Η ζωή μας ... ένα βιβλίο

8.. Το κρυφτό ..

Μπέλλα

Μπήκα μέσα στο δωμάτιο του μικρού και όταν αντίκρισα τον πατριό του να στέκεται δίπλα του με ένα βλέμμα σαν να λέει , σας έπιασα τώρα και δεν μπορείτε να ξεφύγετε , ενώ ο μικρός ήταν τρομοκρατημένος..

-         Θα μπορούσα να μάθω τι κάνετε εσείς εδώ ?

-         Ο πατέρας του είμαι ..

-         Δεν είστε ο πατέρας του αλλά ο πατριός του..

-         Το ένα δεν αναιρεί το άλλο ..

-         Τι θέλετε ?

-         Νομίζατε ότι δεν θα έβρισκα το παιδί ..?

-         Είχαμε μια ελπίδα ..

-         Δεν μπορείτε να πάρετε το παιδί ..

-         Και εσάς ποιος σας ρώτησε ?

-         Έχει μητέρα ..

-         Ας το φρόντιζε καλύτερα από έναν αγροίκο σαν και εσάς , είπα και τότε με πλησίασε και με στρίμωξε στη πόρτα και έβαλε το χέρι του γύρω από τον λαιμό μου και άρχισε να το σφίγγει ..

-         Αφήστε με ήσυχη ..

-         Ούτε ένα λεπτό ..τολμήσατε και τα βάλατε μαζί μου δεν θα βγείτε ζωντανοί , είπε ενώ έσφιξε περισσότερο τον λαιμό μου . Ένιωθα τον αέρα να λιγοστεύει .. Ο ‘Αντονι μας κοιτούσε τρομοκρατημένα και τα ματάκια του ήταν κλαμένα ..

-         Αφήστε με , είπε ενώ προσπαθούσα να βγάλω το χέρι του από τον λαιμό μου ..

-         Όποιος τολμάει και τα βάζει μαζί μου , θα βρει άσχημο τέλος και αυτό να το πεις και στον άλλο τον μορφονιό .., είπε και αφού με αγριοκοίταξε , έβγαλε το χέρι του από τον λαιμό μου και μπόρεσα να ανασάνω

-          Με απειλείτε ?

-         Προειδοποιώ , είπε και έφυγε , αφού με έσπρωξε για να μπορεί να ανοίξει την πόρτα να φύγει .. Αφού την έκλεισε πίσω του την πόρτα , αμέσως έτρεξα δίπλα στο παιδί και τον πήρα αγκαλιά αλλά όχι πολύ σφιχτά γιατί τα τραύματα του ήταν ακόμα νωπά ..

-         Κυρία θα σας κάνει κακό .., είπε μέσα στους λυγμούς του

-         Δεν θα μας κάνει τίποτα ηρέμησε , εγώ είμαι εδώ ….

-         Κυρία είναι κακός άνθρωπος , φοβάμαι .

-         Έλα όλα καλά θα πάνε ..

-         Κυρία θέλω να γίνετε η μητέρα μου ..Μόλις το άκουσα έμεινα άναυδη

-         Δεν γίνεται αυτό γλυκό μου , έχεις μητέρα ..

-         Η μητέρα μου δεν με αγαπά πια και δεν μπορεί να με προστατέψει πια ..

-         Μην το λες αυτό σε παρακαλώ ..

-         Η αλήθεια είναι κυρία , αν με αγαπούσε θα με είχε πάρει και θα είχαμε φύγει από αυτόν τον κακό άνθρωπο ..

-         Άντονι δεν ξέρω αν μπορώ να σε πάρω , αυτό είναι μια δύσκολη διαδικασία …

-         Μην με αφήστε και εσείς κυρία ..

-         Καλά αγοράκι μου θα δω τι θα κάνω αλλά δεν σου υπόσχομαι τίποτα …

-         Σας εμπιστεύομαι κυρία .., όταν το άκουσα αυτό μου κόπηκαν τα πόδια , αν δεν μπορώ να εκπληρώσω την επιθυμία του και προδώσω την εμπιστοσύνη του τι θα κάνω?

Μετά από δύο ώρες ..

Πήρα ένα φίλο μου δικηγόρο , πολύ καλό παιδί , όμορφος και πάνω από όλα καλός δικηγόρος .. Αυτός θα μπορούσε να με βοηθήσει και να μου δώσει μια λύση σε αυτό το θέμα .. Τον αγαπούσα τον Άντονι , περισσότερο από κάθε άλλο παιδί  και δεν μπορούσα να το αφήσω στα χέρια ενός μανιακού και μιας μάνας αδιάφορης για το παιδί της ..Μου είπε ότι θα έρθει εδώ όσο πιο σύντομα γινόταν για να μιλήσουμε , αν και μου είπε από το τηλέφωνο ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα.. Το βράδυ δεν επιτρεπόταν να καθίσω εδώ αν και φοβόμουν για το παιδί αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα , έτσι αφού σιγουρεύτηκα ότι θα είναι ασφαλή με μια νοσοκόμα να τον φυλά αν και δεν ήταν το πιο σίγουρο για την προστασία του, θα έπρεπε να φύγω ..

-         Καληνύχτα  Άντονι μου θα έρθω αύριο , εντάξει ..?

-         Εντάξει αλλά κυρία μου υποσχεθήκατε …

-         Ναι καλέ μου και θα κάνω τα πάντα για να την τηρήσω αυτή την υπόσχεση…, είπα  και αφού του φίλησα τον κρόταφο , έφυγα  .. 

Ένιωθα μια ανασφάλεια που έφευγα και τον άφηνα μόνο του αλλά αφού δεν μπορούσα να κάνω και τίποτα άλλο έπρεπε να φύγω .. Εν τω μεταξύ ο Έντουαρτ δεν είχε εμφανιστεί καθόλου  , μα καλά δεν νοιαζόταν καθόλου για το παιδί , και καλά για εμένα μετά τα χθεσινά δεν ήθελε να με δει , αν και δεν καταλάβαινα γιατί , το παιδί όμως δεν του έκανε τίποτα , πίστευα ότι τον συμπαθούσε ..Τέλος πάντων μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα για το σπίτι μου , άλλωστε αύριο με περίμενε μια δύσκολη ήμερα..

Έντουαρτ …

Αφού σιγουρεύτηκα ότι έφυγε η Μπέλλα από το νοσοκομείο , και αφού πλήρωσα κάποιον για να με αφήσει να δω το παιδί , ξεκίνησα για το δωμάτιο του μικρού .. Δεν ήθελα ακόμα να συναντηθώ με την Μπέλλα , δεν ήμουν έτοιμος να την αντιμετωπίσω ..Έφτασα στο δωμάτιο του μικρού και είδα την αποκλειστική που είχε πληρώσει η Μπέλλα ..

-         Είστε ο Κύριος Κάλλεν ..?

-         Ναι εγώ είμαι .. έχετε μόνο μια ώρα , εντάξει ..?

-         Εντάξει σας ευχαριστώ , είπα ενώ η γυναίκα έφυγε από το δωμάτιο  ΄.. Πλησίασα τον μικρό ο οποίος κοιμόταν .. Ήταν τόσο γαλήνιος όπως κοιμόταν σαν αγγελούδι ..Τα σημάδια στο πρόσωπο του ήταν εμφανής.. Αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο αλήτης που τα ‘έβαλε με ένα μικρό παιδί.. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό το παιδί με τραβάει σαν μαγνήτης , θέλω να βρίσκομαι κοντά του , νιώθω ότι τον έχω ανάγκη και με έχει .. Κάποια στιγμή τον είδα να στριφογύρνα απότομα μια δεξιά μια αριστερά  , ενώ το κεφάλι του πήγαινε πέρα δώθε και μιλούσε  ..

-         Όχι , όχι μπαμπά, μην φεύγεις , έλεγε ενώ είχε γίνει μούσκεμα από τον ιδρώτα ..Προσπάθησα να τον ταρακουνήσω όσο πιο σιγά γίνεται για να μην τον ξυπνήσω απότομα μιας και αυτό θα κατέληγε σε κάτι άσχημο, ήξερα από αυτά , μιας και κάθε βράδυ είχα εφιάλτες .. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να σηκωθεί μόνο του το άτομο ..

-         Όχι μπαμπά , όχι , είπε και σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι , με γουρλωμένα μάτια και μέσα στον ιδρώτα ..Τον είδα να χαλαρώνει και τότε του έτεινα το ποτήρι με το νερό , για να πιει και να χαλαρώσει , άλλωστε θα έχει στεγνώσει και το στόμα του .. Μόλις είδε το ποτήρι με το νερό , γύρισε και με κοίταξε και ξαφνιάστηκε ..

-         Έλα πιες λίγο νερό θα σου κάνει καλό .., είπα και τότε πήρε το νερό και ήπιε λίγο ..

-         Έντουαρτ γιατί δεν είχες έρθει πιο νωρίς να με δεις ?

-         Δεν μπορούσα Άντονι είχα κάτι δουλειές , από πότε έχεις εφιάλτες ?

-         Από την ημέρα που είδα τον πατέρα μου κρεμασμένο στο δέντρο ..

-         Και αυτοί οι εφιάλτες αυξάνονται συνέχεια ?

-         Όλο και χειρότερα αλλά έναν βλέπω συγκεκριμένα ..

-         Να φανταστώ , να πηγαίνεις να προσπαθείς να τον σώσεις αλλά να μην μπορείς ..

-         Ακριβώς , αλλά που το ξέρεις ?

-         Έχω και εγώ εφιάλτες και πάνω κάτω καταλαβαίνω το δικό σου πρόβλημα ..

-         Τι εφιάλτες ?

-         Να προσπαθώ να σώσω ένα δικό μου άνθρωπο αλλά να μην μπορώ ..

-         Είναι πολύ άσχημο , είπε και αφού έβαλε το ποτήρι πάνω στο τραπεζάκι , ξάπλωσε ..

-         Όντως είναι άσχημο , τι όνειρο βλέπεις ακριβώς ?

-         Τον πατέρα μου έτοιμο να βάλει το κεφάλι του μέσα στο σκοινί και να του φωνάζω να μην φύγει , ότι τον θέλω κοντά μου αλλά ποτέ δεν με ακούει και χάνεται ..

-         Μάλιστα , είσαι καλύτερα ..?

- ναι είμαι καλύτερα ..

- χαίρομαι 

-         Έντουαρτ σε ευχαριστώ πολύ που με βοήθησες ..

-         Δεν έκανα τίποτα , αν δεν ήταν η δασκάλα σου , τίποτα δεν θα μπορούσα να κάνω ..

-         Ναι είναι πολύ καλή , της ζήτησα να με πάρει μαζί της ..

-         Είσαι σίγουρος για αυτό ?

-         Ναι με αγαπά και θα με φροντίσει

-         Και με το παραπάνω , είμαι σίγουρος για αυτό .. , είπα ενώ κοίταξα το ρολόι μου για να δω πόση ώρα έχω ακόμα ..

-         Θα φύγεις ?

-         Δεν έχω πολύ χρόνο , βλέπεις απαγορεύεται να είμαι εδώ τώρα ..

-         Και πώς τα κατάφερες να μπεις ?

-         Έκανε μια δωροδοκία .. , α ξέχασα σου έφερα αυτό , είπα και έβγαλα ένα αρκουδάκι και μια  σοκολάτα …Μόλις τα είδε ο μικρός χαμογέλασε και ήταν λες και μου χαμογέλασε ολόκληρο το σύμπαν ..

-         Σε ευχαριστώ πολύ ….

-         Πρόσεξε όμως όταν θα έρθει η δασκάλα σου μην το δει , δεν ξέρει ότι βρίσκομαι εδώ σήμερα ..

-         Γιατί ..?

-         Απλά μην το πεις , εντάξει ?

-         Εντάξει ..

-         Λοιπόν εγώ πρέπει να φύγω ..

-         Θα ξανάρθεις ?

-         Ναι θα έρθω .., είπα και τον αγκάλιασα ..

-         Θα σε περιμένω ..

-         Καλό βράδυ μικρέ και να προσέχεις ..

-         Και εσύ .., είπε και έφυγα .. Απέξω ήταν η αποκλειστική ..

-         Σας ευχαριστώ πολύ ..

-         Τίποτα ..,είπε και μπήκε μέσα στο δωμάτιο ..

Ένιωθα τόσο όμορφα που τον είδα , ήθελα να δω αν είναι καλά και γενικά μου έλειπε , δεν ξέρω γιατί αλλά θέλω να βρίσκομαι κοντά του..

Την επόμενη ημέρα ..

Σηκώθηκα με ανάμεικτα συναισθήματα .. Από την μία ήθελα να δω τόσο πολύ την Μπέλλα αλλά δεν μπορούσα , δεν ένιωθα έτοιμος να της μιλήσω , από την άλλη όμως δεν θα μάθω ποτέ τα συναισθήματα της αν δεν πάω να της μιλήσω , άλλωστε ο τολμών νικά .. Έτσι ντύθηκα , πλύθηκα και ξεκίνησα για το σπίτι της .. 

Όταν έφτασα , είδα παρκαρισμένο ένα αυτοκίνητο μαύρο , ακριβό θα έλεγα και εκείνη την στιγμή να βγαίνει η Μπέλλα με έναν άντρα ψηλό , με μαύρα μαλλιά , ωραίο σωματότυπο , με κουστούμι .. Μα καλά ποιος ήταν αυτός ? Ένα κύμα ζήλειας ήρθε και με κάλυψε .. Της άνοιξε την πόρτα για να μπει μέσα και αφού μπήκε και εκείνος μέσα ξεκίνησαν .. Ένοιωθα μια ακαταμάχητη επιθυμία να τους ακολουθήσω και αυτό έκανα .. Έφτασαν έξω από το νοσοκομείο , βγήκαν έξω από το αυτοκίνητο και δίπλα δίπλα μπήκαν μέσα στο νοσοκομείο .. Γαμώτο ποιος ήταν αυτός ο τύπος .. Αμ Έντουαρτ έτσι είναι , αν δεν κάνεις εσύ κίνηση θα στην φάει ο κουστουμάτος ..Η λογική μου έλεγε να φύγω , η ζήλεια όμως να μείνω ..

Μετά από 2 ώρες ..

Καθόμουν , έκανα βόλτες γύρω γύρω και εκείνοι ακόμα να βγουν .. Γύρισα ξανά την ματιά μου προς την είσοδο και τους είδα να βγαίνουν και οι δύο , μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο και κρύφτηκα για να μην με δουν , εγώ όμως τους έβλεπα ..Αφού φιλήθηκαν στο μάγουλο , μπήκε στο αυτοκίνητο και έφυγε .. Πάλι καλά αλλά γιατί του έδωσε φιλί στο μάγουλο , δεν τους έφτανε μια απλή χειραψία..?

Αφού έκανα μια βόλτα να ηρεμήσω , ξαναπήγα στο νοσοκομείο , μιας και είχε βραδιάσει πια και έτσι η Μπέλλα θα έφευγε .. Περίμενα , περίμενα , ώσπου την είδα να βγαίνει . Αφού βεβαιώθηκα ότι έφυγε , μπήκα μέσα και αφού πλήρωσα τον τύπο όπως και χθες , πήγα στο δωμάτιο του μικρού ..Μπήκα μέσα και όταν με είδε μου χαμογέλασε , ενώ παρατήρησα ότι κρατούσε το αρκουδάκι που του είχε φέρει χθες ..

-         Εντουαρτ ήρθες ..

-         Ε αφού το υποσχέθηκα ..

-         Εγώ σας αφήνω , είπε η αποκλειστική κα έφυγε ..

-         Λοιπόν τι κάνεις σήμερα ..?

-         Καλά είμαι αν και λυπημένος ..

-         Γιατί ..?

-         Πρέπει να πάω σε ίδρυμα ..

-         Και γιατί αυτό ..?

-         Για να μπορέσει να με πάρει έπειτα η δασκάλα μου ..

-         Κατάλαβα , δεν μπορεί έτσι απλά να σε διεκδικήσει , εσύ δεν θες να πας ?

-         Όχι , θέλω να μείνω μαζί με την Κυρία ..

-         Ναι αλλά δεν γίνεται αυτό ..

-         Ναι μου το είπε και ο κύριος  Άντριου ..

-         Άντριου?

-         Ο δικηγόρος και φίλος της κυρίας ..

-         Α μάλιστα , είπα , άρα ο δικηγόρος της είναι , όταν όμως λέμε φίλο τι εννοούμε ? Απλό φίλο ή ..?

-         Τι σκέφτεσαι Έντουαρτ ..?

-         Τίποτα και τελικά θα πας ?

-         Ναι αν και δεν θέλω , θα πάω ..

-         Νομίζω ότι έκανες την σωστή απόφαση ..

-         Ναι .. εσύ Έντουαρτ έχεις οικογένεια ?

-         Όχι γλυκέ μου δεν έχω..

-         Θα ήθελες να έχεις ?

-         Και βέβαια , ποιος δεν θα ‘ήθελε?

-         Ο πατριός μου ..

-         Σωστό και αυτό ..

-         Ξέρεις Έντουαρτ θα ήσουν πολύ καλός μπαμπάς ..

-         Αλήθεια ?

-         Ναι , αν σε είχα για μπαμπά , θα ήμουν πολύ χαρούμενος ..  Αχ γιατί μου το κάνει αυτό ..

-         Και εγώ θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν είχα εσένα για παιδί , είπα και τον πήρα αγκαλιά .. Τότε άνοιξε η πόρτα και οι δύο αυτόματα χωριστήκαμε και είδαμε την Μπέλλα να στέκεται στο κατώφλι να μας κοιτά ..

-         Έντουαρτ ..?τι κάνεις  εδώ ..?

-         Μπέλλα να σου εξηγήσω … 

Η ζωή μας ... ένα βιβλίο

7. Άγγιγμα

Έντουαρτ..

Αγάπη μου τι γίνεται εδώ ?Μα καλά τι σκέφτομαι , έλα Έντουαρτ σοβαρέψου , από πού και ως που θα πεις κάτι τέτοιο .. Πρώτα από όλα μόλις το ακούσει αυτό η κοπέλα θα με δείρει και έπειτα θα με δείρει και ο άλλος .. Ας κατέβουμε κάτω και αν η κοπέλα χρειαστεί οτιδήποτε, θα είμαι εκεί , τίποτα παραπάνω ..  Άρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες , χαλαρός ..

-         Πω πω αυτός ο λεκές από κρασί δεν θα φύγει ποτέ , είπα και  οι δύο τότε έστρεψαν τις ματιές του προς εμένα ..

-         Ωω συγνώμη που ενοχλώ , μπορώ να φύγω , είπα

-         Δεν χρειάζεται να φύγεις , άλλος θα φύγει .., είπε η Μπέλλα 

-         Ο γκομενός σου είναι ?

-         Όποιος θέλει είναι , να μην σε ενδιαφέρει φύγε ..

-         Εγώ δεν θα φύγω , αυτός να φύγει ..

-         Δικό μου το σπίτι , εγώ αποφασίζω ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει και εσύ τώρα θα φύγεις ..

-         Δεν φεύγω , τότε κοίταξα στα μάτια την Μπέλλα, για να πάρω την επιβεβαίωση που χρειαζόμουν .. Με κοίταξε παρακλητικά, σαν να μου ζητούσε να την βοηθήσω..

-         Η Μπέλλα σου είπε να φύγεις τι δεν καταλαβαίνεις ?, είπα ενώ κατέβηκα τις σκάλες και στάθηκα μπροστά του  ..

-         Εσύ να μην ανακατεύεσαι ..

-         Θα ανακατεύομαι όσο θέλω ..

-         Ποιος σου έδωσα το δικαίωμα ?

-         Και εσένα ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να μπουκάρεις έτσι μέσα στο σπίτι ?

-         Η Μπέλλα ήταν η κοπέλα μου ..

-         Ήταν , δεν είναι ..

-         Αυτό είναι δικό μας πρόβλημα ..

-         Η κοπέλα σου είπε να φύγεις άρα δεν σε θέλει εδώ ..

-         Με θέλει ..

-         Μπέλλα τον θέλεις ?, είπα κοιτώντας την .

-         Τζεικ φύγε ..

-         ‘άκουσες τι είπε , άρα .. είπα και άνοιξα την πόρτα για να φύγει ..

-         Θα φύγω τώρα αλλά θα γυρίσω .., είπε ενώ στάθηκε στο κατώφλι της πόρτας

-         Θα σε περιμένουμε με ανυπομονησία , είπα και του έκλεισα την πόρτα στα μούτρα .. Γύρισα και κοίταξα την Μπέλλα η οποία ήταν τόσο νευριασμένη που ήταν έτοιμη να διαλύσει το σπίτι , με το ζόρι κρατιόταν και δεν το έκανε ..Εγώ περίμενα υπομονετικά , δεν ήθελα ούτε να προκαλέσω το μένος της , ούτε να ξεσπάσει επάνω μου άσε που όλοι χρειαζόμαστε ιδιωτικές στιγμές .. Γύρισε και με κοίταξε ενώ από τα μάτια ήταν έτοιμα να τρέξουν δάκρυα .. Αμέσως τα σκούπισε ..

-         Συγνώμη για όλο αυτό ..

-         Σιγά δεν έγινε τίποτα , εγώ καλύτερα να φύγω .., είπα και πήγα να φύγω

-         Ο Τζεικ ήταν ο πρώην μου , και τον βρήκα στο κρεβάτι με την καλύτερη μου φίλη .., είπε και γύρισα απότομα .Δεν ξέρω τι άλλο θα ακούσω πια , αφήνει μια τέτοια κοπέλα για μια άλλη ?

-         Λυπάμαι ,αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ήρθε εδώ , τι θέλει από εσένα ?

-         Δεν ξέρω μάλλον ξέμεινε από χρήματα ..

-         Συγνώμη ολόκληρος άντρας δεν δουλεύει ..

-         Εγώ τον συντηρούσα .. Μόλις το άκουσα κοκάλωσα .. Μέσα σε μια μέρα γνώρισα δυο ανθρώπους που δεν αξίζουν ούτε να τους φτύσεις …

-         Τι να πω , άφησε μια κοπέλα σαν εσένα και σε εκμεταλλευόταν κιόλας ..

-         Σε ευχαριστώ που με βοήθησες ..

-         Μην το συζητάς ..

-         Καλύτερα να φύγω και να σε αφήσω μόνη σου να ηρεμήσεις ..

-         Είναι αργά που θα πας μόνος σου μέσα στην νύχτα?

-         Σιγά μωρέ ..

-         Μην το συζητάς , αν είναι θα σε πάω εγώ ..

-         Όχι δεν χρειάζεται ειλικρινά..

-         Ε τότε θα σου στρώσω εδώ ..

-         Μπέλλα δεν χρειάζεται ..

-         Δεν δέχομαι αντίρρηση , σήμερα με βοήθησες δυο φορές , είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω και αύριο το πρωί πας στο σπίτι σου , αλλά θα έχει ξημερώσει   …

-         Καλά θα μείνω , δεν μπορώ να σου φέρω αντίρρηση..

-         Ωραία λοιπόν εσύ θα κοιμηθείς στο κρεβάτι μου και εγώ εδώ ..

-         Α όχι αν είναι να μείνω εγώ θα κοιμηθώ στο καναπέ ..

-         Καλά , πάω να σου φέρω να σου στρώσω , είπε και εξαφανίστηκε ..Ωραία Έντουαρτ , μέσα σε μια μέρα έδειρες άνθρωπο , έσωσες ένα παιδάκι , ήρθες στο σπίτι μιας ξένης κοπέλας που δεν την έχεις δει παραπάνω από τρεις φορές, έδιωξες τον πρώην της και τώρα θα μείνεις και στο σπίτι της .. Που πήγε ο μοναχικός άνδρας που ήμουν , αυτός που είχε κλειστεί μέσα στο σπίτι του και δεν ήθελε να δει άνθρωπο ?… Σήμερα έχω κάνει πράγματα που αυτά τα δυο χρόνια ούτε που τα φανταζόμουν..

-         Έφερα και τα σκεπάσματα , είπε η Μπέλλα πιο ήρεμη από πριν ..

-         Σε ευχαριστώ πολύ , της είπα ευγενικά , είπε και ξεκίνησε να στρώνει ..

-         Άσε μπορώ να το κάνω ..

-         Οκ τότε , λοιπόν πάω για ύπνο , θα τα πούμε το πρωί ..

-         Καλό βράδυ ..

-         Επίσης ,είπε και πήγε επάνω  .. Οκ Έντουαρτ είναι πολύ απλό , ανοίγεις τα σκεπάσματα , μπαίνεις από μέσα , κουκουλώνεσαι και αυτό είναι , τίποτα άλλο ..

Μετά από ώρες ..

Στριφογυρνούσα μια από εδώ , μια από εκεί ..

-         Όχι , όχι, έλεγα , ώσπου άνοιξα τα μάτια μου και σηκώθηκα απότομα .. Πότε θα ηρεμήσω , δεν αντέχω άλλο , κάθε φορά τον ίδιο εφιάλτη .. Ένιωσα το στόμα μου στεγνό .. Σηκώθηκα από τον καναπέ και μέσα στο σκοτάδι πήγα στην κουζίνα .. Καθώς όμως προχωρούσα κάπου έπεσα επάνω και ένιωσα να γίνομαι μούσκεμα .. Όχι πάλι , δεν είναι δυνατόν ..

-         Ωχ συγνώμη δεν ήθελα . είπε η Μπέλλα και παρόλο που με είχε κάνει μούσκεμα , το σώμα της ήταν τόσο κοντά μου , ένιωθα την ανάσα της, ενώ το χέρι της για δευτερόλεπτα με ακούμπησε κάνοντας με να νιώσω μια έξαψη

-         Εγώ συγνώμη .. προσπαθώντας να κοντρολάρω τα πράγματα , αλλά δεν μπορούσα μια περίεργη έξαψη μου είχε δημιουργηθεί..

-         Πάλι επεισοδιακή συνάντηση είχαμε πάλι ..

-         Ναι .. είπαμε και αρχίσαμε να γελάμε , και τότε χωρίς καν να το καταλάβω , χωρίς καν αν το συνειδητοποιήσω.. Τα χείλια μας ενώθηκαν, και οι δύο διεκδικούσαμε αυτό που θέλαμε .. Τα χέρια της βρέθηκαν μέσα στα μαλλιά μου  ενώ τα δικά μου στην πλάτη της και το φιλί μας γινόταν όλο και πιο βαθύ .. Εκείνη άνοιξε το στόμα της και μου έδωσε πρόσβαση .. Η γλώσσα μου εισχώρησε και άρχισε να πάλλεται με την δική της .. Το φιλί γινόταν όλο και πιο βαθύ , όλο και πιο αισθησιακό , ο αέρας χανόταν σιγά σιγά , αλλά κανένας δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει , είχαμε ανάγκη ο ένας τον άλλον ..Αμ δεν σταματούσαμε , δεν ξέρω που θα οδηγούμασταν ,και ίσως να το μετανιώναμε αργότερα .. Απομάκρυνα τα χείλη μου από τα δικά της   και προσπαθούσα να πάρω ανάσα , όπως και εκείνη .. μέσα στο σκοτάδι δεν μπορούσα να δω τα χαρακτηριστικά της , να δω την αντίδραση της ..

-         Καληνύχτα , άκουσα ξαφνικά να λέει και εξαφανίστηκε από δίπλα μου .. Τώρα τι έγινε , μήπως το μετάνιωσε ? Γιατί ξαφνικά ένιωσα πόνο που έφυγε από κοντά μου , γιατί με έπιασε ? Δεν μπορώ να με καταλάβω .. Πήγα ξάπλωσα , προσπαθώντας να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά ..

Το πρωί ..

Είχε πια ξημερώσει και εγώ δεν είχα κοιμηθεί καθόλου .. Η Μπέλλα μάλλον δεν είχε σηκωθεί .. Σηκώθηκα , φόρεσα τα παπούτσια μου και αυτό που φορούσα από πάνω και όσο πιο αθόρυβα μπορούσα έφυγα .. Δεν μπορούσα νε μείνω άλλο ..Προς το παρόν θα προσπαθούσα νε μείνω μακριά της , να μείνω μόνος μου να καταλάβω τι θέλω..

Μπέλλα

Άνοιξα τα μάτια μου ,αν  και δεν είχα κοιμηθεί και ιδιαίτερα.. Ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο μου  , ενθυμούμενη το φιλί που δώσαμε το βράδυ .. Δεν ξέρω αν είμαι ερωτευμένη μαζί του , αλλά σίγουρα νιώθω μια ιδιαίτερη έλξη για αυτόν ,τόσο πρωτόγνωρη , κάτι το οποίο δεν είχα ξανανιώσει ... Μπορεί να τον ήξερα πολύ λίγο αλλά δεν είχε καμιά σημασία , και τον Τζεικ που τον ήξερα υποτίθεται καλύτερα βγήκε ένα κουμάσι και μισό ..  

Αυτή την έλξη την ένιωθα τόσο πολύ, από την πρώτη στιγμή αλλά πιο πολύ στο νοσοκομείο, που μου κρατούσε το χέρι .. Ήταν τόσο γλυκό  και στο άγγιγμα του ένιωθα έναν ηλεκτρισμό να με περνάει .. Ευτυχώς πήγαν όλα καλά με τον μικρό και δεν είχε τίποτα το σοβαρό .. Όταν τον κάλεσα σπίτι μου , ήταν παράτολμο , δεν ξέρω γιατί το έκανα αλλά δεν ήθελα να τον αποχωριστώ τόσο γρήγορα .. Η συζήτηση μαζί του ήταν ενδιαφέρον αλλά όπως και εγώ έτσι κι αυτός δεν μιλούσε για το παρελθόν του σαν να τον καταδίωκε ..

Όταν έπεσε το κρασί επάνω του εκτός από ντροπή , ένιωσα την ζεστή του ανάσα να με γαργαλά και εκείνη την στιγμή ήθελα να τον αγγίξω , να τον φιλήσω .. Αλλά κάτι με σταματούσε ..

Όταν χτύπησε η πόρτα και είδα τον Τζεικ μπροστά μου ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει γρήγορα , λες και δεν τον είχα ξεπεράσει , αλλά βλέποντας το πρόσωπο του θυμήθηκα όλη την σκηνή , το κρεβάτι , η Τζέσικα , τα λόγια του , τα πάντα και τότε η καρδιά μου σταμάτησε και το μίσος ήρθε και με κάλυψε .. Τι ‘ήθελε πια από την ζωή μου , ? δεν του έφτανε ότι μου έκανε ?Την στιγμή που εμφανίστηκε ο Έντουαρτ , ευχαρίστησα τον Θεό που μου τον έστειλε .. Μόλις τον είδε ο Τζεικ πρασίνισε από το κακό του .. Μπορεί να ήταν όμορφος αλλά ο Έντουαρτ είχε κάτι το διαφορετικό , κάτι το μοναδικό, κάτι που τον ξεχώριζε από τους άλλους .. Με βοήθησε και τον διώξαμε αλλά θα ξαναερχόταν και αυτό δεν το ήθελα , με φόβιζε ..

Ήμουν νευριασμένη με τον Τζεικ και ο Έντουαρτ ήταν τόσο διακριτικός .. Όταν μου είπε ότι θα φύγει , δεν μπορούσα να τον αφήσω και αυθόρμητα μου βγήκε και του είπα το μυστικό μου και έπειτα του πρότεινα να μείνει εδώ .. Εδώ είναι που ξεπέρασα τον ίδιο μου εαυτό ..Εκείνος αν και στην αρχή ήταν δισταχτικός , δέχτηκε .. Κάποια στιγμή το βράδυ που σηκώθηκα να πιω λίγο νερό και πέρασα από το σαλόνι , παρατήρησα ότι στριφογυρνούσε στον ύπνο του .. Μάλλον κάποιον εφιάλτη έβλεπε , αλλά δεν τον ξύπνησα , δεν ήθελα να τον τρομάξω .. Πήγα στην κουζίνα και ήπια λίγο νερό ώσπου γύρισα και έπεσα πάνω του .. Α δεν είναι κατάσταση αυτή όλο πάνω του πέφτω .. Τον ακούμπησα καταλάθως και τότε  ένιωσα τους κοιλιακούς του , αφού το μπλουζάκι είχε βρεχτεί και είχε κολλήσει πάνω του , και τότε χωρίς καν αν το καταλάβω τα χείλη μας ενώθηκαν .. Το φιλί ήταν τόσο αισθησιακό και τα χείλη του πάνω στα δικά μου τόσο βελούδινα αλλά και τόσο απαιτητικά.. Δεν ξέρω τι με έπιασε και έφυγα από κοντά του απότομα , απορώ τι θα νόμιζε ..

Κατέβηκα κάτω και τότε παρατήρησα ότι ο καναπές ήταν άδειος .. Πήγα και στην κουζίνα αλλά τίποτα ..Πήγα και επάνω , χτύπησα το μπάνιο , αλλά καμιά απάντηση .. Έφυγε , μα γιατί έφυγε ..?Μήπως φοβήθηκε αλλά τι ? Εντάξει δεν λέω φιληθήκαμε αλλά ένα φιλί ήταν μόνο , τι τον τρόμαξε τόσο πολύ ..?Μήπως εγώ τον τρόμαξα ? Τέλος πάντων προτεραιότητα είχε το παιδί .. Με τον Έντουαρτ κάποια στιγμή θα μιλούσαμε , από ότι φαίνεται κρύβει πράγματα τα οποία τον φυλακίζουν και δύσκολα θα ανοιχτούν ..

 Αφού έφτιαξα ένα καφέ , έκανα ένα μπάνιο , ντύθηκα και ξεκίνησα για το νοσοκομείο ..Πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο του μικρού και όταν άνοιξα την πόρτα , έμεινα με ανοιχτό το στόμα , δεν είναι δυνατόν , που τον βρήκε ?