Damned love 14 .. Η Ένωση .

Μόλις την είδα να στέκεται εκεί και να με κοιτά, μου κόπηκαν τα πόδια και το μόνο που επιθυμούσα εκείνη την στιγμή είναι να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Η συνάντηση των δύο γυναικών, απλά θα ήταν η απόλυτη καταστροφή.

- Τάνια??, είπα ξαφνιασμένος.

- ‘Έκπληξη!!, είπε με ενθουσιασμό και έπεσε στην αγκαλιά μου... Τα έχασα τελείως. Ήταν η πρώτη φορά που ερχόταν και μου έκανε έκπληξη.

- Έκπληξη?, ρώτησα απορημένος.

- Δε χάρηκες που με είδες?, ρώτησε με ένα περίεργο ύφος. Τι να της πω ότι δεν χάρηκα καθόλου και ότι έχω ετοιμάσει ρομαντικό δείπνο για μένα και την Μπέλλα? Πώς θα το έπαιρνε λέτε, ψύχραιμα?

- Και βέβαια χάρηκα, απλά ήταν λιγάκι ξαφνικό, είπα για να δικαιολογηθώ…

- Χμμμ και σου έχω και άλλη έκπληξη, είπε με ένα πονηρό ύφος και έμεινα κόκκαλο.

- Τι έκπληξη αγάπη μου?, ρώτησα περίεργος. Τότε εκείνη πήρε ένα χαιρέκακο  ύφος και  ανοίγοντας το παλτό της άφησε να αποκαλυφθεί το υπέροχο κορμί της.  Κάτω από την καπαρντίνα φορούσε κόκκινα εσώρουχα με μαύρους φιόγκους και ζαρτιέρες.

Έμεινα να την κοιτώ σαν βλάκας, δεν ήξερα ότι ήταν τόσο παράτολμη!! Δεν μπορώ να πω ότι το θέαμα δεν ήταν εξαιρετικό, η Τάνια είχε εξαιρετικό σώμα και μια υπέροχη ομορφιά, που θα μαγνήτιζε κάθε άντρα, όπως είχε κάνει και στην δική μου περίπτωση κάποτε!! Όταν την πρωτοσυνάντησα, ένιωσα να την θέλω, να την ποθώ αλλά δεν υπήρχε αυτό που λέμε έρωτας με την πρώτη ματιά, απλά μου άρεσε. Την κατέκτησα, γίναμε ζευγάρι και την αγαπούσα, αλλά ποτέ δεν ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Δίπλα της ένιωθα ασφάλεια, σιγουριά για το μέλλον, δεν ένιωσα ποτέ ασταθής . Αυτό όμως το χάλασε η εμφάνιση της Μπέλλας, που άλλαξε την ζωή μου ριζικά. Η Μπέλλα είναι η αστάθεια, είναι ο έρωτας που σε αναστατώνει και σε κάθε του χάδι και φιλί σε κάνει να λιώνεις. Τελικά τι ήθελα την σταθερότητα, την αγάπη και την ασφάλεια ή τον έρωτα και τον κίνδυνο?

- Λοιπόν πως σου φαίνομαι?, ρώτησε η Τάνια, βγάζοντας με από τις σκέψεις μου.

- Ότι και να πω, τα λόγια είναι περιττά, της είπα με ειλικρίνεια και χαμογελώντας της, έδειξα θαυμασμό προς το θέαμα που είχα μπροστά μου.

- Έντουαρντ θέλω να με κάνεις δική σου τώρα, είπε με έναν αισθησιασμό στην φωνή της.

Αυτή δεν ήταν η Τάνια, αυτή ήταν κάποια άλλη γυναίκα. Χωρίς καν να μιλήσω όρμησε ξανά κατά πάνω μου και κλείνοντας με το πόδι της την πόρτα πίσω της, άρχισε να με φιλάει με ένα ιδιαίτερο πάθος . Δεν μπορούσα να της αντισταθώ, γιατί θα έβγαζε συμπεράσματα και αυτό δεν μας σύμφερε καθόλου. Το μόνο κακό είναι ότι σε λίγο θα έρθει η Μπέλλα και τι θα γίνει τότε?? Κάτι πρέπει να κάνω και επειγόντως μάλιστα. Επίσης δεν θα έπρεπε καθόλου η Τάνια να μπει στο σαλόνι, γιατί δεν ξέρω κατά πόσο θα της άρεσε το θέαμα... Καθώς φιλιόμασταν, με κόλλησε πάνω στον τοίχο και άρχιζε να μου ξεκουμπώνει το παντελόνι και εγώ απλά είχα μείνει άναυδος... Δεν την είχα ξαναδεί τόσο ξαναμμένη, αυτό σε άλλες περιπτώσεις θα με είχε κάνει να ανάψω και εγώ, αλλά στην προκειμένη περίπτωση το «κάτω κεφάλι» δεν είχε ξυπνήσει ούτε στο ελάχιστο και αυτό με προβλημάτιζε πολύ.

- Ήρεμα βρε αγάπη μου, πολύ φόρα πήρες, είπα προσπαθώντας να την απομακρύνω λιγάκι.

- Σε θέλω και θα σε κάνω δικό μου τώρα!! , είπε επιτακτικά και μου κατέβασε το παντελόνι και το εσώρουχο και αφού ανέβηκε επάνω μου, περνώντας τα πόδια της γύρω από την μέση μου, βοηθώντας την και εγώ. Ωστόσο κάτω τίποτα δεν λειτουργούσε  και η Τάνια το κατάλαβε και έφερε το πρόσωπο της ακριβώς απέναντι από το δικό μου και με κοιτούσε με ένα περίεργο ύφος... Να πω ότι ένιωσα ντροπή εκείνη την στιγμή θα ήταν λίγο…

- Πλάκα μου κάνεις?, είπε ενώ με κοιτούσε ακόμα στα μάτια. Εκείνη την στιγμή τύψεις και ντροπή έγιναν ένα.

- Χίλια συγγνώμη βρε αγάπη μου, δεν μου έχει ξανασυμβεί, είπα και ήταν η απόλυτη αλήθεια.

- Δεν πειράζει θα ξαναπροσπαθήσουμε, έχουμε όλο το βράδυ, είπε και ένιωσα τον χρόνο εκείνη την στιγμή κυριολεκτικά να είναι εναντίον μου.

- Ματάκια μου...  προσπάθησα να την μεταπείσω και για καλή μου τύχη εκείνη την στιγμή  το τηλέφωνο της και εκείνη κατεβαίνοντας από την αγκαλιά μου, πήρε την τσάντα της στα χέρια της και έψαξε να το βρει για να το σηκώσει. Εγώ φυσικά ανέβασα το εσώρουχο και το παντελόνι μου, γιατί ένιωθα απίστευτη ντροπή.

- Ναι καλά, έρχομαι, την άκουσα να λέει και ένιωσα μια ανακούφιση, άλλο πράγμα!! Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο, γύρισε προς το μέρος μου, ενώ έκλεινε το παλτό της.

- Πρέπει να φύγω, με θέλει κάτι ο πατέρας μου, αλλά αυτό δεν θα το αφήσουμε στην μέση, είπε με ένα προειδοποιητικό τόνο...

- Χίλια, χίλια συγγνώμη καρδούλα μου, της είπα και πήγα να την φιλήσω και εκείνη με απέφυγε, άνοιξε την πόρτα και έφυγε.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και προσπάθησα να ηρεμήσω από όλο αυτό το φιάσκο που είχε διαδραματιστεί εδώ πριν λίγο. Κοίταξα την ώρα και είδα ότι είχε περάσει μισή ώρα, για καλή μου τύχη η Μπέλλα είχε αργήσει, κάτι με φύλαξε για να μην συναντηθούν οι δύο γυναίκες μαζί! Ανέβηκα επάνω στο δωμάτιο μου και κοιτάχτηκα στον καθρέπτη και εντόπισα κόκκινα σημάδια πάνω στον γιακά μου ενώ μύρισα ολόκληρος το άρωμα της Τάνιας. Αμέσως έβγαλα το πουκάμισο ενώ εκείνη την στιγμή χτύπησε μήνυμα στο κινητό μου. «Σόρρυ αγάπη μου θα αργήσω λιγάκι, σε κανά εικοσάλεπτο θα είμαι εκεί!!» Δεν γίνεται κάποιος με φυλάει ο Θεός ή διάολος με αυτά που κάνω?

Πέταξα το κινητό πάνω στο κρεβάτι και αμέσως μπήκα και έκανα ένα κρύο ντους για να ηρεμήσω και να φύγει το άρωμα της Τάνιας από πάνω μου. Φόρεσα ένα τζινάκι και ένα πουκάμισο μπλε ενώ άφησα τα μαλλιά μου όπως ήταν, επιμελώς ατημέλητα ενώ πρόσθεσα και κολόνια τόσο όμως ώστε να μην είναι υπερβολικό. Την στιγμή που κατέβαινα τις σκάλες,  χτύπησε το κουδούνι. Τέλειος συγχρονισμός. Όλα πήγαν λες και ήταν υπέρ μου, ελπίζω και η συνέχεια να πάει κάπως έτσι!!! Αφού έστρωσα τα ρούχα μου και πήρα μια ανάσα για να μου φύγει το άγχος, άνοιξα την πόρτα. Μπροστά μου εμφανίστηκε η Μπέλλα, με ένα λαμπερό χαμόγελο να χαράζεται στο υπέροχο πρόσωπο της, το οποίο δεν είχε ίχνος μακιγιάζ και αυτό την έκανε αν είναι δυνατόν ακόμα πιο όμορφη ενώ τα μαλλιά της σε μια μακριά κοτσίδα όπου έδινε την ευκαιρία να δεις πιο καθαρά το πρόσωπο της.

- Καλησπέρα και καλώς όρισες, είπα με ένα ιδιαίτερο ενθουσιασμό που την έβλεπα.

- Καλησπέρα αγάπη μου, συγγνώμη που άργησα, είπε με ένα ύφος ενόχου.

- Σεν πειράζει, δεν έγινε και τίποτα, έλα πέρασε, είπα αν και η ψυχούλα μου το ήξερε το τι είχα περάσει την τελευταία ώρα. Εκείνη αφού μου έδωσε ένα γλυκό φιλί στα χείλη, πέρασε μέσα και άρχισε να περιεργάζεται το χώρο γύρω της. Έκλεισα την πόρτα και πήγα κοντά της.

- Πώς σου φαίνεται το σπίτι?, της είπα ενώ την βοηθούσα να βγάλει το παλτό της.

- Είναι υπέροχο πραγματικά και νομίζω πως σε χαρακτηρίζει απόλυτα, είπε με έναν ενθουσιασμό.

- Νομίζεις?

- Ναι έχει στοιχεία μοντέρνα και κλασσικά μαζί, σε συνδυασμό με τα γήινα χρώματα, πραγματικά είναι θαυμάσιο...

- Σε ευχαριστώ πολύ, τι λες να πάμε να δειπνήσουμε γιατί πολύ φοβάμαι ότι το φαγητό θα έχει πια κρυώσει, είπα με ένα χιουμοριστικό τρόπο.

- Ναι πάμε, ανταπέδωσε και εκείνη και αφού της έκανα νόημα να περάσει πρώτη, εγώ την ακολούθησα. Μόλις φτάσαμε στο σαλόνι και αντίκρισε όλη αυτή την ρομαντική ατμόσφαιρα, έμεινε να το κοιτά σαστισμένη.

- Όλο αυτό το έκανες για μένα?, ρώτησε ενώ γύρισε να με κοιτάξει.

- Και λίγα έκανα, είπα απόλυτα ειλικρινά.

- Σε ευχαριστώ τόσο μα τόσο πολύ, είπε και μου έδωσε ένα φιλί γεμάτο πάθος και ευγνωμοσύνη, που με έκανε να λιώσω!!

- Έλα να καθίσουμε, της είπα και αφού τράβηξα την καρέκλα, κάθισε ενώ εγώ πήγα να σερβίρω το φαγητό. Ήμουν σίγουρος ότι αυτή η βραδιά θα ήταν από τις ωραιότερες της ζωής μου!!!

Μετά από ώρα…

Είχε περάσει αρκετή ώρα από την στιγμή που καθίσαμε να δειπνίσουμε. Η βραδιά περνούσε τόσο ευχάριστα και όμορφα. Το φαγητό της άρεσε πολύ, ενώ δεν είχαμε σταματήσει να ανταλλάσουμε ματιές και υπονοούμενα γεμάτα νόημα, λες και ξέραμε τι θα ακολουθήσει. Την ήθελα όσο δεν έχω ποθήσει άλλη γυναίκα, την αναζητούσα σαν μια όαση μέσα σε μια έρημο!

Αφού φάγαμε και το γλυκό μας, άρχισα να μαζέψω το τραπέζι, αν και μου είπε πολλές φορές η Μπέλλα να με βοηθήσει, εγώ την εμπόδισα, αφού ήταν στο δικό μου σπίτι και ήμουν εγώ ο οικοδεσπότης. Καθώς μάζεψα και τα τελευταία πράγματα από το τραπέζι, γέμισα το ποτήρι μου με κρασί και πήγα προς το σαλόνι. Η Μπέλλα ήταν με ένα ποτήρι κρασί μπροστά από την τζαμαρία και κοιτούσε την θέα. Η Μπέλλα όμως κάλυπτε οποιαδήποτε θέα, αφού ήταν από μόνη της μια οπτασία!!

- Αγναντεύεις την θέα?, ρώτησα ενώ πήγα κοντά της.

- Ναι είναι τόσο όμορφη...

- Ναι είναι, είπα ενώ ήπια μια γουλιά από το κρασί μου γιατί ένιωθα κάπως αμήχανα.

- Πόσο καιρό παίζεις πιάνο?, με ρώτησε ενώ αυτόματα κοιτάξαμε και οι δύο το πιάνο.

- Από 5 χρονών, μου άρεσε πολύ και ακόμα μου αρέσει..., είπα ειλικρινά.

- Και πως και δεν έγινες μουσικός?

- Ήρθαν έτσι οι καταστάσεις που δεν έτυχε, με παρέσυραν τα οικονομικά...

- Θα μπορούσες να μου παίξεις κάτι? Αν δεν σου κάνει βέβαια κόπο..., ρώτησε.

- Και βέβαια, θα ήθελες να παίξεις μαζί μου?, ρώτησα αν και δεν ήξερα στην ουσία αυτό που θα γινόταν, απλά θα αυτοσχεδίαζα .

- Πώς θα γίνει αυτό?, ρώτησε απορημένη.

- Έλα και θα δεις, είπα και της έπιασα το χέρι οδηγώντας την προς το μαύρο πιάνο που δέσποζε μπροστά από την τζαμαρία… Άφησα το ποτήρι με το κρασί πάνω στο πιάνο και αφού με μιμήθηκε και εκείνη, έκατσα στο μαύρο καθισματάκι και την έβαλα να καθίσει ανάμεσα στα πόδια μου… Αμέσως τα κορμιά μας ενώθηκαν, και αυτή η απλή ένωση με έκανε να πάρω αυτόματα φωτιά… Δεν έδωσα σημασία όμως και έβαλε τα χέρια μου πάνω στα πλήκτρα...

- Τοποθέτησε τα χέρια σου πάνω στα δικά μου και απλά ακολούθησέ με, εντάξει?

- Εντάξει, είπε και έκανε ότι της είπα, τοποθέτησε τα χέρια της πάνω στα δικά μου και άρχισαν τα δικά μου δάκτυλα να κινούνται ταυτόχρονα με τα δικά της… Η αίσθηση ήταν τόσο μαγευτική, η μουσική σε συνδυασμό με τα κορμιά μας ενωμένα με έκαναν αμέσως ευάλωτο στα χέρια της... Αυτή την στιγμή, ένιωθα ότι την ήθελα όσο τίποτα άλλο, ό,τι και να μου ζητούσε, θα της το έδινα απλόχερα, χωρίς καν αν το σκεφτώ... Δεν ξέρω που θα με οδηγήσει όλο αυτό, αλλά αυτή την στιγμή δεν με νοιάζει τίποτα και κανένας!!

Χωρίς να σταματώ να παίζω, τα χείλη μου από δική τους πρωτοβουλία, άρχισαν να φιλούν τον υπέροχο λαιμό της, εισπνέοντας ταυτόχρονα το άρωμα της, που έκαιγε πραγματικά τα σωθικά μου... Εκείνη αναστέναξε και γύρισε το κεφάλι της προς τα πίσω, ακουμπώντας το πάνω στο ώμο μου, δίνοντας μου έτσι καλύτερη πρόσβαση… Πέρασα την γλώσσα από όλη την επιφάνεια του λαιμού της, καταλήγοντας στο λοβό του αυτιού της και το δάγκωσα... Εκείνη αυτόματα βόγκηξε και έκλεισε τα μάτια της απολαμβάνοντας την αίσθηση, ενώ τα χέρια της έφυγαν από τα δικά μου και κατέληξαν πίσω στον αυχένα μου να παίζουν με τα μαλλιά μου… Συνέχισα να την φιλώ, αλλά ήθελα περισσότερα και ήμουν σίγουρος ότι και εκείνη αυτό ήθελε... Απομάκρυνα τα χέρια μου από το πιάνο, έβγαλα τα χέρια της από πίσω και εκείνη παίρνοντας το νόημα μου, σηκώθηκε και αφού γύρισε το κορμί της ώστε να είναι αντικριστά μου, έκατσε ξανά πάνω στα πόδια μου και κλείδωσε τα πόδια της γύρω μου... Τα χέρια της τυλίχτηκαν γύρω από τον λαιμό μου, ενώ το ένα της χέρι είχε χωθεί μέσα στα μαλλιά μου και έπαιζε μαζί τους... Ήξερα ότι όλο αυτό ήταν ανήθικο, αλλά αυτή την στιγμή δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα, το θεωρούσα τόσο μα τόσο σωστό!... Τα χείλη μου ακούμπησαν τα δικά της και την φίλησα με πάθος, για να της δείξω πόσο την επιθυμούσα, πόσο την ήθελα να την κάνω δικιά μου… Το φιλί μας γινόταν όλο και πιο βαθύ, όλο και πιο παθιασμένο, ενώ τα χέρια της δεν αποχωρίζονταν τα μαλλιά μου και αυτό με έκανε να λιώνω ακόμα περισσότερο… Απομάκρυνα τα χείλη μου από τα δικά της και την κοίταξα στα μάτια και το μόνο μπορούσα να διακρίνω μέσα τους, ήταν πάθος και ανάγκη… Ανάγκη να γίνουμε ένα, να νιώσει ο ένας τον άλλον στο έπακρο.

Δεν ξέρω τι έβλεπε εκείνη στα δικά μου, αλλά ότι και να έβλεπε την έκανε να με αρπάξει και να φιλήσει με όλη της την δύναμη, με όλο της το πάθος που με έκανε να καίγομαι όλο και περισσότερο… Την ήθελα και οποιαδήποτε αρνητική σκέψη πήγαινε περίπατο, το μόνο που υπήρχε ,ήμουν εγώ και εκείνη, κανένας άλλος! Έτσι χωρίς να καθυστερώ, της έβγαλα το μπλουζάκι, το πέταξα κάτω στο πάτωμα και τα υπέροχα, στητά της στήθη έκαναν την εμφάνιση τους!!! Δεν άντεξα και αμέσως τα χείλη μου τα άρπαξαν και άρχισαν να παίζουν μαζί τους... Η Μπέλλα για να μου δώσε το ελεύθερο, πήγε προς τα πίσω και στερεώθηκε στα πλήκτρα του πιάνου, κάνοντας αυτόματα  να βγάλουν έναν παράφωνο ήχο. Οι ρώγες της ήταν τόσο σκληρές που με καλούσαν να τις πάρω στο στόμα και να τις πιπιλίσω, να τις δαγκώσω ξανά και ξανά και ξανά, όπως και έκανα... Πήρα την μία ρώγα στο στόμα μου και αφού την πιπίλισα και την δάγκωσα, η Μπέλλα τινάχτηκε και δάγκωσε τα χείλη της για να συγκρατηθεί και να μην βογκήξει… Την ίδια διαδικασία ακολούθησα και στο άλλο στήθος, ενώ η Μπέλλα αυτή την φορά δεν άντεξε και αναστέναξε και για να μην χάσει την ισορροπία της κρατήθηκε καλύτερα από το πιάνο και για ακόμα μια φορά ακούστηκε  ο ίδιος ήχος που θα μπορούσα να πω ότι αντί να με ενοχλεί με ερέθιζε ακόμα πιο πολύ…

- Σε θέλω, μου είπε με μια τραχιά φωνή ενώ με κοιτούσε στα μάτια…

- Και εγώ σε θέλω, είπα και αρπάζοντας την, την έφερα ακόμα πιο κοντά μου όσο αυτό ήταν δυνατόν και την φίλησα...

Αυτή την φορά τα χέρια της δεν βρίσκονταν στα μαλλιά μου αλλά προσπαθούσαν να βγάλουν την μπλούζα μου... Σήκωσα τα χέρια μου για να την διευκολύνω και αφού μου έβγαλε την μπλούζα και την πέταξε, κόλλησε το κορμί της πάνω στο δικό μου και φιληθήκαμε με όλο την δύναμη μας!! Την σήκωσα από την αγκαλιά μου και την έβαλα να καθίσει πάνω στο πιάνο, αφού πρώτα έριξα τα ποτήρια κάτω  και εκείνα με το πέσιμο έκαναν έναν εκκωφαντικό ήχο... Το κόκκινο κρασί είχε χυθεί όχι μόνο πάνω στο πάτωμα αλλά σημάδια κόκκινου κρασιού υπήρχαν και πάνω στην τζαμαρία… Τελικά το κόκκινο χρώμα είναι αυτό που συμβολίζει την σχέση μας, κόκκινο το χρώμα του πάθους και της παρανομίας... Εκτός όμως από τον ήχο που έκαναν τα ποτήρια μας, τα πόδια της Μπέλλας ακουμπούσαν πάνω στα πλήκτρα και έκαναν έναν περίεργο ήχο... Της έβγαλα τα τακούνια και άρχισα να την φιλάω... Οι γλώσσες μας είχαν γίνει ένα, ενώ ταυτόχρονα της ξεκούμπωνα το παντελόνι και της το έβγαλα… Αποχωρίστηκα τα χείλη της και παρατήρησα ότι χρώμα του εσώρουχου της ήταν κόκκινο, σαν το χρώμα που είχε το κρασί, σαν το χρώμα που είχε η σχέση μας... Ήταν λες και το έκανε επίτηδες, ήταν λες και ήθελε να δηλώσει ότι παρανομία και η αλληλεξάρτηση μας είναι απόλυτα συνδεδεμένες…

Συνέχισα να την φιλάω και τότε τόλμησα και έβαλα το ένα χέρι μου πάνω από το εσώρουχο της... Τι το ήθελα?? Ήταν τόσο υγρή και αυτό μόνο για μένα, αυτόματα  σκλήρυνα ακόμα περισσότερο… Άρχισα να τρίβω το ευαίσθητο σημείο της πάνω από το εσώρουχο, ενώ φιλιόμασταν ασταμάτητα... Ήθελα τόσο μα τόσο πολύ να την γευτώ… Και τι με εμποδίζει?... ρώτησα τον εαυτό μου, έτσι κι αλλιώς η κατρακύλα μας παρέσυρε, τουλάχιστον ας το απολαύσουμε… Της έβγαλα εντελώς το εσώρουχο και εκείνη ξέροντας ακριβώς τι θα ακολουθήσει, έκανε προς τα πίσω, στερεώθηκε στο πιάνο όσο καλύτερα μπορούσε, άνοιξε τα πόδια της δίνοντας μου την απόλυτη πρόσβαση… Έσκυψα και άρχισα να την γεύομαι... Ήταν τόσο υγρή, η γεύση της, το άρωμα της με έστελναν στον κάτω κόσμο και με ξανάφερναν στην επιφάνεια... Η γλώσσα μου ασταμάτητα γευόταν το λουλούδι της και εγώ απλά γινόμουν δέσμιος του ίδιου μου του σχεδίου, των ίδιων μου των συναισθημάτων… Ο φόβος άρχισε να με κατακλύζει, αλλά η ανάγκη μου να την νιώσω ήταν ακόμα μεγαλύτερη… Τόλμησα να μας κοιτάξω  μέσα από την αντανάκλαση της τζαμαρίας και το θέαμα με έκανε να γίνω και άλλο σκληρός… Η Μπέλλα με κλειστά τα μάτια είχε παραδοθεί πλήρως στο πάθος της και απολάμβανε την κάθε στιγμή στο έπακρο, ενώ οι ηδονικοί αναστεναγμοί που έβγαιναν από  αισθησιακά της χείλη έσπαγαν την σιωπή που επικρατούσε... Εκτός όμως από την Μπέλλα τόλμησα και κοίταξα τον εαυτό μου και αντίκρισα δυο μάτια που είχαν πάρει φωτιά, αν είναι δυνατόν πόσο παίζει να την θέλω, δεν αναγνωρίζω πια τον εαυτό μου...

Συνέχισα το παιχνίδι με την γλώσσα μου, οι ανάσες της Μπέλλας γινόντουσαν όλο και πιο γρήγορες, ώσπου δεν άντεξε άλλο και έχυσε πάνω στην γλώσσα μου... Ήθελα να συνεχίσω το παιχνίδι και να την φέρω στα όρια της, αλλά οι δίκες μου αντοχές άρχιζαν να γίνονται πιεστικές, λίγο ακόμα και θα βγει έξω από το παντελόνι μου… Την σήκωσα από την μέση και την έφερα κοντά μου, δίνοντας της ένα βαθύ φιλί και εκείνη φυσικά ανταποκρίθηκε αμέσως… Έχοντας την στην αγκαλιά μου, χωρίς να αποχωρίζομαι τα χείλη της, πήγα στον καναπέ και αφού την ακούμπησα μαλακά  απάνω του, κάλυψα το σώμα της με το δικό μου και συνέχισα να την φιλώ, ενώ το χέρι μου εξερευνούσε κάθε σπιθαμή του κορμιού της. Ένιωσα τότε τα χέρια της να ξεκουμπώνουν το παντελόνι μου και χωρίς να κρατώ καμιά αντίσταση, την άφησα να μου το βγάλει και το ίδιο έγινε και με το εσώρουχο μου. Τώρα τίποτα δεν μας χώρισε, δεν υπήρχε κανένα εμπόδιο μεταξύ μας, μπορούσαμε να νιώσουμε ο ένας τον άλλον στο έπακρο!

- Κάνε με δική σου, σε παρακαλώ, είπε με έναν αισθησιασμό η Μπέλλα και εγώ απλά δεν μπορούσα να της αντισταθώ.

Αφού πήρα από το παντελόνι το προφυλαχτικό το φόρεσα και αφού της έδωσα ένα έντονο και παθιασμένο φιλί, μπήκα μέσα της και εκείνη αναστέναξε ενώ εγώ ένιωσα την καρδιά μου να χτυπά τόσο δυνατά που κυριολεχτικά τρελάθηκα. Η αίσθηση ήταν τόσο υπέροχη που ένιωσα να γίνομαι απόλυτα δέσμιος της, τώρα πια είχαμε γίνει ένα και τίποτα δεν μπορούσε να μας χωρίσει... Στην αρχή πήγαινα αργά, αλλά οι κινήσεις της και η ανάγκη μου να νιώσω την ολοκλήρωση, έκαναν τις ωθήσεις μου όλο και πιο βαθιές, αλλά και συνάμα και πιο γρήγορες... Όλα γύρω μου είχαν χαθεί και ένιωθα το τέλος να είναι κοντά, η λύτρωση να είναι σε απόσταση αναπνοής. Άρχισα και πάλι να κάνω πιο αργές τις ωθήσεις μου και τότε η Μπέλλα τελείωσε βγάζοντας μια κραυγή και μετά από λίγο απελευθερώθηκα και εγώ!! Έριξα όλο το βάρος του σώματος πάνω στην Μπέλλα, ενώ και οι δύο προσπαθούσαμε να ηρεμήσουμε και να βρούμε την φυσιολογική μας αναπνοή. Ένιωσα τα χέρια της ανάμεσα στα μαλλιά μου να τα χαϊδεύουν και ένιωσα εκείνη την στιγμή ότι βρισκόμουν στην αγκαλιά που από την αρχή επιθυμούσα, στην αγκαλιά που θα υπάρξει η λύτρωση και η καταστροφή μου μαζί !!

Damned love 13 ...Αγάπη γεμάτη εμπόδια!!

Έντουαρντ

Μόλις τον είδα έξω από την πόρτα μου , απόλυτα σοβαρό και με ένα ύφος του τύπου τώρα σας έπιασα , ένιωσα όλο το κορμί μου να μουδιάζει και τα λόγια της Μπέλλας μου ήρθαν στο μυαλό «Μήπως ένιωσες κάτι να αστράφτει ?». Αυτό ήταν ο Ράιλι μας έβγαλε φωτογραφίες και μας έπιασε στα πράσα , τώρα την βάψαμε κανονικότητα  ..

- Τι έγινε Ράιλι πώς και από εδώ τέτοια ώρα ?, ρώτησα προσπαθώντας να συγκρατήσω τον εκνευρισμό μου .

- Κάτι συνέβη,  μπορούμε να μιλήσουμε ?, ρώτησε με ένα σοβαρό ύφος που μου έκοψε τα πόδια.

- Ναι έλα πέρνα , είπα και αφού πέρασε , έκλεισα την πόρτα πίσω μου και πήρα μια βαθιά ανάσα για να μπορέσω να τον αντιμετωπίσω.

- Συνέβη κάτι σήμερα το βράδυ , όπου είμαι σίγουρος ότι θα ξεδιαλύνει μια για πάντα τα πράγματα  . Ωχ τι εννοεί με αυτό , τώρα ??

Αν τελικά μας ανακάλυψε τι λέμε ? Αποκαλύπτουμε το σχέδιο ή .. τι ? Ότι είμαι ερωτευμένος με την γυναίκα του πατέρα σου και ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή ?Το λιγότερο που θα μπορούσα να πάθω είναι να με δείρει και έπειτα οι συνέπειες  θα είναι οικτρές και θα έρχονται η μία μετά την άλλη . Θα τα πει στον Καρλάιλ , θα χάσω την αξιοπρέπεια μου , τον σεβασμό του και την αγάπη του ανθρώπου που μου φέρθηκε πραγματικά σαν πατέρας , ούτε αυτός ούτε και ο Ράιλι θα μου ξαναμιλήσουν , θα με διώξουν όχι μόνο από την εταιρεία αλλά και από την ζωή τους !!Η Μπέλλα δεν θα πιστέψει ότι την ερωτεύτηκα , θα χωρίσουμε και θα φύγει και θα χάσω μια και καλή την Τάνια !! Στην ουσία όμως θα χάσω τον ίδιο μου τον εαυτό όπως τον έχω χάσει  ήδη!!

- Τι εννοείς? Με έχεις κάνει να ανησυχώ .. είπα με εγκράτεια

- Κοίτα , είπε και μου έδωσε μια φωτογραφική μηχανή ..

- Τι είναι αυτή η φωτογραφική μηχανή ?ήταν ερώτηση βλακώδης , αλλά ήθελα να δω που  το πήγαινε.

- Δες πρώτα, ανταπέδωσε κάνοντας μου νόημα να δω την μηχανή ..

Εκείνη την στιγμή ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί κυριολεχτικά όμως .Αφού προσπάθησα να ηρεμήσω , άνοιξα την μηχανή και πήγα στις φωτογραφίες . Μόλις άνοιξα την πρώτη , μας είδα να φιλιόμαστε και ένιωσα ένα σφίξιμο . Τότε παρατήρησα ότι  το πρόσωπο μου δεν φαινόταν σχεδόν καθόλου μόνο λίγο από μούσι που είχα βάλει αλλά και η Μπέλλα δεν φαινόταν καθαρά. Συνέχισα και είδα και τις υπόλοιπες και άρχισα να νιώθω μια ανακούφιση , αφού από την οπτική γωνία που είχε τραβήξει τις φωτογραφίες δεν φαινόμουν καθαρά και μασκαρεμένος που ήμουν ,  το έκανε ακόμα πιο δύσκολο να με καταλάβει κανείς .

- Η Μπέλλα φιλιέται με άλλον ? Μα καλά που τις έβγαλες αυτές ?, το έπαιζα ανήξερος .

- Την έπιασα αδερφέ μου κυριολεχτικά στα πράσα, είπε απόλυτα ευχαριστημένος

- Μα καλά που τις τράβηξες αυτές τις φωτογραφίες ?, ρώτησα ανήξερος

- Έξω ακριβώς από το σπίτι , βλέπεις ούτε τα προσχήματα δεν κρατάει η πουτάνα , είπε και φαινόταν από την μία χαρούμενος που την έπιασε αλλά και από την άλλη νευριασμένος που κερατώνει τον πατέρα του . Εκείνη την στιγμή τα έβαλα με τον εαυτό μου που δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ και την φίλησα έξω από το σπίτι . Θα έπρεπε να ήμουν πολύ πιο προσεκτικός , διότι αν είχαμε προσέξει τώρα δεν θα είχαμε αυτά!

- Και αυτόν τον μουσάτο τον ξέρεις ?, ρώτησα για να δω τι ξέρει ακριβώς

- Όχι δεν τον ξέρω αλλά τι σημασία έχει , η ουσία είναι ότι τους έπιασα στα πράσα και τώρα θα την διώξουμε μια και καλή ..

- Σκέφτεσαι να τις δείξει στον πατέρα σου ?, ρώτησα και ένα κόμπος ήρθε και κάθισε μέσα μου

- Και βέβαια , θα τις εκτυπώσω και θα τις δείξω στον πατέρα μου , για να την ξεφορτωθούμε μια καλή  από την ζωή μας .. , είπε με μίσος

- Και την στενοχώρια που θα πάρει ο πατέρας σου , μην ξεχνάς ότι έχει και καρδιά, είπε προσπαθώντας να σώσω την κατάσταση

- Θα στενοχωρηθεί αλλά δεν μπορεί να ζει μέσα στο ψέμα και θα με βοηθήσεις εσύ σε αυτό ..

- Πώς να σε βοηθήσω?, ρώτησα με απορία

- Θα του το πούμε μαζί στον πατέρα μου , απάντησε και δεν ήξερα τι να απαντήσω

- Δεν ξέρω Ράιλι , την προηγουμένη φορά που τόλμησα να πω κάτι εναντίον της , κάναμε να μιλήσουμε τόσο καιρό ..

- Σε παρακαλώ βρε Έντουαρντ , σε έχει σαν γιο του , αν είμαστε και οι δύο και μαζί με τα αποδειχτικά στοιχεία θα πεισθεί απόλυτα , είπε και με κοιτούσε παρακλητικά

- Καλά όποτε είναι πες μου και θα έρθω , εντάξει ?

- Αύριο κιόλας , δεν έχω άλλο χρόνο μεθαύριο φεύγω για το πανεπιστήμιο.

- Όπως νομίζεις , ελπίζω να κάνεις το σωστό , είπα και ένιωθα ένα πλάκωμα στο στήθος

- Κάνω το σωστό , πρέπει να σωθεί ο πατέρας μου από αυτήν και άμεσα μάλιστα , είπε αποφασιστικά και εκείνη την στιγμή ένιωσα πιο μπερδεμένος από ποτέ  .

Αν το καλοσκεφτείς , η απρόοπτη εμφάνιση του Ράιλι ευνόησε πολύ την κατάσταση . Θα διώξουμε την Μπέλλα και κανένας δεν θα καταλάβει ότι ο άντρας που εμφανίζεται στις  φωτογραφίες , είμαι εγώ , θα έπρεπε κανονικά να είμαι ευχαριστημένος, που κατά ένα εντελώς απρόοπτο γεγονός πραγματοποιείται το σχέδιο του , βγαίνοντας και αλώβητος από όλο αυτό .Εγώ όμως ένιωθα  άσχημα , δεν θέλω να φύγει η Μπέλλα από την ζωή μου , αν αποκαλύψουμε τις φωτογραφίες αυτόματα θα κατηγορήσει εμένα ότι μπορεί να της την είχα στήσει , αλλά και αυτό να μην γίνει από την στιγμή που θα χωρίσει με τον Καρλάιλ , εγώ δεν θα μπορέσω να την ξαναδώ .Πώς έχω μπερδευτεί έτσι ? Δεν φταίει κανείς άλλος , παρά μόνο εγώ με το ηλίθιο σχέδιο μου. Δεν ήξερα τι να κάνω να υποστηρίξω τον Ράιλι ή να μιλήσω στην Μπέλλα για να προλάβει ?

Την επόμενη ημέρα ..

Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου , η ανησυχία  μου είχε χτυπήσει κόκκινο . Η σημερινή μέρα είναι επικίνδυνη για όλους, τόσο για μένα και την Μπέλλα όσο και για τον Καρλάιλ. Η μεγάλη αποκάλυψη θα γινόταν το απόγευμα , όπου ο Καρλάιλ θα έχει γυρίσει από την εταιρεία .Το σχέδιο έλεγε το εξής , εγώ θα συνοδέψω τον Καρλάιλ στο σπίτι , τάχα γιατί μου έχουν λείψει και έρχομαι να τους δω και ο Ράιλι ενώπιον της Μπέλλας θα εμφανίσει τις φωτογραφίες που έβγαλε και εγώ θα τον υποστηρίξω , αν πάει ο Καρλάιλ να αμφισβητήσει τα δεδομένα , τάχα ότι ήμουν και εγώ εκεί . Έλα που εγώ ήμουν εκεί αλλά σε άλλη θέση, στην θέση του προδότη , όπου ως ερωτευμένος κοροϊδεύει τον άνθρωπο που τον βοήθησε όσο κανένας άλλος .Η καρδιά όμως δεν ρωτάει ποιον θα ερωτευτεί , για ποια θα χτυπήσει, κάνει του κεφαλιού της και εμείς είμαστε έρμαια της και η λογική πάει περίπατο .

Η ημέρα στο γραφείο  που πέρασε ήταν ατελείωτη , τουλάχιστον έτσι νόμιζα . Το άγχος με είχε καταβάλλει και δεν μπορούσα καν να δουλέψω και όποιος μου μιλούσε απλά μπροστά του έβλεπε ένα ντουβάρι , αφού δεν είχα όρεξη ούτε να μιλήσω ούτε να δουλέψω . Όταν η ώρα πήγε έξι , τα παράτησα όλα στην μοίρα τους και έτρεξα να προλάβω τον Καρλάιλ , όπου έφευγε συνήθως .Βγήκα έξω από το γραφείο, πήρα το ασανσέρ και κατέβηκα κάτω . Στην είσοδο είδα τον Καρλάιλ ο οποίος ήταν έτοιμος να φύγει .

- Καρλάιλ , περίμενε , φώναξα κα τότε γύρισε και με κοιτούσε με ένα ανεξιχνίαστο βλέμμα

- Τι έγινε βρε Έντουαρντ και φωνάζεις ?, ρώτησε ενώ έφτασα κοντά του και πήρα μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω  .

- Έλεγα να φύγουμε μαζί , θα έρθω σπίτι , ελπίζω να μην σε πειράζει?

- Και βέβαια δεν με πειράζει , αλλά πως το αποφάσισες ?

- Ε να αύριο φεύγει και ο Ράιλι και είπα να  τον δω λιγάκι ..

- Μια χαρά , έλα πάμε .. Τι ωραία θα έχω όλη την οικογένεια μου πάλι όλη μαζί , είπε μια χαρά και εγώ ένιωσα απίστευτες τύψεις να  με κατακλύζουν.

- Λοιπόν πάμε ?, ρώτησα με ένα γλυκό και αμήχανο ταυτόχρονα χαμόγελο .

- Ναι , ναι πάμε , είπε και του έκανα χώρο να φύγει πρώτος και τον ακολούθησα και εγώ .

Στον δρόμο μιλούσαμε για διάφορα θέματα , αλλά εγώ ήμουν και λίγο χαμένος στον κόσμο μου . Μόλις φτάσαμε στο σπίτι και μπήκαμε μέσα , είδαμε τον Ράιλι να είναι σχεδόν ετοιμοπόλεμος και από την άλλη την Μπέλλα , η οποία διάβαζε αδιάφορα ένα περιοδικό . Μόλις μας είδε όμως η Μπέλλα , ξαφνιάστηκε με την εμφάνιση μου .

- Αγάπη μου .. Έντουαρντ καιρό είχαμε να σε δούμε στο σπίτι μας , είπε με μια χαρά αλλά και ανησυχία μαζί.

- Ναι είπα να περάσω μιας και αύριο φεύγει και ο Ράιλι , είπα κάπως αδιάφορα .

- Και καλά έκανες , αγάπη μου τι μου κάνεις ?, είπε με ένα γλυκανάλατο τρόπο στον Καρλάιλ ..

- Μια χαρά ματάκια μου, της είπε και της έδωσε ένα φιλί στο στόμα και ειλικρινά μου γύρισε το μάτι, αλλά προσπάθησα να είμαι ψύχραιμος .

- Λοιπόν τι λέτε να πω στην Έλενα να φτιάξει καφεδάκια και να τα πούμε ?, είπε η Μπέλλα ευδιάθετη .

- Ναι δεν είναι άσχημη ιδέα , είπε ο Καρλάιλ .

- Μισό λεπτό , πριν από αυτό θα ήθελα πατέρα να σου δείξω κάτι …

- Δεν μπορεί να γίνει αργότερα ?

- Καλύτερα τώρα , είπε ο Ράιλι απόλυτα σοβαρός .

- Όπως νομίζεις καλέ μου , δείξε μου τι είναι , είπε ο Καρλάιλ και ο τρόμος άρχιζε να εμφανίζεται

- Μισό λεπτό να το φέρω από πάνω , είπε και έφυγε σφαίρα επάνω .

Όλοι μας καθίσαμε στο καθιστικό , με την Μπέλλα απόλυτα ήρεμη , τον Καρλάιλ στο κόσμο του και εγώ να κάθομαι σε καμένα κάρβουνα .. Η ώρα περνούσε και ο Ράιλι δεν εμφανιζόταν και μια περίεργη ηρεμία άρχισε να με καταβάλλει.

- Μα που είναι αυτό το παιδί , τόση ώρα θα είχαμε πιει και το καφεδάκι μας , είπε ο Καρλάιλ ενώ κοίταζε μια το ρολόι του μια την σκάλα

- Έλα μου ντε , λέτε να έπαθε κάτι , να πάω να δω?, είπα αλλά εκείνη την ώρα κατέβηκε ο Ράιλι απόλυτα εκνευρισμένος αλλά και προβληματισμένος .. Α να τος ,είπα και όλων τα μάτια στράφηκαν επάνω του .

- Άντε βρε Ράιλι που ήσουν τόση ώρα ?

- Συγγνώμη αλλά να αυτό που ήθελα να σου δείξω , το έχασα , είπε και εκείνη την στιγμή ένιωσα μια απίστευτη χαρά , αλλά δεν την έδειξα γιατί δεν ήθελα να με υποψιαστεί κανένας .

- Μα καλά πως το έχασες ?ρώτησα απορημένος εγώ.

- Ήταν λες και κάποιος τις εξαφάνισε και κοίταξε για λίγο την Μπέλλα. Μάλλον πίστευε ότι εκείνη έφταιγε , που να ήξερε ?

- Καλά τι ακριβώς ήθελες να μου δείξεις ? , ρώτησε ο Καρλάιλ

- Κάτι φωτογραφίες, είπε

- Τι φωτογραφίες είναι αυτές ?Τότε είδα τον Ράιλι που δαγκώθηκε και ξεροκατάπιε

- Μια έκπληξη από το πανεπιστήμιο , είπε τελικά χωρίς να αποκαλύψει το ακριβές περιεχόμενο των φωτογραφιών .

- Α χα , αν είναι να ψάξουμε μήπως είναι πουθενά στο σπίτι ..

- Μπα τις είχα συγκεκριμένα κάπου , πάει εξαφανίστηκαν , είπε με δυσαρέσκεια

- Έλα μην στενοχωριέσαι, τι έκληξη ήταν αυτή , δεν μπορείς να μας την πεις ?

- Όχι ήταν τέτοια η έκπληξη που δεν γινόταν  χωρίς τις φωτογραφίες , είπε

- Όπως νομίζεις , έλα μην ανησυχείς , δεν έγινε και τίποτα το ανησυχητικό , είπε ο Καρλάιλ προσπαθώντας να ηρεμήσει τον γιο του

- Ναι ότι έγινε – έγινε , πάμε να πιούμε αυτό το καφέ που λέγαμε , είπε ο Ράιλι προσπαθώντας να κρύψει την δυσαρέσκεια του.

- Ναι πάμε , είπε ο Καρλάιλ , ενώ αυτόματα κοίταξα την Μπέλλα η οποία ήταν τόσο ήρεμη , λες και δεν είχε συμβεί τίποτα όλη αυτή την ώρα .

Αφού σηκώθηκαν όλοι , προχώρησε μπροστά ο Ράιλι με τον πατέρα του , ενώ εγώ και η Μπέλλα μείναμε πίσω . Πέρασε το χέρι της από το δικό μου και μου άφησε ένα χαρτάκι και αφού μου χαμογέλασε , έφυγε και εκείνη . Άνοιξα το χαρτάκι και το διάβασα .. « Σε ευχαριστώ πολύ που με προειδοποίησες , τις βρήκα τις φωτογραφίες και τις έσκισα και έσβησα και τις φωτογραφίες από την μηχανή και το κομπιούτερ. Και εγώ σε αγαπώ πολύ , Κύριε Χιου Σμιθ» Μόλις το διάβασα ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου και ήμουν τόσο χαρούμενος που όχι μόνο η Μπέλλα τα κατάφερε , αλλά και γιατί με αγαπάει , όπως  την αγαπώ και εγώ .Ευτυχώς χθες την προειδοποίησα, στέλνοντας ένα μήνυμα «Ο Ράιλι μας έχει βγάλει φωτογραφίες και ετοιμάζεται αύριο με την παρουσία όλων να τις αποκαλύψει . Τις έχεις στην φωτογραφική , θα τις εκτυπώσει!! Βρες τις και εξαφάνισε τις. Σε αγαπώ όσο δεν φαντάζεσαι»  και έτσι κατάφερε να πάρει τις φωτογραφίες . Δεν μου έστειλε να μου πει τι είχε γίνει και έτσι ανησυχούσα , ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Αν και δεν είμαι πολύ σίγουρος για αυτό που έκανα , άφησα την Μπέλλα να κοροϊδεύει τον Καρλάιλ , τον Ράιλι που ξέρει ότι η Μπέλλα απατάει τον πατέρα του  να μένει ατιμώρητη και εγώ να κοροϊδεύω τους πάντες και τα πάντα , ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό .

 Μια εβδομάδα μετά ..

Τα πράγματα ήρθαν και πάλι στον φυσιολογικό τους ρυθμό , αν μπορείς να πεις αυτή την ζωή φυσιολογική . Ο Ράιλι είχε φύγει πια για το πανεπιστήμιο , αν και πριν φύγει μου είπε ότι ήταν σίγουρος ότι η Μπέλλα , τις πήρε αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει που το κατάλαβε .Με την Μπέλλα πάντα στα κρυφά βγαίναμε καμιά βόλτα και περνούσαμε τόσο όμορφα και όσο περνούσαν οι μέρες ένιωθα όλο και πιο ερωτευμένος.

Σήμερα ο Καρλάιλ έφυγε για ένα επαγγελματικό ταξί και θα γυρίσει σε δύο μέρες , αφήνοντας έτσι το πεδίο ελεύθερο για εμένα και την Μπέλλα . Την είχα καλέσει το βράδυ για δείπνο και αυτό σήμαινε αυτόματα ότι μπορεί και να συμβεί και κάτι άλλο και αυτό με εξίταρε πιο πολύ . Την ποθούσα όσο καμιά άλλη γυναίκα και κανά δυο φορές παραλίγο να ξεφύγουμε , αλλά κάτι μας συγκράτησε και τους δύο , λες και περιμένουμε την ιδανική στιγμή. Σήμερα νομίζω ότι είναι η πιο κατάλληλη στιγμή , οι δυο μας σε ένα σπίτι χωρίς το φόβο μήπως μας δει κανείς και χωρίς το φόβο του χρόνου .

Τελείωσα την δουλειά μου γρήγορα , για να πάω σπίτι  να ετοιμάσω την ατμόσφαιρα , να μαγειρέψω κάτι και να ετοιμαστώ φυσικά και εγώ . Ένιωθα σαν πρωτάρης που βγαίνει το πρώτο του ραντεβού και νιώθει τρελή αμηχανία. Μόλις πήγα σπίτι , το πρώτο πράγμα που έκανα είναι να βάλω να μαγειρέψω , αποφάσισα να φτιάξω πάπια με γλυκόξινη σάλτσα όπου ήταν και η σπεσιαλιτέ μου . Φυσικά αγόρασα ένα καλό κρασί και πήρα γλυκό από ένα ζαχαροπλαστείο .

Αφού το φαγητό γινόταν , αποφάσισα να στρώσω το τραπέζι σε μια εντελώς ρομαντική ατμόσφαιρα . Είχα αγοράσει τριαντάφυλλα και αφού τα μάδησα σκόρπισα πάνω στο λευκό τραπεζομάντηλο κόκκινα πέταλα όπου έδιναν μια ιδιαίτερη ομορφιά αλλά και μια ιδιαίτερη μυρωδιά που κατέκλυζε τον χρόνο και δυο κεριά για να ζεστάνουν την όλη ατμόσφαιρα  .

Αφού έκλεισα το φαγητό , πήγα να κάνω ένα μπανάκι . Άρχισα να ψάχνω στην ντουλάπα να δω τι θα φορέσω , αλλά τίποτα δεν μου άρεσε . Με είχε πιάσει ένα τέτοιο άγχος που δεν ήξερα τον λόγο , ή μάλλον ήξερα , θέλω να εντυπωσιάσω την Μπέλλα και να την κάνω να αισθανθεί άνετα στο σπίτι μου . Μετά από πολλή ώρα , βρήκα να φορέσω ένα άσπρο πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι και τα μαλλιά μου επιμελώς ατημέλητα , όπως της άρεσαν . Τότε μου ήρθε στο νου τα φιλιά μας , όπου αυτά τα όμορφα χέρια τα χαϊδεύουν με τον πιο  απαλό και αισθησιακό τρόπο.

Εφόσον όλα τα είχα ετοιμάσει και σε κανά μισάωρο θα ερχόταν η Μπέλλα , έβαλα μια ρομαντική μουσική να ηχεί μέσα στον σπίτι και έβαλα και ένα ποτό για να ηρεμήσω και να καταπολεμήσω το άγχος . Εκεί που καθόμουν και χαλάρωνα , χτύπησε το κουδούνι . Κοίταξα το ρολόι , αλλά δεν ήταν η ώρα να έρθει η Μπέλλα , αλλά αν είχε έρθει πιο νωρίς? Δεν είχα παρά να ανοίξω και να δω αν ήταν εκείνη . Πήγα , άνοιξα την πόρτα και το μόνο που ήθελα εκείνη την στιγμή  ήταν να ανοίξει η γη να με καταπιεί !!

- Τάνια ??

Trapped love

Damned love 12... Trapped love

Μπέλλα

Είχε περάσει μια εβδομάδα από την ημέρα που είχε έρθει ο Ράιλι στο σπίτι , μια εβδομάδα μαρτυρίου και τρελής παρακολούθησης . Ο Έντουαρντ είχε μετακομίσει πλέον στο νέο του σπίτι και δεν έχουμε ειδωθεί από εκείνη την ημέρα που έφυγε . Φυσικά πριν φύγει με προειδοποίησε για τα σχέδια του αγαπημένου μου «γιου» και μπορώ να πω ότι με ανησύχησε η ιδέα της παρακολούθησης . Ωστόσο είχε απόλυτο δίκιο , ο Ράιλι με παρακολουθούσε μέρα – νύχτα , είχε γίνει σχεδόν η σκιά μου . Εκείνος φυσικά δεν είχε καταλάβει ότι εγώ ξέρω και έτσι προσπαθούσα να είμαι όσο πιο προσεχτική και ήρεμη γινόταν για να μην του δώσω δικαιώματα , αν και τα νεύρα μου είχαν χτυπήσει κόκκινο . Ένιωθα σαν φυλακισμένη , βήμα δεν μπορούσα να κάνω πια , τέτοιος έλεγχος ούτε στο σπίτι του Big Brother.

Εν τω μεταξύ μου έλειπε τρελά ο Έντουαρντ, που λίγο (έλειψε να) θέλω να χτυπήσω τον Ράιλι για να πάω να τον δω έστω και για λίγο .Δεν μου έφταναν όλα αυτά , είχα και τον γέρο , ο οποίος δεν ξέρω τι τον είχε πιάσει τον τελευταίο καιρό και μου ήταν πολύ ορεξάτος , ήθελε να κάνουμε και τρελίτσες , τρομάρα του . Ευτυχώς όμως ανακάλυψα ένα υπνοτικό , το οποίο του το βάζο στο ποτό και έτσι πέφτει ξερός , μένω και εγώ ήσυχη αλλά και αυτός μέσα στην τρελή χαρά αφού νομίζει ότι κάναμε έρωτα .

Καθώς κατέβηκα κάτω , χτύπησε το τηλέφωνο και κάνοντας νόημα στην Έλενα να μην κάνει τον κόπο να έρθει , το σήκωσα εγώ.

- Ναι …?, απάντησα

- Καλημέρα , η Κυρία Κάλλεν ?, ρώτησε μια ανδρική φωνή από μέσα ..

- Εγώ η ιδία , ποιος με ζητά παρακαλώ ?, ρώτησα ευγενικά

- Είμαι ο διαφημιστής Έλτον Μάγιερ και θα ήθελα να σας καλέσω για μια καμπάνια , είπε ήρεμα και αυτό αμέσως μου κίνησε την περιέργεια

- Τι καμπάνια ακριβώς ?, ρώτησα απορημένα

- Για τα κοσμήματα Dolce & Gabbana.. Κοιτάξαμε τις προηγούμενες δουλείες σας και έτσι αποφασίσαμε να σας προτείνουμε για αυτή την καμπάνια , λοιπόν τι έχετε να πείτε ? , ρώτησε και δεν μπορώ να πω ότι η πρόταση του δεν με κίνησε την περιέργεια.

- Σαν πρόταση είναι εξαιρετική και δεν μπορώ να πω ότι τα λόγια σας δεν με κολακεύουν , αλλά ξέρετε έχω υψηλό κασέ , είπα

- Έχουμε ενημερωθεί κυρία Κάλλεν , αλλά δεν υπάρχει κανένα οικονομικό πρόβλημα , θα θέλατε να περάσετε από το γραφείο μου να το συζητήσουμε?, ρώτησε ευγενικά

- Πολύ ευχαρίστως , πότε θα θέλατε να περάσω ?, είπα αφού η δουλειά με ενδιέφερε πολύ

- Σήμερα τις επτά θα μπορούσατε να περάσετε ?

- Ναι πείτε όμως σας παρακαλώ την διεύθυνση σας, είπα

- Χιου Σμιθ 95, ακριβώς στον κεντρικό δρόμο

- Εντάξει , στις επτά θα βρίσκομαι εκεί , σας ευχαριστώ πολύ ,είπα με ευγένεια …

- Και εγώ , θα είναι μεγάλη μας χαρά να συνεργαστούμε , ανταπέδωσε

- Και εμένα , αντίο σας ..

- Αντίο σας κύρια Κάλλεν ,είπε και κλείσαμε το τηλέφωνο

Ήμουν τελείως ξαφνιασμένη με αυτή την πρόταση για δουλειά . Η αλήθεια ήταν από την στιγμή που τα έφτιαξα με τον γέρο , οι μετοχές μου σαν μοντέλο ανέβηκαν στο έπακρο και απέκτησα μεγάλη φήμη μέσα στο χώρο . Η συνεργασία μου με την Dolce & Gabbana θα μου αυξήσει και άλλο τα έσοδα μου αλλά και τις μετοχές μου . Καθώς καθόμουν στο καναπέ και ξεφύλλιζα ένα βιβλίο για να περάσει κάπως η ώρα , ο γέρος με τον γιο του έκαναν την εμφάνιση τους . .Αμέσως σηκώθηκα και τους πλησίασα …

- Καλώς τους , είπα ενώ έδωσα ένα πεταχτό φιλί στα χείλη στον Καρλάιλ , έτσι για να κρατήσω τα προσχήματα .

- Πώς είσαι καρδιά μου ?, είπε ο γέρος ενώ ο Ράιλι δεν γύρισε να μου δώσει δεύτερη ματιά , όχι βέβαια πως με ένοιαζε .

- Καλά είμαι , πώς πήγε η μέρα σου ?, αν και ποσώς με ενδιέφερε

- Μια χαρά ,λίγο κουραστική αλλά καλά , η δική σου ?, ρώτησε με ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη του .

- Αρκετά καλά , θα σου πω στο τραπέζι  πριν κρυώσει το φαγητό , είπα και έκανα κίνηση για να πάμε προς την τραπεζαρία , που είχε σερβιριστεί το μεσημεριανό.

Καθώς καθίσαμε στο τραπέζι και αρχίσαμε να τρώμε , αποφάσισα να πω τα νέα και πάνω από όλα ήθελα να δω την αντίδραση του Ράιλι .

- Λοιπόν αγάπη μου τι ήθελες να μου πεις ?, ρώτησε ο γέρος με έντονη περιέργεια

- Το πρωί με πήραν τηλέφωνο και μου έκαναν πρόταση για μια πολύ καλή συνεργασία , είπα με έναν ενθουσιασμό .

- Αλήθεια ματάκια μου και τι πρόταση είναι αυτή ?, ρώτησε ανυπόμονα ο γέρος , ενώ ο Ράιλι με κοιτούσε με έναν ανεξιχνίαστο ύφος .

- Για κοσμήματα Dolce & Gabbana, απάντησα αμέσως

- Αλήθεια ματάκια μου ? Μπράβο σου και πότε έχεις ραντεβού ?, είπε ο γέρος με δόση περηφάνιας.

- Κατά τις επτά το απόγευμα έχω ραντεβού με τον διαφημιστή , είπα και είδα τον Ράιλι να ξεροκαταπίνει.

- Πολύ ωραία , έτσι δεν θα σε αφήσω και μόνη σου , είπε και ήπιε μια γουλιά από κρασί του …

- Μα γιατί το λες αυτό ?, ρώτησα περίεργη

- Εγώ και ο Ράιλι θα πρέπει να πάμε σε ένα επαγγελματικό ραντεβού . Μιας και είναι εδώ , είναι μια καλή ευκαιρία να του μάθω κάποια βασικά πράγματα. Μόλις το άκουσα , αμέσως κατάλαβα το ύφος του Ράιλι . Δεν μπορούσε αυτή την φορά να με ελέγξει και τα έχει πάρει άσχημα ..Πόσο το ευχαριστιέμαι , δεν το συζητάμε , επιτέλους να και μια φορά που ο Ράιλι δεν μπορεί να κάνει κάτι για να με πάρει από πίσω.

- Κατάλαβα αγάπη μου , εύχομαι όλα να πάνε καλά , είπα σαν μια σωστή σύζυγος ..

- Και σε εσένα αγάπη μου , εύχομαι κάθε επιτυχία, είπε με ένα γλυκό χαμόγελο που μου ήρθε να ξεράσω .

- Σε ευχαριστώ ματάκια μου , είπα και ήπια μια γουλιά από το κρασί μου , απόλυτα ικανοποιημένη από τις σημερινές εξελίξεις .

Μετά από ώρες …

Η ώρα είχε περάσει , ήταν κοντά στις έξι και μέχρι να φτάσω στην Χιου Σμιθ θα μου έπαιρνε τουλάχιστον μια ώρα . Οι άλλοι είχαν ήδη φύγει και έτσι και εγώ ετοιμάστηκα και κάλεσα ένα ταξί , γιατί το αυτοκίνητο μου ήταν για σέρβις . Πήρα την τσάντα μου , έβαλα και το παλτό και βγήκα , αφού το ταξί ήδη με περίμενε έξω. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα .

- Καλησπέρα σας, συγγνώμη που σας καθυστέρησα, είπα ευγενικά ..

- Δεν πειράζει κυρία μου , πείτε που πάμε , παρακαλώ, ρώτησε ευγενικά ο οδηγός . Η φωνή του κάτι μου θύμιζε αλλά δεν μπορούσα να είμαι κα σίγουρη

- Στην Χιου Σμιθ 95 , παρακαλώ

- Βεβαίως , είπε και ξεκίνησε.

Κατά την διάρκεια της διαδρομής , παρατηρούσα ώρες – ώρες ότι με κοιτούσε μέσα από τον καθρέπτη ,και το πρόσωπο του , μου θύμισε κάποιον πολύ έντονα , αλλά δεν μπορούσε να είναι αυτός . Μου θύμιζε τον Έντουαρντ από το ύφος του , από το άσπρο δέρμα του , αλλά ο οδηγός ήταν με καστανά μάτια και με μούσι ενώ τα μαλλιά του δεν μπορούσα να τα ξεχωρίσω γιατί φορούσε καπέλο . Μπα λάθος τεράστιο κάνω πώς θα μπορούσε να είναι άλλωστε ο Έντουαρντ , μην είμαστε και τρελοί . Έτσι δεν έδωσα και πολύ σημασία και κοιτούσα το κινητό μου και τα επαγγελματικά μου ραντεβού.

Κάποια στιγμή όμως σταμάτησε και εκεί που νόμιζα ότι είχαμε φτάσει κοίταξα απέξω και παρατήρησα ότι όχι μόνο δεν βρισκόμασταν στη σωστή οδό , αλλά ,με είχε φέρει και σε μια ερημιά , δεν ήξερα καν που βρισκόμασταν ..

- Συγγνώμη κύριε , που βρισκόμαστε ? Αυτή δεν είναι η σωστή διεύθυνση , είπα νευριασμένα .

- Πιστέψτε κυρία μου , είναι ολόσωστη η διεύθυνση που σας έχω φέρει , είπε ενώ έσκυψε και κάτι έβγαλε , αλλά δεν μπορούσα να δω .. Τρόμος άρχισε να με κυβερνά , πήγα με ένα σιγανό τρόπο να φύγω , αλλά η πόρτα ήταν κλειδωμένη . Τότε ο φόβος μου μεγάλωσε και άλλο και δεν ήξερα τι να κάνω .. Ξαφνικά γύρισε προς εμένα και τότε κυριολεχτικά τα έχασα .. Μπροστά μου δεν βρισκόταν ο οδηγός του ταξί αλλά ο Έντουαρντ με τα καταπράσινα μάτια του και την βελούδινη επιδερμίδα του .

- Έντουαρντ εσύ εδώ ?Μα πώς , δηλαδή , δεν καταλαβαίνω τίποτα , είπα με απόγνωση .

- Μπορώ να πω ότι τρόμαξες για τα καλά , ήθελα να συνεχίσω για λίγο ακόμα την φάσα αλλά σε λυπήθηκα , είπε και γελούσε

- Ναι , ναι γελάσαμε πολύ … Θα μπορούσες να μου εξηγήσεις τι συμβαίνει ?, ρώτησα κάπως νευριασμένη

- Μασκαρεύτηκα και έστησα όλο αυτό το κόλπο για να σε δω , ανταπέδωσε απόλυτα σοβαρά ..

- Πλάκα κάνεις ? Δηλαδή δεν υπάρχει ούτε ραντεβού ούτε τίποτα ?, είπα σοκαρισμένη από όλο αυτό  το σκηνικό ..

- Συγγνώμη αγάπη μου , αλλά ήταν ο μόνος τρόπος για να συναντηθούμε και να μιλήσουμε χωρίς να μας καταλάβει κανένας , ελπίζω να μην σε πειράζει ?, ρώτησε ενώ το ύφος του ήταν απολογητικό. Η αλήθεια ήταν ότι η δουλειά μου άρεσε πολύ , αλλά το να δω τον Έντουαρντ ήταν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσα να μου κάνουν .

- Και βέβαια με πειράζει , είπα ενώ ξαφνιάστηκε , δεν περίμενε αυτή την απάντηση, αλλά εγώ συνέχισα απτόητη … Με έχει πειράξει που έχεις τόση ώρα εδώ και δεν μου έχεις δώσει ακόμα ένα φιλί , συνέχισα εγώ και ο Έντουαρντ ηρέμησε και ξεφύσηξε ..

- ΩΩ συγγνώμη μεγάλη μου παράλειψη , είπε και με πλησίασε και δώσαμε ένα παθιασμένο φιλί . Πόσο μου είχαν λείψει τα φιλιά του , τα χάδια του , πόσο μου είχε λείψει εκείνος !!

- Μου έλειψες , είπε με μια βραχνή φωνή ενώ ένιωθα την ζεστή του ανάσα επάνω μου ..

- Και εμένα δεν φαντάζεσαι πόσο , αλλά με τον Ράιλι να με ακολουθεί σε κάθε βήμα δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα ..

- Σε αυτό έχεις δίκιο , αλήθεια έχει γίνει σκιά σου ?, ρώτησε απορημένος..

- Δεν φαντάζεσαι τι γίνεται , δεν προλαβαίνω να κάνω μια κίνηση και αυτός αμέσως να με ελέγξει, απορώ πώς και σήμερα δεν με ακολουθεί , είπα απηυδισμένη .

- Γιατί φρόντισα εγώ για αυτό , ανταπέδωσε και το στραβό του χαμόγελο έκανε την εμφάνιση του.

- Δηλαδή ?, ρώτησα περίεργη για το τι εννοούσε

- Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να συναντηθούμε , αλλά με το Ράιλι να σε παρακολουθεί δεν ήταν καθόλου εύκολο . Έτσι με αφορμή μια δουλειά που κλείσαμε στην εταιρεία έπεισα το Καρλάιλ να τον πάρει μαζί του για να του μαθαίνει την δουλειά , χωρίς όμως να πει ότι είναι δική μου ιδέα, μου αποκάλυψε με μια περηφάνια

- Και το ταξί ?, το ραντεβού ?

- Θα έπρεπε να βρω μια δικαιολογία για να βγεις έξω , χωρίς όμως να ξέρεις εσύ την αλήθεια γιατί και οι τοίχοι έχουν αυτιά . Έτσι άλλαξα την φωνή μου και κλείσαμε το επαγγελματικό ραντεβού . Έπειτα νοίκιασα ένα ταξί για κάποιες ώρες και μασκαρεύτηκα για να μην με αναγνωρίζει κανείς, μου τα φανέρωσε όλα και εγώ ειλικρινά είχα μείνει άφωνη  βλέποντας τι είχε σκαρώσει ή σχεδιάσει για να συναντηθούμε..

- Είσαι απίστευτος , ήταν το μόνο που μπορούσα να πω ..

- Το ξέρω , είπε και ψιλογέλασε .. αλλά δεν έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας , το ραντεβού τους δεν θα κρατήσει και πολλές ώρες τι θα έλεγες να πάμε να σου κάνω το δείπνο ?, μου πρότεινε και το στραβό του χαμόγελο έκανε την εμφάνιση του κόβοντας μου την ανάσα ..

- Χμμμ , αν και δεν βγαίνω με ταξιτζήδες , θα κάνω μια εξαίρεση σήμερα , είπα και του χαμογέλασα ..

- Ε αφού θα κάνεις μια εξαίρεση , για να βγούμε θα πρέπει εκτός από εμένα να μασκαρευτεί και κάποιος άλλος, είπε και ένα ειρωνικό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του

- Τι εννοείς ?, ρώτησα και εκείνος μου έκανε νόημα να κοιτάξω κάτω από το κάθισμα . Ακολούθησα και εγώ την ένδειξη του και έβγαλα μια σακούλα κάτω από το κάθισμα . Άνοιξα την σακούλα και από μέσα έβγαλα μια ξανθιά περούκα και ένα ζευγάρι γυαλιά μυωπίας. Μόλις τα είδα , έμεινα αλλά από την άλλη ήταν λογικό δεν έπρεπε να με αναγνωρίσει .

- Ανυπομονώ να σε δω με την ξανθιά την περούκα και το γυαλί, είπε ειρηνεύοντας με

- Μμμ, είπα και έβγαλα έξω την γλώσσα κοροϊδεύοντας τον , Χωρίς να του δίνω άλλη σημασία , μάζεψα τα μαλλιά μου και έβαλα την περούκα . Αφού την έφτιαξα σωστά , έβαλα τα γυαλιά και τότε είδα τον Έντουαρντ να είναι έτοιμος να γελάσει .

- Θα μπορούσα να μάθω που είναι το αστείο ?, ρώτησα κάπως θιγμένη …

- Γέλασα , δεν γέλασα , είπε ενώ λίγο ήθελε ..

- Ετοιμάζεσαι όμως , τόσο χάλια είμαι ?, ρώτησα

- Καθόλου μωράκι μου , μια κούκλα είσαι ότι χρώμα μαλλιά και να έχεις είπε και μου έδωσε ένα φιλί στα χείλη και όπως είναι φυσικό δεν μπορούσα να του αντισταθώ , αν και με κορόιδευε ..

- Κάτσε να δω πως είμαι ?, είπα αφού απομακρύνθηκα λιγάκι από κοντά του . Έβγαλα ένα καθρεπτάκι από την τσάντα μου και δεν μπορώ να πω ότι δεν μου πήγαινε το ξανθό , αλλά δεν ενθουσιαζόμουν κιόλας .

- Κάτι λείπει σε όλο το σύνολο, είπα πιο πολύ στον εαυτό μου , αφού χρειαζόταν κάτι να προσθέσω στο όλο σύνολο .

- Τι λείπει , μια χαρά είσαι , απάντησε αυτόματα ο Έντουαρντ ..

- Και όμως , είπα και έψαξα το μολυβάκι ματιών στην τσάντα . Αφού το βρήκα , πρόσθεσα στο μάγουλο μου μια μαύρη ελιά, μικρή και διακριτική… Τώρα ναι , είπα απόλυτα ικανοποιημένη από την εμφάνιση μου ..

- Είσαι απίστευτη , είπε ο Έντουαρντ και ψιλογέλασε ..

- Το ξέρω , λοιπόν τι λες , πάμε ?, ρώτησα

- Μισό , είπε και αφού φτιάχτηκε και έβαλε το ψεύτικο μούσι και τους φακούς , έβαλε μπρος … Έτοιμη ??, με ρώτησε

- Πανέτοιμη , του ανταποκρίθηκα και φύγαμε από αυτό το ερημικό σημείο .

Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε μπροστά από ένα μαγαζί , που απέξω δεν φαινόταν και τίποτα ιδιαίτερο , αλλά με τον Έντουαρντ συντροφιά δεν είχα κανένα πρόβλημα όπου και αν πηγαίναμε .. Ο Έντουαρντ βγήκε και ήρθε για να μου ανοίξει . Καθώς όμως βγήκα έξω , δεν πρόσεξα και σκόνταξα ,αλλά για καλή μου τύχη ο Έντ με έπιασε γρήγορα και τα πρόσωπα μας βρέθηκαν αντικριστά το ένα με το άλλο και ένιωσα μια απίστευτη αδρεναλίνη μέσα μου και την καρδιά μου να χτυπά δυνατά. Χωρίς να αντέχω άλλο , αλλά ούτε και εκείνος από ότι φάνηκε τα χείλη μας κόλλησαν και ένιωσα την ανάσα μου να κόβεται και όλα να χάνονται γύρω μου . Δεν με ένοιαζε αν με έβλεπε κάποιος , δεν με ένοιαζε αν γινόμουν ρεζίλι , το μόνο που με ένοιαζε ήταν εγώ και αυτός , μόνο αυτό . Κάποια στιγμή ένιωσα να χάνεται και το τελευταίο ίχνος ανάσας και τότε απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλον για να μπορούμε να βρούμε και πάλι την ανάσα μας..

- Πάμε μέσα ?, ρώτησε ο Έντ , αν και δεν ήμουν βέβαιη για το τι ήθελα αυτή την στιγμή.

- Ναι, πάμε απάντησα εγώ και τότε με έπιασε από το χέρι και μπήκαμε μέσα στο μαγαζί . Πόσο διέφερε το εσωτερικό από το εξωτερικό. Το μαγαζί ήταν υπέροχο και τόσο όμορφα διακοσμημένο και στην άκρη υπήρχε μια πίστα μικρή , μάλλον είχε live μουσική . Σταθήκαμε μπροστά από μια κοπέλα , όπου είχε ένα κατάλογο με ονόματα .

- Καλησπέρα σας , έχω κλείσει τραπέζι …

- Καλησπέρα σας , το όνομα σας παρακαλώ?

- Χιου Σμιθ , είπε και τότε με κοίταξε συνωμοτικά και ψιλογέλασαμε

- Ναι Κύριε Σμιθ , περάστε από εδώ , είπε και αφού προχώρησε μπροστά μας , εμείς την ακολουθήσαμε.

- Ορίστε το τραπέζι σας , είπε και ένα όμορφα , διακοσμημένο τραπέζι με ωραία κόκκινα τριαντάφυλλα να το στολίζουν έκανε την εμφάνιση του και αμέσως ένιωσα τόσο όμορφα που ήμουν εδώ με τον έρωτα της ζωής μου , γιατί αυτό είναι ο Έντ για μένα , ο έρωτας της ζωής μου!!!

- Σας ευχαριστώ πολύ , απάντησε ο Έντ και της έδωσε κάποιο φιλοδώρημα και εκείνη τον ευχαρίστησε με ένα νεύμα και έφυγε .Ο Έντουαρντ ως σωστός κύριος , έσυρε την καρέκλα να καθίσω και έπειτα κάθισε δίπλα μου και εκείνος .

- λοιπόν πως σου φαίνεται ? , με ρώτησε ο Έντουαρντ και με κοιτούσε με αγωνία ..

- είναι πολύ όμορφα ,αγάπη μου , σε ευχαριστώ πολύ , είπα με ένα γλυκό χαμόγελο .

- εγώ σε ευχαριστώ , που είσαι εδώ δίπλα μου , μου είπε και ανταλλάξαμε ένα γλυκό φιλί .

Η βραδιά περνούσε υπέροχα και με τον Έντουαρντ είχαμε πολλά κοινά τελικά , και αυτό μου άρεσε πολλά . Ήταν τόσο ευχάριστος , τόσο γλυκός , τόσο ευγενικός που με έκανε να θέλω να τον φιλάω κάθε στιγμή .Όταν τον είχαν πρωτοσυναντήσει αυτόν τον άνθρωπο , απλά πίστευα ότι είναι ένας όμορφος άνδρας που άνετα θα πήγαινα μαζί του . Τώρα θεωρώ ότι ο ιδανικός άνθρωπος που θα μπορούσε να έχει κάθε γυναίκα , ο πιο υπέροχος άνθρωπος στον κόσμο και είμαι τόσο μα τόσο ερωτευμένη μαζί του. Δεν ξέρω τι θα γίνει στην συνέχεια , αλλά σίγουρα δεν θα τον ξεπεράσω ποτέ αυτόν τον άνθρωπο

Καθώς μιλούσαμε , ξαφνικά ένας κύριος ανέβηκε πάνω στην σκηνή με απλό ντύσιμο , αλλά με ένα λαμπερό χαμόγελο στα χείλη .

- καλώς ήρθατε στο MARCUS , ελπίζω να περνάτε καλά. Τι σας έχω σήμερα , τι σας έχω? Βραδιά ΚΑΡΑΟΚΕ, φώναξε δυνατά και όλοι χειροκρότησαν .. Όσοι νιώθουν ότι μπορούν να τραγουδήσουν και θέλουν να αφιερώσουν ένα τραγούδι στον αγαπημένο τους ή στην αγαπημένη τους δεν έχουν παρά να ανέβουν στην σκηνή , να πάρουν το μικρόφωνο , να διαλέξουν όποιο τραγούδι εκείνοι θέλουν και να το αφιερώσουν , φώναζε ενώ σχεδόν χτυπιόταν ολόκληρος .. Λοιπόν θέλω τον πρώτο εθελοντή , είπε αλλά κανένας δεν σηκωνόταν .. Έλα παιδιά μην ντρέπεστε, κάντε το για τον έρωτα σας , είπε αλλά κανένας δεν είχε το θάρρος να σηκωθεί . τότε είδα τον Έντουαρντ να σηκώνει το χέρι του και έμεινα με το στόμα ανοιχτό να τον κοιτώ ..

- να και ο πρώτος μας εθελοντής , έλα επάνω , είπε ο διασκεδαστής και του έκανε νόημα να σηκωθεί για να ανέβει πάνω στην σκηνή.. Τότε ο Έντουαρντ σηκώθηκε αλλά τον σταμάτησα ..

- παιδί μου που πάς ?, ρώτησα αφού ένιωθα κάπως περίεργα με όλο αυτό ..

- θα δεις , είπε με ένα γλυκό χαμόγελο και ανέβηκε πάνω στην σκηνή ..

- Καλώς τον , το όνομα σου ??, ρώτησε ο διασκεδαστής

- Χιου , είπε ο Έντουαρντ

- Καλώς τον θαρραλέο Χιου , διάλεξε τραγούδι και η σκηνή είναι δική σου … Τότε ο Έντουαρντ , πήγε στον κατάλογο και άρχισε να ψάχνει τραγούδι και όταν το βρήκε , πήγε και το ανακοίνωσε στον διασκεδαστή ..

- Χμμ πολύ ωραίο τραγούδι και που το αφιερώνεις ?, ρώτησε με περιέργεια

- Στην κοπέλα που κάθεται εκεί , είπε και με έδειξε και όλα τα βλέμματα στράφηκαν επάνω μου και ένιωσα τα μαγουλά μου να φλέγονται από ντροπή.

- Ωραία λοιπόν μπορείς να ξεκινήσεις , ένα μεγάλο χειροκρότημα για τον ερωτευμένο μας, είπε ο διασκεδαστής ενώ κατέβηκε από την σκηνή και όλοι χειροκρότησαν .. Τότε η μουσική ξεκίνησε και ένας γνώριμος ήχος έκανε την εμφάνιση του . Απίστευτο τι τραγούδι είχε διαλέξει , το mad about you , ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια . Εκεί που ξεκίνησε να τραγουδά τους πρώτους στίχους

feel the vibe, feel the terror, feel the pain
it's driving me insane
i can't fake
for god sakes why am i
driving in the wrong lane

trouble is my middle name
but in the end i'm not too bad
can someone tell me if it's wrong to be so mad about you ,

Η ανάσα μου κόπηκε , όλος ο κόσμος εξαφανίστηκε και το επίκεντρο μου έγινε ο Έντουαρντ , ο οποίος τραγουδούσε το τραγούδι χωρίς καν να κοιτά τους στίχους , τους ήξερε απέξω και με μια μελωδική φωνή που σε έκανε να λιώνεις , Όταν ήρθε ο στίχος

Mad about you
Mad , ένιωσα όλο το κορμί μου να ανατριχιάζει , η φωνή του σε συνδυασμό με τον στίχο με έκαναν να τον ερωτεύομαι όλο και πιο πολύ . Το τραγούδι συνεχιζόταν και εγώ είχα θολώσει ενώ ένιωθα την καρδιά μου να σπάει . Πώς γίνεται να μην ερωτευτείς αυτός τον άνθρωπο , μου λέτε πως ?

Όταν το τραγούδι τελείωσε , όλοι καταχειροκρότησαν και σηκώθηκαν όρθιοι ενώ εγώ τον θαύμαζα τόσο μα τόσο πολύ . Ξαφνικά ανέβηκε στην σκηνή ο διασκεδαστής ..

- Μωρέ τι φωνή έχεις εσύ βρε φίλε , ειλικρινά μείναμε όλοι , μπράβο σου, είπε και ένα δεύτερο κύμα χειροκροτήματος ήρθε να πάρει την θέση του πρώτου. Ο Έντουαρντ ευχαρίστησε σιωπηλά τον κόσμο και τον διασκεδαστή και κατέβηκε από την σκηνή και ήρθε κατευθείαν σε εμένα .

- Είσαι τρελός , του είπα …

- Τρελός για σένα , ανταπέδωσε και με φίλησε με τόσο πάθος ..

Καθίσαμε λιγάκι ακόμα , αλλά η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να γυρίσουμε σιγά σιγά σπίτι γιατί θα με έπαιρναν χαμπάρι. Αφού πλήρωσε , φύγαμε .. Στον δρόμο έβγαλα την περούκα και τα γυαλιά και ξέβαψα την ελιά που είχα δημιουργήσει . Μετά από λίγη ώρα , φτάσαμε στο σπίτι και ένιωθα ήδη έναν κόμπο στο στομάχι , δεν ήθελα να τον αποχωριστώ .

- Λοιπόν φτάσαμε , είπε με μια απογοήτευση ο Έντ .

- Ναι φτάσαμε . Σε ευχαριστώ πολύ , πέρασα υπέροχα , είπε με κάθε ειλικρίνεια

- Εγώ σε ευχαριστώ που ήσουν μαζί μου ,ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου.

- Και εμένα , ανταπέδωσα και ανταλλάξαμε ένα φιλί . Εκεί που φιλιόμασταν ένιωσα κάτι φλας να αστράφτουν , αλλά δεν ήμουν και σίγουρη .

- Μήπως ένιωσες κάτι να αστράφτει ?, ρώτησα

- Όχι , γιατί εσύ είδες ?, ρώτησε απορημένος ..

- Ναι αλλά δεν είμαι και σίγουρη , είπα

- Μην φοβάσαι , μάλλον ιδέα σου θα είναι ..

- Ναι μάλλον .. Λοιπόν καληνύχτα ματάκια μου και θα μου λείπεις κάθε λεπτό ..

- Και εμένα καρδούλα μου , θα σε σκέφτομαι κάθε στιγμή που θα περνάει , είπε και ανταλλάξαμε ένα πεταχτό φιλί. Χωρίς να πούμε τίποτα άλλο , βγήκα από το αμάξι και κατευθύνθηκα προς το σπίτι. Μακάρι αυτή η νύχτα να μην τελείωνε ποτέ !!!

Έντουαρντ

Ήταν από τις ωραιότερες νύχτες της ζωής μου , ένιωσα πιο ερωτευμένος και πιο θαρραλέος από ποτέ. Καθώς γύρισα σπίτι , έβγαλα το μουστάκι και τους φακούς και τα έκρυψα γιατί καμιά φορά δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί … Ανέβηκα επάνω , έκανα ένα ζεστό μπάνιο, έβαλα και ένα ποτό και κάθισα λιγάκι στον καναπέ να χαλαρώσω , γιατί είχα ακόμα υπερένταση .. Ξαφνικά το κουδούνι μου χτύπησε και πετάχτηκα ολόκληρος .Άφησα το ποτό μου πάνω στο τραπεζάκι και πήγα προς την πόρτα ..

- Ποιος είναι ?, ρώτησα

- Έλα Έντουαρντ , ο Ράιλι είμαι , είπε και μια ανησυχία άρχισε να με διαπερνά . Ξεκλείδωσα και άνοιξα την πόρτα ..

- Ράιλι , τι συμβαίνει ? , ρώτησα ανήσυχος

- ‘Εντουαρντ θέλω να μιλήσουμε , είπε σοβαρός και ένας τρόμος ήρθε και κάθισε μέσα μου!!

 Damned love Κεφάλαιο 11. Επικίνδυνα παιχνίδια και εμπόδια

Έντουαρντ ..

Αν τολμήσεις να τα βάλεις με την ζωή, τότε θα πρέπει να είσαι πολύ γελασμένος ότι θα βγεις νικητής, όπως είναι φυσικό όλες οι πιθανότητες είναι εναντίον σου. Έτσι και στην δική μου περίπτωση, τόλμησα να τα βάλω μαζί της και το μόνο που βρίσκω μπροστά μου από εκείνη την στιγμή, είναι εμπόδια . Είχα υπολογίσει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, όμως από το πουθενά εμφανίστηκε ο Ράιλι κάνοντας τα πράγματα ακόμα πιο περίπλοκα από όσο ήταν .

-              Ράιλι,... είπα σαν να μην πίστευα ότι τον είχα εδώ μπροστά μου…

-              Έντουαρντ,...  ανταπέδωσε χαμογελαστός και με αγκάλιασε θερμά. Στην αρχή ήμουν κάπως χαμένος, αλλά χτυπώντας ελαφριά την πλάτη μου, έβαλα μπρος και πήρα ξανά τα πάνω μου.

-              Καλώς τον, δεν σε περιμέναμε από τα μέρη μας,... είπα με ένα ευδιάθετο τόνο...

-              Είπα να έρθω να σας δω, καλά δεν έκανα?,... είπε με ένα δύσπιστο τόνο, λες και αμφισβητούσε τα λόγια μου.

-              Και βέβαια, μας έχεις λείψει βρε μικρέ,... είπα και ξαναγκαλιαστήκαμε. Μπορεί να κάνω ότι κάνω με την Μπέλλα, αλλά ο Ράιλι είναι έξω από αυτό το παιχνίδι. Ο Ράιλι είναι ο αδερφός που ποτέ δεν είχα, από την πρώτη μέρα  με καλωσόρισε με μεγάλη δεκτικότητα στο σπίτι του και δεθήκαμε πολύ. Μπορεί να ήμουν αρκετά μεγαλύτερος του, αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε από το να είμαστε αγαπημένοι, να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον και να μοιραζόμαστε τα πάντα.

-              Θα πάμε μέσα ή θα την βγάλουμε στην εξώπορτα?, είπε και τότε συνειδητοποίησα, ότι τόση ώρα ήμασταν έξω από το σπίτι. Τον κοίταξα και μόλις οι ματιές μας συναντήθηκαν, αρχίσαμε να γελάμε και οι δύο με την ψυχή μας…

-              Έλα, έλα πέρασε μέσα, είπα και αφού  του έκανα χώρο να περάσει, τον ακολούθησα και εγώ.

Μόλις εισήλθαμε στην τραπεζαρία, η Μπέλλα έπινε ακόμα τον καφέ της, κοιτώντας αφηρημένα έξω από το παράθυρο, δεν είχε αντιληφθεί ούτε στο ελάχιστο την παρουσία μας. Ο Ράιλι πήρε μια βαθιά ανάσα και μίλησε...

-              Μπέλλα...? , είπε και τότε ξαφνιασμένη γύρισε προς το μέρος του. Μόλις τον είδε, γούρλωσε για λίγο τα μάτια  της και αφού έριξε μια γρήγορη ματιά προς εμένα, ξαναγύρισε προς το Ράιλι, χωρίς να μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται μπροστά της. Αφού ηρέμησε λιγάκι, αφήνοντας ένα συγκρατημένο χαμόγελο να εμφανιστεί στο υπέροχο πρόσωπο της, σηκώθηκε και μας πλησίασε.

-              Ράιλι, καλώς ήρθες,  τον καλωσόρισε ζεστά και αλληλοφιλήθηκαν στο μάγουλο, ενώ ταυτόχρονα αντάλλαξαν μια σύντομη χειραψία...

-              Καλώς σας βρήκα,  ανταπέδωσε αν και δεν φαινόταν και τόσο χαρούμενος που την έβλεπε. Η αλήθεια ήταν ότι από τις λίγες  και σύντομες φορές που είχαμε μιλήσει, δεν είχε και την καλύτερη γνώμη για αυτήν, αλλά την δέχτηκε για χάρη του πατέρα του. Γενικά ο Ράιλι ήταν πολύ πιο δεχτικός σε κάποια πράγματα, ειδικά ότι αφορούσε τον πατέρα του.

-              Πώς και αυτή η ξαφνική επίσκεψη?, τον ρώτησε χωρίς ίχνος διακριτικότητας…

-              Έκλεισε για λίγο το πανεπιστήμιο λόγω κάποιων εργασιών και έτσι αποφάσισα να έρθω να σας επισκεφτώ, ο γέρος μου που είναι?, ρώτησε και ψιλογέλασα...

-              Έφυγε χθες για επαγγελματικό ταξίδι, θα γυρίσει σήμερα το μεσημέρι,... τoν ενημέρωσε και εκείνος κατένευσε.

-              Μάλιστα, εσύ Έντουαρντ θα φύγεις για την εταιρεία?,  ρώτησε απευθυνόμενος σε εμένα.

-              Ναι πρέπει να παώ στην εταιρεία, το καθήκον με καλεί... Θα ήθελες να έρθεις μαζί μου?,... ρώτησα γιατί δεν ήξερα πώς θα ήταν οι δύο τους μέσα στο σπίτι.

-              Όχι, ευχαριστώ για την πρόσκληση, αλλά λέω να ξεκουραστώ λιγάκι  αν δεν σε πειράζει?

-              Όπως νομίζεις, εγώ σαν αποχαιρετώ γιατί έχω αργήσει θα τα πούμε το απόγευμα,... είπα και έφυγα κατευθείαν.

Μετά από ώρες...

Είχε σχεδόν βραδιάσει, χωρίς καν να  το καταλάβω αφού με κατέβαλε ο φόρτος εργασίας... Δεν μπορώ να πω ότι δεν ήμουν ανήσυχος που τους  άφησα τους δυο τους στο σπίτι, αλλά συνάμα και παράξενος για το τι έχουν πει. Αφού τελείωσα, αποφάσισα να πάρω τον δρόμο της επιστροφής, περίεργος για το τι με περιμένει στο σπίτι.

Μόλις γύρισα στο σπίτι, καθώς κατευθυνόμουν στο σαλόνι δύο οικείες φωνές εκτός της Μπέλλας και του Ράιλι έκαναν την εμφάνιση τους. Η μία ήταν σίγουρα ο Καρλάιλ, που όπως ήταν φυσικό είχε γυρίσει από το ταξίδι, η άλλη όμως  με έκανε να τα χάσω.

-              Τάνια...?, ρώτησα καθώς μπήκα στο σαλόνι χωρίς καν να χαιρετήσω τους υπόλοιπους...

-              Αγάπη μου, μου είπε και ήρθε και με φίλησε με ένα ιδιαίτερο πάθος, όπως δεν με είχε ξαναφιλήσει ειδικά μπροστά σε άλλους. Το πιο παράξενο όμως είναι ότι δεν ένιωσα τίποτα.

-              Πώς και από εδώ αγάπη μου?... είπα απόλυτα ξαφνιασμένος.

-              Με πήρε ο Καρλάιλ τηλέφωνο και με κάλεσε για δείπνο σήμερα μιας και σήμερα ήρθε και ο Ράιλι, δεν χάρηκες που με είδες?... είπε ενώ τριβόταν επάνω μου. Πρώτη φορά έβλεπα την Τάνια τόσο θερμή να το πω, αλλά εμένα όχι μόνο δεν μου άρεσε αλλά ήθελε να την σπρώξω από πάνω μου γιατί ειλικρινά αηδίαζα με όλο αυτό. Από την άλλη η ματιά μου έπεσε πάνω στην Μπέλλα, η οποία ήταν έτοιμη να βγάλει νύχια και να την τσακίσει. Ήταν που το έπαιζε ανώτερη και δεν ζήλευε... Μα για κάτσε τώρα κατάλαβα τι συμβαίνει εδώ πέρα... Η Τάνια τρίβεται επάνω μου για να εξοργίσει την Μπέλλα και να της δείξει ότι είμαι δικός της. Είναι θέμα κτητικότητας ή θέμα ζήλειας, όμως?

-              Και βέβαια χάρηκα, απλά ξαφνιάστηκα λιγάκι. Όλες οι εκπλήξεις ήρθαν μαζεμένες σήμερα,... είπα προσπαθώντας να μαζέψω τα νεύρα μου και να φανώ συγκρατημένος. Η αλήθεια ήταν ότι ο τρόπος που συμπεριφερόταν η Τάνια δεν μου άρεσε καθόλου, όταν της το είπα το είχε δεχτεί, τώρα τι συμβαίνει? Μήπως υποψιάζεται κάτι για την αλλαγή των συναισθημάτων μου? Να μου πεις γυναίκα είναι όχι χαζή...

-              Ναι είδες,... είπε ο Καρλάιλ γεμάτος χαρά που έβλεπε τον γιο του μετά από τόσο καιρό...

-              Συγγνώμη βρε Κάρλαιλ που δεν σε χαιρέτησα πιο πριν, πώς ήταν το ταξίδι σου?

-              Δεν πειράζει, μια χαρά ήταν θα σου πω αργότερα,... είπε και μου χαμογέλασε ζεστά.

-              Πάμε σιγά σιγά στο τραπέζι, η Έλενα έχει σερβίρει το δείπνο,... είπε η Μπέλλα για να μπορέσει να ξεφύγει από όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου που διαδραματιζόταν εδώ.

-              Ναι αγάπη μου πάμε,... είπε ο Καρλάιλ και τότε αυτόματα σηκώθηκαν και ξεκίνησαν για την τραπεζαρία. Εγώ έμεινα πιο πίσω, συγκρατώντας ταυτόχρονα την Τάνια από το μπράτσο.

-              Τι είναι όλη αυτή η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά?,... ρώτησα κάπως νευριασμένα.

-              Αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά εγώ? Καθόλου, κάποιος άλλος (είναι αυτός που) έχει περίεργη συμπεριφορά εδώ και κάποιο διάστημα,... μου γύρισε πίσω ενώ με κοιτούσε κάπως εξαγριωμένη.

-              Δεν σε καταλαβαίνω, τι θέλει να πει ο ποιητής?, ρώτησα αν και ήξερα σε τι αναφερόταν... Η αλήθεια ήταν ότι το τελευταίο καιρό είχαμε απομακρυνθεί ο ένας από τον άλλον.

-              Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να μιλήσω? ρώτησε ενώ με κοιτούσε με ένα ειρωνικό βλέμμα.

-              Θα έρθετε στο τραπέζι?,... ρώτησε ο Ράιλι και για λίγο πάγωσα.

-              Ναι ναι ερχόμαστε,... είπα και αδιαφορώντας για την Τάνια προχώρησα προς το τραπέζι. Τα φίδια άρχισαν να με ζώνουν, η συμπεριφορά της Τάνιας σε συνδυασμό την ξαφνική εμφάνιση του Ράιλι, όλα αυτά με έκαναν κάπως νευρικό. Μήπως δεν ήταν τυχαία η ξαφνική εμφάνιση και των δύο ? 

Μπα δεν νομίζω..

Το δείπνο που ακολούθησε ήταν εντελώς σουρεαλιστικό. Από την μία η Τάνια που το έπαιζε ναζιάρα, από την άλλη η Μπέλλα που τρωγόταν ολόκληρη. Ο Ράιλι στην θέση του απόλυτα ήρεμος προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει τι συμβαίνει ακριβώς, ο Καρλάιλ εντελώς στον κόσμο του και εγώ στην μέση. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να σηκωθώ να φύγω από το τραπέζι, δεν άντεχα άλλο όλη αυτή την παρωδία. Ευτυχώς κάποια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και με έκανε να ξεφύγω για λίγο από όλο αυτό, ενώ μετά από λίγο σηκώθηκε η Μπέλλα και πήγε επάνω. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο  να της μιλήσω. Το σκέφτηκα για λίγο και η ιδέα  μου ήρθε ουρανοκατέβατα. Καθώς κάθισα στο τραπέζι, ο Καρλάιλ με ρώτησε…

-              Όλα εντάξει Έντουαρντ?

-              Ναι όλα καλά, ένα επαγγελματικό τηλεφώνημα ήταν θα σου πω μετά,... είπα και πήγα να πιω λίγο από το κρασί μου. Τότε έκανα μια  κίνηση, ώστε να πέσει το κρασί επάνω μου χωρίς να φαίνεται όμως ότι το έκανα επίτηδες.

-              Αγάπη μου πρόσεξε λιγάκι,... είπε η Τάνια, ενώ οι άλλοι δύο είχαν ψιλομείνει.

-              Δεν τον ήθελα βρε αγάπη μου καταλάθος έγινε,... είπα όσο πιο πειστικά μπορούσα.

-              Πήγαινε επάνω να αλλάξεις,... είπε ο Καρλάιλ ενώ η Τάνια με κοιτούσε με ένα ανεξιχνίαστο βλέμμα σαν να κατάλαβε τι έκανα ακριβώς.

-              Ναι πάω, δεν θα αργήσω,... είπα και όσο πιο ήρεμα μπορούσα, σηκώθηκα από το τραπέζι και ανέβηκα επάνω... Πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο της Μπέλλας και χωρίς καν να χτυπήσω, μπήκα μέσα. Εκείνη ακριβώς την στιγμή η Μπέλλα βγήκε από το μπάνιο της και βλέποντας με, ξαφνιάστηκε...

-              Έντουαρντ τι κάνεις εδώ? Θέλεις να μας πιάσουν?, είπε κάπως τρομοκρατημένα.

-              Δεν μπορούσα άλλο, έπρεπε να σου μιλήσω,... είπα με κάθε ειλκρείνια.

-              Τι είναι αυτό το κόκκινο κρασί επάνω στο πουκάμισο σου?, ρώτησε περίεργη με το θέαμα.

-              Η πρόφαση να έρθω επάνω,...  εξήγησακαι η Μπέλλα έμεινε για λίγο...

-              Δεν έπρεπε, μπορεί να μας καταλάβουν,... είπε ανήσυχη.

-              Μην φοβάσαι, δεν θα καταλάβουν τίποτα, είναι απασχολημένοι με τις ιστορίες του Ράιλι από το πανεπιστήμιο,... είπα ενώ πήγα να την φιλήσω. Εκείνη όμως απομακρύνθηκε και αυτό με παραξένεψε πολύ.

-              Γιατί απομακρύνθηκες?,... ρώτησα γεμάτος περιέργεια για την στάση της.

-              Αυτά να πας να τα κάνεις στην αρραβωνιαστικιά σου, που είσαστε τόσο αγαπημένοι,... είπε και τότε μου ήρθε να γελάσω . Ζηλεύει και πολύ μάλιστα!!

-              Ζηλεύεις?, είπα με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο να καλύπτει το πρόσωπο μου.

-              Εγώ να  ζηλεύω από πού και ως που? Εγώ για σένα το λέω που γίνεσαι ρεζίλι μπροστά σε όλους,... είπε ενώ δεν με κοιτούσε, ήταν τόσο νευρική.

-              ΜΜΜ, λοιπόν πόσο την περίμενα αυτή την στιγμή, δεν φαντάζεσαι..., είπα ενώ ήμουν τόσο χαρούμενος που με ζήλευε…

-              Ποια στιγμή κύριε Μέισεν?,... είπε ενώ είχε σουφρώσει τα υπέροχα, σαρκώδη χείλη της από τα νεύρα της.

-              Να ζηλεύεις, ποσό πολύ σου πάει...

-              Ναι καλά που ζηλεύω εγώ,... είπε ενώ κουνιόταν νευρικά.

-              Και όμως το κάνεις και είσαι τόσο αξιαγάπητη που δεν μπορώ να σου αντισταθώ,... είπα και την φίλησα. Αυτή την φορά δεν μου αντιστάθηκε και φιληθήκαμε με τόσο πάθος που ένιωσα την καρδιά μου να χτυπά τόσο δυνατά, που λίγο ήθελε να βγει από την θέση της.

Τώρα ένιωσα την μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο φιλιών. Με το φιλί της Τάνιας δεν ένιωσα τίποτα, το απόλυτο κενό, ενώ με την Μπέλλα ένιωσα και πάλι ζωντανός, όλο μου το είναι εκτός ελέγχου.

-              Μου έλειψες,... είπα ενώ ένιωθα την καυτή της ανάσα κοντά μου...

-              Και εμένα πολύ... είπε κοιτώντας με μέσα στα μάτια και έλιωσα..

-              Πρέπει τώρα να είμαστε πιο προσεχτικοί, η άφιξη του Ράιλι περιπλέκει λιγάκι τα πράγματα,... είπα απόλυτα σοβαρά.

-              Εσύ το διακινδύνευσες και ήρθες,... είπε και είχε απόλυτο δίκιο.

-              Δεν θα ξαναγίνει αυτό, απλά ήθελα να μείνουμε για λίγο  οι δυο μας..., είπα και την ξαναφίλησα...

-              Λοιπόν πέρασε η ώρα και θα μας υποπτευθούν, άντε πήγαινε να αλλάξεις,... είπε και με έσπρωξε λιγάκι...

-              Καλά, καλά πάω,... είπα και πήγα να φύγω...

-              Έντουαρντ κάτι ξέχασες... είπε , κοιτώντας με κάπως αθώα

-              Τι ξέχασα?,... ρώτησα με απορία...

-              Αυτό,... είπε και ήρθε και με ξαναφίλησε με τόσο πάθος που έχασα το μυαλό μου... Άντε τώρα πήγαινε,... είπε και αφού άνοιξε την πόρτα με έβγαλε έξω... Αχ αυτή η γυναίκα με τρελαίνει ειλικρινά!! Πώς θα μπορώ να μείνω μακριά της χωρίς να μας αντιληφθεί  κανείς.

Η υπόλοιπη βραδιά συνεχίστηκε περίπου στο ίδιο μοτίβο, μιλήσαμε λιγάκι και με τον Καρλάιλ για την δουλειά καθώς και το γεγονός ότι θα φύγω από το σπίτι. Δεν του άρεσε και πολύ η ιδέα αυτή, αλλά ήταν ο μόνος τρόπος για να πραγματοποιηθεί το σχέδιο μου, αν και δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα σχέδιο.

Καθώς βρισκόμουν στο δωμάτιο μου και έφτιαχνα τα πράγματα μου για την αυριανή μου μετακόμιση, χτύπησε η πόρτα.

-              Ναι ποιος είναι?... ρώτησα αν και φανταζόμουν ποιος μπορεί να ήταν…

-              Έλα Έντουαρντ, ο Ράιλι είμαι, να περάσω?,... είπε επιβεβαιώνοντας τις υποψίες μου.

-              Ναι, έλα πέρνα, είπα,... αφού έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσα να το αποφύγω και ήμουν και περίεργος να δω τι με περίμενε. Τότε άνοιξε η πόρτα και μπροστά μου εμφανίστηκε ο Ράιλι με ένα μπουκάλι ουίσκι και δυο ποτήρια στα χέρια του. Για κανονική ανάκριση πάμε, με ξέρει πολύ καλά ότι με το ποτό μου φεύγουν πράγματα.

-              Μήπως σε ενοχλώ?,... είπε ενώ η ματιά του πήγε πάνω στην βαλίτσα.

-              Όχι καλέ, πέρνα δεν με ενοχλείς καθόλου,... είπα κλείνοντας την βαλίτσα και την  έβαλα κάτω από το κρεβάτι.

-              Το λέω μήπως θες να ετοιμαστείς?,...  Μα καλά από πότε ο Ράιλι έγινε τόσο ευγενικός?

-              Όχι μπορώ να το κάνω και αύριο το πρωί, δεν βιάζομαι κιόλας… , είπα χαμογελαστά για να τον πείσω.

-              Οκ τότε,... είπε και έκλεισε την πόρτα πίσω του.

-              Μμμ ουίσκι βλέπω, για ανάκριση πάμε?,... ρώτησα κάπως ευδιάθετα για να μην τον προσβάλω.

-              Μμμ δεν είναι άσχημη ιδέα,... είπε και γέλασε ενώ σερβίριζε το ποτό και μου έτεινε το ποτήρι.

-              Άντε στην υγειά μας και στην απρόσμενη επιστροφή σου,... είπα και τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας, πίνοντας από μια γουλιά ο καθένας.

-              Λοιπόν πώς πάει εδώ?,... ρώτησε ο Ράιλι ενώ κάθισε στην πολυθρόνα.

-              Πώς θες να πάει μωρέ? Δεν άλλαξε και τίποτα,... είπα εντελώς αδιάφορα.

-              Ε πως με την νέα μαμά μέσα στο σπίτι, όλο κάτι θα άλλαξε,... είπε ειρωνικά.

-              Έγω έλειπα για ένα αρκετό διάστημα στο εξωτερικό και δεν ξέρω πολλά πράγματα, αλλά από όσες μέρες είμαι εδώ δεν υπήρξε και καμιά τραγική αλλαγή,... είπα όσο πιο πειστικά μπορούσα. Πώς να του έλεγα ότι η εμφάνιση της Μπέλλας μας έχει αλλάξει όλους και ειδικά εμένα.

-              Ναι, ναι ούτε στο γάμο δεν ήσουν, χρυσό τον έκανα τον γέρο να μου πει τι είχε συμβεί μεταξύ σας, αλλά εκείνος τίποτα...

-              Και τι σου έλεγε για το ταξίδι μου δηλαδή?,... ρώτησα κάπως περίεργος, γιατί νόμιζα ότι γνώριζε.

-              Ότι χρειαζόσουν λίγο χρόνο να ξεκουραστείς από τον τόσο φόρτο εργασίας, αλλά εγώ δεν το πίστεψα καθόλου,... είπε δηλώνοντας μου ξεκάθαρα ότι δεν μπορούσα να αποφύγω την ερώτηση του.

-              Κατά ένα ποσοστό ήταν και αυτός ο λόγος, αλλά ο πραγματικός λόγος ήταν άλλος,... είπα αφού ήταν πια ανώφελο να το αποφύγω. Είχα μπει στο χορό και έπρεπε να χορέψω.

-              Είμαι όλος αυτός αυτιά να ακούσω,... είπε ενώ κάθισε πιο αναπαυτικά στην πολυθρόνα.

-              Λίγους μήνες πριν το γάμο, η Μπέλλα είχε εγκατασταθεί στο σπίτι μας. Στην αρχή δεν έδινα και πολύ σημασία, όμως σιγά σιγά άρχισα να παρατηρώ την αλλαγή του πατέρα σου. Δεν ερχόταν σχεδόν καθόλου στην εταιρεία, στα μίτινγκ ούτε που τον έβλεπες, συνέχεια πίσω από την Μπέλλα να κλείνουν τις δουλείες της, την μία μετά την άλλη. Δεν μπορούσε να συνεχιστεί  άλλο αυτό και έτσι αποφάσισα να του μιλήσω, μήπως και με ακούσει, αλλά εκείνος όχι μόνο δεν το έκανε αλλά αντιθέτως ο ερωτάς του ήταν τόσο μεγάλος που την ζήτησε σε γάμο. Εγώ όμως διαφωνούσα σε αυτό και τσακωθήκαμε και έτσι αποφάσισα να φύγω για λίγο, απάντησα με κάθε ειλικρίνεια.

-              Βρε Έντουαρντ εσύ το πήρες πολύ χειρότερα από εμένα,... είπε ενώ ήπιε μια γουλιά από το ποτό του.

-              Ναι γιατί εσύ δεν έζησες την περίοδο αλλαγής της συμπεριφοράς του Καρλάιλ, απορώ πώς εσύ το πήρες τόσο ψύχραιμα?... ρώτησα απορημένος και εγώ για την συμπεριφορά του.

-              Εδώ και χρόνια έλεγα στο πατέρα μου να παντρευτεί και όταν μου το είπε, χάρηκα πολύ που θα φτιάξει ξανά την ζωή του. Μόνο που βιάστηκα να χαρώ και όταν είδα ότι η υποψήφια μαμά ήταν η Μπέλλα, έπαθα κάποιο σοκ. Εφόσον όμως ήταν επιλογή του, το δέχτηκα ακόμα και αν ήμουν αρνητικός.

-              Δεν την πολυσυμπαθείς, βλέπω!

-              Ούτε και την μισώ όμως. Την παραδέχομαι που κατάφερε να ρίξει τον πατέρα μου για να του φάει τα λεφτά, είναι πολύ καπάτσα. Από την στιγμή όμως που τον βλέπω χαμογελαστό μετά από τόσο καιρό, εγώ πάω πάσο,... είπε και έβλεπα ότι έλεγε αλήθεια.  

-              Μπράβο μικρέ, βλέπω έχεις ωριμάσει πολύ γρήγορα,... είπα και τότε κατάλαβα ότι Ράιλι ήταν πιο συνειδητοποιημένος και πολύ πιο ώριμος από ότι ήμουν εγώ.

-              Και τώρα πώς τα πάτε με την μαμά?,... είπε ειρωνικά και ψιλογέλασα με το ύφος του.

-              Τυπικά. Το ταξίδι μου έκανε καλό και με έκανε να καταλάβω ότι από την στιγμή που τον βλέπω και πάλι χαρούμενο, δεν έχω κανένα λόγο να του πηγαίνω κόντρα,... είπα προσπαθώντας να φανώ ήρεμος και πειστικός.

-              Πάλι καλά, αμ το άλλο που αποφάσισες να φύγεις από το σπίτι? Απορώ πώς σε άφησε ο γέρος?,... είπε με έκδηλη την απορία στο πρόσωπο  του.

-              Είναι παντρεμένος πια, έχει συντροφιά . Έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή θα έφευγα από το σπίτι, αφού σε λίγο θα παντρευτώ,... αν και δεν ήμουν σίγουρος πια για αυτό, είπα από μέσα μου.

-              Είσαι σίγουρος για αυτό?,... ρώτησε κάπως δύσπιστα.

-              Τι εννοείς?... ρώτησα για να δω που το πήγαινε.

-              Να σε είδα κάπως με την Τάνια, δεν τα πάτε και πολύ καλά, ε?,... ρώτησε ρίχνοντας άδεια για να πιάσει γεμάτα.

-              Μια χαρά τα πάμε Ράιλι, απλά έχουμε κάτι προβληματάκια όπως έχουν όλα τα ζευγάρια,... είπα απαντώντας διπλωματικά.

-              Μήπως μου κρύβεις τίποτα?,... ρώτησε και τότε ένα ρίγος με διαπέρασε.

-              Τι να σου κρύβω ακριβώς?,... ρώτησα και ήπια μια γουλιά από το ποτό μου για να κρύψω την αμηχανία μου.

-              Λέω μήπως έχεις άλλη και μου το κρύβεις,... είπε και σήκωσε το ένα φρύδι του επιδεικτικά...

-              Ράιλι θα σου πω κάτι, αλλά μην το πεις πουθενά,... του είπα σχεδόν συνωμοτικά. Φυσικά και δεν θα του έλεγα την αλήθεια, αυτό το παιχνίδι με την Μπέλλα αφορά μόνο εμένα.

-              Για πες μου,... είπε εντελώς ανυπόμονος

-              Να σε εμπιστευτώ?,... ρώτησα για να του σπάσω λίγο τα νεύρα...

-              Και το ρωτάς?,... είπε ενώ περίμενε ανυπόμονα να του πω το μεγάλο μυστικό μου.

-              Σίγουρα?,... ρώτησα για να παρατείνω την ανυπομονησία του.

-              Θα μου πεις ή θα με σκάσεις βρε παιδάκι μου?,... είπε και πήγα να γελάσω από το ύφος που είχε πάρει, αλλά συγκρατήθηκα  για να φανώ πειστικός.

-              Λοιπόν θα σου πω, δεν έχω μόνο μία, αλλά ολόκληρο χαρέμι,... είπα και  με κοίταξε σοκαρισμένος. Τότε δεν άντεξα άλλο και γέλασα με την ψυχή μου.

-              Βρε άντε από εδώ που τολμάς και με κοροϊδεύεις κύριε σουλτάνε,... είπε κάπως νευριασμένα, αλλά εγώ δεν έδωσα σημασία.

-              Ε να μην σπάσω και εγώ λίγο πλάκα,... είπα και ακόμα γελούσα.

-              Εμένα πάντως δεν μου το βγάζεις από το μυαλό ότι έχεις άλλη,... είπε απόλυτα σοβαρά.

-              Μπα και πώς το βγάζεις αυτό του συμπέρασμα κύριε Πουαρό?,... ρώτησα συγκρατημένα για να μην δείξω την ανησυχία μου.

-              Πρώτον το γεγονός ότι δεν τα πας καλά με την Τάνια και το τηλέφωνο κατά την διάρκεια του δείπνου,... είπε και ηρέμησα κάπως.

-              Βρε άντε από εδώ, μου αρέσει που κάθομαι και σε ακούω κιόλας. Το τηλέφωνο ήταν εντελώς επαγγελματικό και μπορείς να ρωτήσεις και τον Καρλάιλ. Όσο αφορά τώρα την Τάνια, έχουμε σαν ζευγάρι κάποια προβλήματα αλλά θα τα ξεπεράσουμε. Άλλωστε ξέρεις ότι είμαι μονογαμικός τύπος και αγαπάω την Τάνια,... είπα κοροϊδεύοντας όχι μόνο στον Ράιλι αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό.

-              Αφού το λες εσύ, αλλά περίεργη συμπεριφορά έχει και η Μπέλλα,... είπε και ένιωσα όλο το κορμί μου να μουδιάζει.

-              Τι εννοείς?,... ρώτησα προσπαθώντας να φανώ ψύχραιμος.

-              Να όλη την ημέρα είναι εντελώς αφηρημένη αλλά συνάμα έχει και μια νευρικότητα. Επίσης έχει και το κινητό συνέχεια στο χέρι και το κοιτάει συνέχεια, λες και περίμενε  κάποιον να την πάρει. Είμαι σίγουρος ότι έχει άλλον,... είπε και υπήρχε μια σιγουριά στο πρόσωπο  του.

-              Λες? Έχεις κάποιον υπόψιν σου?,... ρώτησα αδιάφορα

-              Όχι που να προλάβω τώρα ήρθα, αλλά θα μάθω ποιος είναι, είναι μια καλή ευκαιρία να την απομακρύνω από τον πατέρα μου μια και καλή,... είπε με ένα μίσος για την Μπέλλα.

-              Νόμιζα ότι την συμπαθούσες!

-              Δεν την λατρεύω κιόλας, ειδικά αν κερατώνει τον πατέρα μου, είπε με ένα σκληρό τόνο.

-              Και τι σκέφτεσαι να κάνεις?,... ρώτησα προσπαθώντας να αντλήσω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσα.

-              Σκέφτομαι όσο μείνω εδώ να την παρακολουθώ, είμαι σίγουρος ότι θα βγάλω λαβράκι,... είπε με ένα τόσο σιγουριάς και νίκης.

-              Η σιγουριά σου εύχομαι να σε βγάλει ασπροπρόσωπο και να γλιτώσει ο πατέρας σου μια και καλή από αυτήν,... είπα αν και δεν πίστευα αυτά που έλεγα.

-              Στην νίκη μου,... είπε και μου έτεινε το ποτήρι μου για να τσουγκρίσουμε .

-              Στην νίκη σου,...  ανταπέδωσα και τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας. Ένας κόμπος ήρθε και εγκαταστάθηκε στο στομάχι μου και άγχος τρελό άρχισε να με καταβάλλει. Έπρεπε να ειδοποιήσω την Μπέλλα να προσέχει με οποιοδήποτε τρόπο, χωρίς να καταλάβει τίποτα ο Ράιλι, γιατί αλλιώς την βάψαμε!!