα και αφού μπήκε και εκείνος μέσα ξεκίνησαν .. Ένοιωθα μια ακαταμάχητη επιθυμία να τους ακολουθήσω και αυτό έκανα .. Έφτασαν έξω από το νοσοκομείο , βγήκαν έξω από το αυτοκίνητο και δίπλα δίπλα μπήκαν μέσα στο νοσοκομείο .. Γαμώτο ποιος ήταν αυτός ο τύπος .. Αμ Έντουαρτ έτσι είναι , αν δεν κάνεις εσύ κίνηση θα στην φάει ο κουστουμάτος ..Η λογική μου έλεγε να φύγω , η ζήλεια όμως να μείνω ..

Μετά από 2 ώρες ..

Καθόμουν , έκανα βόλτες γύρω γύρω και εκείνοι ακόμα να βγουν .. Γύρισα ξανά την ματιά μου προς την είσοδο και τους είδα να βγαίνουν και οι δύο , μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο και κρύφτηκα για να μην με δουν , εγώ όμως τους έβλεπα ..Αφού φιλήθηκαν στο μάγουλο , μπήκε στο αυτοκίνητο και έφυγε .. Πάλι καλά αλλά γιατί του έδωσε φιλί στο μάγουλο , δεν τους έφτανε μια απλή χειραψία..?

Αφού έκανα μια βόλτα να ηρεμήσω , ξαναπήγα στο νοσοκομείο , μιας και είχε βραδιάσει πια και έτσι η Μπέλλα θα έφευγε .. Περίμενα , περίμενα , ώσπου την είδα να βγαίνει . Αφού βεβαιώθηκα ότι έφυγε , μπήκα μέσα και αφού πλήρωσα τον τύπο όπως και χθες , πήγα στο δωμάτιο του μικρού ..Μπήκα μέσα και όταν με είδε μου χαμογέλασε , ενώ παρατήρησα ότι κρατούσε το αρκουδάκι που του είχε φέρει χθες ..

-         Εντουαρτ ήρθες ..

-         Ε αφού το υποσχέθηκα ..

-         Εγώ σας αφήνω , είπε η αποκλειστική κα έφυγε ..

-         Λοιπόν τι κάνεις σήμερα ..?

-         Καλά είμαι αν και λυπημένος ..

-         Γιατί ..?

-         Πρέπει να πάω σε ίδρυμα ..

-         Και γιατί αυτό ..?

-         Για να μπορέσει να με πάρει έπειτα η δασκάλα μου ..

-         Κατάλαβα , δεν μπορεί έτσι απλά να σε διεκδικήσει , εσύ δεν θες να πας ?

-         Όχι , θέλω να μείνω μαζί με την Κυρία ..

-         Ναι αλλά δεν γίνεται αυτό ..

-         Ναι μου το είπε και ο κύριος  Άντριου ..

-         Άντριου?

-         Ο δικηγόρος και φίλος της κυρίας ..

-         Α μάλιστα , είπα , άρα ο δικηγόρος της είναι , όταν όμως λέμε φίλο τι εννοούμε ? Απλό φίλο ή ..?

-         Τι σκέφτεσαι Έντουαρτ ..?

-         Τίποτα και τελικά θα πας ?

-         Ναι αν και δεν θέλω , θα πάω ..

-         Νομίζω ότι έκανες την σωστή απόφαση ..

-         Ναι .. εσύ Έντουαρτ έχεις οικογένεια ?

-         Όχι γλυκέ μου δεν έχω..

-         Θα ήθελες να έχεις ?

-         Και βέβαια , ποιος δεν θα ‘ήθελε?

-         Ο πατριός μου ..

-         Σωστό και αυτό ..

-         Ξέρεις Έντουαρτ θα ήσουν πολύ καλός μπαμπάς ..

-         Αλήθεια ?

-         Ναι , αν σε είχα για μπαμπά , θα ήμουν πολύ χαρούμενος ..  Αχ γιατί μου το κάνει αυτό ..

-         Και εγώ θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν είχα εσένα για παιδί , είπα και τον πήρα αγκαλιά .. Τότε άνοιξε η πόρτα και οι δύο αυτόματα χωριστήκαμε και είδαμε την Μπέλλα να στέκεται στο κατώφλι να μας κοιτά ..

-         Έντουαρτ ..?τι κάνεις  εδώ ..?

-         Μπέλλα να σου εξηγήσω …